Glacier National Park to kroplówka kapiąca do kałuży.
Ludzie, firmy i rządy ścinają drzewa, aby je spalić, aby ocalić planetę przed globalnym ociepleniem, mieszając drzewa ofiarne z tak czystym węglem, w Detroit z oponami, aw Północnej Karolinie z kurzym gównem.
Inni rąbią stare lasy, aby uprawiać marihuanę tam, gdzie jest najmniej prawdopodobne, że można ją znaleźć: kolejna wielka zaleta prohibicji narkotykowej.
Ponad 95% dzikiej zwierzyny w Kalifornii zostało bezlitośnie zabite w latach 1865-1890.
Ted Turner wyzwala resztki żubrów na Zachodzie Ameryki na wzór wyzwolenia Bagdadu: kończą po 18 dolarów za talerz.
Ranczerzy wabią wilki tuszami owiec i śledzą obroże wilków, tak jak saudyjski oddział uderzeniowy śledzący dziennikarza przed zabawą w amerykańskiego snajpera.
Lobbyści polują równie zaciekle na zagrożone gatunki.
Chrząszcze sosnowe, które nie zostały zasadzone przez nikczemnych Chińczyków, ale z powodu ocieplenia, które główny naczelny osłów narodowy uważa za chińskie kłamstwo, kosztują tak wspaniałe stworzenia, jak niedźwiedzie grizzly, których potrzebują orzeszki piniowe. Orzechy. Gigantyczne niedźwiedzie grizzly potrzebują małych orzeszków, podczas gdy mizerni ludzie niszczą planetę, hodując bydło, aby zaspokoić swój apetyt na krwawe mięso.
Woda jest szybko odprowadzana z ziemi iz rzek, aby wytworzyć krwawe mięso-śmieciowe jedzenie.
Ludzie kładą swoje ciała na wierzchołkach drzew, narażając się na piły łańcuchowe i brak snu, który prowadzi do upadku.
Ludzie huśtają się na krokwiach audytoriów i przyczepiają się do zewnętrznych ścian budynków, aby przebić się przez korporacyjną mowę.
Drzewa, łodzie i domy są wyrzucane w powietrze przez gwałtowne burze; bloki miejskie są unicestwiane tylko przy pośredniej pomocy Pentagonu.
Prawdziwi ludzie świadomie spryskują wrak huraganu Harvey pestycydami, a następnie odbudowują się na drodze kolejnych burz, a także samozatrucia.
Lata deszczu spadają szybko w jednej części Stanów Zjednoczonych, a w innych nie spadają ani kropli przez lata.
Lasy na zachodzie płoną jak japońskie miasta, a firmy zajmujące się pozyskiwaniem drewna natychmiast zaczynają wyrywać więcej drzew na podstawie twierdzenia, że to, co wywołało kryzys, złagodzi go.
Eksplozja ropy trysnęła jak wodospad Niagara wlewany wężem ogrodowym do Zatoki Meksykańskiej przez wiele miesięcy, naprawiany zasadniczo za pomocą odświeżacza powietrza składającego się ze śmiercionośnej trucizny.
Delfiny zostają zwabione do zatoki w Japonii i masakrowane setkami, zamieniając morze w krew.
W oceanach brakuje ryb, a zakłady przetwórstwa mega-ryb stają się coraz większe, a nie mniejsze, czekając na swoich właścicieli i resztę z nas, ten sam los, jaki spotkał ssaki morskie czepiające się mięknącego lodu.
Na Morzu Beringa użyto bomby atomowej, która zawaliła pół wyspy; znaleziono setki martwych maskonurów z nogami przebitymi w klatce piersiowej; lwy morskie oddalone o wiele mil z wystrzelonymi gałkami ocznymi. Dlaczego? Nie nam się dziwić.
Las Vegas wysysa wodę z coraz większymi stratami proporcjonalnymi do malejącej podaży, jakby przetrwało na wzór Monticello, gdzie Jefferson wysysał wodę ze studni, a następnie zmuszał zniewolonych ludzi do czerpania wody ze strumieni.
Burze pustoszą elektrownie petrochemiczne i jądrowe. Pękają zbiorniki oleju. Powódź w rafineriach. Źródła wody są zniszczone na zawsze.
Absolutna wysokość wszelkiej ludzkiej niekompetencji, lekkomyślności i korupcji jest intensywnie skoncentrowana wokół przemysłu energii jądrowej (i odpadów) oraz broni jądrowej przez gatunek, który najlepiej naśladuje pana Magoo na cracku.
Całe miasta zatruwają się ołowiem, inwestując pieniądze z podatków w prowadzenie wojen na odległych ziemiach, których mieszkańcy nie potrafią nazwać.
Bazy wojskowe dziobią Wolną Krainę, której rzekomo „służą” miejscami katastrof i rakotwórczymi strefami chemicznymi.
Epidemie raka, których nie widziano przed całym tym postępem, szaleją teraz w „cywilizowanym” świecie.
Ranczo pod Los Angeles wypełnia atmosferę metanem.
Rzeczywiste wojny sprowadzają piekło na Afrykę Północną oraz Azję Zachodnią i Środkową, zabijając planetę, nie tylko miejscową ludność, a tym bardziej nie pożądanego już dyktatora, przeciwko któremu zwykle toczy się każda wojna.
Wysypiska amunicji, oparzenia pod gołym niebem, bomby kasetowe, miny lądowe i zubożony uran mają swój udział w każdym socjobójstwie, które zmierza w kierunku terracydu.
Szczyty gór są odrąbywane i usuwane na dobre, aby zdobyć kawałek węgla, który pomoże zniszczyć atmosferę.
Większość szóstoklasistów w szkole w pobliżu zmarłej góry w Jednym Nieodzownym Narodzie jest chora i wyraźnie uznana za zbędną.
Odpady nuklearne są wiecznie poruszane, jak wiecznie płonący pamiątkowy płomień, aczkolwiek wiecznie mieszany w pękających i cieknących garnkach wielkości ludzkiej arogancji.
Ludzie stawiają czoła armatom wodnym i piłom łańcuchowym, zwisają 150 stóp w wirującej burzy, aby uratować drzewo, przykuwają się łańcuchami do maszyn, wskakują do oceanu z nożami w zębach, aby ratować stworzenia morskie z sieci, rzucają się przed siebie policjantów-żołnierzy, a poza tym wyróżniają się spośród zdecydowanej większości ludzi, którzy oglądają sport w telewizji.
To apokaliptyczne piekło jest prawdziwe i teraz; kojący spokój w wiadomościach telewizyjnych jest wyimaginowany. Film przedstawiający Baracka Obamę przechwalającego się przed tłumem w Teksasie swoim wielkim wzrostem produkcji paliw kopalnych jest częścią wielkiego fikcyjnego przedsięwzięcia, w którym eliminacja ludzkości jest chwalona przez część ludzkości. Akademia to sen wywołany narkotykami. Bob Dylan jest dziennikarzem.
„Chodziłem i czołgałem się po sześciu krętych autostradach
Wkroczyłem w środek siedmiu smutnych lasów
Byłem naprzeciw tuzina martwych oceanów
Byłem dziesięć tysięcy mil u wylotu cmentarza
I to jest trudne, to jest trudne, to jest trudne i to jest trudne
Zapowiada się ulewny deszcz”
Inni dziennikarze to Jeffrey St. Clair i Joshua Frank, których książka The Big Heat: Ziemia na krawędzi przypomniało mi się większość powyższych zdjęć.
Przeczytaj tę książkę. Bada upadek środowiska w sposób głęboko poinformowany i zabawny, wymieniając nazwiska bez przychylności politycznej i nie zapewniając typowego zrzeczenia się ochrony środowiska ani odporności na militaryzm.
Jeśli książka ma jakąś wadę, to sporadyczne wołanie o zemstę na korporacyjnych zanieczyszczających, ale biorąc pod uwagę, ile czasu nam zostało, być może po prostu nierealistyczne jest wyobrażanie sobie, że nasze społeczeństwo w pełni wyrośnie z najgłębszych złych tendencji.
