Upadek klimatu i odpowiedzialność wojska

Autor: Ria Verjauw, May 5, 2019

„Naród, który z roku na rok wydaje więcej pieniędzy na obronę wojskową niż na programy podnoszenia społecznego, zbliża się do śmierci duchowej”. -Martin Luther King

Zdjęcie: US Department of Veterans Affairs

Wszystko jest ze sobą powiązane: konflikty zbrojne - łamanie praw człowieka - zanieczyszczenie środowiska - zmiana klimatu - niesprawiedliwość społeczna…….

Zmiany klimatyczne i zanieczyszczenie środowiska są nieodłącznym elementem współczesnych działań wojennych. Rola wojska w zmianach klimatu jest ogromna. Olej jest niezbędny do wojny. Militaryzm jest najbardziej wyczerpującą ropą na planecie. Każda rozmowa o zmianach klimatycznych nie obejmuje wojska to tylko gorące powietrze.

Podczas gdy wielu z nas zmniejsza nasz ślad węglowy poprzez prostsze życie, wojsko jest odporne na obawy związane ze zmianami klimatu. Wojsko nie zgłasza zmian klimatycznych Emisje do jakiegokolwiek organu krajowego lub międzynarodowego, dzięki amerykańskiemu skręceniu ręki podczas negocjacji 1997 pierwszego międzynarodowego porozumienia w sprawie ograniczenia emisji globalnego ocieplenia, Protokołu z Kioto w sprawie zmian klimatu.

Frustrujące jest to, że prawie nic nie wspomina się o ogromnym zanieczyszczającym wkładzie militaryzmu - ani podczas wielu debat i demonstracji dotyczących zmian klimatycznych, ani w mediach. Podczas konferencji ekologicznych milczy się na temat skutków zanieczyszczenia środowiska przez wojsko.

W tym artykule podkreślamy jedynie wpływ działań wojskowych USA. Nie oznacza to, że inne państwa i producenci broni są mniej odpowiedzialni za ogromne szkody wyrządzone naszemu klimatowi i środowisku. USA jest jednym z wielu graczy w globalnym wpływie aktów wojskowych na nasz klimat i środowisko.

Wojsko USA odpowiada za 25% całkowitego zużycia ropy w USA, co samo w sobie stanowi 25% całkowitego światowego zużycia. Szósta Flota Stanów Zjednoczonych jest jednym z najbardziej zanieczyszczających podmiotów na Morzu Śródziemnym. Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych (USAF) są największym pojedynczym konsumentem paliwa lotniczego na świecie.

W 1945 amerykańska armia zbudowała bazę lotniczą w Dhahran w Arabii Saudyjskiej, co było początkiem zapewnienia stałego amerykańskiego dostępu do nowo odkrytej ropy Bliskiego Wschodu. Prezydent Roosevelt wynegocjował coś za coś z rodziną saudyjską: militarna ochrona w zamian za tanią ropę dla amerykańskich rynków i wojska. Eisenhower posiadał wielką wiedzę na temat powstania po II wojnie światowej stałego przemysłu opartego na wojnie, dyktującego politykę narodową oraz potrzebę czujności i zaangażowania obywateli w celu ograniczenia kompleksu „wojskowo-przemysłowego”. Jednak podjął fatalną decyzję w sprawie polityki energetycznej, która postawiła USA i świat na kursie, od którego musimy znaleźć drogę powrotną.

Szybki wzrost emisji gazów cieplarnianych, który powoduje obecny kryzys klimatyczny, rozpoczął się w okolicach 1950; w okresie bezpośrednio po drugiej wojnie światowej. To nie jest przypadek. Ropa była ważna w pierwszej wojnie światowej, ale kontrola dostępu do dostaw ropy była kluczowa w drugiej. Alianci nie wygraliby, gdyby nie byli w stanie odciąć niemieckiego dostępu do ropy i utrzymać jej dla siebie. Lekcja dla USA, szczególnie po wojnie, była taka, że ​​stały dostęp do ropy naftowej i jej monopolizacja były niezbędne, gdyby miała ona być światowym supermocarstwem. To sprawiło, że ropa stała się głównym priorytetem militarnym, a także umocniła dominującą pozycję sektora naftowego / motoryzacyjnego w USA. Były to warunki wstępne dla systemu zależnego od technologii emisji gazów cieplarnianych w produkcji wojskowej i krajowej; źródło zmian klimatu, przed którymi stoimy obecnie.

Pod koniec 1970s radziecka inwazja na Afganistan i irańska rewolucja zagroziła amerykańskiemu dostępowi do ropy na Bliskim Wschodzie, co doprowadziło do doktryny podżegania Unii do prezydentury Cartera 1980. Doktryna Cartera utrzymuje, że wszelkie zagrożenie dla dostępu USA do ropy na Bliskim Wschodzie będzie przeciwstawione „wszelkimi niezbędnymi środkami, w tym siłami zbrojnymi”. Carter włożył zęby w swoją doktrynę, tworząc Wspólną Grupę Roboczą ds. Szybkiego Rozmieszczenia, której celem były operacje bojowe Obszar Zatoki Perskiej w razie potrzeby. Ronald Reagan zwiększył militaryzację ropy naftowej dzięki utworzeniu Centralnego Dowództwa USA (CENTCOM), którego raison d'etre miał zapewnić dostęp do ropy, zmniejszyć wpływ Związku Radzieckiego w regionie i kontrolować reżimy polityczne w regionie dla interesów bezpieczeństwa narodowego. Wraz z rosnącym uzależnieniem od ropy naftowej z Afryki i regionu Morza Kaspijskiego Stany Zjednoczone zwiększyły swoje zdolności wojskowe w tych regionach.

Protokół z Kioto 1992 wyraźnie wykluczył emisje gazów cieplarnianych z działań wojskowych z celów emisji. USA zażądały i wygrały zwolnienie z limitów emisji na paliwa „bunkrowe” (gęsty, ciężki olej opałowy dla okrętów wojennych) i wszystkie emisje gazów cieplarnianych z operacji wojskowych na całym świecie, w tym wojny. George W. Bush wycofał USA z Protokołu z Kioto jako jeden z pierwszych aktów swojej prezydencji, twierdząc, że byłby on w stanie powstrzymać amerykańską gospodarkę od zbyt kosztownych kontroli emisji gazów cieplarnianych. Następnie Biały Dom rozpoczął neo-luddycką kampanię przeciwko nauce o zmianach klimatu.

Automatyczne wyłączenie emisji gazów cieplarnianych z działań wojskowych zostało usunięte w porozumieniu paryskim 2015 w sprawie klimatu. Administracja atutowa odmówiła podpisania umowy i nadal nie jest obowiązkowe dla państw sygnatariuszy śledzenie i ograniczanie ich emisji dwutlenku węgla.

Kiedy amerykańska Rada Naukowa ds. Obrony zgłosiła w 2001, że wojsko będzie musiało albo opracować więcej wydajnych olejów, albo lepsze systemy wsparcia, aby móc się zaopatrywać, „generałowie wybrali trzecią opcję: uchwycenie dostępu do większej ilości ropy ” Wskazuje to na fundamentalną prawdę o wojsku i zmianach klimatu: z której wyłonił się współczesny sposób prowadzenia wojny i jest możliwy tylko przy rozrzutnym wykorzystaniu paliw kopalnych.

Bezpieczeństwo ropy obejmuje zarówno ochronę militarną przed sabotażem rurociągów i tankowców, jak i wojny w regionach bogatych w ropę, aby zapewnić długoterminowy dostęp. Prawie 1000 amerykańskie bazy wojskowe wytyczają szlak z Andów do Afryki Północnej na Bliskim Wschodzie, do Indonezji, Filipin i Korei Północnej, omijając wszystkie główne zasoby ropy naftowej - wszystkie związane, po części, z siłą napędową w imię bezpieczeństwa energetycznego. Ponadto „ogólne emisje” gazów cieplarnianych z produkcji sprzętu wojskowego, badań, infrastruktury, pojazdów i amunicji wykorzystywanych w ochronie dostaw ropy naftowej i wojen napędzanych ropą powinny również zostać uwzględnione w ogólnym wpływie na środowisko stosowania benzyny.

Na początku wojny w Iraku w marcu 2003 armia oszacowała, że ​​będzie potrzebować więcej niż 40 milionów galonów benzyny na trzy tygodnie walki, przekraczając całkowitą ilość używaną przez wszystkie siły alianckie w ciągu czterech lat 1 wojny światowej. Wśród armamentarium armii znalazły się 2000 strzeżone czołgi M-1 Abrams wystrzelone na wojnę i spalające galony paliwa 250 na godzinę. Irak ma trzecie co do wielkości rezerwy ropy naftowej. Bez wątpienia wojna w Iraku była wojną o ropę.

Wojna powietrzna w Libii dała nowe amerykańskie polecenie (AFRICOM) - samo w sobie rozbudowa Doktryny Cartera - niektóre reflektory i mięśnie. Kilku komentatorów doszło do wniosku, że wojna NATO w Libii jest usprawiedliwioną humanitarną interwencją wojskową. Wojna powietrzna w Lybii naruszyła rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ 1973, konstytucję USA i ustawę o mocach wojennych; i ustanawia precedens. Wojna powietrzna w Libii jest kolejną porażką nieuzbrojonej dyplomacji; zmarginalizowała Unię Afrykańską i wyznacza drogę do większej interwencji wojskowej w Afryce, gdy zagrożone są interesy USA.

Jeśli porównamy dane:

1. Przewidywane pełne koszty wojny w Iraku (szacunkowo $ 3 bilionów dolarów) pokryłyby „wszystkie globalne inwestycje w wytwarzaniu energii odnawialnej ”potrzebne między teraz a 2030 w celu odwrócenia trendów globalnego ocieplenia.
2. Między 2003-2007 wojna wygenerowała co najmniej 141 milionów ton metrycznych ekwiwalentu dwutlenku węgla (CO2e), rocznie każdego roku więcej niż 139 krajów świata. Odbudowa irackich szkół, domów, firm, mostów, dróg i szpitali sproszkowanych przez wojnę oraz nowe mury i bariery bezpieczeństwa będą wymagały milionów ton cementu, jednego z największych przemysłowych źródeł emisji gazów cieplarnianych.
3. W 2006 USA wydały więcej na wojnę w Iraku niż cały świat wydał na inwestycje w energię odnawialną.
4. Według 2008, administracja Busha wydała 97 razy więcej na wojsko niż na zmiany klimatyczne. Jako kandydat na prezydenta prezydent Obama zobowiązał się wydać 150 miliardów dolarów w ciągu dziesięciu lat na technologię i infrastrukturę zielonej energii - mniej niż Stany Zjednoczone wydały w ciągu jednego roku wojny w Iraku

Wojna to nie tylko marnotrawstwo zasobów, które mogłyby zostać wykorzystane do przeciwdziałania zmianom klimatu, ale same w sobie stanowią istotną przyczynę szkód środowiskowych. Siły zbrojne mają znaczny ślad węglowy.

Wojsko amerykańskie przyznaje, że codziennie dostaje beczki z olejem 395,000 (baryłka 1 US = 158.97liter). Jest to zdumiewająca wartość, która jednak może być znacznie niedoszacowana. Po uwzględnieniu całego zużycia oleju przez wykonawców wojskowych, produkcji broni i wszystkich tajnych baz i operacji pominiętych w oficjalnych danych rzeczywiste codzienne użycie będzie prawdopodobnie bliższe milion baryłek. Aby spojrzeć na te dane, personel wojskowy USA w służbie czynnej stanowi około 0.0002 populacji światowej, ale jest częścią systemu wojskowego, który generuje około 5% światowej emisji gazów cieplarnianych.

Znaczna część tych emisji pochodzi z infrastruktury wojskowej utrzymywanej przez USA na całym świecie. Koszty środowiskowe samej wojny są znacznie wyższe.

Szkody wyrządzone środowisku przez wojnę nie ograniczają się do zmian klimatu. Skutki bombardowań nuklearnych i testów jądrowych, użycie środka Orange, zubożonego uranu i innych toksycznych chemikaliów, a także min lądowych i niewybuchów pozostających w strefach konfliktu na długo po wojnie, przyniosły wojsku zasłużoną reputację „Największy pojedynczy atak na środowisko”. Szacuje się, że 20% całkowitej degradacji środowiska na świecie jest spowodowany działaniami wojskowymi i pokrewnymi.

Równocześnie z tymi tragediami środowiskowymi nasilonymi przez globalne ocieplenie, trwa stały kompromis w budżecie federalnym USA między militarną obroną a prawdziwym bezpieczeństwem ludzi i środowiska. Stany Zjednoczone wnoszą do atmosfery więcej niż 30 procent globalnych gazów cieplarnianych, generowanych przez pięć procent ludności świata i militaryzm USA. Fragmenty amerykańskiego budżetu federalnego, które wspólnie finansują edukację, energię, środowisko, usługi socjalne, budownictwo mieszkaniowe i tworzenie nowych miejsc pracy, otrzymują mniej środków niż budżet wojskowy / obronny. Były sekretarz pracy Robert Reich nazwał budżet wojskowy programem miejsc pracy wspieranych przez podatników i opowiada się za zmianą priorytetów wydatków federalnych na miejsca pracy w zielonej energii, edukację i infrastrukturę - prawdziwe bezpieczeństwo narodowe.

Odwróćmy bieg. Ruchy pokojowe: rozpocznij badania, aby przyjrzeć się emisji CO2 przez wojsko i zatruciu naszej planety. Aktywiści praw człowieka: otwarcie mówcie przeciwko wojnie i zniszczeniu. Dlatego stanowczo apeluję do wszystkich aktywistów klimatycznych w każdym wieku:

„Obroń klimat, stając się aktywistą pokojowym i antymilitarystą”.

Ria Verjauw / ICBUW / Leuvense Vredesbeweging

Źródła:

ufpj-peacetalk- Dlaczego powstrzymywanie wojen ma zasadnicze znaczenie dla powstrzymania zmian klimatycznych | Elaine Graham-Leigh

Elaine Graham-Leigh, książka: 'Dieta oszczędności: klasa, jedzenie i zmiany klimatu"

http://www.bandepleteduranium.org/en/index.html

https://truthout.org/articles/the-military-assault-on-global-climate/

Ian Angus, W obliczu antropocenu -Miesięczny przegląd Naciśnij 2016), p.161