Kathy Kelly, World BEYOND War, Maj 27, 2023
Refleksje nt Najemnik, autorstwa Jeffreya E. Sterna
Salman Rushdie powiedział kiedyś, że ci, którzy zostali przesiedleni przez wojnę, są lśniącymi odłamkami odzwierciedlającymi prawdę. Przy tak wielu ludziach uciekających przed wojnami i katastrofą ekologiczną w naszym dzisiejszym świecie, a jeszcze więcej w przyszłości, potrzebujemy ostrego mówienia prawdy, aby pogłębić nasze zrozumienie i rozpoznać straszne winy tych, którzy spowodowali tak wiele cierpienia w dzisiejszym świecie. Najemnik dokonał ogromnego wyczynu, ponieważ każdy akapit ma na celu powiedzenie prawdy.
In Najemnik, Jeffrey Stern podejmuje przerażającą katastrofę wojny w Afganistanie i czyniąc to, wychwala bogate i skomplikowane możliwości pogłębiania się przyjaźni w tak ekstremalnym środowisku. Samoujawnianie się Sterna zmusza czytelników do uznania naszych ograniczeń, gdy budujemy nowe przyjaźnie, jednocześnie badając straszne koszty wojny.
Stern rozwija dwóch głównych bohaterów, Aimala, przyjaciela z Kabulu, który upodabnia się do swojego brata, oraz siebie, częściowo opowiadając, a następnie ponownie opowiadając określone wydarzenia, dzięki czemu możemy dowiedzieć się, co się stało z jego perspektywy, a następnie, z perspektywy czasu, z zasadniczo Aimala inny punkt widzenia.
Przedstawiając nas Aimalowi, Stern zatrzymuje się, co najważniejsze, nad nieustannym głodem Aimala w jego młodszych latach. Owdowiała matka Aimala, pozbawiona dochodów, polegała na swoich innowacyjnych młodych synach, którzy próbowali chronić rodzinę przed głodem. Aimal otrzymuje mnóstwo wzmocnień za bycie przebiegłym i stanie się utalentowanym kanciarzem. Zostaje żywicielem rodziny, zanim osiągnie wiek nastoletni. Korzysta także z niezwykłej edukacji, takiej, która rekompensuje otępiającą nudę życia pod restrykcjami talibów, kiedy w genialny sposób udaje mu się uzyskać dostęp do anteny satelitarnej i dowiedzieć się o uprzywilejowanych białych ludziach przedstawianych w zachodniej telewizji, w tym o dzieciach, których ojcowie przygotowują dla nich śniadanie, obraz, który nigdy go nie opuszcza.
Przypominam sobie krótki film, obejrzany wkrótce po zamachu bombowym Shock and Awe w 2003 roku, który przedstawiał młodą kobietę uczącą uczniów szkół podstawowych w wiejskiej prowincji Afganistanu. Dzieci siedziały na ziemi, a nauczyciel nie miał żadnego sprzętu poza kredą i tablicą. Musiała powiedzieć dzieciom, że coś wydarzyło się bardzo daleko, po drugiej stronie świata, co zniszczyło budynki i zabiło ludzi, przez co ich świat zostanie poważnie dotknięty. Mówiła o 9 września zdezorientowanym dzieciom. Dla Aimala 11 września oznaczał, że wciąż ogląda ten sam program na swoim sfałszowanym ekranie. Dlaczego pojawiał się ten sam program bez względu na to, na jakim kanale grał? Dlaczego ludzie byli tak zaniepokojeni spadającymi chmurami pyłu? Jego miasto zawsze było nękane przez kurz i gruzy.
Jeff Stern zagłębia się w porywające historie, które opowiada Najemnik popularna obserwacja, którą usłyszał podczas pobytu w Kabulu, charakteryzująca emigrantów w Afganistanie jako misjonarzy, malkontentów lub najemników. Stern zauważa, że nie próbował nikogo nawracać na cokolwiek, ale jego pisarstwo mnie zmieniło. Podczas około 30 podróży do Afganistanu w ciągu ostatniej dekady doświadczyłem tej kultury, jakbym patrzył przez dziurkę od klucza, odwiedziłem tylko jedną dzielnicę w Kabulu i głównie przebywałem w domu jako gość innowacyjnych i altruistycznych nastolatków, którzy chcieli dzielić się zasobami, opierać się wojnom i praktykować równość. Studiowali Martina Luthera Kinga i Gandhiego, nauczyli się podstaw permakultury, uczyli dzieci ulicy niestosowania przemocy i umiejętności czytania i pisania, organizowali pracę krawcową dla wdów, produkujących ciężkie koce, które następnie rozdawano ludziom w obozach dla uchodźców – prace. Ich międzynarodowi goście poznali ich dość dobrze, mieszkając blisko siebie i usilnie starając się nauczyć swoich języków. Jakże żałuję, że nie zostaliśmy wyposażeni w ciężko wypracowane spostrzeżenia Jeffa Sterna i uczciwe ujawnienia podczas naszych doświadczeń „przez dziurkę od klucza”.
Pisanie jest szybkie, często zabawne, a jednocześnie zaskakująco wyznaniowe. Czasami musiałem się zatrzymać i przypomnieć sobie własne domniemane wnioski na temat doświadczeń w więzieniach i strefach działań wojennych, kiedy rozpoznałem rzeczywistość definiującą mnie (i innych kolegów, którzy byli częścią zespołów pokojowych lub celowo stali się więźniami), a mianowicie, że my w końcu powróciliby do uprzywilejowanego życia dzięki całkowicie niezasłużonym zabezpieczeniom związanym z kolorami naszych paszportów lub skóry.
Co ciekawe, kiedy Stern wraca do domu, nie ma tej samej psychicznej pewności paszportu do bezpieczeństwa. Jest bliski emocjonalnego i fizycznego załamania, gdy wraz z grupą zdeterminowanych ludzi walczy o pomoc zdesperowanym Afgańczykom w ucieczce przed talibami. Jest w swoim domu, radzi sobie z lawiną połączeń Zoom, problemami logistycznymi, żądaniami zbiórki pieniędzy, a mimo to nie jest w stanie pomóc każdemu, kto na nią zasługuje.
Poczucie domu i rodziny Sterna zmienia się w całej książce.
Wyczuwamy, że zawsze będzie z nim Aimal. Mam nadzieję, że szeroka i zróżnicowana liczba czytelników będzie uczyć się od fascynującego braterstwa Jeffa i Aimala.
Najemnik, historia braterstwa i terroru w wojnie w Afganistanie Jeffrey E. Stern Wydawca: Sprawy publiczne
