Voormalig hoofd van de Defense Intelligence Agency (DIA) van het Pentagon, luitenant-generaal Michael Flynn sloot zich aan bij de gelederen van de vele onlangs gepensioneerde functionarissen die openlijk toegeven dat wat het Amerikaanse leger doet eerder gevaren met zich meebrengt dan ze vermindert. (Flynn paste dit niet expliciet toe op elke recente oorlog en tactiek, maar paste het wel toe op drone-oorlogen, proxy-oorlogen, de invasie van Irak, de bezetting van Irak en de nieuwe oorlog tegen ISIS, die de meeste van de acties waar het Pentagon zich mee bezighoudt. Andere onlangs gepensioneerde ambtenaren hebben hetzelfde gezegd van elke andere recente Amerikaanse oorlog.)
Als je eenmaal hebt toegegeven dat de manier van massamoord niet wordt gerechtvaardigd door een hoger doel, als je de oorlogen eenmaal 'strategische fouten' hebt genoemd, als je eenmaal hebt geaccepteerd dat de oorlogen niet op hun eigen voorwaarden werken, wel dan er is geen manier meer om te beweren dat ze in morele termen te verontschuldigen zijn. Massamoord voor een groter goed is een moeilijk argument om te maken, maar mogelijk. Massamoorden zonder verdomde goede reden is totaal onverdedigbaar en het equivalent van wat we het noemen als het door een niet-gouvernementele organisatie wordt gedaan: massamoord.
Maar als oorlog massamoord is, dan klopt vrijwel alles wat mensen van Donald Trump tot Glenn Greenwald over oorlog zeggen niet helemaal.
Hier is Trump over John McCain: “Hij is geen oorlogsheld. Hij is een oorlogsheld omdat hij gevangen is genomen. Ik hou van mensen die niet gevangen zijn genomen.” Dit is niet alleen verkeerd vanwege jouw kijk op het goede, slechte of onverschilligheid van gevangengenomen worden (of wat je denkt dat McCain deed terwijl hij gevangengenomen werd), maar omdat er niet zoiets bestaat als een oorlogsheld. Dat is het onvermijdelijke gevolg van de erkenning van oorlog als massamoord. Je kunt niet deelnemen aan massamoord en een held zijn. Je kunt ongelooflijk dapper, loyaal, zelfopofferend en allerlei andere dingen zijn, maar geen held, wat vereist dat je dapper bent voor een nobel doel, dat je als model voor anderen dient.
John McCain nam niet alleen deel aan een oorlog waarbij zo'n 4 miljoen Vietnamese mannen, vrouwen en kinderen zonder verdomde goede reden om het leven kwamen, maar hij is sindsdien een van de belangrijkste pleitbezorgers geweest voor talloze extra oorlogen, resulterend in de extra doden van miljoenen mannen, vrouwen en kinderen om wederom geen verdomd goede reden - als onderdeel van oorlogen die meestal nederlagen waren en altijd mislukkingen, zelfs op hun eigen voorwaarden. Deze senator, die "bomb, bomb Iran!" zingt! beschuldigt Trump ervan “de gekken” op te hitsen. Waterkoker, ontmoet pot.
Laten we kijken naar wat een paar van onze beste commentatoren zeggen over de recente schietpartij in Chattanooga, Tenn.: Dave Lindorff en Glenn Greenwald. eerste Lindorff:
“Als blijkt dat Abdulazeez op enigerlei wijze verbonden was met ISIS, dan moet zijn actie om Amerikaanse militairen in de VS aan te vallen en te doden, niet als terrorisme worden gezien, maar als een legitieme vergeldende oorlogsdaad. . . . Abdulazeez, als hij een strijder was, verdient echt de eer, althans voor het volgen van de oorlogsregels. Hij lijkt zijn moord opmerkelijk goed te hebben gericht op echt militair personeel. Er vielen geen burgerslachtoffers bij zijn aanvallen, geen kinderen gedood of zelfs gewond. Vergelijk dat eens met het Amerikaanse record.”
Nu Groenwald:
“Onder het oorlogsrecht mag je bijvoorbeeld niet legaal op soldaten jagen terwijl ze thuis slapen, met hun kinderen spelen of boodschappen doen in een supermarkt. Hun loutere status als 'soldaat' betekent niet dat het wettelijk is toegestaan om hen te bestoken en te doden, waar ze ook gevonden worden. Het is alleen toegestaan om dit te doen op het slagveld, wanneer ze in gevecht zijn. Dat argument heeft een solide basis in zowel de wet als de moraal. Maar het is buitengewoon moeilijk te begrijpen hoe iemand die de militaire acties van de VS en hun bondgenoten onder de noemer 'War on Terror' steunt, die mening met een strak gezicht naar voren kan brengen.'
Deze opmerkingen zijn uit omdat er niet zoiets bestaat als een "legitieme vergeldende oorlogsdaad", of een daad van massamoord waarvoor iemand "de eer verdient", of een "solide" juridische of morele "basis" voor de toelaatbaarheid van doden "op het slagveld." Lindorff denkt dat het een hoge standaard is om alleen soldaten aan te vallen. Greenwald denkt dat het een hogere norm is om alleen soldaten te richten terwijl ze in oorlog zijn. (Je zou kunnen argumenteren dat de soldaten in Chattanooga in feite oorlog voerden.) Beiden hebben gelijk als ze wijzen op de hypocrisie van de VS, hoe dan ook. Maar massamoord is noch moreel noch legaal.
Het Kellogg-Briand-pact verbiedt alle oorlog. Het VN-Handvest verbiedt oorlog met kleine uitzonderingen, die geen enkele vorm van vergelding zijn, en geen enkele oorlog die plaatsvindt op een "slagveld" of waarin alleen degenen die aan het vechten zijn worden uitgevochten. Een legale oorlog of een onderdeel van een oorlog, volgens het VN-Handvest, moet ofwel defensief ofwel door de VN geautoriseerd zijn. Je zou kunnen fantaseren dat de Verenigde Naties zonder westerse vooringenomenheid een ISIS-aanval in de Verenigde Staten accepteren als een soort verdediging tegen een Amerikaanse aanval in wat vroeger Irak of Syrië was, maar dan kom je niet om het Kellogg-Briand-pact of de fundamentele moreel probleem van massamoord en van de ineffectiviteit oorlog als verdediging.
Lindorff zou ook kunnen overwegen wat "op welke manier dan ook verbonden met ISIS" betekent voor de Amerikaanse kant van de oorlog, in termen van wie de Verenigde Staten het recht claimen om zich te richten, van degenen die zich schuldig maken aan "materiële steun" voor het promoten van geweldloosheid in Irak , aan degenen die zich schuldig hebben gemaakt aan het helpen van FBI-agenten die doen alsof ze deel uitmaken van ISIS, aan leden van groepen die banden hebben met ISIS – waaronder groepen die de Amerikaanse regering zelf bewapent en traint.
Lindorff beëindigt zijn artikel over acties zoals de schietpartij in Chattanooga als volgt: “Zolang we ze verminderen door ze daden van terrorisme te noemen, zal niemand eisen dat de War on Terror wordt stopgezet. En die 'oorlog' is de echte daad van terrorisme, als je er maar op aankomt." Je zou net zo goed kunnen zeggen: die "daad van terrorisme" is de echte oorlog, als je er helemaal op aankomt, of: die gouvernementele massamoord is de echte niet-gouvernementele massamoord.
Eigenlijk hebben we te veel woordenschat voor ons eigen bestwil: oorlog, terrorisme, nevenschade, haatmisdrijven, chirurgische aanvallen, schietpartijen, de doodstraf, massamoord, kinetische overzeese onvoorziene operatie, gerichte moord — dit zijn allemaal manieren om soorten ongerechtvaardigde moorden te onderscheiden die eigenlijk niet moreel van elkaar te onderscheiden zijn.
