Door Medea Benjamin en Nicolas JS Davies, 15 december 2020
Joe Biden zal het bevel voeren over het Witte Huis in een tijd waarin het Amerikaanse publiek zich meer zorgen maakt over de strijd tegen het coronavirus dan over overzeese oorlogen. Maar de Amerikaanse oorlogen woeden hoe dan ook door, en het gemilitariseerde antiterrorismebeleid dat Biden in het verleden heeft ondersteund - gebaseerd op luchtaanvallen, speciale operaties en het gebruik van proxy-troepen - is precies wat deze conflicten laat woeden.
In Afghanistan verzette Biden zich tegen de troepenmacht van Obama in 2009, en nadat de golf mislukte, viel Obama terug op het beleid dat Biden was favoriet om mee te beginnen, wat ook in andere landen het kenmerk werd van hun oorlogspolitiek. In insider-kringen werd dit 'contraterrorisme' genoemd, in tegenstelling tot 'counterinsurgency'.
In Afghanistan betekende dat het opgeven van de grootschalige inzet van Amerikaanse troepen, en in plaats daarvan vertrouwen op luchtaanvallen, drone-aanvallen en speciale operaties “doden of vangen'invallen, tijdens het werven en trainen Afghaanse troepen om bijna alle grondgevechten en het vasthouden van territorium te doen.
In de Libische interventie van 2011 werd de NAVO-Arabische monarchistische coalitie ingebed honderden Qatari speciale operatietroepen en Westerse huurlingen met de Libische rebellen om NAVO-luchtaanvallen uit te voeren en lokale milities op te leiden, waaronder Islamistische groepen met links naar Al Qaeda. De strijdkrachten die ze ontketenden, vechten negen jaar later nog steeds om de buit.
Terwijl Joe Biden nu met de eer strijkt tegengestelde de rampzalige interventie in Libië, op dat moment was hij er snel bij om het bedrieglijke succes op korte termijn en de gruwelijke moord op kolonel Gaddafi te prijzen. “De NAVO heeft het goed gedaan”, zei Biden zei in een toespraak aan het Plymouth State College in oktober 2011 op de dag dat president Obama de dood van Gaddafi aankondigde. “In dit geval heeft Amerika 2 miljard dollar uitgegeven en geen enkel leven verloren. Dit is meer het recept voor hoe om te gaan met de wereld terwijl we verder gaan dan in het verleden.
Terwijl Biden sindsdien zijn handen heeft gewassen van het debacle in Libië, was die operatie in feite symbolisch voor de doctrine van geheime en proxy-oorlog ondersteund door luchtaanvallen die hij steunde en die hij nog moet verwerpen. Biden zegt nog steeds dat hij “terrorismebestrijding” -operaties steunt, maar hij werd tot president gekozen zonder ooit publiekelijk een directe vraag te beantwoorden over zijn steun voor het massale gebruik van luchtaanvallen en drone-aanvallen die een integraal onderdeel zijn van die doctrine.
In de campagne tegen Islamitische Staat in Irak en Syrië vielen de door de VS geleide troepen terug meer dan 118,000 bommen en raketten, waardoor grote steden als Mosul en Raqqa tot puin worden herleid en mensen doden tienduizenden van burgers. Toen Biden zei dat Amerika "geen enkel leven verloor" in Libië, bedoelde hij duidelijk "Amerikaans leven". Als 'leven' gewoon leven betekent, dan heeft de oorlog in Libië natuurlijk talloze levens gekost en een aanfluiting gemaakt van een resolutie van de VN-Veiligheidsraad die het gebruik van militair geweld alleen goedkeurde om burgers beschermen.
Zoals Rob Hewson, de redacteur van het wapenhandelsblad Jane's Air-Launched Weapons, vertelde het AP zoals de VS in 2003 hun "Shock and Awe"-bombardement op Irak ontketenden: "In een oorlog die wordt uitgevochten voor het welzijn van het Iraakse volk, kun je het je niet veroorloven om een van hen te doden. Maar je kunt geen bommen laten vallen en geen mensen doden. Er is een echte tweedeling in dit alles.” Hetzelfde geldt uiteraard voor mensen in Libië, Afghanistan, Syrië, Jemen, Palestina en overal waar al 20 jaar Amerikaanse bommen vallen.
Terwijl Obama en Trump beiden probeerden om van de mislukte "wereldwijde oorlog tegen het terrorisme" over te stappen op wat de regering-Trump heeft bestempeld als "grote machtsconcurrentie”, of een terugkeer naar de Koude Oorlog, heeft de oorlog tegen het terrorisme koppig geweigerd op het juiste moment te vertrekken. Al Qaeda en Islamitische Staat zijn verdreven uit plaatsen die de VS hebben gebombardeerd of zijn binnengevallen, maar duiken steeds weer op in nieuwe landen en regio's. Islamitische Staat bezet nu een deel van het noorden Mozambique, en heeft ook wortel geschoten in Afghanistan. Andere Al Qaeda-filialen zijn actief in heel Afrika, van Somalië en Kenia in Oost-Afrika naar elf landen in West-Afrika.
Na bijna 20 jaar van "oorlog tegen terreur", is er nu een grote hoeveelheid onderzoek naar wat mensen drijft om zich aan te sluiten bij islamitische gewapende groepen die strijden tegen lokale regeringstroepen of westerse indringers. Terwijl Amerikaanse politici zich nog steeds de handen wringen over de verdraaide motieven die zo'n onbegrijpelijk gedrag mogelijk verklaren, blijkt dat het eigenlijk niet zo ingewikkeld is. De meeste strijders worden niet zozeer gemotiveerd door de islamistische ideologie als wel door de wens om zichzelf, hun families of hun gemeenschappen te beschermen tegen gemilitariseerde "contraterrorisme"-troepen, zoals gedocumenteerd in dit rapport door het Centrum voor Burgers in Conflict.
Een andere studie, getiteld The Journey to Extremism in Africa: Drivers, Incentives and the Tipping Point for Recruitment, ontdekte dat het omslagpunt of de "laatste druppel" die meer dan 70% van de strijders ertoe aanzet zich bij gewapende groepen aan te sluiten, het doden of vasthouden van een familielid door "terrorismebestrijding" of "veiligheidstroepen" is. De studie legt het Amerikaanse merk van gemilitariseerde terrorismebestrijding bloot als een zichzelf vervullend beleid dat een hardnekkige cyclus van geweld aanwakkert door een steeds groter wordende pool van "terroristen" te genereren en aan te vullen terwijl het families, gemeenschappen en landen vernietigt.
Zo vormden de VS in 11 met 2005 West-Afrikaanse landen het Trans-Sahara Counterterrorism Partnership en hebben er tot nu toe een miljard dollar in gestoken. In een recent verslag uit Burkina Faso citeerde Nick Turse rapporten van de Amerikaanse regering die bevestigen hoe 15 jaar van door de VS geleide "terrorismebestrijding" alleen maar heeft geleid tot een explosie van terrorisme in West-Afrika.
Het Africa Centre for Strategic Studies van het Pentagon meldt dat de 1,000 gewelddadige incidenten waarbij militante islamistische groeperingen in Burkina Faso, Mali en Niger in het afgelopen jaar betrokken waren, neerkomen op een zevenvoudige toename sinds 2017, terwijl het bevestigde minimum aantal doden is gestegen van 1,538 in 2017 tot 4,404 in 2020.
Heni Nsaibia, een senior onderzoeker bij ACLED (Armed Conflict Location Event Data), vertelde Turse dat “het focussen op westerse concepten van terrorismebestrijding en het omarmen van een strikt militair model een grote fout is geweest. Het negeren van drijfveren van strijdbaarheid, zoals armoede en gebrek aan sociale mobiliteit, en het niet verlichten van de omstandigheden die opstanden bevorderen, zoals wijdverbreide mensenrechtenschendingen door veiligheidstroepen, hebben onherstelbare schade aangericht.”
Sterker nog, zelfs de New York Times heeft bevestigd dat "contraterrorisme"-troepen in Burkina Faso moorden plegen net zoveel burgers als de "terroristen" die ze geacht worden te bestrijden. Een landenrapport van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken uit 2019 over Burkina Faso documenteerde beschuldigingen van "honderden buitengerechtelijke executies van burgers als onderdeel van de terrorismebestrijdingsstrategie", waarbij voornamelijk leden van de etnische groep Fulani om het leven kwamen.
Souaibou Diallo, de voorzitter van een regionale vereniging van moslimgeleerden, vertelde Turse dat deze misstanden de belangrijkste reden zijn dat de Fulani zich aansluiten bij militante groeperingen. "Tachtig procent van degenen die zich aansluiten bij terroristische groeperingen vertelde ons dat het niet is omdat ze het jihadisme steunen, maar omdat hun vader of moeder of broer is vermoord door de strijdkrachten", zei Diallo. "Er zijn zoveel mensen vermoord - vermoord - maar er is geen gerechtigheid geweest."
Sinds het begin van de Global War on Terror hebben beide partijen het geweld van hun vijanden gebruikt om hun eigen geweld te rechtvaardigen, waardoor een schijnbaar eindeloze spiraal van chaos zich verspreidde van land tot land en van regio tot regio over de hele wereld.
Maar de Amerikaanse wortels van al dit geweld en deze chaos gaan nog dieper. Zowel Al Qaeda als Islamitische Staat zijn voortgekomen uit groepen die oorspronkelijk werden gerekruteerd, getraind, bewapend en ondersteund door de CIA om buitenlandse regeringen omver te werpen: Al Qaeda in Afghanistan in de jaren tachtig, en het Nusra Front en Islamitische Staat in Syrië sinds 2011.
Als de regering-Biden echt wil stoppen met het aanwakkeren van chaos en terrorisme in de wereld, moet ze de CIA radicaal transformeren, wiens rol in het destabiliseren van landen, het ondersteunen van terrorisme, chaos verspreiden en creëren valse voorwendsels voor oorlog en vijandigheid is sinds de jaren zeventig goed gedocumenteerd door kolonel Fletcher Prouty, William Blum, Gareth Porter en anderen.
De Verenigde Staten zullen nooit een objectief, gedepolitiseerd nationaal inlichtingensysteem hebben, of dus een op de realiteit gebaseerd, coherent buitenlands beleid, totdat ze deze geest in de machine uitdrijven. Biden heeft gekozen voor Avril Haines, die bewerkte de geheime quasi-juridische basis voor Obama's drone-programma en beschermde CIA-folteraars, om zijn directeur van de nationale inlichtingendienst te zijn. Is Haines in staat om deze agentschappen van geweld en chaos om te vormen tot een legitiem, werkend inlichtingensysteem? Dat lijkt onwaarschijnlijk, en toch is het van levensbelang.
De nieuwe regering-Biden moet echt met een frisse blik kijken naar het hele scala aan destructieve beleidsmaatregelen dat de Verenigde Staten al decennia lang over de hele wereld voeren, en de verraderlijke rol die de CIA in zovelen daarvan heeft gespeeld.
We hopen dat Biden eindelijk afstand zal doen van het ondoordachte, gemilitariseerde beleid dat samenlevingen vernietigt en het leven van mensen ruïneert ter wille van onbereikbare geopolitieke ambities, en dat hij in plaats daarvan zal investeren in humanitaire en economische hulp die mensen echt helpt om vreedzamer en welvarender te leven.
We hopen ook dat Biden de terugkeer van Trump naar de Koude Oorlog zal omkeren en zal voorkomen dat meer van de middelen van ons land worden omgeleid naar een nutteloze en gevaarlijke wapenwedloop met China en Rusland.
We hebben in deze eeuw met echte problemen te maken – existentiële problemen die alleen kunnen worden opgelost door echte internationale samenwerking. We kunnen het ons niet langer veroorloven onze toekomst op te offeren op het altaar van de Global War on Terror, een Nieuwe Koude Oorlog, Pax Americana of andere imperialistische fantasieën.
Medea Benjamin is medeoprichter van CODEPINK voor vredeen auteur van verschillende boeken, waaronder Binnen Iran: de echte geschiedenis en politiek van de Islamitische Republiek Iran. Ze is lid van de schrijversgroep Collective20. Nicolas JS Davies is onafhankelijk journalist, onderzoeker bij CODEPINK en auteur van Blood On Our Hands: de Amerikaanse invasie en vernietiging van Irak.
One Response
oorlog is slavernij en marteling!