Waarom is Zuid-Afrika medeplichtig aan Turkse oorlogsmisdaden?

Door Terry Crawford-Browne, 5 november 2020

Hoewel het goed is voor minder dan een procent van de wereldhandel, wordt geschat dat de oorlogssector verantwoordelijk is voor 40 tot 45 procent van de wereldwijde corruptie. Deze buitengewone schatting van 40 tot 45 procent is afkomstig van - van alle plaatsen - de Central Intelligence Agency (de CIA) via het Amerikaanse ministerie van Handel.    

Corruptie op het gebied van wapenhandel gaat helemaal naar de top – naar Prins Charles en Prins Andrew in Engeland en aan Bill en Hillary Clinton toen ze de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken was in de regering-Obama. Het omvat ook, op een handvol uitzonderingen na, elk lid van het Amerikaanse Congres, ongeacht de politieke partij. President Dwight Eisenhower waarschuwde in 1961 voor de gevolgen van wat hij 'het militair-industrieel-congrescomplex' noemde.

Onder de pretentie 'Amerika veilig te houden' worden honderden miljarden dollars uitgegeven aan nutteloze wapens. Dat de VS elke oorlog heeft verloren sinds de Tweede Wereldoorlog doet er niet toe, zolang het geld maar naar Lockheed Martin, Raytheon, Boeing en duizenden andere wapenleveranciers stroomt, plus de banken en oliemaatschappijen. 

Sinds de Yom Kippoer-oorlog in 1973 wordt OPEC-olie alleen nog maar in Amerikaanse dollars geprijsd. De wereldwijde implicaties hiervan zijn immens. Niet alleen financiert de rest van de wereld de Amerikaanse oorlogs- en banksystemen, maar ook duizend Amerikaanse militaire bases over de hele wereld – hun doel is ervoor te zorgen dat de VS met slechts vier procent van de wereldbevolking de Amerikaanse militaire en financiële hegemonie kan handhaven. . Dit is een 21st eeuwse variant van apartheid.

De VS hebben van 5.8 tot het einde van de Koude Oorlog in 1940 alleen al 1990 biljoen dollar uitgegeven aan kernwapens en stellen nu voor nog eens 1.2 biljoen dollar uit te geven om ze te moderniseren.  Donald Trump beweerde in 2016 dat hij "het moeras zou droogleggen" in Washington. In plaats daarvan is het moeras tijdens zijn presidentiële wacht verworden tot een beerput, zoals blijkt uit zijn wapenovereenkomsten met de despoten van Saoedi-Arabië, Israël en de VAE.

Julian Assange zit momenteel gevangen in een maximaal beveiligde gevangenis in Engeland. Hij riskeert uitlevering aan de VS en een gevangenisstraf van 175 jaar voor het blootleggen van Amerikaanse en Britse oorlogsmisdaden in Irak, Afghanistan en andere landen na 9/11. Het is een illustratie van de risico's van het blootleggen van de corruptie van de oorlogshandel.   

Onder het mom van "nationale veiligheid", de 20th eeuw werd de bloedigste in de geschiedenis. Er wordt ons verteld dat wat eufemistisch wordt omschreven als "verdediging" slechts een verzekering is. In feite is de oorlogshandel uit de hand gelopen. 

De wereld geeft momenteel ongeveer 2 biljoen dollar per jaar uit aan oorlogsvoorbereidingen. Corruptie en mensenrechtenschendingen zijn bijna altijd met elkaar verbonden. In de zogenaamde "derde wereld" zijn er nu 70 miljoen wanhopige vluchtelingen en ontheemden, waaronder verloren generaties kinderen. Als de zogenaamde 'eerste wereld' geen vluchtelingen wil, moet ze stoppen met het uitlokken van oorlogen in Azië, Afrika en Latijns-Amerika. De oplossing is simpel.

Voor een fractie van die 2 biljoen dollar zou de wereld in plaats daarvan de herstelkosten van klimaatverandering, armoedebestrijding, onderwijs, gezondheidszorg, hernieuwbare energie en aanverwante dringende "menselijke veiligheid"-kwesties kunnen financieren. Ik ben van mening dat het ombuigen van oorlogsuitgaven naar productieve doeleinden de wereldwijde prioriteit moet zijn van het post-Covid-tijdperk.

Een eeuw geleden, met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914, gaf Winston Churchill prioriteit aan het uiteenvallen van het Ottomaanse Rijk, dat toen gelieerd was aan Duitsland. In 1908 was in Perzië (Iran) olie ontdekt die de Britse regering vastbesloten was te controleren. De Britten waren evenzeer vastbesloten om te voorkomen dat Duitsland invloed zou verwerven in het naburige Mesopotamië (Irak), waar ook olie was ontdekt maar nog niet werd geëxploiteerd.

De naoorlogse vredesonderhandelingen in Versailles plus het Verdrag van Sèvres uit 1920 tussen Groot-Brittannië, Frankrijk en Turkije omvatten de erkenning van de Koerdische eisen voor een onafhankelijk land. Een kaart stelde de voorlopige grenzen van Koerdistan vast, inclusief de Koerdische bevolkte gebieden van Anatolië in Oost-Turkije, Noord-Syrië en Mesopotamië plus westelijke gebieden van Perzië.

Slechts drie jaar later liet Groot-Brittannië die toezeggingen aan Koerdische zelfbeschikking varen. De focus bij de onderhandelingen over het Verdrag van Lausanne was om het post-Ottomaanse Turkije op te nemen als een bolwerk tegen een communistische Sovjet-Unie. 

De verdere grondgedachte was dat het opnemen van Koerden in het nieuw gecreëerde Irak ook zou helpen om de numerieke dominantie van de sjiieten in evenwicht te brengen. Britse intenties om olie uit het Midden-Oosten te plunderen hadden voorrang op Koerdische aspiraties. Net als de Palestijnen werden de Koerden het slachtoffer van Britse trouweloosheid en diplomatieke hypocrisie.

Halverwege de jaren dertig bereidde het oorlogsbedrijf zich voor op de Tweede Wereldoorlog. Rheinmetall was in 1930 opgericht om munitie voor het Duitse rijk te produceren, en werd enorm uitgebreid tijdens het nazi-tijdperk toen duizenden Joodse slaven werden gedwongen te werken en stierven in Rheinmetall-munitiefabrieken in Duitsland en Polen.  Ondanks die geschiedenis mocht Rheinmetall in 1956 de productie van bewapening hervatten.  

Turkije was een strategisch gelegen lid van de NAVO geworden. Churchill was apoplectisch toen het democratische parlement van Iran stemde om de Iraanse olie te nationaliseren. Met hulp van de CIA werd premier Mohammad Mossadegh in 1953 afgezet. Iran werd de CIA's eerste van naar schatting 80 gevallen van 'regimeverandering', en de sjah werd Amerika's grenswachter in het Midden-Oosten.  De gevolgen zijn nog steeds bij ons.  

De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties stelde in 1977 vast dat apartheid in Zuid-Afrika een bedreiging vormde voor de internationale vrede en veiligheid en legde een verplicht wapenembargo op. Als reactie hierop gaf de apartheidsregering honderden miljarden rand uit aan het opheffen van sancties.  

Israël, Groot-Brittannië, Frankrijk, de VS en andere landen negeerden het embargo. Al dat geld dat aan bewapening en oorlogen in Angola werd uitgegeven, slaagde er spijtig genoeg niet in om de apartheid te verdedigen, maar ironisch genoeg versnelde het de ineenstorting ervan door de internationale campagne voor banksancties. 

Met steun van de CIA voorzag International Signal Corporation Zuid-Afrika van ultramoderne rakettechnologie. Israël leverde de technologie voor kernwapens en drones. In strijd met zowel de Duitse wapenexportregelgeving als het VN-wapenembargo verscheepte Rheinmetall in 1979 een complete munitiefabriek naar Boskop buiten Potchefstroom. 

De Iraanse revolutie in 1979 wierp het despotische regime van de sjah omver. Meer dan 40 jaar later zijn opeenvolgende Amerikaanse regeringen nog steeds paranoïde over Iran, en nog steeds gericht op "regimeverandering". De regering-Reagan begon in de jaren tachtig een achtjarige oorlog tussen Irak en Iran in een poging de Iraanse revolutie ongedaan te maken. 

De VS moedigden ook tal van landen aan - waaronder Zuid-Afrika en Duitsland - om enorme hoeveelheden wapens te leveren aan het Irak van Saddam Hoessein. Daartoe werd Ferrostaal de coördinator van een Duits oorlogsconsortium bestaande uit Salzgitter, MAN, Mercedes Benz, Siemens, Thyssens, Rheinmetall en anderen om alles in Irak te vervaardigen, van landbouwmeststoffen tot raketbrandstof en chemische wapens.

Ondertussen werkte de Rheinmetall-fabriek in Boskop de klok rond met het leveren van artilleriegranaten voor in Zuid-Afrika geproduceerde en geëxporteerde G5-artillerie. De G5-artillerie van Armscor was oorspronkelijk ontworpen door een Canadees, Gerald Bull, en was bedoeld om hetzij tactische kernkoppen op het slagveld, hetzij chemische wapens te leveren. 

Voorafgaand aan de revolutie had Iran 90 procent van de Zuid-Afrikaanse oliebehoefte geleverd, maar deze voorraden werden in 1979 stopgezet. Irak betaalde Zuid-Afrikaanse bewapening met de broodnodige olie. Die wapen-voor-oliehandel tussen Zuid-Afrika en Irak bedroeg 4.5 miljard dollar.

Met buitenlandse hulp (waaronder Zuid-Afrika) had Irak in 1987 zijn eigen raketontwikkelingsprogramma opgezet en kon het raketten lanceren die Teheran konden bereiken. De Irakezen gebruikten sinds 1983 chemische wapens tegen Iraniërs, maar ontketenden ze in 1988 tegen Koerdisch-Irakezen die Saddam beschuldigde van collaboratie met de Iraniërs. Timmerman schrijft:

“In maart 1988 weergalmden de ruige heuvels rond de Koerdische stad Halabja van het geluid van beschietingen. Een groep verslaggevers vertrok in de richting van Halabja. In de straten van Halabja, dat in normale tijden 70 inwoners telde, lagen de lichamen van gewone burgers die waren betrapt toen ze probeerden te vluchten voor een verschrikkelijke plaag.

Ze waren vergast met een waterstofverbinding die de Irakezen hadden ontwikkeld met de hulp van een Duits bedrijf. Het nieuwe doodsmiddel, gemaakt in de gasfabrieken van Samarra, was vergelijkbaar met het gifgas dat de nazi's meer dan 40 jaar eerder gebruikten om de Joden uit te roeien.

Wereldwijde afkeer, ook in het Amerikaanse Congres, hielp om die oorlog tot een einde te brengen. De correspondent van de Washington Post, Patrick Tyler, die Halabja vlak na de aanval bezocht, schatte dat vijfduizend Koerdische burgers waren omgekomen. Tyler-opmerkingen:

“De afsluiting van de achtjarige wedstrijd bracht geen vrede in het Midden-Oosten. Iran koesterde, net als een verslagen Duitsland in Versailles, een torenhoge reeks grieven tegen Saddam, de Arabieren, Ronald Reagan en het Westen. Irak beëindigde de oorlog als een tot de tanden bewapende regionale grootmacht met grenzeloze ambitie.” 

Naar schatting stierven 182 Iraakse Koerden tijdens het terreurbewind van Saddam. Na zijn dood werden de Koerdische gebieden in Noord-Irak autonoom maar niet onafhankelijk. De Koerden in Irak en Syrië werden later het specifieke doelwit van ISIS, dat in wezen was uitgerust met gestolen Amerikaanse wapens.  In plaats van de Iraakse en Amerikaanse legers was het de Koerdische peshmerga die uiteindelijk ISIS versloeg.

Gezien de beschamende geschiedenis van Rheinmetall tijdens het nazi-tijdperk, door het negeren van het wapenembargo van de VN en zijn betrokkenheid bij Saddams Irak, blijft het onverklaarbaar dat de post-apartheidsregering van Zuid-Afrika in 2008 toestond dat Rheinmetall een controlerend belang van 51 procent nam in Denel Munitions, nu bekend als Rheinmetall Denel-munitie (RDM).

Het hoofdkantoor van RDM is gevestigd in de voormalige Somchem-fabriek van Armscor in het Macassar-gebied van Somerset West, de drie andere fabrieken bevinden zich in Boskop, Boksburg en Wellington. Zoals het document Rheinmetall Defence – Markets and Strategy, 2016 onthult, lokaliseert Rheinmetall zijn productie opzettelijk buiten Duitsland om de Duitse wapenexportregelgeving te omzeilen.

In plaats van te voorzien in de eigen "defensie"-behoeften van Zuid-Afrika, is ongeveer 85 procent van de productie van RDM bestemd voor de export. Hoorzittingen bij de Zondo-onderzoekscommissie hebben bevestigd dat Denel een van de belangrijkste doelwitten was van de samenzweringen van de Gupta Brothers om de staat te veroveren. 

Naast de fysieke export van munitie, ontwerpt en installeert RDM munitiefabrieken in andere landen, met name in Saoedi-Arabië en Egypte, beide berucht vanwege mensenrechtenschendingen. Defensieweb meldde in 2016:

“De Military Industries Corporation van Saoedi-Arabië heeft een munitiefabriek geopend die is gebouwd in samenwerking met Rheinmetall Denel Munitions tijdens een ceremonie die werd bijgewoond door president Jacob Zuma.

Zuma reisde op 27 maart voor een eendaags bezoek af naar Saudi-Arabië, aldus het Saudi Press Agency, dat meldde dat hij de fabriek samen met plaatsvervangend kroonprins Mohammed bin Salman opende.

De nieuwe faciliteit in al-Kharj (77 km ten zuiden van Riyad) kan 60, 81 en 120 mm mortieren, 105 en 155 mm artilleriegranaten en vliegtuigbommen met een gewicht van 500 tot 2000 pond produceren. De faciliteit zal naar verwachting 300 granaten of 600 mortiergranaten per dag produceren.

De faciliteit opereert onder de Saudi Arabian Military Industries Corporation, maar werd gebouwd met de hulp van het in Zuid-Afrika gevestigde Rheinmetall Denel Munitions, dat ongeveer 240 miljoen dollar ontving voor zijn diensten.”

Na de militaire interventies van Saoedi-Arabië en de VAE in 2015 heeft Jemen te maken gehad met de ergste humanitaire catastrofe ter wereld. In de rapporten van Human Rights Watch in 2018 en 2019 werd betoogd dat in termen van internationaal recht landen die wapens blijven leveren aan Saoedi-Arabië medeplichtig zijn aan oorlogsmisdaden.

Sectie 15 van de National Conventional Arms Control Act bepaalt dat Zuid-Afrika geen wapens zal exporteren naar landen die de mensenrechten schenden, naar conflictgebieden en naar landen waarop internationale wapenembargo's van toepassing zijn. Jammer genoeg worden die bepalingen niet gehandhaafd. 

Saoedi-Arabië en de VAE waren de grootste klanten van RDM totdat de wereldwijde verontwaardiging over de moord op de Saoedische journalist Jamal Khashoggi in oktober 2019 er uiteindelijk toe leidde dat de NCACC die export "opschortte". Ogenschijnlijk niet bewust van zijn samenzwering met Saudi/VAE oorlogsmisdaden in Jemen en de humanitaire crisis daar, klaagde RDM zalig over verloren banen in Zuid-Afrika.  

Gelijktijdig met die ontwikkeling verbood de Duitse regering wapenexport naar Turkije. Turkije is betrokken bij oorlogen in Syrië en Libië, maar ook bij mensenrechtenschendingen van de Koerdische bevolking van Turkije, Syrië, Irak en Iran. In strijd met het VN-Handvest en andere instrumenten van internationaal recht had Turkije in 2018 Afrin aangevallen in de Koerdische gebieden in het noorden van Syrië. 

Met name de Duitsers waren bezorgd dat Duitse wapens zouden kunnen worden gebruikt tegen Koerdische gemeenschappen in Syrië. Ondanks wereldwijde verontwaardiging, waaronder zelfs het Amerikaanse Congres, gaf president Trump in oktober 2019 Turkije het groene licht om Noord-Syrië te bezetten. Waar ze ook wonen, de huidige Turkse regering beschouwt alle Koerden als “terroristen”. 

De Koerdische gemeenschap in Turkije omvat ongeveer 20 procent van de bevolking. Met naar schatting 15 miljoen mensen is het de grootste etnische groep van het land. Toch wordt de Koerdische taal onderdrukt en zijn Koerdische eigendommen geconfisqueerd. Duizenden Koerden zouden de afgelopen jaren zijn omgekomen bij botsingen met het Turkse leger. President Erdogan heeft schijnbaar ambities om zichzelf te laten gelden als de leider van het Midden-Oosten en daarbuiten.

Mijn contacten in Macassar waarschuwden mij in april 2020 dat RDM bezig was met een groot exportcontract voor Turkije. Ter compensatie van de opschorting van de export naar Saoedi-Arabië en de VAE, maar ook in weerwil van het Duitse embargo, leverde RDM munitie aan Turkije vanuit Zuid-Afrika.

Gezien de verplichtingen van de NCACC waarschuwde ik minister Jackson Mthembu, de minister in het voorzitterschap, en minister Naledi Pandor, de minister van Internationale Betrekkingen en Samenwerking. Mthembu en Pandor zijn respectievelijk de voorzitter en plaatsvervangend voorzitter van de NCACC. Ondanks de lockdowns in de luchtvaart door Covid-19 landden tussen 400 april en 30 mei zes vluchten van Turkse A4M-vrachtvliegtuigen op de luchthaven van Kaapstad om de RDM-munitie op te tillen. 

Slechts enkele dagen later lanceerde Turkije zijn offensief in Libië. Turkije bewapent ook Azerbeidzjan, dat momenteel verwikkeld is in een oorlog met Armenië. Artikelen gepubliceerd in de Daily Maverick en Independent Newspapers leidden tot vragen in het parlement, waar Mthembu aanvankelijk verklaarde dat hij:

“Was niet op de hoogte van enige kwesties met betrekking tot Turkije die aan de orde waren gesteld in de NCACC, dus bleven ze zich inzetten voor het goedkeuren van wapens die legitiem waren besteld door een legitieme regering. Als er echter zou worden gemeld dat Zuid-Afrikaanse wapens zich op enigerlei wijze in Syrië of Libië bevinden, zou het in het belang van het land zijn om te onderzoeken hoe ze daar terecht zijn gekomen en wie de NCACC heeft verknoeid of misleid.”

Dagen later verklaarde de minister van Defensie en Militaire Veteranen, Nosiviwe Mapisa-Nqakula dat de NCACC onder voorzitterschap van Mthembu de verkoop aan Turkije had goedgekeurd, en:

“Er zijn geen wettelijke belemmeringen om handel te drijven met Turkije in termen van onze daad. Wat de bepalingen van de wet betreft, is er altijd een zorgvuldige analyse en afweging voordat goedkeuring wordt verleend. Voor nu weerhoudt niets ons ervan handel te drijven met Turkije. Er is niet eens een wapenembargo.”

De uitleg van de Turkse ambassadeur dat de munitie alleen voor oefentraining zou worden gebruikt, is volstrekt ongeloofwaardig. Het vermoeden bestaat natuurlijk dat er in Libië RDM-munitie is gebruikt tijdens het Turkse offensief tegen Haftar, en waarschijnlijk ook tegen Syrische Koerden. Sindsdien heb ik herhaaldelijk om uitleg gevraagd, maar er is een stilte van zowel het kabinet van de president als DIRCO. Gezien de corruptie die verband houdt met het wapendealschandaal in Zuid-Afrika en de wapenhandel in het algemeen, blijft de voor de hand liggende vraag: welke steekpenningen werden betaald door wie en aan wie om toestemming te geven voor die vluchten? Ondertussen gaan er geruchten onder RDM-werknemers dat Rheinmetall van plan is te sluiten omdat het nu wordt geblokkeerd voor export naar het Midden-Oosten.  

Nu Duitsland wapenverkopen aan Turkije heeft verboden, heeft de Duitse Bondsdag in samenwerking met de VN voor volgend jaar openbare hoorzittingen gepland om te onderzoeken hoe Duitse bedrijven zoals Rheinmetall opzettelijk Duitse wapenexportregels omzeilen door productie te lokaliseren in landen als Zuid-Afrika, waar de heerschappij van wet is zwak.

Toen VN-secretaris-generaal António Guterres in maart 2020 opriep tot een covid-staakt-het-vuren, was Zuid-Afrika een van zijn oorspronkelijke aanhangers. Die zes Turkse A400M-vluchten in april en mei benadrukken de flagrante en herhaalde hypocrisie tussen de diplomatieke en juridische verplichtingen van Zuid-Afrika en de realiteit.  

Ebrahim Ebrahim, de voormalige vice-minister van DIRCO, illustreert ook dergelijke tegenstrijdigheden. Afgelopen weekend bracht hij een video uit waarin hij opriep tot de onmiddellijke vrijlating van de Koerdische leider Abdullah Öcalan, die ook wel de "Mandela van het Midden-Oosten" wordt genoemd.

President Nelson Mandela heeft Ocalan blijkbaar politiek asiel aangeboden in Zuid-Afrika. Terwijl hij in Kenia was op weg naar Zuid-Afrika, werd Ocalan in 1999 ontvoerd door Turkse agenten met hulp van de CIA en de Israëlische Mossad. en zit nu levenslang gevangen in Turkije. Mogen we aannemen dat Ebrahim toestemming heeft gekregen van de minister en het voorzitterschap om die video vrij te geven?

Twee weken geleden ter herdenking van de 75th verjaardag van de VN, herhaalde Guterres:

“Laten we samenkomen en onze gedeelde visie realiseren van een betere wereld met vrede en waardigheid voor iedereen. Nu is het tijd voor een grotere druk op de vrede om een ​​wereldwijd staakt-het-vuren te bereiken. De klok tikt door. 

Nu is het tijd voor een collectieve nieuwe impuls voor vrede en verzoening. En dus roep ik op tot een grotere internationale inspanning – onder leiding van de Veiligheidsraad – om voor het einde van het jaar een wereldwijd staakt-het-vuren te bereiken.

De wereld heeft een wereldwijd staakt-het-vuren nodig om alle 'hete' conflicten te stoppen. Tegelijkertijd moeten we er alles aan doen om een ​​nieuwe Koude Oorlog te voorkomen.”

Zuid-Afrika zal de VN-Veiligheidsraad voor de maand december voorzitten. Het biedt Zuid-Afrika in het post-Covid-tijdperk een unieke kans om de visie van de secretaris-generaal te ondersteunen en eerdere mislukkingen op het gebied van buitenlands beleid te verhelpen. Corruptie, oorlogen en hun gevolgen zijn nu zodanig dat onze planeet slechts tien jaar heeft om de toekomst van de mensheid te transformeren. Oorlogen zijn een van de belangrijkste oorzaken van de opwarming van de aarde.

Aartsbisschop Tutu en de bisschoppen van de Anglicaanse Kerk riepen in 1994 op tot een totaal verbod op de export van wapens en tot omzetting van de Zuid-Afrikaanse wapenindustrie uit het apartheidstijdperk voor sociaal productieve doeleinden. Ondanks dat er de afgelopen 26 jaar tientallen miljarden rand zijn weggevloeid, is Denel onherstelbaar insolvent en moet hij onmiddellijk worden geliquideerd. Te laat, een toezegging aan een world beyond war is nu noodzakelijk. 

Terry Crawford-Browne wel World BEYOND War's Landencoördinator voor Zuid-Afrika