Op oktober 29, 1948, heeft de Israëlische terroristische groep Irgun het dorp Safsaf in Palestina etnisch schoongemaakt, enkele 70-mannen in een rij gezet, op hen geschoten, in een sloot gedumpt en drie meisjes verkracht. Onder de overlevenden die naar Libanon vluchtten, bevonden zich de grootouders van een jonge vrouw in Chicago die talent heeft om verhalen te vertellen in afbeeldingen en woorden. Safsaf werd door de Romeinen Safsofa genoemd en is te vinden als Safsufa op de iNakba-app op uw NSA-volgapparaat.
Baddawi is twee dingen. Het is de naam van een vluchtelingenkamp in Libanon waar de vader van deze jonge vrouw opgroeide. De naam komt van het woord Bedoeïen, wat nomade betekent. "Al Beddaoui, Lebanon" lokaliseert het op Google-Earth. De bewoners zijn er al sinds 1948 of sinds hun geboorte, en ze zijn geen nomaden uit vrije keuze. Ze leven in een permanente staat van verlangen om voor altijd naar huis terug te keren, zelfs degenen die nog nooit thuis zijn geweest.
Justice for Palestine is waar kleine vonken van oppositie tegen oorlog te vinden zijn onder jongeren in de gemilitariseerde Verenigde Staten van 2015, en waar hun kunst ook te vinden is. Het tweede ding dat Baddawi is, is een boek dat vertelt een verhaal uit de kindertijd in Baddawi voor Ahmad, de vader van de auteur en kunstenaar Leila Abdelrazaq.
Ik heb net gelezen Baddawi en gaf het door aan mijn zoon. Het is een boek dat een persoonlijk verhaal vertelt dat ook een cultureel en historisch verslag is. Dit is het unieke verhaal van één jongen, maar in grote mate het verhaal van miljoenen Palestijnse vluchtelingen. Ahmad's ervaringen opgroeien zijn vaak identiek aan die van mijzelf of die van mijn zoon, maar vaak dramatisch anders. Hij speelt de spelletjes en leert de lessen van kinderen overal, maar wordt geconfronteerd met de strijd van armoede, oorlog en discriminatie - van tweederangsburgerschap in het land waar Israël en zijn westerse geldschieters zijn ongewenste voorouders hebben weggevaagd.
Baddawi is het verhaal van een nogal opmerkelijke jongen, maar een verhaal dat een idee geeft van hoe het leven was en nog steeds is voor heel veel jongens en meisjes die zonder nationaliteit leven, niet als gevolg van het kiezen van wereldburgerschap maar door een mandaat van machten die hun bestaan ongemakkelijk vinden. En toch is het verhaal vrij eenvoudig onderhoudend en goed
irited. Men is teleurgesteld wanneer het nogal abrupt eindigt, maar toch bemoedigd om de indruk te krijgen dat deel twee eraan komt.
Ik merk overigens op dat er op 2 juni op Capitol Hill in Washington DC een hoorzitting zal zijn over Israëls mishandeling van Palestijnse kinderen, en dat u kunt gaan hier om uw verkeerde vertegenwoordiger en senatoren te vragen aanwezig te zijn.
##
Volledige openbaarmaking: ik werk soms voor de uitgever van dit boek, maar dat omvat niet het recenseren van boeken.
