Wat vindt het Amerikaanse publiek van zijn regering die de wereld bewapent en bombardeert?

Door David Swanson, oktober 22, 2019

Data for Progress bleek lange tijd de zoveelste Amerikaanse PEP-groep (Progressive Except for Peace) te zijn. Ze produceerden bruikbare peilingsrapporten over allerlei onderwerpen alsof 96% van de mensheid niet bestond. Buitenlands beleid was gewoon niet te vinden. Ze vertelden me dat ze er net aan toe waren. Je kunt het nog steeds niet vinden op de startpagina van hun website (of in ieder geval gaat het mijn navigatievaardigheden te boven), maar Data for Progress heeft nu een rapport gepubliceerd met de titel "Voters Want to See a Progressive Rehaul of American Foreign Policy."

Ze gebruikten “1,009 interviews met zelfbenoemde geregistreerde kiezers, uitgevoerd door YouGov op internet. De steekproef werd gewogen op basis van geslacht, leeftijd, ras, opleiding, US Census-regio en verkiezing van de presidentsverkiezingen van 2016. Respondenten werden geselecteerd uit het YouGov-panel om representatief te zijn voor geregistreerde kiezers.” Dit was een vraag:

“Volgens het Congressional Budget Office zullen de Verenigde Staten in 738 naar verwachting 2020 miljard dollar uitgeven aan hun leger. Dat is meer dan de volgende zeven landen samen en meer dan het Amerikaanse budget voor onderwijs, federale rechtbanken, betaalbare huisvesting, lokale economische ontwikkeling, en het ministerie van Buitenlandse Zaken gecombineerd. Sommigen zeggen dat het handhaven van een dominante wereldwijde militaire voetafdruk noodzakelijk is om ons veilig te houden, en dat het de kosten waard is. Anderen zeggen dat het geld beter kan worden besteed aan huishoudelijke behoeften, zoals gezondheidszorg, onderwijs of bescherming van het milieu. Zou je, op basis van wat je zojuist hebt gelezen, het herverdelen van geld van het Pentagon-budget naar andere prioriteiten steunen of ertegen zijn?”

Een meerderheid van 52% steunde of "sterke steun" voor dat idee (29% steunde het sterk), terwijl 32% tegen was (20% sterk). Als de zin die begint met 'Dat is meer dan . . . ” werd weggelaten, 51% steunde het idee (30% sterk), terwijl 36% tegen was (19% sterk).

Er is natuurlijk een groot probleem met de algemene pretentie dat het budget van het Pentagon het militaire budget is, namelijk de honderden miljarden dollars die naar Homeland Security gaan, en de kernwapens op de afdeling "energie", en alle geheimzinnige spionage- en - oorlogsagentschappen, en de militaire uitgaven van het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Veteranenadministratie, enzovoort, die oplopen tot $ 1.25 biljoen per jaar, niet $ 738 miljard. Er is een probleem met de tegenstelling tussen de begroting van het ministerie van Buitenlandse Zaken en de militaire begroting, terwijl veel van wat het ministerie van Buitenlandse Zaken doet in dienst staat van het militarisme. Er is een probleem met de suggestie om geld naar gezondheidszorg te schuiven, namelijk dat mensen in de Verenigde Staten al twee keer zoveel uitgeven aan gezondheidszorg als ze nodig hebben; het is gewoon verkwistend besteed aan ziekteprofiteurs. Er is een probleem met de keuze tussen militarisme of binnenlandse uitgaven. Waarom geen militarisme of vreedzame uitgaven? Zowel imperialisten als humanisten zijn van mening dat de Verenigde Staten hun rijkdom op een andere manier dan met militarisme met de wereld moeten delen. "Bescherming van het milieu" is nauwelijks een "huishoudelijke behoefte" - het is een wereldwijd project. Het idee van militarisme dat mensen veilig houdt, kan het beste niet alleen worden gekant tegen andere prioriteiten, maar ook tegen het besef dat het mensen eigenlijk minder veilig maakt. Enz.

Desalniettemin zijn dit eindelijk enkele Amerikaanse opiniepeilingen die nuttig zijn bij het project om oorlog te beëindigen. Dat het nauwkeurig de term 'militair' gebruikt in plaats van 'defensie' en dat het vraagt ​​of het geld naar nuttige dingen kan worden verplaatst, is een stuk beter dan de gebruikelijke peilingen van bedrijven, hoe zeldzaam ook, over de vraag of de zogenaamde defensie-uitgaven omhoog moeten. of naar beneden.

Dat de ene zin die bedoeld was om mensen te informeren over de omvang van de compromissen een beperkte impact had, is waarschijnlijk niet omdat het een slecht idee was, maar omdat het maar één zin was. Zoals ik acht jaar geleden opmerkte, hebben we peilingen die aantonen dat slechts 25% in de VS vindt dat hun regering drie keer zoveel moet uitgeven aan militarisme als de volgende meest gemilitariseerde natie, maar slechts 32% (niet 75%) vindt dat het momenteel te veel geld uitgeeft aan militarisme. veel. De militaire uitgaven van de VS over meerdere overheidsdepartementen zijn veel hoger dan drie keer de Chinese militaire uitgaven. Een wetsvoorstel in het Congres om de militaire uitgaven van de VS te beperken tot drie keer de op een na meest gemilitariseerde natie, zou grote steun van het volk kunnen krijgen, maar het Congres zou het nooit aannemen als er geen intense publieke druk was, omdat er grote bezuinigingen op het Amerikaanse leger nodig zouden zijn die zouden kunnen leiden tot een omgekeerde wapenwedloop.

Toen de Universiteit van Maryland, jaren geleden, mensen liet zitten en hen de federale begroting in een cirkeldiagram liet zien (een grotere opleiding dan een enkele zin), waren de resultaten dramatisch, met een grote meerderheid die serieus geld uit het militarisme wilde halen en in menselijke en ecologische behoeften. Naast andere onthulde details, zou het Amerikaanse publiek de buitenlandse hulp aan dictaturen verminderen, maar de humanitaire hulp in het buitenland verhogen.

Data for Progress stelde ook deze vraag: “De Verenigde Staten besteden momenteel meer dan de helft van hun discretionaire budget aan militaire uitgaven, wat aanzienlijk meer is dan aan andere instrumenten voor buitenlands beleid, zoals diplomatie en economische ontwikkelingsprogramma's. Sommigen beweren dat het handhaven van de militaire superioriteit van de VS het belangrijkste doel van het buitenlands beleid moet zijn, en dat we de uitgaven op het huidige niveau moeten voortzetten. Anderen beweren dat we in plaats van geld in oorlog te steken, moeten investeren in het voorkomen van oorlogen voordat ze plaatsvinden. Steunt of verzet u zich tegen een voorstel om voor elke dollar die we uitgeven aan het Pentagon minstens tien cent uit te geven aan niet-militaire instrumenten voor oorlogspreventie?”

Deze vraag krijgt het percentage van het vrije budget goed en biedt een vooruitstrevend alternatief. En de bevinding is dat het Amerikaanse publiek sterk de voorkeur geeft aan het progressieve alternatief: “Een duidelijke meerderheid van de kiezers steunt het 'dubbeltje voor een dollar'-beleid, met 57 procent enigszins of sterk voorstander en slechts 21 procent tegen het beleid. Dit omvat een groot aantal Republikeinse kiezers, van wie 49 procent het beleid steunt en slechts 30 procent tegen het beleid. Het dubbeltje voor een dollarbeleid is overweldigend populair onder Onafhankelijken en Democraten. Een netto +28 procent van de onafhankelijken en een netto +57 procent van de democraten steunen het dubbeltje voor een dollarbeleid.”

Ik wou dat Data for Progress had gevraagd naar buitenlandse militaire bases. Ik denk dat een meerderheid voor het sluiten van sommige ervan zou zijn, en dat stukjes onderwijs dat aantal zouden verhogen. Maar ze vroegen wel naar enkele belangrijke onderwerpen. Zo wil een meerderheid (en een sterke meerderheid onder de Democraten) Israël gratis wapens onthouden om zijn mensenrechtenschendingen tegen Palestijnen te beteugelen. Een grote meerderheid wil een no-first-use nucleair beleid. Een grote meerderheid wil meer humanitaire hulp aan Latijns-Amerika. Een sterke meerderheid wil alle vormen van foltering verbieden. (We zouden terecht moeten zeggen "opnieuw verbieden", gezien het aantal keren dat foltering is verboden en opnieuw verboden.) Met name het Amerikaanse publiek wil met een aanzienlijke meerderheid een vredesakkoord met Noord-Korea, maar de groep die dat wil, de meesten zijn Republikeinen. Dat laatste vertelt ons duidelijk meer over partijdigheid en presidentiële bevoegdheden dan over opvattingen over oorlog en vrede. Maar de verzameling standpunten die hier worden vermeld, vertelt ons dat het Amerikaanse publiek veel beter is in het buitenlands beleid dan de Amerikaanse bedrijfsmedia het zullen vertellen, of dat de Amerikaanse regering er ooit naar handelt.

Data for Progress ontdekte ook dat grote meerderheden een einde willen maken aan de eindeloze Amerikaanse oorlogen in Afghanistan en in het hele Midden-Oosten. Degenen die het voortzetten van deze oorlogen steunen, vormen een kleine marginale groep, plus de Amerikaanse bedrijfsmedia, plus het Amerikaanse Congres, de president en het leger. Over het algemeen hebben we het over 16% van het Amerikaanse publiek. Bij de Democraten is dat 7%. Kijk naar de eerbied die 7% krijgt van de talrijke presidentskandidaten die niet hebben verklaard dat ze onmiddellijk een einde zullen maken aan al die oorlogen. Ik ben niet op de hoogte van enige kandidaat voor het presidentschap van de VS in de geschiedenis van de Verenigde Staten die een basiscirkeldiagram of schets maakt van zelfs maar de ruwste schets van een gewenste discretionaire begroting. Probeer eens de huidige kandidaten voor het presidentschap van de VS op te sommen op basis van wat zij denken dat militaire uitgaven zouden moeten zijn. Hoe kan iemand het doen? Hoe kan iemand zelfs maar iemand ertoe brengen om zelfs maar een van hen die vraag te stellen? Misschien helpen deze gegevens.

Bernie zinspeelde er zaterdag in Queens op en het publiek begon te schreeuwen: "Beëindig de oorlogen!" Hoe meer sommige kandidaten er misschien naar beginnen te hinten, hoe meer ze zullen inzien hoe sterk de geheime publieke opinie over deze zaken is.

Data for Progress vond ook een grote meerderheid tegen het toestaan ​​van Amerikaanse wapenverkopen aan regeringen die de mensenrechten schenden. De publieke opinie is glashelder. De totale weigering van de Amerikaanse regering om op te treden is dat ook. Veel minder duidelijk is het concept van een regering die dodelijke wapens koopt en ze gebruikt voor iets anders dan het schenden van mensenrechten - niemand legt ooit uit wat dat kan betekenen.

Gegevens voor voortgangsrapporten over drie andere vragen die ze stelden. Een van hen was tegen isolationisme tegenover betrokkenheid, maar ze vertellen ons niet welke woorden ze gebruikten. Ze beschrijven gewoon wat voor soort vraag het was. Ik weet niet zeker waarom een ​​opiniepeiler, wetende hoeveel er van de woorden afhangt, iets op die manier zou rapporteren, vooral als het resultaat een bijna gelijke verdeling was.

Een andere was een vraag over uitzonderlijkheid in de VS, waar ze ons - nogmaals - niet de formulering van geven. We weten alleen dat 53% het eens was met "een verklaring waarin wordt erkend dat de VS sterke en zwakke punten heeft zoals elk ander land en in feite schade heeft berokkend aan de wereld", in tegenstelling tot een uitzonderlijke verklaring. We weten ook dat de 53% bij de Republikeinen is gedaald tot 23%.

Ten slotte ontdekte Data for Progress dat een meerderheid in de VS zei dat de Verenigde Staten voornamelijk worden geconfronteerd met niet-militaire bedreigingen. Sommige dingen zijn natuurlijk zo pijnlijk duidelijk dat het pijnlijk is om te beseffen dat ze echt moeten worden ondervraagd in de hoop dat ze gerapporteerd worden. Nu, hoeveel zouden zeggen dat militarisme zelf een bedreiging is en de primaire generator van militaire bedreigingen en van het risico van een nucleaire apocalyps? En waar staat de nucleaire apocalyps op de lijst met bedreigingen? Er moet nog gestemd worden.