By David Swanson, September 26, 2020
Donald Trump en Joe Biden waren atleten wie heeft uitstel en dubieuze medische vrijstellingen voor deelname aan de massaslachting van Vietnamese, Laotiaanse en Cambodjaanse mannen, vrouwen en kinderen.
De algemene kritiek van de een of de ander, gebaseerd op partijdige loyaliteit, is dat hij had moeten deelnemen aan massamoord. Het in twijfel trekken van dit idee resulteert meestal in ad hominem aanvallen op de vragensteller: maar je was er niet, je kunt niet weten wat je zou hebben gedaan, etc.
Maar we weten wat duizenden jonge mannen deden: ze weigerden te gaan. Velen kozen ervoor om geen gebruik te maken van het beschikbare uitstel en gaven er de voorkeur aan te weigeren te gaan.
Op 8 oktober kun je de film online vertonen De jongens die nee zeiden.
Waarom zouden mensen 5 jaar gevangenisstraf riskeren om stelling te nemen tegen massamoord?
Waren het allemaal verliezers en sukkels, zoals Trump zou kunnen beweren?
Bekijk de film en zie wat je denkt. Luister hoe ze voor zichzelf spreken. Ze maakten een bewuste en weloverwogen morele keuze en verwoordden die helder en overtuigend. Het was een publiekelijk bekende optie die Trump en Biden niet wilden nemen.
Dan Ellsberg bezocht een dienstweigeraar in de gevangenis en werd geïnspireerd, zo niet beschaamd, om de Pentagon Papers vrij te geven. Noch Trump noch Biden lijken op enigerlei wijze te zijn bewogen.
Een jonge man in de film die net als Trump en Biden een fysieke fout had kunnen maken, koos ervoor om het ontwerp te weigeren en legde uit dat hij niets ontweek, hij confronteerde het.
Ontwerpweigering werd vaak ingegeven door het moedige geweldloze activisme van de Civil Rights Movement – een beweging die kritisch is ontstaan door geweldloze acties tegen segregatie in gevangenissen die door tegenstanders van de Tweede Wereldoorlog waren ingenomen. Velen in de beweging voor vrede en gerechtigheid ten tijde van de Amerikaanse oorlog, zoals de Vietnamezen het noemen, waren tegen zowel racisme als oorlog. De SNCC promootte de weigering van het ontwerp en werd ervoor aangeklaagd door de meeste burgerrechtengroepen. SNCC produceerde een stripboek om het toch te promoten.
Het risico bij het weigeren van inductie was reëel. De gemiddelde gevangenisstraf was drie jaar. Toch groeide het aantal mensen dat inductie weigerde tijdens de oorlog jaar na jaar. De beweging om zich tegen het ontwerp te verzetten, overweldigde de rechtbanken. Mensen werden niet veroordeeld of niet aangeklaagd vanwege hun aantal. 570,000 verzetten zich of ontweken. 200,000 formeel geweigerd. 20,000 werden aangeklaagd. 8,000 werden veroordeeld. 4,001 werden naar de gevangenis gestuurd.
De jongens die nee zeiden doet tekort aan andere delen van de vredesbeweging, maar levert geweldig werk bij dienstweigering, met beelden uit de tijd van ondernomen acties en redenen waarom, van vliegende jonge mannen buiten dienstplichtbureaus, van de impact die dat had, van de gedachten veranderd, van die die de introductie op het laatst mogelijke moment weigerden, van bijeenkomsten met het verbranden van wisselkaarten, van het blokkeren van bussen vol inductees, van het belang van publieke figuren als Muhammad Ali, Joan Baez en Benjamin Spock, van de acties van de Berrigans.
Dit is een belangrijk verhaal dat goed verteld is. Bekijk het.
Maar trek niet de verkeerde lessen.
De film vermeldt Amerikaanse doden, maar geen Vietnamese. Dat is onvergeeflijk. De Amerikaanse doden waren 1.6% van de doden. Een studie uit 2008 van de Harvard Medical School en het Institute for Health Metrics and Evaluation aan de Universiteit van Washington schatte 3.8 miljoen gewelddadige oorlogsdoden, gevechten en burgers, noord en zuid, tijdens de jaren van Amerikaanse betrokkenheid in Vietnam. Het aantal burgerdoden was groter dan het aantal doden tijdens gevechten, wat neerkomt op ongeveer tweederde van het totale aantal doden. Er waren veel meer gewonden, en volgens de Zuid-Vietnamese ziekenhuisgegevens was een derde vrouw en een kwart kinderen jonger dan 13 jaar. Onder de Amerikaanse slachtoffers waren 58,000 doden en 153,303 gewonden, plus 2,489 vermisten. De 3.8 miljoen op een bevolking van 40 miljoen is bijna 10% verlies. De oorlog breidde zich uit naar de buurlanden. Vluchtelingencrisissen volgden. Milieuschade en vertraagde sterfgevallen, vaak als gevolg van Agent Orange, gaan tot op de dag van vandaag door. De bovenstaande cijfers zijn exclusief de Laotiaanse en Cambodjaanse sterfgevallen, of de dood van Vietnamezen, Laotianen, Cambodjanen en Amerikanen later door oorlogsgerelateerde verwondingen of oorlogsgerelateerde zelfmoorden.
De film geeft geen commentaar op het ontwerp of de Selective Service van vandaag of de stappen om de conceptregistratie uit te breiden naar vrouwen. Maar veel pleitbezorgers van vrede ondersteunen ten onrechte het ontwerp als een veronderstelde weg naar vrede. Hoewel een groot deel van de vredesbeweging die ze zich herinneren verzet was tegen het ontwerp, geloven ze dat het ontwerp de vredesbeweging inspireerde die hielp de oorlog te beëindigen.
Ze hebben niet alleen de neiging om niet te vermelden dat de focus op tochtweerstand mogelijk heeft bijgedragen aan de verschuiving van grondoorlog naar luchtoorlog, wat resulteerde in meer doden, niet minder, maar ze hebben ook de neiging om de massale omvang van de oorlog die werd vergemakkelijkt door het ontwerp.
Ik ben er heel goed van overtuigd dat de vredesbeweging de oorlog tegen Vietnam heeft verkort en beëindigd, om nog maar te zwijgen van het afzetten van een president uit zijn ambt, het helpen aannemen van andere progressieve wetgeving, het opleiden van het publiek, het communiceren aan de wereld dat er fatsoen schuilging in de Verenigde Staten. , en - o, trouwens - het beëindigen van het ontwerp. En ik twijfel er niet aan dat het ontwerp heeft bijgedragen aan de opbouw van de vredesbeweging. Maar het ontwerp droeg niet bij aan het beëindigen van de oorlog voordat die oorlog veel meer schade had aangericht dan welke oorlog daarna dan ook, met als mogelijke uitzondering de oorlog in Congo.
We kunnen juichen voor het ontwerp dat de oorlog beëindigt, maar vier miljoen Vietnamezen lagen dood, samen met Laotianen, Cambodjanen en meer dan 50,000 Amerikaanse troepen. En toen de oorlog voorbij was, ging het sterven door. Veel meer Amerikaanse troepen kwamen thuis en pleegden zelfmoord dan er in de oorlog waren omgekomen. Kinderen worden nog steeds misvormd geboren door Agent Orange en andere gebruikte gifstoffen. Kinderen worden nog steeds verscheurd door achtergebleven explosieven. Als je talloze oorlogen in talloze landen bij elkaar optelt, hebben de Verenigde Staten het Midden-Oosten dood en leed toegebracht om dat in Vietnam te evenaren of te overtreffen, maar geen van de oorlogen heeft zoiets gebruikt als zoveel Amerikaanse troepen als in Vietnam. Als de Amerikaanse regering een ontwerp had gewild en had gedacht dat ze ermee weg kon komen, dan had ze dat gedaan. Het ontbreken van tocht heeft de moord in ieder geval tegengehouden. Het Amerikaanse leger zou een ontwerp toevoegen aan zijn bestaande rekruteringsinspanningen van miljarden dollars, niet de ene door de andere vervangen. En de veel grotere concentratie van rijkdom en macht nu dan in 1973 verzekert vrij goed dat de kinderen van de superelite niet dienstplichtig zullen zijn.
De militaire dienstplicht is sinds 1973 niet meer gebruikt in de Verenigde Staten. De dienstplichtmachine is op zijn plaats gebleven en heeft de federale overheid ongeveer $ 25 miljoen per jaar gekost. Mannen ouder dan 18 jaar moeten zich sinds 1940 registreren voor de dienstplicht (behalve tussen 1947 en 1948 en tussen 1975 en 1980) en zijn dat nog steeds, zonder de mogelijkheid om zich te registreren als gewetensbezwaarde of om te kiezen voor vreedzame, productieve openbare dienst. De enige reden om Selective Service in stand te houden, is dat de conceptversie mogelijk opnieuw wordt opgestart. Hoewel de regeringen van de meeste deelstaten beweren dat het automatisch maken van kiezersregistratie te veel moeite zou zijn, hebben ze de conceptregistratie voor mannen automatisch gemaakt. Dit geeft aan welke registratie als prioriteit wordt gezien.
We kennen allemaal het argument achter de eis van vredesactivisten voor het ontwerp, het argument dat congreslid Charles Rangel aanvoerde toen hij voorstelde om een aantal jaren geleden met een ontwerp te beginnen. Hoewel Amerikaanse oorlogen bijna uitsluitend onschuldige buitenlanders doden, doden en verwonden en traumatiseren ze ook duizenden Amerikaanse troepen die onevenredig worden getrokken uit degenen die geen levensvatbare opleidings- en carrièrealternatieven hebben. Een eerlijk ontwerp, in plaats van een ontwerp voor armoede, zou – zo niet de moderne Donald Trumps, Dick Cheneys, George W. Bushes of Bill Clintons en Joe Bidens – op zijn minst sommige nakomelingen van relatief machtige mensen ten strijde trekken. En dat zou oppositie creëren, en die oppositie zou een einde maken aan de oorlog. Dat is het argument in een notendop. Ik denk dat dit oprecht maar misplaatst is.
De geschiedenis wijst het niet uit. De drafts in de Amerikaanse burgeroorlog (beide kanten), de twee wereldoorlogen en de oorlog tegen Korea maakten geen einde aan die oorlogen, ondanks dat ze veel groter en in sommige gevallen eerlijker waren dan de draft tijdens de Amerikaanse oorlog tegen Vietnam. Die ontwerpen werden veracht en geprotesteerd, maar ze kostten levens; ze hebben geen levens gered. Het hele idee van een ontwerp werd algemeen beschouwd als een schandalige aanval op fundamentele rechten en vrijheden, zelfs vóór een van deze ontwerpen. In feite werd een ontwerpvoorstel met succes in het Congres verworpen door het als ongrondwettelijk te bestempelen, ondanks het feit dat de man die eigenlijk geschreven het grootste deel van de grondwet was ook de president die voorstelde om het ontwerp op te stellen. Congreslid Daniel Webster zei destijds op de House-verdieping (1814): "De regering beweert het recht om de gelederen van het reguliere leger onder dwang te vullen ... Is dit, mijnheer, in overeenstemming met het karakter van een vrije regering? Is dit burgerlijke vrijheid? Is dit het ware karakter van onze Grondwet? Nee, mijnheer, dat is het inderdaad niet... Waar staat het geschreven in de Grondwet, in welk artikel of welke sectie staat het, dat u kinderen van hun ouders en ouders van hun kinderen mag wegnemen en hen kunt dwingen de veldslagen van wie dan ook te voeren? oorlog, waarin de dwaasheid of de slechtheid van de regering haar kan betrekken? Onder welke verhulling heeft deze macht verborgen gelegen, die nu voor het eerst naar voren komt, met een enorm en onheilspellend aspect, om de dierbaarste rechten van persoonlijke vrijheid te vertrappen en te vernietigen? Toen het ontwerp tijdens de burgeroorlog en de Eerste Wereldoorlog werd geaccepteerd als noodmaatregel in oorlogstijd, zou het in vredestijd nooit zijn getolereerd. (En het is nog steeds nergens in de grondwet te vinden.) Pas sinds 1940 (en onder een nieuwe wet in '48), toen de FDR nog steeds bezig was de Verenigde Staten te manipuleren in de Tweede Wereldoorlog, en gedurende de daaropvolgende 75 jaar van permanente oorlogstijd heeft de registratie van "selectieve dienst" tientallen jaren ononderbroken voortgezet. De Verenigde Staten hadden een actieve dienstplicht van 1940 tot 1973. Het stopte geen enkele oorlog. De actieve dienstplicht eindigde in '73, maar de oorlog tegen Vietnam ging door tot '75. De trekmachine maakt deel uit van een oorlogscultuur die ervoor zorgt dat kleuters trouw zweren aan een vlag en 18-jarige mannen zich aanmelden om hun bereidheid te uiten om mensen te vermoorden als onderdeel van een niet nader gespecificeerd toekomstig overheidsproject. De overheid kent uw sofinummer, geslacht en leeftijd al. Het doel van ontwerpregistratie is voor een groot deel oorlogsnormalisatie.
Mensen bloedden hiervoor. Waar worden we aan herinnerd als het stemrecht wordt bedreigd, als verkiezingen worden gecorrumpeerd en zelfs als we worden vermaand onze neus dicht te houden en te stemmen op een van de verschrikkelijke kandidaten die regelmatig voor ons worden geplaatst? Mensen bloedden hiervoor. Mensen riskeerden hun leven en verloren hun leven. Mensen werden geconfronteerd met brandslangen en honden. Mensen gingen naar de gevangenis. Dat is juist. En daarom moeten we de strijd voor eerlijke, open en verifieerbare verkiezingen voortzetten. Maar wat denk je dat mensen deden voor het recht om niet opgeroepen te worden voor oorlog? Ze riskeerden hun leven en verloren hun leven. Ze werden aan hun polsen opgehangen. Ze werden uitgehongerd en geslagen en vergiftigd. Eugene Debs, held van senator Bernie Sanders, ging naar de gevangenis omdat hij zich tegen het ontwerp uitsprak. Wat zou Debs vinden van het idee dat vredesactivisten een ontwerp steunen om meer vredesactivisme aan te wakkeren? Ik betwijfel of hij door zijn tranen heen zou kunnen praten.
Onderschat de steun voor een concept niet. De Verenigde Staten hebben een veel grotere bevolking dan de meeste landen van mensen die zeggen bereid te zijn oorlogen te steunen en zelfs van mensen die zeggen ze zouden bereid zijn een oorlog te voeren. Vierenveertig procent van de Amerikaanse Amerikanen zegt nu tegen Gallup-peilingen dat ze 'zouden' vechten in een oorlog. Waarom vechten ze nu niet in één? Dat is een uitstekende vraag, maar een antwoord zou kunnen zijn: omdat er geen tocht is. Wat als miljoenen jonge mannen in dit land, die zijn opgegroeid in een cultuur die absoluut doordrenkt is van militarisme, te horen krijgen dat het hun plicht is om mee te doen aan een oorlog? Je hebt gezien hoeveel er tussen 12 september 2001 en 2003 zijn toegetreden zonder dienstplicht. Is het combineren van die misplaatste motivaties met een direct bevel van de "opperbevelhebber" (waar veel burgers al naar verwijzen in die termen) echt wat we willen experimenteren met? Om de wereld te beschermen tegen oorlog?!
De zogenaamd niet-bestaande vredesbeweging is heel reëel. Ja, natuurlijk waren alle bewegingen groter in de jaren zestig en ze deden veel goeds, en ik zou graag sterven om dat niveau van positieve betrokkenheid terug te brengen. Maar het idee dat er geen vredesbeweging is geweest zonder het ontwerp is onjuist. De sterkste vredesbeweging die de Verenigde Staten hebben gezien, was waarschijnlijk die van de jaren 1960 en 1920. De vredesbewegingen sinds 1930 hebben de kernwapens in bedwang gehouden, zich verzet tegen de oorlogen, een aantal oorlogen voorkomen en velen in de Verenigde Staten verder gebracht op het pad naar ondersteuning van oorlog afschaffing. Publieke druk blokkeerde de Verenigde Naties om recente oorlogen te steunen, waaronder de aanval op Irak in 2003, en maakte het steunen van die oorlog zo'n schande dat het Hillary Clinton tot nu toe minstens twee keer uit het Witte Huis heeft gehouden. Het leidde in 2013 ook tot bezorgdheid onder leden van het Congres dat als ze het bombardement op Syrië zouden steunen, ze zouden worden gezien als "een ander Irak". Publieke druk was van cruciaal belang om een oorlog tegen Iran in 2007 en 2015 te voorkomen. Er zijn veel manieren om de beweging op te bouwen. U kunt een Republikeinse president kiezen om de gelederen van de vredesbeweging te vermenigvuldigen. Maar moet je? (Dit werd in 2016 geprobeerd en faalde jammerlijk.) Je kunt inspelen op de onverdraagzaamheid van mensen en verzet tegen een bepaalde oorlog of een bepaald wapensysteem afschilderen als nationalistisch en macho, als onderdeel van de voorbereiding op andere betere oorlogen. Maar moet je? Je kunt miljoenen jonge mannen naar de oorlog sturen en waarschijnlijk een aantal nieuwe tegenstanders zien verschijnen. Maar moet je? Hebben we het maken echt gegeven de eerlijke pleidooi voor het beëindigen van oorlog op morele, economische, humanitaire, ecologische en burgerlijke vrijheden gronden een eerlijke poging?
We bouwen een beweging om oorlog te beëindigen door een beweging op te bouwen om oorlog te beëindigen. De zekerste manier die we hebben om militarisme, en het racisme en materialisme waarmee het verweven is, te verminderen en vervolgens te beëindigen, is werken aan het einde van de oorlog. Door te proberen oorlogen zo bloedig te maken dat de agressor stopt met aanvallen, zouden we in wezen in dezelfde richting gaan als we al hebben gedaan door de publieke opinie te keren tegen oorlogen waarin Amerikaanse troepen omkomen. Ik begrijp dat er misschien meer bezorgdheid is over rijkere troepen en grotere aantallen troepen. Maar als je de ogen van mensen kunt openen voor het leven van homo's en lesbiennes en transgenders, als je de harten van mensen kunt openen voor het onrecht waarmee Afro-Amerikanen worden geconfronteerd die door de politie zijn vermoord, als je mensen ertoe kunt brengen zich zorgen te maken over het uitsterven van andere soorten door menselijke vervuiling , je kunt ze toch zeker nog verder brengen dan ze al zijn gekomen door zich zorgen te maken over het leven van Amerikaanse troepen die niet in hun families zijn - en misschien zelfs over het leven van de niet-Amerikanen die de overgrote meerderheid vormen van degenen die zijn gedood door Amerikaanse oorlogsvoering. Een resultaat van de vooruitgang die al is geboekt in de zorg voor Amerikaanse sterfgevallen, is een groter gebruik van robotachtige drones. We moeten verzet tegen oorlog opbouwen, want het is de massamoord op mooie mensen die niet in de Verenigde Staten zijn en nooit door de Verenigde Staten kunnen worden opgeroepen. Een oorlog waarin geen Amerikanen sterven, is evenzeer een verschrikking als een oorlog waarin ze dat wel doen. Dat begrip zal oorlog beëindigen.
De juiste beweging brengt ons in de goede richting. Aandringen om het ontwerp te beëindigen, zal degenen die er voorstander van zijn ontmaskeren en de oppositie tegen hun oorlogszucht vergroten. Er zullen jonge mensen bij betrokken worden, ook jonge mannen die zich niet willen inschrijven voor de dienstplicht en jonge vrouwen die niet verplicht willen worden om dat wel te doen. Een beweging gaat de goede kant op als zelfs een compromis een vooruitgang is. Een compromis met een beweging die een tocht eist, zou een kleine tocht zijn. Dat zou vrijwel zeker geen van de bedoelde magie werken, maar zou het aantal moorden vergroten. Een compromis met een beweging om de dienstplicht te beëindigen, kan de mogelijkheid zijn om zich te registreren voor niet-militaire dienst of als gewetensbezwaarde. Dat zou een stap vooruit zijn. We zouden daaruit nieuwe modellen van heldhaftigheid en opoffering kunnen ontwikkelen, nieuwe geweldloze bronnen van solidariteit en betekenis, nieuwe leden van een beweging die ervoor pleit om de hele instelling van oorlog te vervangen door beschaafde alternatieven.
De oorlogsstokers willen ook de dienstplicht. Het is niet alleen een bepaald deel van de vredesactivisten die de dienstplicht willen. Dat geldt ook voor de echte oorlogsstokers. De selectieve dienst testte zijn systemen op het hoogtepunt van de bezetting van Irak en bereidde zich indien nodig voor op een dienstplicht. Verschillende machtige figuren in DC hebben voorgesteld dat een dienstplicht eerlijker zou zijn, niet omdat ze denken dat de eerlijkheid een einde zou maken aan de oorlogsvoering, maar omdat ze denken dat de dienstplicht zou worden getolereerd. Wat gebeurt er als ze besluiten dat ze het echt willen? Moet het aan hen worden overgelaten? Zouden ze niet op zijn minst eerst de selectieve dienst opnieuw moeten creëren, en dat doen tegen de gezamenlijke oppositie van een publiek dat wordt geconfronteerd met een dreigende dienstplicht? Stel je voor dat de Verenigde Staten zich aansluiten bij de beschaafde wereld om de universiteit gratis te maken. Rekrutering zal verwoest zijn. De armoededienst zal een grote klap krijgen. Het daadwerkelijke ontwerp zal het Pentagon zeer wenselijk lijken. Ze kunnen meer robots proberen, meer huurlingen inhuren en meer beloften van burgerschap aan immigranten. We moeten ons concentreren op het afsnijden van die hoeken, en ook op het in feite gratis maken van de universiteit.
Haal ook de armoededienst weg. De oneerlijkheid van de armoedewet is geen reden voor een grotere oneerlijkheid. Er moet ook een einde aan komen. Er moet een einde aan worden gemaakt door iedereen kansen te bieden, inclusief gratis kwaliteitsonderwijs, vooruitzichten op werk, levensvooruitzichten. Is de juiste oplossing voor het stop-lossen van troepen niet het toevoegen van meer troepen maar het voeren van minder oorlog?
Er is ook het gevaar dat de weg die is ingeslagen met de uitbreiding van de dienstplicht tot vrouwen leidt tot verplichte korte termijn "dienstplicht" voor iedereen. Dit zou zelfs kunnen worden gedaan met militaire en niet-militaire opties, hoewel men zich kan voorstellen hoe de strijd eruit zou zien om te proberen de niet-militaire dienstbaarheid – pardon, dienst – dezelfde vergoeding en voordelen te geven als het leger.
Ik raad aan dat we eigenlijk een gemeenschappelijke basis vinden voor de geringe mate waarin het bestaat met degenen die zeggen dat we vrouwen zo moeten koesteren dat we ze nooit zouden sturen om te doden of te sterven. Dan moeten we eraan werken om die bewonderenswaardige kijk uit te breiden tot mannen. Kunnen we mannen niet zo koesteren?
We moeten jonge vrouwen en mannen helpen carrièremogelijkheden te vinden buiten de machinerie van de dood. Help mee om het universele recht op gratis studeren te creëren. Herstel de oneerlijkheid van de armoededienst en het stop-lossen van troepen door jongeren alternatieven te bieden en de oorlogen te beëindigen. Wanneer we de armoededienst beëindigen en de eigenlijke dienstplicht, wanneer we het leger feitelijk de troepen ontzeggen die het nodig heeft om oorlog te voeren, en wanneer we een cultuur creëren die moord als verkeerd beschouwt, zelfs wanneer deze op grote schaal wordt gepleegd en zelfs wanneer alle doden buitenlands zijn, en zelfs wanneer vrouwen evenzeer betrokken zijn bij het doden, dan zullen we echt van oorlog afkomen, niet alleen de mogelijkheid verwerven om elke oorlog vier miljoen doden te stoppen.
We hebben een beweging nodig met vrouwen en mannen van over de hele wereld om een wereldwijd verdrag te sluiten dat alle militaire dienstplicht voor alle mensen verbiedt.
We hebben een beweging nodig om seksisme, racisme, vernietiging van het milieu, massale opsluiting, armoede, analfabetisme, en oorlog.
