Zelfs in zijn voorstel voor "eeuwige vrede", Verlichtingsfilosoof Immanuel Kant klaagde dat oorlog 'aangeboren lijkt in de menselijke natuur'. Toch geloofde hij dat het mogelijk was om dit te overwinnen en schetste hij een strategie om dit te doen. Net zo ambitieus als vandaag is de ervaren activist en schrijver David Swanson, die deel uitmaakt van een groep die een coalitie begint op te bouwen die breed en sterk genoeg is om een einde te maken aan de praktijk van oorlog als instrument van gewoon beleid. Zijn meest recente boek, tot dan toe, is War No More: The Case for Abolition. En hoewel hij erkent dat het beëindigen van oorlog een uitdaging is, betoogt hij dat het misschien minder moeilijk is dan velen van ons zouden denken.
Wat stelt u precies voor, in een zin?
We organiseren groepen in de Verenigde Staten en over de hele wereld om een nieuw leven in te blazen - en we hopen breder en diverser - te streven naar de totale afschaffing van het instituut oorlog.
Hoe zou een wereld die oorlog had afgeschaft er eigenlijk uitzien?
Er zou elk jaar $ 2 biljoen worden geïnvesteerd, waarvan ongeveer $ 1 biljoen uit de Verenigde Staten, in iets anders dan oorlog. Je kunt je voorstellen hoe dat gezondheid en welzijn, duurzame energie, onderwijs, huisvesting of al het bovenstaande, en vele andere dingen, kan veranderen. Die omleiding van middelen zou waarschijnlijk ook rijkdom onder meer mensen verspreiden, in vergelijking met de concentratie van rijkdom die wordt vergemakkelijkt door oorlogsuitgaven. Zeer waarschijnlijk zouden er veel meer levens worden gered door omgeleide fondsen dan er gespaard zouden worden van de dood in oorlogen. Maar dat voordeel mag niet worden geminimaliseerd. Oorlog is een zeer dodelijke vorm van eenzijdige slachting geworden, waarbij honderdduizenden mannen, vrouwen en kinderen worden vermoord. Dat zou eindigen als de oorlog zou eindigen. Een van de grootste bronnen van milieuvernietiging zou eindigen als de oorlog zou eindigen - evenals die enorme verspilling van middelen die nodig zijn voor milieubescherming.
Ook zou de rechtvaardiging voor geheimhouding in de regering verdwenen zijn. Burgerlijke vrijheden konden niet langer worden weggenomen in naam van het bestrijden van een vijand. Als de vijanden weg waren, zou de internationale samenwerking floreren. Nu het imperialisme weg is, zou het voor de internationale gemeenschap mogelijk zijn om mishandelde minderheden over de hele wereld te helpen en hulp te bieden bij (zogenaamde) natuurrampen op een manier die nu niet kan gebeuren. Natuurlijk zouden conflicten blijven bestaan, maar ze zouden voor rechtbanken worden gebracht, voor arbiters en voor de corrigerende instrumenten van geweldloze actie. En natuurlijk zijn er veel stappen op weg naar deze definitieve oorlogsvrije visie, waaronder de stap om legers daadwerkelijk defensief te maken in plaats van offensief - een stap die het Amerikaanse leger met minstens 90 procent zou verminderen. A world beyond war zou profiteren van het verdwijnen van een enorm invloedrijk voorbeeld dat groepen en individuen het nut van geweld leert.
Waarom denk je dat dit een tijd is waarin dit kan gebeuren? Het is al eerder geprobeerd, toch?
Ik las onlangs een voorstel om oorlog af te schaffen, geschreven in 1992. De auteurs geloofden dat dat was een geschikt moment. Ik weet zeker dat ze oprecht geloofden dat het zo was. En ik ben er zeker van dat dat in feite zo was - ook al is er de neiging om zo'n opmerking achteraf komisch te vinden. Strategisch ingestelde mensen willen weten waarom 2013 zo'n moment is, en ze kunnen op veel indicatoren worden gewezen: opiniepeilingen, de afwijzing van de voorgestelde raketaanval op Syrië, toegenomen bewustzijn van oorlogspropaganda, de afname van drone-aanvallen, de altijd zo lichte vermindering van militaire uitgaven, de mogelijkheid van vrede in Colombia, het groeiende succes van geweldloze conflictoplossing, het toenemende en verbeterde gebruik van geweldloze bewegingen voor verandering, de existentieel urgente behoefte aan een verschuiving van middelen van het vernietigen van de planeet naar het beschermen ervan, de economische moeten stoppen met het verspillen van biljoenen dollars, de komst van technologieën die onmiddellijke internationale samenwerking tussen oorlogsverzetsgezinden mogelijk maken. Maar in 1992 waren er evenveel indicatoren beschikbaar, zij het verschillende, en niemand heeft de middelen ontwikkeld om dergelijke zaken te kwantificeren.
Hier is de hamvraag, denk ik: als al die voorgangers van Rosa Parks - de vele helden die zich decennia lang verzetten tegen gescheiden busvervoer - niet hadden gehandeld, zou Rosa Parks dan ooit Rosa Parks zijn geweest? Zo niet, is dan niet altijd het strategische moment voor een morele en noodzakelijke campagne?
Wat is de basisstrategie?
Er zijn vele invalshoeken om deze taak te benaderen, waaronder onderwijs, communicatie, contra-rekrutering, rechtszaken, culturele uitwisseling, wetgeving, verdragen, campagnes om bepaalde oorlogen of tactieken of wapens te weerstaan, en inspanningen om economische belangen te organiseren ter ondersteuning van de overgang naar vreedzame industrieën. Ons doel is om bestaande inspanningen te versterken en uit te breiden door een brede coalitie op te bouwen, de cultuur te beïnvloeden en het begrip van mensen vorm te geven. We moeten overtuigend verdedigen dat oorlog kan worden beëindigd, moet worden beëindigd, niet vanzelf zal eindigen, en we kunnen het laten gebeuren. Ons perspectief verandert dan.
We zijn misschien niet grotendeels tegen oorlogen vanwege de schade die de agressor is toegebracht, als we oorlog begrijpen als een kwaad dat aan het slachtoffer wordt opgelegd. We strijden misschien niet zozeer tegen de verspilling van het Pentagon als wel tegen de efficiëntie van het Pentagon. We werken misschien niet om goede van slechte drone-moorden te onderscheiden als het elimineren van drones deel uitmaakt van het elimineren van oorlogsvoering. We zouden kunnen ontdekken dat het afwijzen van raketten naar Syrië slechts een begin was. We kunnen een grootscheeps programma van bekering tot vreedzame banen organiseren als we gaan begrijpen dat oorlog ons minder veilig maakt in plaats van ons te beschermen. Als dit klinkt als een vage strategie, deels omdat deze campagne zich net aan het vormen is, zullen groepen die zich nog niet hebben aangesloten een grote stem hebben bij het vormgeven ervan. We zijn nog bezig met het zoeken naar een naam en het ontwerpen van een website. Je krijgt met andere woorden een voorproefje van een idee waarvoor de tijd bijna rijp is.
Wie is er tot nu toe bij betrokken? Wie moet er volgens jou bij betrokken worden?
Er zijn verschillende grote organisaties bij betrokken, en veel geweldige individuen. Bijna elke dag worden er meer toegevoegd aan onze voorbereidende besprekingen. Ik wil niet aankondigen wie er wel en niet bij betrokken is, omdat dat meer belang lijkt te hechten aan degenen die het eerst aan boord zijn. We zijn eigenlijk net begonnen met het vormen van wat een wereldwijde campagne moet zijn, zelfs als we ons concentreren op oorlogsvoering waar die wordt gevonden, in het besef dat de Verenigde Staten 's werelds grootste oorlogsmaker zijn.
Betrokken moeten zijn de naties die het slachtoffer zijn, de naties die onder druk worden gezet, de naties die medeplichtig zijn, de naties die hun eigen oorlog voeren op kleinere schaal, de naties die worden misbruikt door de aanwezigheid van Amerikaanse troepen die daar permanent zijn gestationeerd. Er moeten milieuactivisten bij betrokken zijn die hun patriottisme en militarisme hebben overwonnen om het op te nemen tegen onze grootste olieconsument, de grootste maker van superfondssites en het beste voorbeeld van een energie- en economieregime gebaseerd op geweld en uitbuiting. Betrokken moeten zijn burgerlijke libertariërs die afstand nemen van het behandelen van de symptomen van marteling en moord om de oorzaak van militaire uitgaven onder ogen te zien. Betrokken moeten pleitbezorgers zijn van openbaar bestuur, van onderwijs en van alle nuttige doelen die worden verwaarloosd door ons streven naar oorlogsvoering. Betrokken moeten producenten zijn van treinen, zonnepanelen, scholen en alles wat baat heeft bij een overgang naar een gezagsgetrouwe, coöperatieve benadering van de wereld.
Verwacht je tijdens je leven een einde aan oorlog te zien?
Ervan uitgaande dat ik een lang leven leid, zullen we de oorlog grotendeels moeten beëindigen, anders zal er een enorm risico zijn op catastrofale oorlogen, op een nucleaire apocalyps en op een milieu-apocalyps die wordt verergerd door investeringen in oorlog. Dus we kunnen maar beter zien dat het eindigt. En natuurlijk kunnen we dat. Toen het Congres werd overweldigd door tegenstand tegen het laten vallen van raketten op Syrië, was dat minder dan 1 procent van ons die hen overweldigde. Stel je voor dat 3 of 4 procent van ons serieus bezig zou zijn met het beëindigen van het grootste en meest onvergeeflijke kwaad dat ooit is bedacht. De taak is lang niet zo groot als we ons voorstellen, en dat goed begrijpen is geen weg naar naïviteit maar naar succes.
