door David Swanson, Laten we de democratie proberen, Augustus 25, 2021
In veel opzichten is oorlog steeds meer en minder zichtbaar. Natuurlijk wordt in de Amerikaanse academische wereld de Pinkeristische pretentie dat we een periode van grote vrede doormaken bereikt door allerlei soorten statistische manipulatie, maar in de eerste plaats door te verklaren dat burgeroorlogen geen oorlogen zijn, en dat Amerikaanse oorlogen burgeroorlogen zijn - een lastig iets om te doen als de Afghanen bijvoorbeeld, zodra de VS vertrekken, weigeren elkaar te blijven vermoorden (verdomme!).
Maar in de Verenigde Staten zijn oorlog en militarisme - of een rare schaduw daarvan - overal: eindeloze bedankjes, speciale parkeerplaatsen en vliegtuigboarding, eindeloze rekruteringsadvertenties en wapenadvertenties, talloze films en televisieshows. Oorlog wordt meedogenloos genormaliseerd. En vreemd genoeg heeft de alomtegenwoordigheid van oorlogsviering oorlog zo onbetwistbaar gemaakt dat er weinig bezwaren zijn wanneer oorlog wordt niet genoemd - zelfs bij gelegenheden wanneer het zou moeten zijn.
In november zullen de landen van de wereld expliciet onderhandelen over klimaatovereenkomsten weglaten en het geven van algemene ontheffingen aan alle legers. Dit is een pro-Amerikaanse actie omdat het grootste deel van de militaire uitgaven van de wereld door de VS of aan Amerikaanse wapens wordt gedaan. Maar het is tegelijkertijd gewoon een neutrale, normale, onbetwistbare prioriteitstelling van ieders legers, aangezien legers belangrijker zijn dan het klimaat op aarde.
Het maakt ook deel uit van een gemeenschappelijk patroon. Militairen zijn buitengesloten van analyses van de verspreiding van COVID. Ondanks dat ze het grootste deel uitmaken van de federale discretionaire uitgaven, is het moeilijk om een discussie over overheidsuitgaven te vinden, of een campagnewebsite voor een Amerikaans congreslid die melding maakt van het bestaan van militaire uitgaven, oorlog, vrede, verdragen, het ministerie van Buitenlandse Zaken of 96% van de de mensheid. We hebben films over PFAS-chemicaliën die de grootste verspreider ervan weglaten. Er zijn milieugroeperingen die zich zorgen maken over ramplocaties uit het superfonds, maar niet de entiteit die verantwoordelijk is voor de overgrote meerderheid daarvan. We hebben antiracistische campagnes die ons geen zorgen maken over de voortdurende impuls aan racisme die oorlogen geven. Oorlogsveteranen zijn zeer onevenredig grote Amerikaanse massaschutters, maar het aantal nieuwsberichten dat dat feit vermeldt, kan op de vingers worden geteld van iemand met beide armen eraf geschoten. De Green New Deal is, net als de infrastructuur- en verzoeningswetten, zich niet bewust van de beschikbare financiering in het militarisme of de schade die militarisme aanricht - nou ja, niet de verzoeningswet die enorme militaire uitgaven voor elk van de komende 10 jaar voorstelt, zoiets normaals en pro forma dat tegenstanders van verhoogde militaire uitgaven aanbevelen het niet op te merken. Groepen voor burgerlijke vrijheden hebben geen bezwaar tegen oorlogen die de vrijheid aantasten, en steunen zelfs het toevoegen van vrouwen aan de groep mensen die tegen hun wil tot oorlogen kunnen worden gedwongen. Multi-issue coalities voor progressieve doelen laten meestal vrede weg - en ik moet me voorstellen dat de meeste wapenhandelaren dat niet erg vinden, want als je vrede uitwist, help je ook om oorlog uit te wissen.
Soms is oorlog niet uit het nieuws te houden. Maar zelfs dan verschijnt het niet als oorlog. Het is - in het laatste geval - veranderd in een mishandeling van een evacuatie, waardoor de indruk wordt gewekt dat de ergste verschrikkingen van een 20-jarige oorlog allemaal in de laatste dagen te vinden zijn. We lijken altijd het feit te missen dat oorlogen een eenzijdige slachting zijn van enorme aantallen mensen – met even grote aantallen gewonden, getraumatiseerde en dakloze en in gevaar gebrachte aantallen.
Het verzamelen van rapporten over oorlogsdoden in Afghanistan door direct geweld leverde Brown University's Cost of War Project in totaal ongeveer 240,000. Nicolaas Davies heeft erop gewezen dat je in Irak in 2006 de gerapporteerde sterfgevallen met 12 moest vermenigvuldigen om het aantal te krijgen door wetenschappelijke onderzoeken uitgevoerd in Irak, en in Guatemala in 1996 moest je vermenigvuldigen met 20. Beginnend met 240,000 en vermenigvuldigen met 12 geeft ons 2.8 miljoen mogelijk rechtstreeks omgekomen door oorlogsgeweld in Afghanistan. Vermenigvuldig met 20 en je krijgt in plaats daarvan 4.8 miljoen. De belangstelling voor deze vraag is uiterst beperkt. Er zijn geen serieuze studies uitgevoerd in Afghanistan. De berichtgeving in de Amerikaanse bedrijfsmedia over de onderwerpen is even onbestaand als humanitaire oorlogen. En volgens aan president Biden,
"Amerikaanse troepen kunnen en mogen niet vechten in een oorlog en sterven in een oorlog die Afghaanse troepen niet voor zichzelf willen vechten."
Eerlijk gezegd was Biden op dit moment van streek door het uitblijven van een nieuwe burgeroorlog. Desalniettemin had iemand hem kunnen vertellen dat de Afghaanse militaire doden minstens tien keer zo hoog waren als die van het Amerikaanse leger. Of de hele zogenaamde inlichtingengemeenschap had kunnen worden vervangen door een enkele historicus of vredesactivist, en het waarschijnlijke lot van buitenlandse bezettingen had 10 jaar eerder kunnen worden begrepen.
