Oorlogsafschaffing - Medellin-toespraak - YouTube

Oorlogsafschaffing - De Verklaring van Medellin - YouTube

[Ed O'Rourke, gepensioneerd registeraccountant uit Houston, hield deze toespraak op de Colombo Americano in Medellin, Colombia op 4 september 2013. De Colombo is een instelling die zich inzet om inwoners van Medellin Engels te leren spreken, lezen en schrijven. Studenten in een gevorderde klas en Eds vrouw, Silvia, zijn het publiek. De toespraak komt op YouTube.]

Mensen in het militair-industriële complex vertellen ons dat:

1) Oorlog is noodzakelijk,

2) Oorlog wordt gevochten voor het algemeen welzijn,

3) Oorlog is glorieus, en,

4) Er zal een meer rechtvaardige wereld ontstaan ​​na de huidige oorlog.

Niets hiervan is waar.

Ik ben mijn leven niet begonnen als oorlogsabolitionist. Geboren in Houston in 1944 zag mijn generatie de Tweede Wereldoorlog als een avontuur. Het komt niet vaak voor dat je Absolute Evil kunt verslaan. De stripboeken, films en tv-shows toonden Amerikaanse soldaten als helden. Soms, als kind en jonge tiener, had ik het gevoel dat ik de actie miste.

De films toonden altijd de dode soldaten met hele lichamen alsof ze sliepen. Er waren geen ontbrekende ledematen en meestal geen bloed.

Ik keek uit naar het moment dat ik in dienst kon treden. Soldaat zijn was een onderdeel van man zijn. Natuurlijk besefte ik dat dit een gevaarlijke bezigheid was. Er kan immers een kerel gedood worden. Dit gevaar maakte deel uit van het verwachte avontuur. Omdat de Sovjet-Unie met het zwaard over Berlijn en andere plaatsen zwaaide, was ik voorstander van een roekeloos agressief buitenlands beleid en bekeek ik presidenten Eisenhower en Kennedy op dezelfde manier als ik Neville Chamberlin beschouw. Pas in latere jaren realiseerde ik me dat dit blunder was om het feit te verbergen dat hun economie, gemeten in bruto binnenlands product, klein was. De CIA heeft de cijfers voor de Sovjeteconomie opgeblazen. Als ze een eerlijke beoordeling zouden geven, zou ons defensiebudget een flinke klap krijgen.

Toen ik begin jaren zestig de liedjes 'Blowing in the Wind', 'Where Have All the Flowers Gone?' en "Met God aan onze kant", realiseerde ik me dat oorlog niet glorieus was, maar nog steeds noodzakelijk was.

In 1965 en 1966 was ik de ene maand voorstander van onze militaire betrokkenheid bij Vietnam en de volgende maand was ik er tegen. Eind augustus 1966 veranderde ik voor de laatste keer van gedachten.

In januari 1969 gaf ik les op de Amerikaanse school in Barranquiila, Colombia, toen de oorlog in Vietnam heet en hevig was. Op een dag na school liep ik van het basisschoolgebouw naar het middelbare schoolgebouw toen ik me realiseerde dat alle oorlogen verkeerd waren.

Omdat ik geschiedenis studeerde, vroeg ik me af waarom ik dit niet eerder besefte. Historici proberen nog steeds te achterhalen waarom de Verenigde Staten in 1812 de oorlog verklaarden aan Groot-Brittannië. President Tyler begon de oorlog met Mexico in 1848 door Amerikaanse troepen naar Mexicaans grondgebied te sturen. De meeste historici denken dat de USS Maine een ketelexplosie had en dat de Spanjaarden niets met de explosie te maken hadden. De Spaanse regering bood compensatie aan voor de doden, gewonden en schade, maar de Amerikaanse regering was niet geïnteresseerd. In 2003 verklaarde de zoon van president George Bush de oorlog aan Irak, een land zonder massavernietigingswapens, geen banden met al-Qaeda en geen betrokkenheid bij 9/11.

Docenten denken graag dat ze hun studenten intrigerende gedachten bieden. In feite is het discussiebereik smal. Ze prijzen mensen als Alexander de Grote, Julius Caesar, Urbanus II, Christoffel Columbus en Bismarck die dingen voor elkaar hebben gekregen. In feite zijn het allemaal oorlogsmisdadigers en moeten ze ook als zodanig worden behandeld. Een tribunaal van het type Neurenberg zou iedereen veroordelen voor oorlogsmisdaden.

Degenen die geschiedenisboeken en teksten schrijven, horen bij dezelfde processen van Neurenberg-type als medeplichtigen. Een specifiek geval is Samuel Eliot Morison in zijn klassieker, Admiraal van de Oceaan Zee: een leven van Christopher Columbus. Hij noemde nooit de genocide die Christoffel Columbus pleegde op de Indianen die hen verwelkomden.

Uitbuiters geven het idee dat ze de uitgebuitenen een plezier doen door telegrafie, telefoons, betere wegen, betere havens, banken, christendom, volksgezondheid en beschaving naar de onderontwikkelde wereld te brengen. Herinnerend aan Ruyard Kipling's White Man's Burden, het is een zware klus, maar iemand moet het doen. Karl Marx had gelijk. Hij zei dat de klassenstrijd de geschiedenis beter verklaarde dan welke andere theorie dan ook.

De verrassing is dat er slechts wat gedetailleerd onderzoek is gedaan dat aantoont hoe het militair-industriële complex de grote oplichter in de geschiedenis is: ons vertellen dat oorlog glorieus en noodzakelijk is.

Hans Zinnser in zijn boek, Ratten, luizen en geschiedenis, noemt verveling in vredestijd als een reden voor mannen om oorlog te steunen. Hij gaf een hypothetisch voorbeeld van een man die 10 jaar in dezelfde baan werkte als schoenenverkoper. Er was niets voor hem om naar uit te kijken. Oorlog zou een breuk in de sleur betekenen, avontuur en glorie. Frontlinie-soldaten hebben kameraadschap die nergens anders in het leven te vinden is. Als je wordt vermoord, zal het land je familie eren met enkele voordelen.

Progressieven moeten het geweldige verkoopwerk erkennen dat wordt geleverd door overheidspropaganda dat oorlog noodzakelijk en glorieus is, zoals een voetbalwedstrijd. De oorlogssport is als bergbeklimmen of diepzeeduiken, veel gevaarlijker dan het dagelijks leven. Net als in een voetbalwedstrijd streven we ernaar dat onze kant wint, omdat een nederlaag catastrofale gevolgen zou hebben. In de Tweede Wereldoorlog zou een overwinning van de Asmogendheden slavernij voor iedereen en uitroeiing voor velen hebben gebracht.

Degenen die de films, liedjes en gedichten maken, leveren uitstekend werk door oorlog te laten zien als een wedstrijd tussen goed en kwaad. Dit heeft al het drama van een zwaar bevochten sportevenement. Ik herinner me het seizoen 1991 waarin de Houston Oilers elke zondagochtend iets als dit las in de Houston Post:

De wedstrijd van vanmiddag tegen de Jets wordt een luchtgevecht. De leiding wisselt vijf keer. Het winnende team is degene die als laatste scoort, waarschijnlijk in de laatste minuut.

De sportschrijver had gelijk. Met uitstekende aanvallende en verdedigende acties aan beide kanten zien de fans een bloedstollende wedstrijd. In de laatste vier minuten en 22 seconden in het vierde kwartaal staan ​​de Oilers vijf achter op hun eigen 23-yardlijn. In dit stadium helpt een velddoelpunt niet. Ze hebben echter enkele voordelen. Het hele veld is viervoudig territorium. Ze moeten het veld af marcheren en marcheren doen ze. Met wat tijd op de klok hoeven ze niet elke down te gooien. Met nog zeven seconden op de klok komen de Oilers over de doellijn met de laatste touchdown van de wedstrijd.

De beste oorlogspropaganda ooit gemaakt was de NBC-serie Victory at Sea uit 1952. De redactie beoordeelde 11,000 mijl aan film, bereidde een opwindende muziekscore en verhaal voor en maakte 26 afleveringen van elk ongeveer 26 minuten. Televisierecensenten vroegen zich af wie er op zondagmiddag naar oorlogsdocumentaires zou willen kijken. Tegen de tweede week kregen ze hun antwoord: zo ongeveer iedereen.

Bekijk op YouTube de finale van de aflevering Beneath the Southern Cross, waarin de succesvolle pogingen van de Amerikaanse en Braziliaanse marine worden beschreven om konvooien in de Zuid-Atlantische Oceaan te beschermen.

Vind deze aflevering op Youtube door naar:

Overwinning op zee onder het Zuiderkruis

Begin met spelen om 19:20.

Dit is het eindverhaal:

En de konvooien komen door,

De rijkdom van het zuidelijk halfrond dragend,

Weigeren een cent te betalen voor eerbetoon, maar bereid zijn miljoenen uit te geven voor defensie,

De Amerikaanse republieken hebben hun gemeenschappelijke vijand van de oceaansnelwegen van de Zuid-Atlantische Oceaan weggevaagd.

Wijd verspreid over de zee

Bewaakt door de macht van naties die zij aan zij kunnen vechten omdat ze hebben geleerd zij aan zij te leven.

De schepen stromen naar hun doel: overwinning van de geallieerden.

http://www.youtube.com/watch?v=ku-uLV7Qups&feature=gerelateerd

Progressieven moeten een vredesvisie bieden door middel van liedjes, gedichten, korte verhalen, films en toneelstukken. Bied wedstrijden aan met wat prijzengeld en veel erkenning. Mijn favoriete vredesvisie komt van de hit Crystal Blue Persuasion uit 1969 van Tommy James and the Shondells:

Je kunt dit nummer vinden door naar Youtube te gaan door in te voegen;

Kristalblauwe overtuiging

http://www.youtube.com/watch?v=BXz4gZQSfYQ

Voor degenen die oud genoeg zijn om zich te herinneren dat ze het nummer hebben gehoord, nodig ik je uit om het voor de eerste keer te spelen.

Snoppy's avonturen als gevechtspiloot en zijn Sopwith Camel zijn bekend. Omdat er geen afbeeldingen zijn van doden of gewonden, zien mensen oorlog als een avontuur, een onderbreking van het alledaagse leven. Ik vraag de cartoonisten, de televisieschrijver en filmproducenten om de vredestichter, de maatschappelijk werker, de dakloze, de leraar, de alternatieve energie-executive, de buurtorganisator, de priester en de milieuactivist te laten zien.

Ik ben slechts twee vredeswebsites tegengekomen (A Future Without War http://www.afww.org/ en beweging voor de afschaffing van oorlog, http://www.abolishwar.org.uk/) en dat reikt uit naar degenen die momenteel buiten de beweging staan. Dit betekent het inhuren van Madison Avenue-firma's voor aanbevelingen. Ze zijn immers goed in het aanspreken van emoties om mensen dingen te laten kopen die ze makkelijk kunnen missen. Het bedenken van oproepen zal een uitdaging voor hen zijn, omdat dit zou betekenen dat mensen minder goederen van hun vaste klanten zullen kopen.

Vredestichters moeten bijzonderheden bieden. Anders praten oorlogsmisdadigers als George W. Bush en Barack Obama over vrede tot de koeien thuiskomen. Hier zijn enkele details die de Verklaring van Medellin vormen:

1) verlaag het opgeblazen Amerikaanse militaire budget met 90%,

2) internationale wapenverkoop belasten,
3) start een moratorium op wapenonderzoek,
4) start een wereldwijd anti-armoedeprogramma,
5) onze troepen trainen voor hulp bij rampen,
6) tot oprichting van een kabinetsniveau Afdeling Vrede,
7) kernwapens terugbrengen tot nul, en,
8) onderhandelen om alle kernwapens ter wereld uit het alarm te halen.

Merk op dat elk voorstel een bumpersticker kan worden. Ik nodig progressieven uit om de uitstekende communicatieve vaardigheden van onze rechtse vrienden te kopiëren, die het goed hebben gedaan met eenvoudige slogans. Mensen kunnen meteen begrijpen wat rechtse partijen willen.

Vergis je niet. Mensen moeten oorlog beëindigen of oorlog zal ons en al het leven op onze planeet beëindigen. Dit is niet alleen een idee van hippies en quakers. Zie dit pleidooi van generaal Douglas MacArthur toen hij op 19 april 1951 tot het Amerikaanse congres sprak:

'Ik ken oorlog zoals weinig andere mannen die nu leven die kennen, en niets is voor mij weerzinwekkender. Ik heb lang gepleit voor de volledige afschaffing ervan, omdat de verwoestende werking ervan op zowel vriend als vijand het nutteloos heeft gemaakt als middel om internationale geschillen te beslechten ...

“Militaire allianties, machtsverhoudingen, bonden van naties, allemaal mislukten op hun beurt, waardoor de enige weg overbleef via de smeltkroes van oorlog. De totale destructiviteit van oorlog blokkeert nu dit alternatief. We hebben onze laatste kans gehad. Als we geen groter en rechtvaardiger systeem bedenken, staat ons Armageddon voor de deur. Het probleem is in wezen theologisch en houdt een geestelijke heropleving in, een verbetering van het menselijk karakter die synchroon loopt met onze bijna weergaloze vooruitgang in wetenschap, kunst, literatuur en alle materiële en culturele ontwikkelingen van de afgelopen tweeduizend jaar. Het moet van de geest zijn als we het vlees willen redden.”

Milieuactivisten kunnen de eerste grote groep zijn die de afschaffing van de oorlog accepteert, hoewel ze tot nu toe onverschillig stonden tegenover militaire uitgaven. Ik hoop dat ze om twee redenen wakker worden: 1) een nucleaire oorlog zal onze beschaving in een middag beëindigen en 2) de middelen die aan het leger worden besteed, betekent kruimels van tafel voor al het andere. We willen allemaal schonere energie en het tegengaan van de opwarming van de aarde, maar al deze inspanningen bereiken weinig zolang het leger op volle kracht vooruit gaat.

Onze menselijke samenleving pleegt collectieve zelfmoord in de voortdurende opwarming van de aarde en besmetting met oorlog en andere sociopathische reacties op sociale, economische en spirituele strijd. Onze bezittingen bij hun winning, fabricage, distributie en gebruik doden de planeet. Mensen lopen het grootste risico sinds de lente van 1942, toen de Asmogendheden op alle fronten in beweging waren. Onze reactie op de opwarming van de aarde en industriële besmetting moet vergelijkbaar zijn met de Amerikaanse mobilisatie-inspanningen in 1941-1945 die vliegdekschepen, tanks, gevechtsvliegtuigen, machinegeweren, jeeps en al het andere voortbrachten voor onze strijdkrachten en voor onze bondgenoten. (Hermann Göring dacht dat de VS alleen koelkasten en scheermesjes konden maken.) Er was geen business as usual-houding zoals: "We denken dat we de productie van gevechtsvliegtuigen in de komende twaalf maanden met 10 tot 15 procent kunnen verbeteren." Onze menselijke samenleving moet reageren op bedreigingen die niet gemakkelijk herkenbaar zijn, zoals de asmogendheden. Amerikanen moeten oorlog afschaffen door massaal te investeren in vrede.

Tot nu toe konden sociopaten als Stalin, Hitler, Mao Tse-tung, George W. Bush en vele anderen moorden plegen en kon de mensheid doorgaan. Niet meer. Als er een nucleaire oorlog komt tussen Pakistan en India, krijgen we een nucleaire winter. Gras en kakkerlakken zouden zo'n catastrofe moeten overleven, maar ik betwijfel het.

Tot nu toe konden sociopaten de Gulden Regel, de Tien Geboden, de 620 mitswa, de categorische imperatief van Immanuel Kant, de Rotary Four Way Test en andere morele imperatieven negeren en de meeste mensen zouden overleven. Niet meer. Bescheiden hervormingen zijn niet genoeg. Er moeten echt revolutionaire veranderingen in ons gedrag en onze instellingen komen om te overleven.

Aangezien Lloyd George tijdens de Vredesconferentie van Parijs in 1919 opmerkte dat het sluiten van vrede ingewikkelder was dan het voeren van oorlog, zal het corrigeren van deze schertsvertoning niet gemakkelijk zijn. Het moet echter gebeuren. Met moed en visie kunnen mensen Jesaja volgen door zwaarden in ploegscharen te veranderen en zo onszelf en al het leven op onze planeet te redden.

Ed O'Rourke is een gepensioneerde registeraccountant die momenteel in Medellin, Colombia woont. Dit artikel is materiaal voor een boek dat hij aan het schrijven is, Wereldvrede - De routekaart: u kunt er vanaf hier komen.