Door: Cathy Breen, Voices for Creative Nonviolence
Ik heb vaak geschreven over onze Irakese vriend, een vluchteling, en zijn oudste zoon uit Bagdad. Ik zal ze Mohammed en Ahmed noemen. Ze maakten vorig jaar de martelende vlucht van Bagdad naar Koerdistan en vervolgens door Turkije. Ze waren op drie Griekse eilanden voordat ze toestemming kregen om hun reis voort te zetten. Ze trokken door verschillende landen op het moment dat de grenzen werden gesloten. Uiteindelijk kwamen ze eind september 2015 aan op hun bestemming. Finland.
Omdat ik bij dit gezin in Bagdad heb gewoond, heb ik de gezichten van de vrouw en elk van de kinderen voor me. Hieronder een foto van twee kinderen van Mohammed.
Over het algemeen gebruik ik de woorden van Mohammed en citeer ik hem in een verhaal uit de eerste persoon. Hij vertelde het verhaal van hun wanhopige levensbedreigende reis meer dan een jaar geleden. Ze gingen naar Finland in de hoop dat er minder vluchtelingen zo ver zouden reizen, dat ze sneller asiel zouden krijgen en herenigd zouden worden met hun familie, Mohammeds vrouw en de andere zes kinderen in Irak. Samen met een kleine groep vrienden konden Kathy Kelly en ik hen afgelopen januari bezoeken in Finland in de diepe winterkou. We hebben ze een paar dagen van het kamp naar Helsinki kunnen brengen, waar ze hartelijk werden ontvangen door veel Finse mensen die bij de vredesbeweging betrokken waren, onder wie journalisten.
Eind juni schreef Mohammed ons over de depressie en frustratie onder vluchtelingen in hun kamp omdat velen van hen afgewezen werden voor asiel. Hij schreef dat zelfs Iraakse vluchtelingen uit Fallujah, Ramadi en Mosel afwijzingen kregen. “Ik weet niet wat ik zal doen als ik een slecht antwoord krijg. De laatste drie weken komen er alleen maar slechte antwoorden.” Toen kwam eind juli het verpletterende nieuws dat zijn eigen zaak was afgewezen.
“Vandaag kreeg ik de immigratiebeslissing dat mijn zaak was afgewezen. Ik en Ahmed zijn niet welkom in Finland. Bedankt voor alles wat je hebt gedaan.” De volgende dag schreef hij weer. “Vandaag is een van de zwaarste dagen van mijn leven. Iedereen, mijn zoon, mijn neef en ikzelf… we zwegen gewoon. We zijn geschrokken van het besluit. Mijn broer verliezen, 2 jaar de gevangenis in, ontvoerd, gemarteld, mijn huis, ouders, schoonvader, doodsbedreiging en moordpoging verliezen. Meer dan 50 familieleden gedood. Wat moet ik ze nog meer geven om me te geloven? Slechts één ding was ik vergeten, mijn overlijdensakte in te dienen. Ik heb het gevoel dat ik wordt afgeslacht. Ik weet niet wat ik mijn vrouw en kinderen [in Bagdad] moet vertellen.”
Sindsdien hebben we vernomen dat Finland slechts aan 10% van de asielzoekers een verblijfsvergunning verleent. Er is een beroep aan de gang en verschillende mensen hebben namens Mohammed brieven geschreven. Het is echter allerminst duidelijk dat zijn verzoek zal worden aanvaard.
Ondertussen blijft de situatie in Irak en in Bagdad verslechteren in termen van dagelijkse explosies, zelfmoordaanslagen, moorden, ontvoeringen, ISIS, politie, leger en milities. Zijn vrouw woont in een bijzonder open en kwetsbaar landelijk gebied. Zijn broer, die vroeger op een steenworp afstand woonde, moest enkele maanden geleden met zijn gezin vluchten vanwege doodsbedreigingen. Hierdoor waren Mohammeds vrouw en kinderen zonder bescherming. Tijdens de ramadan schreef Mohammed: “De situatie is echt verschrikkelijk in deze dagen. Mijn vrouw was van plan om tijdens EID met de kinderen naar het dorp van haar moeder te gaan, maar ze heeft dit idee afgezegd.” Bij een andere gelegenheid schreef hij: “Mijn vrouw maakt zich grote zorgen over onze op een na oudste zoon, bang dat hij ontvoerd zal worden. Ze overweegt om uit het dorp te verhuizen. Vandaag hebben we heel hard ruzie gemaakt omdat ze mij de schuld geeft en me vertelde dat ik zei dat we herenigd zouden worden binnen 6 maanden. '
Bij twee recente gelegenheden kwamen gewapende geüniformeerde mannen naar het huis van Mohammed om informatie te zoeken over Mohammed en Ahmed. Mohammed schreef: “Gisteren om 5am het huis werd overvallen door gewapende officiële militairen in uniform. Misschien de politie? Misschien de militie of ISIS?” Het is moeilijk voor te stellen hoe bang Mohammeds weerloze vrouw en kinderen waren, van wie de jongste pas 3 jaar oud is. Het is moeilijk voor te stellen dat de schrik van Mohammed en Ahmed zo ver weg is. Soms heeft de vrouw van Mohammed de oudste jongen verstopt in het riet bij hun huis, bang dat hij met geweld gerekruteerd zal worden door ISIS of de militie! Ze is ook bang geweest om de kinderen naar school te sturen omdat de veiligheidssituatie zo gevaarlijk is. Ze is boos op Mohammed, bang en begrijpt niet waarom ze na een jaar nog niet herenigd zijn.
Onlangs mailde Mohammed: “Eerlijk gezegd, Cathy, elke avond denk ik eraan om naar huis terug te keren en deze ruzies te beëindigen. Het is heel moeilijk om weg te leven van je geliefde kinderen. Als ik samen met mijn familie word vermoord, zal iedereen begrijpen waarom we moesten vertrekken en zullen de ruzies eindigen. Zelfs de Finse immigratiedienst zal begrijpen dat wat ik hen vertelde waar was. Maar de volgende ochtend veranderde ik van gedachten en besloot ik de definitieve beslissing van de rechtbank af te wachten.”
“Elke avond ben ik bang voor het nieuws van de volgende ochtend van mijn familie. Mijn dochter vroeg me vorige week telefonisch 'Papa, wanneer kunnen we weer samenwonen. Ik ben nu 14 jaar en je bent zo lang weggeweest.' Zij heeft mijn hart gebroken."
Nog maar een paar dagen geleden schreef hij: "Ik ben zo blij omdat het ijs tussen mijn vrouw en mij is gesmolten." Zijn zoontje van 6 jaar en zijn jongste dochter van 8 jaar gingen vandaag naar school. Mijn vrouw is zo dapper... Ze besloot om voor alle kinderen een schoolbus te betalen. Ze zei: 'Ik geloof in God en ik stuur de kinderen en neem het risico.'”
Ik vraag me vaak af hoe Mohammed 's ochtends opstaat. Hoe kunnen hij en zijn vrouw de dag doorkomen? Hun moed, hun geloof en hun veerkracht inspireren me, dagen me uit en zetten me ertoe aan om 's ochtends mijn eigen bed uit te komen.
