Een verklaring van de Amerikaanse Vredesraad
URL van dit bericht: http://bit.ly/1XWdCcF
De Amerikaanse Vredesraad veroordeelt de recente provocatie door de Amerikaanse marine in de wateren voor Zuidoost-Azië.
Het Amerikaanse publiek en – meer nog, de Amerikaanse anti-oorlogsbeweging – moeten de grotere context van deze specifieke provocatie begrijpen.
Op 27 oktober 2015 zeilde een Amerikaans oorlogsschip, de USS Lassen, een torpedobootjager met geleide raketten, binnen 12 zeemijl van een van de kunstmatige eilanden van Peking in de betwiste Spratly-archipel. Dit is de eerste keer sinds 2012 dat de VS de beweringen van China over de territoriale grens van het eiland rechtstreeks aanvechten.
De Chinese marinecommandant admiraal Wu Shengli vertelde zijn Amerikaanse tegenhanger dat een klein incident een oorlog in de Zuid-Chinese Zee zou kunnen ontketenen als de Verenigde Staten niet zouden stoppen met hun "provocerende acties" in de betwiste waterweg, een drukke scheepvaartroute, waar intensief wordt gevist. en ook rijk aan onderzeese olie.
De VS waren niet verontschuldigend en voerden misleidende argumenten aan dat hun marine-actie gebaseerd was op het internationale recht van de zee, op de principes van "vrijheid van navigatie".
Er kunnen meer van dergelijke Amerikaanse provocaties in Azië worden verwacht, omdat dit incident geen toeval was. De provocatie weerspiegelt een vaststaand Amerikaans beleid, de Pivot to Asia.
De begroting voor nationale veiligheid van president Barack Obama voor 2016 weerspiegelt de wens van de regering om vast te houden aan haar Azië-Pacific-spilstrategie, zelfs nu nieuwere bedreigingen zoals de opkomst van de Islamitische Staat en de agressie van Rusland in Europa nieuwe uitgaveneisen opleggen aan verschillende Amerikaanse agentschappen.
Het budget van 4 biljoen dollar van de regering-Obama voor 2016 omvat 619 miljard dollar voor een breed scala aan defensieprogramma's en nog eens 54 miljard dollar voor alle Amerikaanse inlichtingendiensten om het hoofd te bieden aan zowel langetermijnuitdagingen als meer directe bedreigingen die de afgelopen twee jaar zijn ontstaan. De nadruk op Azië benadrukkend, noemde minister van Buitenlandse Zaken John Kerry in de indiening van de begroting van zijn departement de spil naar de regio Azië-Pacific "een topprioriteit" voor ieder van ons in [Obama's] regering.
En bij het Pentagon zei plaatsvervangend minister van Defensie Bob Work dat de focus op Azië bovenaan de vijf belangrijkste prioriteiten van het leger voor het komende jaar blijft staan.
Bovenaan de lijst, zo vertelde Work aan verslaggevers, staan inspanningen om "het evenwicht te blijven herstellen naar de regio Azië-Pacific". Dat blijven we doen.
De regering-Obama zei dat de begroting van het Pentagon gebaseerd is op de Quadrennial Defense Review uit 2014, een strategiedocument dat eens in de vier jaar wordt opgesteld en dat de Amerikaanse strijdkrachten voornamelijk richt op de regio Azië-Pacific, terwijl het bondgenoten helpt bij het ontwikkelen van verdedigingswerken om regionale crises op hun grondgebied het hoofd te bieden. eigen. De strategie vereist forse uitgaven voor langeafstandsbommenwerpers, nieuwe gevechtsvliegtuigen zoals de F-35 Joint Strike Fighters en marineschepen, evenals inspanningen op het gebied van cyberbeveiliging.” Tegen andere bedreigingen blijft Obama's veiligheidsbudget bij Azië-Pacific Pivot, Gopal Ratnam en Kate Brannen, Foreign Policy magazine, 2 februari 2015
De noodzaak om te "draaien" weerspiegelt de beperkingen van het VS-imperialisme. Het weerspiegelt de relatieve afname van de Amerikaanse macht. De voormalige strategische doctrine was het vermogen om twee grote oorlogen tegelijk te voeren.
- Toen de herschikking naar Azië officieel werd bevestigd als beleid van de regering in januari 2012 door de vrijgave van een nieuw strategisch beleid door het Pentagon
de begeleiding, (Zie Pivot to the Pacific? The Obama Administration's "Rebalancing" Toward Asia, 28 maart 2012, rapport voor het congres opgesteld voor leden en commissies van het congres, Congressional Research Service 7-5700 http://www.crs.gov R42448) de onderliggende drijfveer was duidelijk: defensiemiddelen konden niet langer de al lang bestaande Amerikaanse strategie ondersteunen om het vermogen te behouden om twee grote conflicten tegelijkertijd te bestrijden - de 'twee-oorlogsstandaard'. (Pivoting Away from Asia, LA Times, Gary Schmitt, 11 augustus 2014)
De Amerikaanse provocatie is slechts het nieuwste voorbeeld van de Pivot to Asia. In 2012 concludeerde de regering-Obama dat de belangrijkste opkomende dreiging China was. In 2015 wordt de Pivot to Asia concreet, en niet alleen in Zuidoost-Azië. Een paar voorbeelden:
- Een nieuwe Amerikaanse militaire basis aan de kust van Noordwest-Australië. Begin 2015 arriveerden ongeveer 1,150 Amerikaanse mariniers in Darwin, Australië, als onderdeel van de bredere lange termijn "spil" van het Amerikaanse leger naar de regio Azië-Pacific. Hun aantal zal stijgen tot 2500.
- Amerikaanse medeplichtigheid aan het aanwakkeren van rivaliteit over eilanden in de Zuid-Chinese Zee. Vóór de laatste provocatie gebruikten de VS hun diplomatieke invloed ten gunste van Vietnamese claims tegen die van China.
- Amerikaanse steun voor de inspanningen van premier Abe om het Japanse militaristische gevoel nieuw leven in te blazen, en succesvolle Amerikaanse druk om artikel 9 van de Japanse vredesgrondwet van 1945 te verzwakken of te schrappen.
- Amerikaanse cultivatie van de conservatieve Modi-regering in India - waarin wordt opgeroepen tot 'strategisch partnerschap'.
- Het door de VS geïnitieerde Transpacific Partnership, een "handelsverdrag" met 12 landen waarover is onderhandeld door de VS, Singapore, Brunei, Nieuw-Zeeland, Chili, Australië, Peru, Vietnam, Maleisië, Mexico, Canada en Japan. Maar China niet.
- Met steun van de VS bouwt Zuid-Korea een marinebasis van een miljard dollar op het eiland Jeju voor Zuid-Korea. In 2015 moet het klaar zijn.
De recente provocatie op zee brengt niet alleen het risico van een toevallige oorlog met zich mee. Het heeft nog een ander, belangrijker effect, door het dreigingsniveau te verhogen, door de NAVO te creëren, door mankracht, door de wapenwedloop - de VS dwongen socialistische staten om middelen om te leiden naar defensiemaatregelen en weg van vreedzame socialistische opbouw. People's China, dat de druk al voelt, heeft zijn militaire begroting, van Amerikaanse oorlogsuitgaven, verhoogd.
De VS hebben moeite om zich los te maken uit de oorlogen in het Midden-Oosten, getuige de herintroductie van Amerikaanse grondtroepen in Irak en Afghanistan na veelbesproken "trekkingen", en nu het sturen van Amerikaanse speciale troepen naar Syrië. Het is niet verwonderlijk dat de spil moeilijk is. Door invasie en bezetting, door dronebombardementen, door heimelijke en openlijke steun aan het jihadisme, hebben Bush en Obama een enorme boog van onrust, ineenstorting van de staat en oorlog gecreëerd – van Tunesië en Libië in Noord-Afrika tot aan de grenzen van China. , en van de zuidelijke grens van Turkije tot de Hoorn van Afrika. De staten van de VS en de EU hebben oorlog, terrorisme en onuitsprekelijke ellende toegebracht aan deze landen in het Midden-Oosten en Afrika.
Nu is als gevolg daarvan een migratie van wanhopige slachtoffers naar Europa op gang gekomen. Het is niet aan ons om een oordeel te vellen over een al lang bestaand territoriaal geschil waarbij China, Vietnam, de Filippijnen, Maleisië, Taiwan en Brunei betrokken zijn. Imperialistische staten zoals de VS proberen territoriale geschillen op te lossen door hun toevlucht te nemen tot pesten, militaire druk, bedreigingen en zelfs oorlog. In dit geschil zijn China en Vietnam echter staten met een socialistische oriëntatie. Progressieven over de hele wereld zullen dergelijke staten aan een hogere gedragsnorm houden. Wij zijn van mening dat dergelijke staten zich moeten verzetten tegen Amerikaanse manoeuvres om nationalistische vijandschap tussen hen opnieuw aan te wakkeren. Zij moeten het voortouw nemen bij het oplossen van het geschil, hetzij door inclusieve onderhandelingen te goeder trouw, hetzij door te streven naar onpartijdige arbitrage onder auspiciën van de VN.
We zijn niet voor 'spillen' of 'herbalanceren'. De enige "herbalancering" die de naam waardig is, is er niet een die Amerikaanse interventies en agressieve oorlogen verschuift van het Midden-Oosten naar Oost-Azië. Naar onze mening zou 'evenwicht' een totaal ander buitenlands beleid van de VS betekenen - dat een einde maakt aan Amerikaanse interventies en agressie en dat de macht van de duisterste krachten in ons land beteugelt: de oliemaatschappijen, de banken en het militair-industriële complex, dat zijn de wortel van dat buitenlands beleid Het VS-imperialisme wordt roekelozer en brutaler. Met goede reden hebben waarnemers naar de VS verwezen als in een staat van "permanente, wereldwijde oorlog". Deze nieuwe provocatie in Azië komt op een moment dat de anti-oorlogsbeweging zich dringend moet concentreren op de ernstige oorlogsgevaren in Syrië en Oekraïne, waar nucleair bewapende staten tegenover elkaar staan.
De VS en het Volks-China zijn nucleair bewapende staten. Daarom zullen we ons moeten inspannen om deze toenemende oorlogsdreiging in Azië het hoofd te bieden. Het is vrijwel zeker dat er nog meer provocaties zullen volgen.
Amerikaanse Vredesraad, http://uspeacecouncil.org/
-------------
zie ook
Offener Brief des US-Friedensrates and die Friedensbewegung http://bit.ly/1G7wKPY
Open brief van de Amerikaanse Vredesraad aan de vredesbeweging http://bit.ly/1OvpZL2
duitse pdf
http://bit.ly/1VVXqKP
Pdf in het engels http://bit.ly/1P90LSn
Russische taalversie
Word-doc
http://bit.ly/1OGhEE3
PDF
http://bit.ly/1Gg87B4
