Door Robert Fantina, World BEYOND War, Oktober 27, 2022
Democratisch Congreslid Pramila Jayapal, de voorzitter van de Progressive Caucus, heeft een verklaring ingetrokken die onlangs is afgegeven door leden van de caucus en ondertekend door dertig leden van het Huis van Afgevaardigden. De eerste verklaring veroorzaakte veel huilen, jammeren en tandengeknars bij veel leden van de Democratische Partij, waardoor ze snel moest worden ingetrokken.
Wat, zou men zich redelijkerwijs kunnen afvragen, zei de Progressive Caucus dat zo'n angst veroorzaakte onder de gewone Congresdemocraten? Welke schandalige, linkse suggestie werd gedaan in de verklaring die zo'n controverse veroorzaakte?
Welnu, dit is wat de caucus de moed had om te suggereren: de Progressive Caucus riep president Joe Biden op om met de Russische regering te praten om de oorlog tegen Oekraïne te beëindigen. Hier is het belangrijkste deel van de aanstootgevende brief:
“Gezien de vernietiging die deze oorlog voor Oekraïne en de wereld heeft veroorzaakt, evenals het risico van catastrofale escalatie, zijn we ook van mening dat het in het belang van Oekraïne, de Verenigde Staten en de wereld is om een langdurig conflict te vermijden. Om deze reden dringen we er bij u op aan om de militaire en economische steun die de Verenigde Staten aan Oekraïne hebben gegeven te combineren met een proactieve diplomatieke duw, waardoor de inspanningen om een realistisch kader voor een staakt-het-vuren te zoeken, worden verdubbeld.”
Men kan de verontwaardiging begrijpen: waarom zou je je bezighouden met die verfoeilijke praktijk - diplomatie - als bommen de klus zullen klaren? En voor de progressieve caucus om zoiets zo dicht bij de tussentijdse verkiezingen te suggereren, is onvergeeflijk! Nu de Republikeinen aarzelen over de miljarden die naar Oekraïne worden gestuurd, speelt het idee van diplomatie hen direct in de kaart! En we moeten altijd onthouden dat het uiteindelijke doel, de heilige graal van elke verkiezing, het handhaven van de status-quo is, waarbij de partij die aan de macht is aan de macht blijft.
In reactie op de brief van de Progressive Caucus schetterde een CNN-analyse de kop: 'Poetin heeft naar dit moment in Washington gekeken en gewacht.' Dit belachelijke artikel stelt dat Poetin heeft toegekeken en hoopte op een breuk in "... de opmerkelijke Washington-consensus die is opgebouwd door" President Joe Biden over de noodzaak om alles te doen wat nodig is om de democratie in Oekraïne te verdedigen.” Nu is volgens deze 'analyse' die breuk ontstaan. (Het onderwerp 'democratie in Oekraïne' is er een voor een ander essay).
Houd er rekening mee dat de verklaring van de Progressive Caucus niet suggereerde om de Amerikaanse militaire steun in te trekken (zoals het zou moeten). Het moedigde de Amerikaanse regering alleen maar aan om die steun te koppelen aan diplomatieke inspanningen om de oorlog te beëindigen. Maar nee, dat was gewoon een te radicaal idee en moest worden ingetrokken, met dubbele verklaringen dat het 'per ongeluk' de deur uit ging.
Laten we even stilstaan bij de 'ravage' die de suggestie van de Progressive Caucus, indien uitgevoerd, zou kunnen veroorzaken:
- Het aantal doden van onschuldige mannen, vrouwen en kinderen zou kunnen worden verminderd. Als Amerikaanse regeringsfunctionarissen zouden onderhandelen met hun tegenhangers in Rusland, zou het bloedbad kunnen eindigen.
- De infrastructuur van Oekraïne kan verdere schade worden bespaard. Wegen, huizen, bruggen en andere vitale structuren die overeind blijven en functioneel blijven, kunnen dat blijven.
- De dreiging van een nucleaire oorlog kan sterk worden verminderd. Hoewel de huidige oorlog beperkt is tot Rusland en Oekraïne, zou een kernoorlog een groot deel van de wereld overspoelen. Men moet niet vergeten dat praten over een 'beperkte' nucleaire oorlog onzin is. Elke nucleaire oorlog zou een ongekende vernietiging van het milieu veroorzaken, en dood en lijden die onbekend zijn sinds de VS Hiroshima en Nagasaki bombardeerden.
- De macht van de NAVO zou kunnen worden ingeperkt, waardoor het een enigszins verminderde bedreiging voor de vrede over de hele wereld wordt. De uitbreiding ervan, die nu naar andere landen wordt verplaatst, kan worden stopgezet, waardoor het vermogen om snel bijna overal ter wereld oorlog te voeren wordt verminderd.
Maar nee, de Democraten mogen niet 'zwak' lijken tegenover Rusland, zeker niet zo dicht bij de tussentijdse verkiezingen.
We kunnen kijken naar wat de 17 miljard dollar die de VS naar Oekraïne heeft gestuurd voor oorlogstuig, zou kunnen doen binnen de grenzen van de VS
- Ongeveer 10% van de Amerikaanse bevolking leeft onder de armoedegrens, wat een absurde, door de VS gecreëerde norm is. Het armoedeniveau voor een gezin van vier is iets minder dan $ 35,000 per jaar. Elk gezin van vier met dat inkomen zal huursubsidies, voedselhulp, financiële hulp bij nutsvoorzieningen, transport, medische zorg, enz. nodig hebben. Gekozen functionarissen zeggen altijd dat 'rechten'-programma's moeten worden verlaagd om de begroting in evenwicht te brengen. Misschien moeten de militaire uitgaven worden verlaagd om mensen in staat te stellen op een bepaald niveau van waardigheid in de VS te leven
- Veel binnenstedelijke scholen in het hele land missen zaken als warmte in de winter, stromend water en andere dergelijke 'luxe'. Het geld dat naar Oekraïne wordt gestuurd, kan in grote mate in deze behoeften voorzien.
- De inwoners van veel steden in de VS kunnen het water dat uit hun kraan stroomt niet drinken. Het zou minder dan $ 17 miljard kosten om die problemen op te lossen.
Men moet zich afvragen waarom het Amerikaanse Congres, zelfs in 2022, het concept van diplomatie minacht. Het eerste antwoord op elke internationale 'crisis' – vaak veroorzaakt of bedacht door de VS – is dreigementen: dreigementen met sancties, dreigingen met oorlog. In de jaren 1830, tijdens de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog, werd van president Polk gezegd dat hij 'de finesses van de diplomatie minachtte'. Dit is in bijna 200 jaar niet veranderd.
Men erkent de noodzaak van compromissen in elke regering, maar het ontbreekt helaas aan de ingewikkelde werking van wat doorgaat voor wetgevende actie in de VS. De verklaring die hierboven gedeeltelijk is geciteerd, is nauwelijks een verbluffend, drastisch concept, een concept dat het Congres op zijn collectieve oor zou kunnen zetten. Het stelt eenvoudigweg dat de VS, vanwege hun internationale (en, zoals deze schrijver kan toevoegen, misbruikte) macht en invloed, op zijn minst moeten proberen samen te werken met de Russische regering om een einde te maken aan de huidige vijandelijkheden. Het feit dat Poetin, en elke andere wereldleider, geen reden heeft om de woorden of daden van de VS te vertrouwen, is helaas niet ter zake. De Progressive Caucus deed het voorstel en ondermijnde elke invloed of geloofwaardigheid die het had door het in te trekken.
Dit is 'governance' in de VS: het is niet nodig om te doen wat redelijk en juist is, maar er is alle reden om te zeggen en te doen wat de basis wil. Dit is hoe je herkozen wordt en daar gaat het tenslotte voor de meeste leden van het Congres om.
