Noot van de redactie: als het Congres in 1928 voor het laatst deze Republikein was, herinneren we ons misschien dat de Republikeinse Senaat van 1928 geratificeerd een verdrag dat alle oorlog verbiedt, dat nog steeds in de boeken staat.
Door Lawrence S.Wittner
Nu de Republikeinse Partij – de conservatieve stem in de reguliere Amerikaanse verkiezingspolitiek – de meest grondige controle over het Congres heeft verkregen sinds 1928, is het een geschikt moment om het moderne conservatisme eens goed onder de loep te nemen.
Conservatieven hebben in de loop van de Amerikaanse geschiedenis een aantal nuttige diensten voor Amerikanen verricht. Alexander Hamilton plaatste het financiële krediet van de natie aan het einde van de achttiende eeuw op een veel stevigere basis. Vastbesloten om kennis beschikbaar te maken voor alle Amerikanen, Andrew Carnegie financierde de ontwikkeling van het gratis Amerikaanse openbare bibliotheeksysteem aan het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Gedurende het begin van de twintigste eeuw, Elihu Root en andere conservatieven speelden een sleutelrol bij de totstandkoming van internationaal recht. Ook halverwege de twintigste eeuw Robert Taft hekelde resoluut de militaire dienstplicht in vredestijd, met het argument dat het riekte naar een totalitaire staat.
Maar het moderne Amerikaanse conservatisme lijkt steeds meer op een gigantische sloopkogel, aangedreven door haatzaaiende demagogen om lang gekoesterde instellingen te ondermijnen of te vernietigen, van de Amerikaans postkantoor (opgericht door Benjamin Franklin in 1775 en verankerd in de Amerikaanse grondwet). minimumloon wetten (die in het begin van de twintigste eeuw op staatsniveau begon te verschijnen). Helaas lijkt de retoriek van het moderne conservatisme - gericht op een kleine overheid, vrij ondernemerschap en individuele vrijheid - steeds meer los te staan van zijn gedrag. Inderdaad, de retoriek en het gedrag van het conservatisme zijn vaak behoorlijk tegenstrijdig.
Is deze beschuldiging terecht? Er lijken zeker veel verschillen te zijn tussen woorden en daden, en conservatieven zouden moeten worden gevraagd om ze uit te leggen. Bijvoorbeeld:
- Waarom steunt u als tegenstanders van de "grote regering" vurig een oneindige stroom van door de overheid gesponsorde oorlogen, enorme militaire overheidsuitgaven, de macht van de lokale politie om ongewapende burgers neer te schieten en te doden, overheidsbemoeienis met abortusrechten en gezinsplanning, overheidsbeperkingen over het huwelijk en de koppeling van kerk en staat?
- Als voorstanders van "consumentensoevereiniteit", waarom bent u er tegen dat bedrijven verplicht worden hun producten te labelen met informatie (bijvoorbeeld "bevat GGO's") die consumenten in staat zou stellen een intelligente productkeuze te maken?
- Als pleitbezorgers van persoonlijke vooruitgang door individuele inspanning, waarom bent u dan tegen successierechten die de kinderen van arm en rijk op gelijke voet zouden plaatsen in hun strijd voor persoonlijk succes?
- Waarom steunt u, als voorstanders van kapitalistische concurrentie op de markt, zo consequent de belangen van gigantische bedrijven boven die van kleine bedrijven?
- Waarom geeft u als voorstanders van het 'particuliere ondernemingssysteem' zo vaak de voorkeur aan overheidssubsidies voor falende grote bedrijven en belastingvoordelen voor bloeiende grote bedrijven die u naar uw staat of regio wilt lokken?
- Als voorstanders van de vrijheid om voor een werkgever te werken ("contractvrijheid"), waarom verzet u zich dan tegen het recht van werknemers om te stoppen met werken voor die werkgever - dat wil zeggen om te staken - en in het bijzonder om te staken tegen de overheid?
- Als pleitbezorgers van vrijwillige (in plaats van overheid) actie om grieven te verhelpen, waarom verzet u zich dan zo vurig tegen vakbonden?
- Waarom steunt u als pleitbezorgers van het vrije verkeer van arbeid en kapitaal de immigratiebeperkingen van de overheid, waaronder de bouw van enorme muren, massale grensbewaking en de bouw van massale opsluitingscentra?
- Waarom verzetten jullie je, als critici van het statisme, niet tegen de eed van loyaliteit van de regering, vlagoefeningen en beloften van trouw?
- Waarom staan jullie, als voorstanders van 'vrijheid', niet in de voorhoede van de strijd tegen marteling door de overheid, politiek toezicht en censuur?
Als deze tegenstrijdigheden niet op bevredigende wijze kunnen worden verklaard, dan hebben we goede redenen om te concluderen dat de beleden principes van conservatieven niet meer zijn dan een respectabel masker waarachter minder bewonderenswaardige motieven op de loer liggen - bijvoorbeeld dat steun voor oorlogen en militaire uitgaven een verlangen weerspiegelt de wereld en haar middelen te domineren, dat steun voor politie-schiet-om-te doden-beleid en hardhandig optreden tegen immigranten een weerspiegeling is van vijandigheid jegens raciale minderheden, dat verzet tegen abortusrechten en gezinsplanning vijandigheid jegens vrouwen weerspiegelt, dat steun voor overheidsinmenging in religieuze zaken een weerspiegeling is van vijandigheid jegens religieuze minderheden en ongelovigen, dat verzet tegen productetikettering, onverschilligheid jegens kleine bedrijven, subsidies aan grote bedrijven en verzet tegen stakingen en vakbonden een weerspiegeling is van loyaliteit aan bedrijven, dat verzet tegen successierechten een weerspiegeling is van een alliantie met de rijken, en dat steun voor nationalistische heisa weerspiegelen marteling, toezicht en censuur een repressieve, autoritaire mentaliteit. Kortom, dat het echte doel van conservatieven het behoud van economische, gender-, raciale en religieuze privileges is, zonder scrupules over de middelen om het te behouden.
Daden zeggen natuurlijk meer dan woorden, en we zullen ongetwijfeld een goed idee krijgen van waar conservatieven staan door de wetgeving die is aangenomen door het inkomende door de Republikeinen gedomineerde congres. Ondertussen zou het echter interessant zijn om conservatieven deze tien tegenstellingen tussen hun beleden principes en hun gedrag te laten uitleggen.
Lawrence Wittner (http://lawrenceswittner.com), gesyndiceerd door PeaceVoice, is emeritus hoogleraar Geschiedenis aan SUNY/Albany. Zijn nieuwste boek is "What's Going On at UAardvark?" (Solidarity Press), een satirische roman over het campusleven.
