Door Joseph Essertier, World BEYOND War, Maart 9, 2022
Sinds de Russische regering haar aanval op Oekraïne begon op de 24th februari hebben zich grote aantallen mensen op straat verzameld Rusland, Europa, de VS, Japan en andere regio's van de wereld om hun solidariteit met de bevolking van Oekraïne te tonen en te eisen dat Rusland zijn troepen terugtrekt. Poetin beweert dat het doel van het geweld is om Oekraïne te demilitariseren en te de-naziveren. Hij bepaald, “Ik heb de beslissing genomen om een speciale militaire operatie te houden. Het doel is om de mensen te beschermen die het slachtoffer zijn van mishandeling, genocide door het regime in Kiev gedurende acht jaar, en daartoe zullen we proberen Oekraïne te demilitariseren en te denazificeren en diegenen voor het gerecht te brengen die talloze bloedige misdaden hebben begaan tegen vreedzame mensen, waaronder Russische onderdanen.”
Hoewel sommige pleitbezorgers van vrede het er in het algemeen over eens zijn dat demilitarisering en de-nazisering van een land een waardevol doel is, zijn we het er volledig mee oneens dat meer geweld in Oekraïne dergelijke doelen zal helpen bereiken. We verwerpen altijd de typische staatspropaganda waarvan de domheid werd uitgedrukt als “Oorlog is vrede. Vrijheid is slavernij. Onwetendheid is kracht” in de dystopische sociale sciencefictionroman van George Orwell Negentienvierentachtig (1949). De meeste voorstanders van vrede op de lange termijn weten dat de Russen door hun regering worden gemanipuleerd; sommigen van ons zijn zich er ook van bewust dat wij in de rijkste landen worden gemanipuleerd door beweringen dat Rusland zich heeft bemoeid met de Amerikaanse verkiezingen van 2016 en grotendeels verantwoordelijk was voor de overwinning van Trump. Velen van ons kennen het tijdstip van de dag. We herinneren ons de woorden "waarheid is het eerste slachtoffer in een oorlog.” De afgelopen vijf jaar heb ik vaak met trots mijn World BEYOND War T-shirt met de woorden “Het eerste slachtoffer van oorlog is de waarheid. De rest zijn voornamelijk burgers.” We moeten nu opkomen voor de waarheid en voor de veiligheid van burgers en soldaten.
Hieronder is slechts een kort verslag, een steekproef en een deelverzameling, van de protesten in Japan waarvan ik op de hoogte ben.
Er waren protesten in Japan op de 26th en 27th van februari in Tokio, Nagoya en andere steden. En het weekend van de 5th en 6th in maart waren er relatief grote protesten in heel Okinawa/Ryūkyū en Japan, hoewel de protesten nog niet de omvang hebben bereikt van de protesten tegen de Amerikaanse invasie van Afghanistan in 2001. in tegenstelling tot wat gebeurt er met de Russen die protesteren tegen het geweld van hun regering, en in tegenstelling tot wat is er met Canadezen gebeurd tijdens hun noodtoestand kunnen Japanners nog steeds op straat staan en hun mening uiten zonder te worden gearresteerd, in elkaar geslagen of hun bankrekeningen bevroren. Anders dan in Australië, censuur in oorlogstijd is niet te extreem geworden en Japanners hebben nog steeds toegang tot websites die de beweringen van de Amerikaanse regering tegenspreken.
Nagoya-bijeenkomsten
Ik nam deel aan een protest op de avond van de 5th van deze maand, evenals in twee protesten gedurende de dag op de 6th, allemaal in Nagoya. Op de ochtend van de 6th in Sakae, een centraal deel van Nagoya, was er een korte bijeenkomst van 11 uur tot 00 uur, waarin we luisterden naar toespraken van prominente vredesactivisten.
Vervolgens was er van 11 tot 30 uur, ook in Sakae, een veel grotere bijeenkomst georganiseerd door de Vereniging voor Japanse Oekraïense Cultuur (JUCA). JUCA organiseerde ook een protest het vorige weekend op de 26th, waar ik niet bij was.
Alle grote kranten (d.w.z. de Mainichi Asahi ChunichiEn Yomiuri) En NHK, de landelijke publieke omroep, deed verslag van de JUCA-rally in Nagoya. Net als de andere rally in de ochtend van de 6th die ik bijwoonde, de sfeer onder de deelnemers aan de grote rally van JUCA op de 6th was warm en coöperatief, met ook tientallen leiders van vredesorganisaties. Het grootste deel van de tijd voor toespraken werd besteed aan toespraken van Oekraïners, maar verschillende Japanners spraken ook, en de JUCA-organisatoren verwelkomden in een vrije, genereuze en open geest iedereen om te spreken. Velen van ons maakten van de gelegenheid gebruik om onze gedachten te delen. De JUCA-organisatoren - voornamelijk Oekraïners maar ook Japanners - deelden hun hoop, angsten en de verhalen en ervaringen van hun dierbaren; en informeerden ons over hun cultuur, recente geschiedenis, enz. Een paar Japanners die Oekraïne eerder als toerist hadden bezocht (en misschien ook op vriendschapsreizen?) vertelden over de goede ervaringen die ze hadden opgedaan en over de vele vriendelijke, behulpzame mensen die ze daar ontmoetten . De bijeenkomst was voor velen van ons een waardevolle kans om meer te weten te komen over Oekraïne, zowel het vooroorlogse Oekraïne als de huidige situatie daar.
We marcheerden iets minder dan een uur en keerden toen terug naar een centraal plein genaamd "Edion Hisaya Odori Hiroba."
Ik heb geen oorlogszuchtige toespraken of eisen om wraak tegen Russen gehoord, of in ieder geval opgemerkt, tijdens deze bijeenkomst in Edion Hisaya Odori Hiroba op de 6e. De betekenis die aan de vlaggen werd toegekend, lijkt te zijn geweest "laten we de Oekraïners helpen tijdens deze crisis" en leek te duiden op solidariteit met de Oekraïners in een moeilijke tijd voor hen, en niet noodzakelijkerwijs op steun voor Volodymyr Zelenskyy en zijn beleid.
Ik had een paar goede gesprekken buiten in de frisse lucht, ontmoette een paar interessante en hartelijke mensen en leerde wat over Oekraïne. Sprekers deelden hun mening over wat er aan de hand was met het publiek van een paar honderd mensen, en deden een beroep op de sympathie van de mensen voor de Oekraïners en het gezond verstand over hoe ze uit deze crisis kunnen komen.
Aan de ene kant van mijn bord had ik het enkele woord "staakt-het-vuren" (wat in het Japans wordt uitgedrukt als twee Chinese karakters) in grote letters, en aan de andere kant van mijn bord zette ik de volgende woorden:
Een bijeenkomst tegen oorlog door een vakbond
"Als de rijken oorlog voeren, zijn het de armen die sterven." (Jean-Paul Sartre?) Denkend aan de verarmde ellendelingen van de wereld, laten we dan beginnen met een rally die een soortgelijke verklaring, georganiseerd door de Nationale Unie van Algemene Arbeiders van Tokio Oost (Zenkoku Ippan Tokyo Tobu Rodo Kumiai). Ze benadrukten drie punten: 1) “Tegen oorlog! Rusland en Poetin moeten een einde maken aan hun invasie van Oekraïne!” 2) “De militaire alliantie tussen de VS en de NAVO mag niet tussenbeide komen!” 3) "We zullen Japan niet toestaan zijn grondwet te herzien en nucleair te worden!" Ze verzamelden zich voor het Japan Railways Suidobashi treinstation in Tokio op de 4th van Maart.
Ze waarschuwden dat argumenten als “Artikel 9 van de Grondwet kan het land niet beschermen” in Japan aan populariteit winnen. (Artikel 9 is het oorlogsafzwerende deel van de Japanse "Vredesgrondwet"). De heersende klasse met de regerende Liberaal-Democratische Partij (LDP) dringt al decennia aan op herziening van de grondwet. Ze willen van Japan een volwaardige militaire macht maken. En nu is hun kans om hun droom waar te maken.
Deze vakbond zegt dat arbeiders in Rusland, de VS en over de hele wereld in opstand komen in anti-oorlogsacties, en dat we allemaal hetzelfde zouden moeten doen.
Bijeenkomsten in het Zuidwesten
Op de ochtend van de 28th in Naha, de hoofdstad van de prefectuur Okinawa, a 94-jarige man hield een bord omhoog met de woorden "brug der naties" (bankoku no shinryō) ben ermee bezig. Dit doet me denken aan het nummer “Bridge over Troubled Water” dat tijdens een vorige oorlog in de VS verboden was maar aan populariteit won en nog meer door radiostations werd gedraaid. Deze oudere man maakte deel uit van een groep genaamd "Asato - Daido - Matsugawa Island-wide Association". Ze spraken forensen aan die langsreden, mensen die op weg waren naar hun werk. Tijdens de laatste oorlog van Japan werd hij gedwongen loopgraven te graven voor het Japanse keizerlijke leger. Hij zei dat het tijdens de oorlog alles was wat hij kon doen om zichzelf in leven te houden. Zijn ervaring leerde hem dat "oorlog zelf een vergissing is" (wat hetzelfde idee uitdrukt als het WBW T-shirt "Ik ben al tegen de volgende oorlog").
Blijkbaar worden er, vanwege bezorgdheid over de invasie van Oekraïne en de noodsituatie in Taiwan, extra militaire vestingwerken gemaakt in Ryūkyū. Maar de regeringen van de VS en Japan stuiten op hevig verzet tegen een dergelijke militaire opbouw daar omdat Ryūkyūans, vooral mensen van zijn leeftijd, de verschrikkingen van oorlog echt hebben gekend.
Op de 3rd maart, groepen middelbare scholieren in heel Japan een verklaring ingediend naar de Russische ambassade in Tokio om te protesteren tegen de Russische invasie van Oekraïne. Ze zeiden: "Het bedreigen van anderen met kernwapens druist in tegen de wereldwijde beweging om een kernoorlog te voorkomen en een wapenwedloop te vermijden." Deze actie werd opgeroepen door het Okinawa High School Students Peace Seminar. Een student zei: "Jonge kinderen en kinderen van mijn leeftijd huilen omdat er een oorlog is begonnen." Ze zei dat het standpunt van Poetin dat zinspeelt op het gebruik van kernwapens aangeeft dat "hij [de lessen van] de geschiedenis niet heeft geleerd".
Op de 6th van maart in Nago City, waar de zeer omstreden Henoko-basis bouwproject is aan de gang, de "All Okinawa Conference Chatan: Defend Article 9" (All Okinawa Kaigi Chatan 9 jō wo Mamoru Kai) hield een anti-oorlogsprotest langs Route 58 de 5th van mei. Ze zeiden dat "geen enkel probleem zal worden opgelost door militair geweld." Een man die de Slag bij Okinawa wees erop dat militaire bases in Oekraïne worden aangevallen en dat hetzelfde zal gebeuren in Ryūkyū als Japan de bouw van de nieuwe Amerikaanse basis in Henoko voltooit.
Ga verder naar het noorden van Okinawa, op de 4th, een demonstratie tegen de invasie van Rusland van Oekraïne werd gehouden voor Takamatsu Station, Takamatsu City, Kagawa Prefecture, op het eiland Shikoku. 30 mensen verzamelden zich daar, met borden en pamfletten en scanderend “Geen oorlog! Stop de invasie!” Ze deelden folders uit aan forensen op het treinstation. Ze zijn met de Anti-oorlogscomité van 1,000 van Kagawa (Sensō wo sasenai Kagawa 1000 nin iinkai).
Bijeenkomsten in het noordwesten
Verhuizen naar het hoge noorden, naar de grootste noordelijke stad van Japan, op slechts 769 kilometer van Vladivostok, Rusland, was de protesteren in Sapporo. Meer dan 100 mensen verzamelden zich voor JR Sapporo Station met borden met de tekst "No War!" en "Vrede voor Oekraïne!" De Oekraïense Veronica Krakowa, die deze bijeenkomst bijwoonde, komt uit Zaporizhia, Europa's grootste kerncentrale. In hoeverre deze plant veilig is, is nu niet meer duidelijk, in wat we de 'mist van oorlog' noemen. Ze zegt: "Ik moet elke dag vele malen contact opnemen met mijn familie en vrienden in Oekraïne om te zien of ze veilig zijn."
Ik sprak ook met een Oekraïener in Nagoya die iets soortgelijks zei, dat hij constant zijn familie belde om te controleren hoe het met hen ging. En met escalatie van woorden en daden aan beide kanten, zou de situatie heel snel veel erger kunnen worden.
Op tal van locaties in Niigata werden bijeenkomsten gehouden om vrede voor Oekraïne te eisen dit artikel in Niigata Nipp. Op 6th van augustus voor JR Niigata Station in Niigata City, namen ongeveer 220 mensen deel aan een mars waarin de onmiddellijke terugtrekking van Rusland uit de regio werd geëist. Dit was georganiseerd door Artikel 9 Herziening Nr! All Japan Citizens Action of Niigata (Kyūjō Kaiken No! Zenkoku Shimin Akushon). Een 54-jarig lid van de groep zei: “Ik was bedroefd toen ik zag dat Oekraïense kinderen tranen lieten in de nieuwsberichten. Ik wil dat mensen weten dat er over de hele wereld mensen zijn die vrede wensen.”
Op dezelfde dag hielden vier vredesorganisaties in de wijk Akiha, Niigata City (dat 16 kilometer ten zuiden van Niigata Station ligt) gezamenlijk een protest, waaraan ongeveer 120 mensen deelnamen.
Bovendien hielden zeven leden van een groep genaamd Yaa-Luu Association (Yaaruu no Kai) die zich verzetten tegen Amerikaanse militaire bases in Ryūkyū, borden met woorden als "No War" geschreven in het Russisch voor JR Niigata Station.
Bijeenkomsten in grootstedelijke gebieden in het centrum van Honshū
Kyoto en Kiev zijn zustersteden, dus natuurlijk was er een betoging op de 6th in Kyoto. Zoals in Nagoya, de mensen die ervoor stonden Kyoto-toren, riep: "Vrede voor Oekraïne, tegen oorlog!" Ongeveer 250 mensen, waaronder Oekraïners die in Japan wonen, namen deel aan de bijeenkomst. Ze spraken mondeling hun wensen uit voor vrede en een einde aan de gevechten.
Een jongedame genaamd Katerina, geboren in Kiev, kwam in november naar Japan om in het buitenland te studeren. Ze heeft een vader en twee vrienden in Oekraïne, en zegt dat ze te horen krijgt dat ze elke dag het geluid horen van ontploffende bommen. Ze zei: “Het zou geweldig zijn als [mensen in Japan] Oekraïne blijven steunen. Ik hoop dat ze ons zullen helpen de gevechten te stoppen.”
Een andere jongedame, Kaminishi Mayuko, een ondersteuner voor schoolkinderen in Otsu City en de persoon die de bijeenkomst had georganiseerd, was geschokt toen ze thuis het nieuws van de invasie van Oekraïne zag. Ze vond dat de "oorlog niet kan worden gestopt tenzij ieder van ons zijn stem verheft en een beweging over de hele wereld start, inclusief Japan." Hoewel ze nog nooit eerder demonstraties of bijeenkomsten had georganiseerd, zorgden haar Facebook-berichten ervoor dat mensen zich verzamelden voor de Kyoto-toren. "Alleen al door mijn stem een beetje te verheffen, kwamen zoveel mensen bij elkaar", zei ze. “Ik besefte dat er veel mensen zijn die zich zorgen maken over deze crisis.”
In Osaka verzamelden zich op de 5e 300 mensen, waaronder Oekraïners die in de Kansai-regio woonden, voor het station van Osaka en riepen, net als in Kyoto en Nagoya, "Vrede voor Oekraïne, tegen oorlog!" De Mainichi heeft filmpje van hun rally. Een Oekraïense man die in de stad Osaka woont, riep via een sociale netwerkdienst op tot de bijeenkomst, en veel Oekraïners en Japanners die in de Kansai-regio woonden, kwamen bijeen. De deelnemers hielden vlaggen en spandoeken omhoog en riepen herhaaldelijk "Stop the War!"
Een Oekraïense inwoner van Kyoto die oorspronkelijk uit Kiev komt, sprak tijdens de bijeenkomst. Hij/zij zei dat de hevige gevechten in de stad waar haar familie woont haar angstig heeft gemaakt. "De vredige tijd die we ooit hadden, is vernietigd door militair geweld", zei hij/zij.
Een andere Oekraïner: "Mijn familie zoekt elke keer als de sirenes afgaan hun toevlucht in een ondergronds pakhuis en ze zijn erg moe", zei hij/zij. “Ze hebben allemaal veel dromen en hoop. We hebben geen tijd voor een oorlog als deze.”
Op de 5th in Tokio was er een bijeenkomst in Shibuya met honderden demonstranten. Een serie van 25 foto's van dat protest zijn beschikbaar Hier. Zoals je kunt zien aan de borden en borden, pleiten niet alle berichten voor geweldloos verzet, bijvoorbeeld 'Sluit de lucht' of 'Glorie voor het Oekraïense leger'.
Er was minstens één andere rally in Tokio (in Shinjuku), met waarschijnlijk minstens 100 toeschouwers/deelnemers die als thema had “GEEN OORLOG 0305.” Een video van een deel van de muziek op NO WAR 0305 is hier.
Think Shimbun Akahata, het dagblad van de Japanse Communistische Partij, dat verslag deed van de GEEN OORLOG 0305 evenement, “Op de 5e, het tweede weekend sinds de Russische invasie van Oekraïne begon, gingen de pogingen om tegen de invasie te protesteren en solidariteit met Oekraïne te tonen door het hele land door. In Tokio waren er bijeenkomsten met muziek en toespraken, en parades die werden bijgewoond door minstens 1,000 Oekraïners, Japanners en vele andere nationaliteiten.” Er moeten dus andere bijeenkomsten zijn geweest.”
Over het evenement, Akahata schreef dat burgers uit verschillende lagen van de bevolking, waaronder prominente kunstenaars, wetenschappers en schrijvers, het podium betraden en het publiek opriepen om "samen te denken en te handelen om de oorlog te beëindigen".
Muzikant Miru SHINODA hield namens de organisatoren een toespraak. In zijn openingsverklaring zei hij, "Ik hoop dat de bijeenkomst van vandaag ons allemaal zal helpen om andere mogelijkheden te bedenken dan geweld met geweld te bestrijden."
NAKAMURA Ryoko zei, de medevoorzitter van een groep genaamd KNOW NUKES TOKYO, zei: “Ik ben 21 jaar oud en kom uit Nagasaki. Ik heb me nog nooit zo bedreigd gevoeld door kernwapens. Ik zal actie ondernemen voor een toekomst zonder oorlog en kernwapens.”
Conclusie
Als we ons in het gevaarlijkste moment bevinden sinds de Cubaanse rakettencrisis, zijn deze stemmen van vrede kostbaarder dan ooit. Ze zijn de bouwstenen van menselijke rationaliteit, gezond verstand en misschien een nieuwe beschaving die staatsgeweld volledig verwerpt of ernstig beperkt. Uit de vele foto's die beschikbaar zijn via de bovenstaande links, kan men zien dat een groot aantal jonge mensen in de hele Japanse archipel (waaronder de Ryūkyū-eilanden) zich plotseling zorgen maken over oorlog en vredeskwesties, als gevolg van de ramp die zich ontvouwt in Oekraïne. Het is jammer maar waar dat mensen zich pas bewust zijn van de ziekte als er symptomen optreden.
De overheersende opvatting in Japan, net als in de VS, lijkt te zijn dat Poetin volledig verantwoordelijk is voor het huidige conflict, dat de regeringen van Oekraïne en de VS, evenals de militaire alliantie van de NAVO (d.w.z. een bende misdadigers) alleen maar bezig waren met hun eigen zaken toen Poetin gewoon gek werd en aanviel. Hoewel Rusland veel is veroordeeld, is er weinig kritiek geweest op de VS of de NAVO (zoals die van Milaan Rai). Dat geldt ook voor de verschillende gezamenlijke verklaringen die ik heb doorgenomen, naast de tientallen die door verschillende soorten organisaties in de Japanse taal zijn uitgegeven.
Ik bied dit onvolledige, ruwe verslag van enkele eerste reacties in de hele archipel aan voor andere activisten en toekomstige historici. Ieder gewetensvol mens heeft nu een taak te doen. We moeten allemaal opkomen voor vrede, zoals deze vele verantwoordelijke mensen afgelopen weekend hebben gedaan, zodat wij en toekomstige generaties toch een kans op een fatsoenlijke toekomst hebben.
Veel dank aan UCHIDA Takashi voor het verstrekken van veel informatie en veel van de foto's die ik in dit rapport heb gebruikt. De heer Uchida was een van de belangrijkste bijdragers aan de beweging tegen de ontkenning van het bloedbad in Nanking door de burgemeester van Nagoya waar we voor werkten, van ongeveer 2012 tot 2017.
