Veteranen reageren met “Vietnam War Full Disclosure Project”
Dit jaar is het 50th verjaardag van de landing van Amerikaanse grondtroepen in Da Nang, Vietnam, het begin van de Amerikaanse oorlog in Vietnam. Om dit waar te nemen onderneemt het Pentagon een campagne van meerdere miljoenen dollars om de geschiedenis van die oorlog te herschrijven en te vergoelijken.
Als reactie hierop heeft Veterans For Peace (VFP) het Vietnam War Full Disclosure-project aangekondigd om een meer waarheidsgetrouwe geschiedenis te bieden.
VFP vraagt iedereen die getroffen is door de oorlog om brieven te schrijven gericht aan “The Wall” (het Vietnam Veterans Memorial in Washington) waarin ze hun ervaringen beschrijven en hun verdriet over de verwoestende gevolgen ervan delen met de 58,000 Amerikaanse soldaten wier namen erop staan gegraveerd.
De volgende brief is van Doug Rawlings, coördinator van het project, een van de oprichters van VFP en een veteraan uit de Vietnamoorlog.
Beste broeders en zusters:
Niemand van ons kan het helemaal goed doen. We blijven proberen erachter te komen hoe onze relatie met jou eruit zou moeten zien. Psychologen, sociologen, historici, dichters, schilders, muzikanten en beeldhouwers hebben allemaal hun hoed in deze ring van vuur geworpen. Het kan onmogelijk zijn. Maar we blijven het proberen. Voor je eigen best wil. Voor de onze.
Onderweg hebben we je in de handen gelegd van een briljante jonge student, Maya Lin, om een muur voor ons te bouwen. Zij is het dichtst bij gekomen. Gaandeweg hebben sommigen geworsteld met concepten als 'schuld van de overlevende', 'PTSD', 'moreel letsel' om enige duidelijkheid, zo niet troost, te zoeken. Ze komen ook dichtbij.
Zie je, we geven om je. Wij willen u bij het gesprek houden. Wij willen dat u weet dat wij nog steeds denken dat u ons veel kunt bieden.
Persoonlijk vraag ik me dit af: is iemand van jullie mij tegengekomen tussen juli 1969 en augustus 1970? Boven in het II Corps, boven in de centrale hooglanden, bij de Bong Son rivier. Weet je nog? Ik ging de ene kant op, jij de andere. Ik heb het overleefd, jij niet.
Gaandeweg door de jaren heen, onderweg, heb ik dit voor je geschreven:
DE MUUR
Afdalen in deze helling
ingegraven in de hoofdstad van ons land
door de gespleten hoef
van nog een andere van ons land
tropische oorlogen
Glip voorbij de namen daarvan
wiens wonden
weigeren te genezen
Glijden langs het paneel waar
mijn naam zou zijn geweest
had kunnen zijn
misschien had dat wel zo moeten zijn
Tot in de grootste diepte van The Wall
waar het begin het einde ontmoet
ik kniel
Starend door mijn eigen spiegelbeeld
buiten de namen daarvan
die zo jong stierf
Nu we weten dat De Muur
heeft mij eindelijk gevonden –
58,000 duizend meter blikken
hebben zich op mij gericht
alsof ik hun Poolster was
alsof ik hun stomme getuigenis kon leiden
terug de wereld in
alsof ik al die punten kon verbinden
in de nachtelijke hemel
Alsof ik
zou het ze kunnen vertellen
de reden waarom
---
Dus oké, je zou gedacht hebben dat het verdriet van jouw verlies en de vele verloren levens in Zuidoost-Azië ons ertoe zouden hebben gedwongen een einde te maken aan de oorlog. Dat we jonge mannen en vrouwen niet langer in kwaadwillige conflicten zouden sturen om de bloeddorst te stillen van een aantal zelfbenoemde leunstoelwrekers die erop uit zijn hun verwrongen versie van de Amerikaanse manier van leven te beschermen. Dat zou je gedacht hebben.
Ik zal je de details besparen van oorlogen die in onze naam zijn gevoerd sinds je ons verliet. Maar geloof me: sommigen van ons hebben eraan gewerkt om ze te stoppen. We werken eraan om onze kinderen en kleinkinderen te beschermen, om gezinnen te beschermen die we nooit zullen ontmoeten in landen ver hier vandaan, om uw dood te gebruiken als een middel om ‘niet meer’ te zeggen. We hebben Veterans For Peace opgericht, deels ter nagedachtenis aan u, met de zeer verheven ambitie om oorlog af te schaffen. Wij werken vaak in uw naam, voor u. Ik geef toe dat we vaak het gevoel hebben dat we alleen in de wildernis huilen, maar we zullen niet ophouden. Dat zijn wij aan jou verplicht.
Ik kom steeds weer terug om een korte tijd naast je te lopen. Ik zal naar jullie stemmen luisteren. Ik zal jullie namen aanraken en mezelf dwingen om terug te gaan door deze vele jaren en mezelf in de plaats en tijd te plaatsen waar en wanneer we elkaar misschien hebben ontmoet. Ik beloof je dat ik van deze gelegenheid gebruik zal maken om onze geesten samen te laten smelten, wetende dat ik daardoor sterker word. En ik zal die kracht gebruiken om toekomstige oorlogen af te schaffen. Om het doden van onschuldigen te stoppen. In jouw naam. Dat is het minste wat ik je schuldig ben. En het meest.
Rust in vrede.
Jouw broer,
Doug
-
VFP verwelkomt brieven van zowel soldaten als burgers, via e-mail of bij voorkeur postbrieven in handgeadresseerde enveloppen. De brieven zullen op Memorial Day 2015 worden geplaatst bij het Vietnam Veterans Memorial. Ga voor meer informatie naar vietnamfulldisclosure.org. Een brief per e-mail verzenden: vncom50@gmail.com. Om een handgeschreven envelop in te sturen: Volledige openbaarmaking; Veteranen voor Vrede; 409 Ferguson Rd. ; Kapel Heuvel, NC 27516 door 1 mei 2015.
