Door welke partij kijkt u naar Iran?

By World BEYOND War, Maart 11, 2015

De meeste mensen in de Verenigde Staten hebben weinig contact met Iran of zijn cultuur. Iran komt in de toespraken van demagogen naar voren als een angstaanjagende dreiging. Er wordt een scala aan debatten aangeboden tussen uitwissen het en druk het in overeenstemming brengen met onze beschaafde normen, of op zijn minst de beschaafde normen van een ander land dat mensen niet uitwist of onder druk zet.

Hoe kijken Amerikanen naar Iran? Velen bekijken het, net als alle regeringszaken, door de lens van de Democratische of de Republikeinse Partij. De Democratische president wordt gezien als iemand die een oorlog met Iran wil voorkomen. Het Republikeinse Congres wordt gezien als een voorstander van die oorlog. In dit kader gebeurt er iets opmerkelijks. De Democraten beginnen alles te erkennen argumenten tegen oorlog die op elke oorlog zou moeten worden toegepast.

Liberalen en progressieven zijn druk bezig met het respecteren van hun president en hun opperbevelhebber en het volgen van zijn koers om de Iraanse dreiging te temmen, enzovoort. Maar ze wijzen er ook op dat oorlog optioneel is, dat het geen gerechtvaardigd laatste redmiddel is, omdat er altijd andere keuzes zijn. Ze wijzen op de onwenselijkheid van oorlog, de verschrikkingen van oorlog en de voorkeur van een diplomatieke oplossing, en zelfs van het aangaan van vriendschappelijke en coöperatieve betrekkingen – zij het in sommige gevallen als middel om een ​​nieuwe oorlog met Iran als bondgenoot te voeren. (Dit lijkt het plan van Obama te zijn om oorlog te gebruiken om de ramp te herstellen die door een oorlog uit het verleden is veroorzaakt.)

Online activistische organisaties die zich identificeren met de Democratische Partij doen het opmerkelijk goed in het bepleiten van een oorlog met Iran. Ze hebben de eigen retoriek van de president, die ongegrond beweert dat Iran kernwapens nastreeft, grotendeels laten vallen en geven er de voorkeur aan tekeer te gaan tegen het gevaar van Republikeinse oorlogszucht. Dat is een op de werkelijkheid gebaseerd standpunt dat door geen van beide partijen wordt ingenomen: de Republikeinen beweren niet dat ze een oorlog beginnen en het Witte Huis concentreert zich er doorgaans niet op hen daarvan te beschuldigen. Ja, deze groepen propageren nog steeds het idee dat het niet respecteren van hun president door de Republikeinen een nog grotere zaak is dan het beginnen van een oorlog, maar als ze zich op het onderwerp oorlog richten, klinken ze echt alsof ze ertegen zijn en begrijpen ze waarom we dat altijd allemaal zouden moeten doen.

Als u Iran door die links-democratische lens bekijkt, dat wil zeggen als u gekant bent tegen de Republikeinse pogingen om weer een onnodige catastrofale oorlog te beginnen, deze met Iran, dan heb ik een paar ideeën die ik graag met u wil bespreken.

1. Wat als president Obama zich zou verzetten tegen pogingen om de regering van Venezuela te ondermijnen en omver te werpen? Wat als de Republikeinen in het Congres op belachelijke wijze zouden beweren dat Venezuela een bedreiging voor de Verenigde Staten vormt? Wat als de Republikeinen bemoedigende brieven zouden schrijven aan de leiders van de staatsgreeppogingen in Venezuela om hen te laten weten dat ze de steun van de VS hadden, ongeacht wat het ministerie van Buitenlandse Zaken zou zeggen? Zou u zich verzetten tegen de omverwerping van de Venezolaanse regering?

2. Wat als het Congres een delegatie had gestuurd om een ​​gewelddadige staatsgreep in Kiev te ontketenen, achter de rug van het ministerie van Buitenlandse Zaken en het Witte Huis? Wat als de druk zich zou opbouwen in de richting van een oorlog met nucleair Rusland, en de Republikeinse leiders van het Congres gretig de vlammen zouden aanwakkeren terwijl het Witte Huis de alternatieven nastreefde van diplomatie, demilitarisering, wapenstilstanden, onderhandelingen, hulp en de internationale rechtsstaat? Zou u zich verzetten tegen de steun van het Amerikaanse Congres voor de rechtse staatsgreepregering in Oekraïne en de antagonisering van Rusland?

3. Wat als president Obama een welsprekende toespraak hield waarin hij erkende dat er niet alleen “geen militaire oplossing” bestaat in Irak of Syrië, maar dat het verkeerd is om dat te blijven zeggen terwijl je een militaire oplossing nastreeft? Wat als hij Amerikaanse troepen uit die regio en uit Afghanistan zou terugtrekken en het Congres zou vragen een Marshallplan voor hulp en restitutie te financieren, tegen een veel lager prijskaartje dan uiteraard de aanwezigheid van de troepen? En wat als de Republikeinen een wetsvoorstel zouden indienen om alle troepen weer terug te sturen? Zou u tegen dat wetsvoorstel zijn?

4. Wat als de gewapende ‘diensten’-commissies van het Congres panels zouden opzetten om de moordlijsten te beoordelen en mannen, vrouwen en kinderen te laten beschieten en vermoorden met drone-aanvallen, samen met iedereen die te dicht bij hen stond en iedereen met een verdacht profiel? Wat als president Obama het Congres zou beschuldigen van het overtreden van nationale wetten op het gebied van moord, de Amerikaanse grondwet, het VN-Handvest, de Conventies van Genève, het Kellogg Briand-pact, de Tien Geboden en de lessen uit het verleden die aantonen dat dergelijke roekeloze acties meer vijanden genereren dan zij doden? Zou u protesteren tegen het doden van drones en de eliminatie van bewapende drones eisen?

Dit is wat mij zorgen baart. Er zijn op dit moment enkele positieve signalen, en dat waren er eind 2013 en enkele momenten daarna. Maar de anti-Republikeinse oorlogsbeweging van 2002-2007 zal wellicht pas weer geëvenaard worden als de Amerikaanse president weer een Republikein is (als dat ooit nog eens gebeurt). En tegen die tijd zullen de oorlogen van president George W. Bush allang voorbij zijn zonder enige straf voor de verantwoordelijken. En president Obama zal de militaire uitgaven en de buitenlandse aanwezigheid en privatisering hebben verhoogd, gezien de CIA de macht heeft om oorlogen te voeren, de praktijk van het verkrijgen van VN-goedkeuring voor oorlogen hebben geëlimineerd, een einde hebben gemaakt aan de gewoonte om sancties van het Congres te verkrijgen voor oorlogen, de praktijk hebben ingevoerd van het vermoorden van mensen met raketten overal op aarde (en bewapende de helft van de naties op aarde met vergelijkbare capaciteiten), terwijl ze doorgaan met het verspreiden van geweld en wapens door Libië, Jemen, Pakistan, Afghanistan, Irak, Syrië, Oekraïne, enzovoort.

Nog een laatste vraag: als je de kans zou hebben om je te verzetten tegen dingen die je niet leuk vindt, ook al zijn ze het resultaat van tweeledigheid, zou jij?