door Patrick T. Hiller, 10 januari 2018
De wereld is nog een maand verwijderd van de Olympische Winterspelen van PyeonChang 2018 in Zuid-Korea. Mijn vrienden in Zuid-Korea hebben al kaartjes gekocht voor meerdere evenementen. Wat een geweldige kans voor de ouders om hun twee jongens bloot te stellen aan vertoon van atletische vaardigheden en vriendschappelijke competitie tussen landen in de Olympische geest.
Alles is goed, behalve de angst voor een nucleaire oorlog veroorzaakt door impulsieve leiders in Noord-Korea en de Verenigde Staten. Recente zeldzame gesprekken tussen Noord- en Zuid-Korea geven ons een sprankje hoop dat de Olympische geest de spelen overstijgt naar de politiek. Pierre de Coubertin, de grondlegger van de moderne Olympische spelen, wordt geciteerd die zegt dat "het belangrijkste niet is om te winnen, maar om deel te nemen." Dit is des te belangrijker in het huidige conflict tussen Noord-Korea en Zuid-Korea. Het belangrijkste is niet om het over alles eens te zijn, maar om te praten.
De Olympische Spelen bieden een uniek moment om de spanningen te de-escaleren en de vrede op het Koreaanse schiereiland te bevorderen. De eerste gesprekken leidde al tot afspraken over het sturen van een delegatie naar de Olympische Spelen door Noord-Korea, het voeren van besprekingen over het verminderen van de spanning langs de grens en het heropenen van een militair meldpunt. Elke kleine stap verwijderd van de rand van oorlog verdient de steun van alle naties en het maatschappelijk middenveld. Conflictoplossingsprofessionals zoeken altijd naar openingen in hardnekkige conflicten zoals deze. De mogelijkheden van directe dialoog tussen Koreanen moeten realistisch worden aangepakt.
Ten eerste moeten niet-Koreanen Koreanen laten praten. De Koreanen zijn de experts op het gebied van hun interesses en behoeften. Vooral de VS zouden op de achtergrond moeten blijven en de steun voor aanhoudende door Korea geleide diplomatie duidelijk moeten maken. President Trump heeft al steun getweet, wat nuttig maar kwetsbaar is. Met een enkele oorlogszuchtige tweet zou de president de hele inspanning kunnen laten ontsporen. Het is daarom belangrijk voor vredesactivisten, wetgevers en het Amerikaanse publiek om hun steun te betuigen aan diplomatie over oorlog.
Ten tweede zijn zelfs de kleinste successen in feite grote. Alleen al de omstandigheid dat delegaties op hoog niveau van beide kanten, na ongeveer twee jaar niet bijeengekomen te zijn, samenkwamen, is een overwinning. Dit is echter niet het moment om grote concessies te verwachten, zoals dat Noord-Korea plotseling stopt met zijn kernwapenprogramma.
Dit is het moment om positief te erkennen dat beide Korea's met succes de rand van een oorlog hebben verlaten, die met de betrokkenheid van de Verenigde Staten nucleair had kunnen worden. Dit kleine begin heeft de onmiddellijke spanningen al verminderd en de weg geopend naar verbeteringen op de lange termijn rond bredere kwesties zoals een Noord-Koreaanse nucleaire bevriezing, de opschorting van militaire oefeningen door de VS en Zuid-Korea, het officiële einde van de Koreaanse oorlog, de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit de regio, en langdurige verzoeningspogingen tussen de twee naties.
Ten derde, pas op voor spoilers. Het Koreaanse conflict is complex, duurzaam en wordt beïnvloed door de druk en dynamiek van de geopolitiek. Er zullen altijd individuen en groepen zijn die constructieve stappen proberen te ondermijnen. Zodra de Koreaans-Koreaanse gesprekken zelfs maar werden genoemd, beschuldigden critici Kim Jong-Un ervan te proberen "een wig drijven tussen Zuid-Korea en de VS” om de internationale druk en sancties tegen het Noorden te verzwakken. De Japanse premier Shinzo Abe en voormalig secretaris-generaal van de Verenigde Naties Ban Ki-moon uit Zuid-Korea het beeld schetsen van een gevaarlijk Noord-Korea en eisen dat zijn denuclearisatie het belangrijkste gespreksonderwerp is.
Historisch gezien suggereren de basisprincipes van een succesvolle dialoog dat praten zonder voorwaarden de meest waarschijnlijke manier is om grip te krijgen op de conflicterende partijen. Ten slotte kan de huidige steun voor dialoog door de Amerikaanse president Trump ongedaan worden gemaakt met een tweet. We kunnen de mogelijkheid niet negeren dat een gedemoniseerd Noord-Korea een noodzakelijke afleiding biedt van slechte prestaties en lage goedkeuringsclassificaties. Het is daarom belangrijk om continu te wijzen op de noodzakelijke kleine en positieve stappen.
Niemand weet wat de uitkomst van de huidige positieve kleine stapjes zal zijn. Destructieve spoilers kunnen voorstanders van diplomatie beschuldigen van het geven van een vrije doorgang aan het Noord-Koreaanse kernwapenprogramma en mensenrechtenschendingen. Iets meer gematigde stemmen zouden kunnen weigeren diplomatie te erkennen als een effectief instrument om de huidige spanningen te verminderen. Uit een grootschalig conflict als dit komen, duurt lang en er zullen nog veel meer kleine stappen nodig zijn voordat grotere problemen kunnen worden aangepakt. Ook tegenslagen zijn te verwachten. Wat echter duidelijk moet zijn, is het feit dat de lange duur en de onzekerheden van diplomatie altijd te verkiezen zijn boven de zekere gruwel van oorlog.
Vorig jaar markeerde de dreiging van "vuur en woede" van president Trump over Noord-Korea een escalatie net voor oorlog. De gesprekken tussen de twee Korea's in het kader van de Olympische Spelen zijn een positieve wending weg van vuur en woede en naar het hoopvolle licht van een Olympische fakkel. In het traject van het conflict kijken we naar een cruciaal punt: gaan we naar een nieuwe en zelfs grotere escalatie of gaan we op een constructief pad met realistische verwachtingen?
Laat de Koreanen praten. Als natie hebben de VS genoeg schade aangericht, als Amerikanen kunnen we ervoor zorgen dat ons land nu en na de Olympische Spelen ondersteunend is. Deze mantra zou in de oren van onze gekozen functionarissen moeten klinken: Amerikanen steunen diplomatie boven oorlog. Dan kan ik mijn vrienden in Korea vertellen dat we hebben geprobeerd ervoor te zorgen dat hun tienerjongens de Olympische Winterspelen kunnen bezoeken en daarna weer naar school kunnen gaan zonder zich zorgen te maken over een kernoorlog.
~~~~~~~~~
Patrick. T. Hiller, Ph.D., gesyndiceerd door PeaceVoice, is een wetenschapper op het gebied van conflicttransformatie, professor, lid van de Governing Council van de International Peace Research Association (2012-2016), lid van de Peace and Security Funders Group en directeur van de War Prevention Initiative van de Jubitz Family Foundation.
