Door Rick Sterling | 30 mei 2017 .
Opnieuw gepost op 31 mei 2017 van: Dissident Voice.
Introductie
Gedurende ruim twee weken in mei bezocht een delegatie van dertig Amerikanen zeven regio's en tien steden in heel Rusland. Georganiseerd door Sharon Tennison van Centrum voor burgerinitiatievenbegon de hele groep in Moskou met een aantal dagen van bijeenkomsten en bezoeken, en viel vervolgens uiteen in kleinere groepen die naar steden als Volgograd, Kazan (Tatarstan), Krasnodar (bij de Zwarte Zee), Novosibirsk (Siberië), Jekaterinenburg en de Krim-steden Simferopol gingen. Jalta en Sebastopol. Na deze regionale bezoeken hergroepeerden de afgevaardigden zich in Sint-Petersburg om hun ervaringen te delen. Hierna volgt een informeel overzicht met conclusies op basis van mijn observaties in Kazan en wat ik van anderen heb gehoord.
Waarnemingen en feiten
*Westerse sancties hebben sectoren van de Russische economie geschaad, maar hebben de landbouwproductie gestimuleerd.
De export en import zijn getroffen door de westerse sancties die in 2014 zijn opgelegd. De toeristische sector is zwaar getroffen en de onderwijsuitwisselingen tussen Rusland en de VS zijn onderbroken of beëindigd. De sancties hebben echter investeringen en uitbreiding van de landbouwproductie gestimuleerd. Er werd ons verteld dat boeren zeggen: ‘Hef de sancties niet op!’
* Sommige Russische oligarchen doen grote investeringen in de infrastructuur.
Miljardair Sergei Galitsky heeft bijvoorbeeld Ruslands grootste detailhandelszaak ontwikkeld, de supermarktketen Magnit. Galitsky heeft zwaar geïnvesteerd in ultramoderne kassen met druppelirrigatie, waar enorme hoeveelheden komkommers, tomaten en andere groenten van hoge kwaliteit worden geproduceerd, die via supermarkten in heel Rusland worden gedistribueerd.
* Er is een heropleving van religie in Rusland.
Russisch-orthodoxe kerken zijn nieuw leven ingeblazen en bladgoud glinstert op de kerkkoepels. Moslimmoskeeën zijn ook gerenoveerd en herbouwd. Een schitterende nieuwe moskee is een prominent onderdeel van het Kremlin in Kazan, Tatarstan. Er zijn veel moslims in Rusland. Dit onderzoek schat het aantal op tien miljoen, hoewel we schattingen hoorden die veel hoger waren. We zagen talloze voorbeelden van interreligieuze eenheid en samenwerking, waarbij moslimimams zij aan zij werkten met jonge Russisch-orthodoxe priesters. We hoorden ook verhalen over hoe kerken tijdens het Stalin-tijdperk werden gebruikt als gevangenissen of voedselopslagplaatsen.
* Rusland kijkt steeds meer naar het oosten.
Het Russische embleem van een tweekoppige adelaar ziet er zowel oost als west uit; het is een Eur-Aziatisch land. Terwijl Europa politiek en economisch nog steeds belangrijk is, kijkt Rusland steeds meer naar het oosten. De “strategische partner” van Rusland is China – economisch, politiek en militair. Er zijn steeds meer Chinese toeristen en onderwijsuitwisselingen met Rusland. In de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties hebben de twee landen de neiging samen te stemmen. Er zijn enorme investeringen gepland voor het transportnetwerk dat de “Belt en Road Initiative'Azië met Europa verbinden.
*Rusland is een kapitalistisch land met een sterke staatssector.
De overheid heeft invloed op of controleert sectoren van de economie, zoals het openbaar vervoer, de militaire/defensie-industrie, de winning van hulpbronnen, het onderwijs en de gezondheidszorg. Staatsbedrijven goed voor bijna 40% van de totale werkgelegenheid. Ze beschikken over universele gezondheidszorg, parallel aan particuliere onderwijs- en gezondheidszorgfaciliteiten. Het bankwezen is een probleemgebied met hoge rentetarieven en het faillissement/faillissement van talrijke banken in de afgelopen tien jaar. We hoorden klachten dat buitenlandse multinationals sectoren van de economie kunnen betreden en controleren, Russische concurrenten kunnen verdrijven en de winsten mee naar huis kunnen nemen.
* Er is enige heimwee naar de voormalige Sovjet-Unie met haar communistische idealen.
We ontmoetten talloze mensen die met veel plezier spraken over de tijd dat niemand superrijk of verschrikkelijk arm was en dat ze geloofden dat er een hoger doel voor de samenleving was. We hoorden dit van mensen, variërend van een succesvolle ondernemer tot een ouder wordende rockmuzikant uit het Sovjettijdperk. Dat betekent niet dat deze mensen willen terugkeren naar de Sovjettijd, maar dat ze erkennen dat de veranderingen in Rusland zowel plus- als minpunten hebben. Er bestaat een wijdverbreide afkeuring over het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en de economische chaos van de jaren negentig.
* Er is een scala aan media die zowel regerings- als oppositiepartijen ondersteunen.
Er zijn drie grote tv-stations die worden gecontroleerd door en die de regering ondersteunen. Daarnaast zijn er talloze particuliere zenders die kritiek uiten op de regering en verschillende oppositiepartijen steunen. In de gedrukte media staat de meerderheid van de kranten en tijdschriften kritisch tegenover de overheid.
* Openbaar vervoer is indrukwekkend.
De straten van Moskou staan vol met nieuwe auto's. Ondertussen is er ondergronds een snelle, economische en efficiënte metrosysteem dat het meest gebruikt wordt in Europa. De metro van Moskou vervoert 40% meer passagiers dan het metrosysteem van New York. Op belangrijke routes arriveren de treinen elke 60 seconden. Sommige stations liggen meer dan 240 meter onder de grond langste roltrap in Europa. Intercitytreinen zoals de Sapsan (Falcon) brengen passagiers tussen Sint-Petersburg en Moskou met een snelheid van 200 km per uur. Ondanks de snelheid rijdt de trein soepel en stil. Het is een interessante manier om het Russische platteland te bekijken terwijl je bouwvallige datsja's, schattige dorpjes en verlaten fabrieken uit het Sovjettijdperk passeert. Een groot nieuw transportproject is de brug tussen Krasnodar en de Krim schiereiland. Dit korte filmpje portretteert het ontwerp.
* Poetin is populair.
Afhankelijk van wie je het vraagt, lijkt de populariteit van Poetin tussen de 60 en 80% te liggen. Er zijn twee redenen: ten eerste: sinds hij leider werd, is de economie gestabiliseerd, zijn corrupte oligarchen onder controle gebracht en is de levensstandaard dramatisch verbeterd. Ten tweede wordt Poetin gecrediteerd voor het herstellen van het internationale respect voor Rusland en de nationale trots voor Russische burgers. Sommigen zeggen: ‘In de jaren negentig waren we een bedelaarsnatie.’ De Russen hebben een sterk gevoel van nationale trots en de regering van Poetin heeft dat hersteld. Sommige mensen vinden dat Poetin een pauze verdient van de intense druk en werkdruk. Dat betekent niet dat iedereen hem leuk vindt of bang is om dat te zeggen. Onze officiële gids uit Moskou vond het leuk om ons de exacte plek op de brug buiten het Kremlin te laten zien waar Poetin volgens haar een van zijn vijanden heeft laten vermoorden. Andere Russen met wie we spraken, drijven de spot met deze beschuldigingen, die in het Westen algemeen worden aangenomen. Wat betreft de beschuldigingen dat Poetin een ‘dictator’ is, lachten ongeveer 1990 studenten op de Krim openlijk toen hen werd gevraagd naar dit westerse geloof.
Huidige politieke spanningen
* Russen staan zeer sceptisch tegenover beschuldigingen over Russische ‘inmenging’ in de Amerikaanse verkiezingen.
Een expert op het gebied van buitenlands beleid, Vladimir Kozin, zei: “Het is een sprookje dat Rusland de Amerikaanse verkiezingen heeft beïnvloed.” Ze contrasteren de niet-geverifieerde beschuldigingen met duidelijk bewijs van Amerikaanse inmenging in eerdere Russische verkiezingen, vooral in de jaren negentig, toen de economie werd geprivatiseerd en misdaad, werkloosheid en chaos het land overspoelden. De rol van de VS. in het ‘managen’ van de verkiezing van Boris Jeltsin in 1995 wel algemeen bekend in Rusland, net als de Amerikaanse financiering van honderden niet-gouvernementele organisaties in Oekraïne voorafgaand aan het geweld en de staatsgreep van 2013-2014.
* Er bestaat een sterk verlangen om de betrekkingen met de VS te verbeteren
We ontmoetten talloze Russen die in de jaren negentig hadden deelgenomen aan burgeruitwisselingen met de VS. Bijna overal hadden deze Russen goede herinneringen aan hun bezoeken en gastheren in de VS. Op andere plaatsen ontmoetten we mensen die nog nooit eerder een Amerikaans of Engels sprekend persoon hadden ontmoet. Normaal gesproken waren ze voorzichtig, maar ze waren erg blij om te horen van Amerikaanse burgers die ook de betrekkingen wilden verbeteren en de spanningen wilden verminderen.
*De berichten in de westerse media over de Krim zijn enorm verdraaid.
CCI-afgevaardigden die de Krim bezochten, ontmoetten een breed scala aan burgers en gekozen leiders. De geografie is “verbluffend mooi” met bergen die aflopen naar de stranden aan de Zwarte Zee. In het Westen wordt niet gerapporteerd dat de Krim sinds 1783 deel uitmaakte van Rusland. Toen de Krim in 1954 administratief werd overgedragen aan Oekraïne, maakte het allemaal deel uit van de Sovjet-Unie. Krim-bewoners vertelden de CCI-afgevaardigden dat ze zich afkerig voelden door het geweld en de fascistische elementen die betrokken waren bij de staatsgreep in Kiev. Er waren buskonvooien uit de Krim aangevallen met gewonden en sterfgevallen als gevolg van de staatsgreep in Kiev. De nieuwe staatsgreepregering zei dat Russisch niet langer een officiële taal was. De Krim organiseerden zich snel en hielden een referendum om zich af te scheiden van Oekraïne en zich te ‘herenigen’ met Rusland. Terwijl 80% van de geregistreerde kiezers deelnam, stemde 96% voor aansluiting bij Rusland. Eén Krim zei tegen de afgevaardigden van de CCI: “We zouden oorlog hebben gevoerd om ons van Oekraïne af te scheiden.” Anderen wezen op de hypocrisie van het Westen, die afscheidingsstemmen in Schotland en Catalonië toestaat, en die de afscheiding van Kroatië aanmoedigt, maar vervolgens de overweldigende stemmen en keuze van het Krim-volk verwerpt. Sancties tegen het toerisme schaden de economie van de Krim, maar het publiek heeft vertrouwen in zijn besluit. De Amerikanen die de Krim bezochten, waren overweldigd door het warme welkom en de vriendelijkheid die zij ontvingen. Als gevolg van de sancties bezoeken weinig Amerikanen de Krim en ook zij kregen aanzienlijke media-aandacht. Als reactie hierop beschuldigden politieke functionarissen in Oekraïne de afgevaardigden ervan “vijanden van de Oekraïense staat” te zijn en plaatsten zij hun namen op een zwarte lijst.
* Russen kennen en zijn bang voor oorlog.
Zevenentwintig miljoen Russen zijn omgekomen in de Tweede Wereldoorlog en die ervaring staat in het Russische geheugen gegrift. Door de nazi-belegering van Leningrad (nu Sint-Petersburg genoemd) daalde de bevolking van 2 miljoen naar 3. Als je door de begraafplaats met massagraven wandelt, zie je de diepte van het lijden en de veerkracht van de Russen die op de een of andere manier een 500 dagen durende belegering van de stad hebben overleefd. De herinnering aan de oorlog wordt levend gehouden door herdenkingen met grote publieke deelname. Burgers hebben foto's op posterformaat bij zich van hun familieleden die hebben gevochten of zijn omgekomen in de Tweede Wereldoorlog, bekend als de 'Onsterfelijk regiment“. In Kazan waren bij de mars 120 mensen betrokken – 10% van de gehele stadsbevolking – die begon om 10 uur en eindigde om 9 uur. In heel Rusland nemen miljoenen burgers actief deel. De marsen en parades ter gelegenheid van “Dag van de Overwinning” zijn meer plechtig dan feestelijk.
* Russen zien zichzelf bedreigd.
Terwijl de westerse media Rusland als ‘agressief’ afschilderen, zien de meeste Russen het tegenovergestelde. Zij zien de VS en de NAVO verhogen de militaire begrotingen, breiden zich gestaag uit, rukken op naar de Russische grens, trekken zich terug uit verdragen uit het verleden of schenden ze en voeren provocerende militaire oefeningen uit. Dit kaart toont de situatie.
* Russen willen de internationale spanningen de-escaleren.
Voormalig president Gorbatsjov zei tegen onze groep: “Wil Amerika dat Rusland zich gewoon onderwerpt? Dit is een land dat zich nooit kan onderwerpen.” Deze woorden hebben extra betekenis omdat het Gorbatsjov was die het buitenlands beleid van de Perestrojka initieerde, wat leidde tot zijn eigen zijlijn en de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Gorbatsjov heeft als volgt over Perestrojka geschreven: “Het belangrijkste resultaat ervan was het einde van de Koude Oorlog. Er kwam een einde aan een lange en potentieel dodelijke periode in de wereldgeschiedenis, waarin de hele mensheid onder de voortdurende dreiging van een kernramp leefde.” Toch bevinden we ons duidelijk in een nieuwe Koude Oorlog en is de dreiging opnieuw opgedoken.
Conclusie
Ondanks drie jaar van economische sancties, lage olieprijzen en een intense informatieoorlog in het Westen lijkt de Russische samenleving het redelijk goed te doen. Russen over het hele spectrum drukken een sterk verlangen uit om vriendschap en partnerschap met de VS op te bouwen. Tegelijkertijd lijkt het erop dat de Russen zich niet zullen laten intimideren. Ze willen geen oorlog en zullen die ook niet initiëren, maar als ze worden aangevallen zullen ze zichzelf verdedigen zoals ze dat in het verleden hebben gedaan.
One Response
Zeer goed geschreven artikel Rik. Bedankt.