Van Gar Smith
Op 1 april 2016 sprak president Barack Obama de slotsessie van de Nuclear Security Summit toe en prees "de collectieve inspanningen die we hebben geleverd om de hoeveelheid nucleair materiaal te verminderen die mogelijk toegankelijk is voor terroristen over de hele wereld."
"Dit is ook een kans voor onze naties om verenigd te blijven en gefocust te blijven op het meest actieve terroristische netwerk van dit moment, en dat is IS", zei Obama. Sommige waarnemers zouden kunnen beweren dat de VS nu zelf het 'meest actieve terroristische netwerk' ter wereld vertegenwoordigt. Daarmee zouden ze slechts de woorden herhalen van dominee Martin Luther King Jr. die op 4 april 1967 tekeer ging tegen "de grootste leverancier van geweld in de wereld van vandaag, mijn eigen regering".
Hoewel Obama het feit hyped dat "een meerderheid van de naties hier deel uitmaakt van de wereldwijde coalitie tegen ISIL", merkte hij ook op dat dezelfde coalitie een belangrijk rekruteringskanaal was voor ISIS-militanten. "Bijna al onze naties hebben gezien hoe burgers zich bij IS hebben aangesloten in Syrië en Irak", gaf Obama toe, zonder enige gedachte te geven over de reden waarom deze situatie bestaat.
Maar Obama's meest opmerkelijke opmerking kwam met zijn publieke erkenning dat het buitenlands beleid en de militaire acties van de VS rechtstreeks verband hielden met de piek in terreuraanslagen tegen westerse doelen in Europa en de VS. "Terwijl IS in Syrië en Irak wordt onderdrukt," legde de president uit, "kunnen we verwachten dat het elders uithaalt, zoals we recentelijk en tragisch genoeg hebben gezien in landen van Turkije tot Brussel."
Nadat hij had vastgesteld dat door de VS geleide aanvallen op ISIS-strijders de jihadisten “duwden” om de belegerde steden in Syrië en Irak te verlaten om grote schade aan te richten in de steden van de NAVO-lidstaten, leek Obama zijn oordeel rechtstreeks tegen te spreken: “In Syrië en Irak, ', verklaarde hij, 'ISIL blijft terrein verliezen. Dat is het goede nieuws.”
“Onze coalitie blijft haar leiders uitschakelen, ook degenen die externe terroristische aanslagen plannen. Ze verliezen hun olie-infrastructuur. Ze lopen hun inkomsten mis. Het moreel lijdt. Wij zijn van mening dat de stroom van buitenlandse strijders naar Syrië en Irak is vertraagd, ook al blijft de dreiging van buitenlandse strijders die terugkeren om gruwelijk geweld te plegen maar al te reëel.” [Nadruk toegevoegd.]
Voor de meeste Amerikanen blijven de militaire aanvallen van het Pentagon op landen duizenden kilometers van de Amerikaanse grens niet meer dan een vage en verre afleiding – meer een gerucht dan een realiteit. Maar de internationale monitoringorganisatie, Airwars.org, biedt een ontbrekende context.
Think Airwars-schattingen, op 1 mei 2016 - in de loop van een anti-ISIS-campagne die meer dan 634 dagen heeft geduurd - had de coalitie 12,039 luchtaanvallen uitgevoerd (8,163 in Irak; 3,851 in Syrië), waarbij in totaal 41,607 bommen en raketten werden afgeworpen .
Het Amerikaanse leger onthult dat tussen april en juli 8 acht burgers zijn omgekomen bij luchtaanvallen op IS (Dagelijkse mail).
Een jihadist koppelt moorden in de VS aan groeiende wrok en wraakaanvallen
Obama's verband tussen aanvallen op ISIS en de bloedige terugslag in de westerse straten onlangs werd herhaald door de in Engeland geboren Harry Sarfo, een voormalige Britse postbode en voormalig ISIS-strijder die waarschuwde The Independent in een interview op 29 april dat de door de VS geleide bombardementencampagne tegen ISIS alleen maar meer jihadisten zou aanzetten tot terreuraanslagen gericht op het Westen.
"De bombardementen geven hen meer rekruten, meer mannen en kinderen die bereid zijn hun leven te geven omdat ze hun families hebben verloren bij de bombardementen", legt Sarfo uit. “Voor elke bom zal er iemand zijn om het Westen terreur te bezorgen…. Er wachten genoeg mannen op de komst van westerse troepen. Voor hen is de belofte van het paradijs alles wat ze willen.” (Het Pentagon heeft de verantwoordelijkheid toegegeven voor verschillende burgerdoden in de periode dat Sarfo zegt dat hij in Syrië was.)
ISIS van zijn kant heeft vaak luchtaanvallen op zijn bolwerken genoemd als motivatie voor zijn aanvallen op Brussel en Parijs – en voor het neerhalen van een Russisch passagiersvliegtuig dat uit Egypte vloog.
In november 2015 pleegde een groep militanten een reeks aanslagen waarbij 130 mensen om het leven kwamen in Parijs, gevolgd door dubbele bomaanslagen op 23 maart 2016 die het leven eisten van nog eens 32 slachtoffers in Brussel. Het is begrijpelijk dat deze aanvallen veel aandacht kregen in de westerse media. Ondertussen zijn even gruwelijke beelden van burgerslachtoffers van Amerikaanse aanvallen in Afghanistan, Syrië en Irak (en door de VS gesteunde Saoedische luchtaanvallen op burgers in Jemen) zelden te zien op de voorpagina's of avondjournaals in Europa of de VS.
Ter vergelijking meldt Airwar.org dat in de periode van acht maanden van 8 augustus 2014 tot 2 mei 2016 “een totaal van tussen de 2,699 en 3,625 dodelijke slachtoffers van niet-strijders als gevolg van 414 afzonderlijke gemelde incidenten, in zowel Irak als Syrië.”
“Naast deze bevestigde gebeurtenissen”, voegde Airwars eraan toe, “is het onze voorlopige mening bij Airwars dat tussen de 1,113 en 1,691 niet-strijders van burgers waarschijnlijk zijn omgekomen bij 172 andere incidenten waarbij er eerlijke publieke rapportage is over een evenement— en waar op die datum coalitiestakingen in de nabije omgeving werden bevestigd. Bij deze gebeurtenissen raakten naar verluidt ook minstens 878 burgers gewond. Ongeveer 76 van deze incidenten vonden plaats in Irak (593 tot 968 gerapporteerde doden) en 96 gebeurtenissen in Syrië (met een gerapporteerd dodentalbereik van 520 tot 723).
'Nucleaire Veiligheid' = Atoombommen voor het Westen
Terug in Washington rondde Obama zijn formele verklaring af. 'Als ik in deze kamer rondkijk', peinsde hij, 'zie ik naties die de overgrote meerderheid van de mensheid vertegenwoordigen - uit verschillende regio's, rassen, religies, culturen. Maar onze mensen delen wel gemeenschappelijke ambities om in veiligheid en vrede te leven en vrij van angst te zijn.”
Hoewel er 193 lidstaten in de Verenigde Naties zijn, werd de Nuclear Security Summit bijgewoond door vertegenwoordigers van 52 landen, waarvan er zeven over kernwapenarsenalen beschikken – ondanks het bestaan van al lang bestaande internationale verdragsovereenkomsten waarin wordt opgeroepen tot nucleaire ontwapening en afschaffing. Onder de aanwezigen bevonden zich ook 16 van de 28 leden van de NAVO - de nucleair bewapende militaire moloch die na het einde van de Koude Oorlog zou zijn ontmanteld.
Het doel van de Nuclear Security Summit was beperkt, gericht op hoe te voorkomen dat "terroristen" de "nucleaire optie" verwerven. Er was geen discussie over het ontwapenen van 's werelds belangrijkste bestaande nucleaire arsenalen.
Evenmin was er enige discussie over het risico van civiele kernreactoren en opslagplaatsen voor radioactief afval, die allemaal verleidelijke doelen vormen voor iedereen met een op de schouder gemonteerde raket die in staat is om van deze faciliteiten "vuile bommen van eigen bodem" te maken. (Dit is geen hypothetisch scenario. Op 18 januari 1982 werden vijf Rocket Propelled Grenades (RPG-7's) afgevuurd over de rivier de Rhône in Frankrijk, waarbij ze de insluitingsstructuur van de kernreactor van Superphenix troffen.)
"De strijd tegen IS zal moeilijk blijven, maar samen boeken we echte vooruitgang", vervolgde Obama. 'Ik heb er het volste vertrouwen in dat we zullen zegevieren en deze gemene organisatie vernietigen. In vergelijking met ISIL's visie op dood en vernietiging, geloof ik dat onze naties samen een hoopvolle visie bieden, gericht op wat we kunnen bouwen voor onze mensen.'
Die "hoopvolle visie" is moeilijk waar te nemen voor inwoners van de vele buitenlandse landen die momenteel worden aangevallen door Hellfire-raketten die worden gelanceerd vanuit Amerikaanse vliegtuigen en drones. Hoewel videobeelden van het bloedbad in Parijs, Brussel, Istanbul en San Bernardino gruwelijk zijn om te zien, is het pijnlijk maar noodzakelijk om te erkennen dat de schade die wordt aangericht door een enkele Amerikaanse raket die op een stedelijke omgeving wordt afgevuurd, nog verwoestender kan zijn.
Oorlogsmisdaad: het Amerikaanse bombardement op de universiteit van Mosul
Op 19 maart en opnieuw op 20 maart vielen Amerikaanse vliegtuigen de universiteit van Mosul aan in het door ISIS bezette oosten van Irak. De luchtaanval vond plaats in de vroege namiddag, op een moment dat de campus het drukst was.
De VS bombardeerden het hoofdkantoor van de universiteit, de universiteit voor vrouwenonderwijs, de wetenschapsschool, het uitgeverijcentrum, de meisjesslaapzalen en een nabijgelegen restaurant. De VS bombardeerden ook het woongebouw van de faculteitsleden. Vrouwen en kinderen van faculteitsleden behoorden tot de slachtoffers: slechts één kind overleefde. Professor Dhafer al Badrani, voormalig decaan van het Computer Sciences College van de universiteit, kwam samen met zijn vrouw om bij de aanslag van 20 maart.
Volgens Dr. Souad Al-Azzawi, die een video van het bombardement stuurde (hierboven), was het aanvankelijke aantal slachtoffers 92 doden en 135 gewonden. "Het doden van onschuldige burgers zal het probleem van IS niet oplossen", schreef Al-Azzawi, maar "het zal meer mensen ertoe aanzetten zich bij hen aan te sluiten om wraak te kunnen nemen voor hun verliezen en hun geliefden."
De woede die ISIS opwekt
Naast de luchtaanvallen waarbij burgers om het leven kwamen, gaf Harry Sarfo nog een andere verklaring waarom hij ertoe werd aangezet om zich bij ISIS aan te sluiten: intimidatie door de politie. Sarfo herinnerde zich bitter hoe hij gedwongen was zijn Britse paspoort in te leveren en zich twee keer per week bij een politiebureau te melden en hoe herhaaldelijk invallen in zijn huis waren gedaan. "Ik wilde een nieuw leven beginnen voor mij en mijn vrouw", vertelde hij aan The Independent. “De politie en de autoriteiten hebben het vernietigd. Ze hebben ervoor gezorgd dat ik de man werd die ze wilden.”
Sarfo verliet ISIS uiteindelijk vanwege de toenemende last van wreedheden die hij moest meemaken. "Ik was getuige van stenigingen, onthoofdingen, schietpartijen, afgehakte handen en vele andere dingen", vertelde hij aan The Independent. 'Ik heb kindsoldaten gezien - 13-jarige jongens met explosievengordels en kalasjnikovs. Sommige jongens rijden zelfs auto's en zijn betrokken bij executies.
“Mijn slechtste herinnering is de executie van zes mannen die door kalasjnikovs in het hoofd zijn geschoten. Het afhakken van de hand van een man en hem die met de andere hand laten vasthouden. De Islamitische Staat is niet alleen on-islamitisch, het is onmenselijk. Een bloedverwante broer vermoordde zijn eigen broer op verdenking van spionage. Ze gaven hem het bevel hem te doden. Het zijn vrienden die vrienden doden.”
Maar hoe erg ISIS ook is, ze omringen de wereld tot nu toe niet met meer dan 1,000 militaire garnizoenen en faciliteiten, noch bedreigen ze de planeet met een arsenaal van 2,000 nucleair bewapende intercontinentale ballistische raketten, waarvan de helft nog op "hair-trigger" -waarschuwing.
Gar Smith is de mede-oprichter van Environmentalists Against War en auteur van Nuclear Roulette.
