Door David Swanson, Laten we de democratie proberen.
Een professor in de Georgetown-wet met de naam David Koplow heeft een Nuclear Kellogg-Briand-pact opgesteld. In een dit artikel Koplow doet er iets bij dat het al te zeldzaam vindt, hij erkent een aantal van de verdiensten van het Kellogg-Briand-pact. Maar hij mist anderen van die verdiensten, zoals ik ze in mijn 2011-boek beschreef When The World Outlawed War.
Koplow erkent de culturele verschuiving waar het pact centraal stond, waardoor het gemeenschappelijke begrip van oorlog verschoof van iets dat gewoon gebeurt zoals het weer naar iets dat kan worden gecontroleerd, moet worden afgeschaft en voortaan illegaal zou zijn. Hij erkent de rol van het pact in het motiveren van rechtszaken (zij het eenzijdige rechtszaken) voor de oorlogsmisdaad na de Tweede Wereldoorlog.
Maar Koplow doet ook iets waarvan ik denk dat van elke Amerikaanse hoogleraar in het recht verwacht mag worden. Ik moet er nog een vinden die dat niet doet. Hij verklaart dat het pact "in stilte" taal omvat die het eigenlijk niet omvat, taal die een maas in de wet opent voor een defensieve oorlog. Terwijl Groot-Brittannië en Frankrijk voorbehouden aan het verdrag toevoegden, ratificeerden andere landen het zoals het is geschreven. De commissie voor buitenlandse betrekkingen van de Amerikaanse Senaat heeft een verklaring opgesteld waarin het verdrag wordt geïnterpreteerd, maar het verdrag niet daadwerkelijk wordt gewijzigd. Japan deed hetzelfde. Die verklaring van de commissie interpreteert het bestaan van een maas in de wet voor een defensieve oorlog. Het pact zelf bevat het niet en zou niet zijn opgesteld, ondertekend of geratificeerd als het dat wel had gedaan.
De eigenlijke tekst van het verdrag is superieur aan het Handvest van de Verenigde Naties omdat het geen twee mazen bevat, één voor defensieve oorlogen en de andere voor door de VN geautoriseerde oorlogen. En in tegenstelling tot wat Koplow beweert, maar in overeenstemming met de feiten van de zaak die hij vertelt, is het Kellogg-Briand-pact nog steeds een wet. Dat dit talloze recente oorlogen illegaal maakt, is niet zo belangrijk, aangezien de meeste - zo niet alle - oorlogen niet passen in de mazen van het VN-Handvest. Maar het bestaan van die mazen in de wet laat eindeloze aanspraken op legaliteit toe die modderig zijn wat helder water zou zijn als we naar het vredesverdrag zouden kijken in plaats van naar het VN-Handvest.
Natuurlijk wordt de bedoeling vaak genomen om de werkelijke tekst te negeren. Als de mensen die het pact hebben gemaakt het bedoeld hadden om in stilte defensieve oorlog toe te staan, dan staat het volgens deze theorie een defensieve oorlog toe. Maar deden ze dat? Dat hangt allemaal af van wie telt als die mensen. Koplow noemt slechts één van hen, senator William Borah. In feite onderschat Koplow de rol van Borah drastisch. In navolging van de Outlawry-beweging en intensief lobbyen door haar leiders, had Borah jarenlang publiekelijk gepromoot om oorlog te verbieden voordat er over het pact werd gestemd, en hij was behulpzaam om ervoor te zorgen dat het gebeurde. Op 26 november 1927 had Borah dit in de New York Times:
“Ik denk niet dat vredesplannen die gericht zijn op de kwestie van een 'agressor-natie' werkbaar zijn. Een agressor-natie is een misleidende en volstrekt onuitvoerbare propositie als factor in elk vredesplan. " Borah, die het eens was met het wijdverbreide begrip van de Outlawrists, geloofde dat in elke oorlog elke partij de ander de agressor zou noemen, en dat door middel van ultimatums en provocaties elke partij een andere partij tot agressor zou kunnen maken. "Ik zou geen vredesplan steunen," schreef Borah, "waarin oorlog op elk moment en onder alle omstandigheden als legitiem wordt erkend." Nadat hij had geleerd van de makers van de outlawry, gaf Borah les aan Kellogg en Coolidge en overwon hij zelfs de hindernis die was ontstaan door de overtuiging van laatstgenoemde dat het verbieden van oorlog ongrondwettelijk zou zijn.
Maar waar gaf Borah hen precies les? Zeker niet in wat elke levende professor in de Amerikaanse rechten anno 2017 volslagen onzin of een zelfmoordverdrag toeschijnt? Ja, in feite precies dat. En ik weet niet zeker of Kellogg of Coolidge het ooit in grotere mate hebben begrepen dan dit: de publieke vraag ernaar was een orkaan. Maar hier is wat het was, en waarom degenen die het Kellogg Briand-pact komen prijzen, meer van plan lijken het te begraven. Outlawry was tegen het hele instituut van oorlog volgens het model van verzet tegen duelleren - dat, zoals outlawrists opmerkte, niet was vervangen door defensief duelleren, maar door de afschaffing van het hele barbaarse instituut. Als je eenmaal een aantal oorlogen hebt goedgekeurd, motiveer je de voorbereiding op oorlogen, en dat beweegt je naar allerlei soorten oorlogen. De Outlawrists hadden dit al begrepen voordat Dwight Eisenhower deel uitmaakte van een aanval met chemische wapens op veteranen uit de Eerste Wereldoorlog in de straten van Washington, laat staan dat ze afscheidsrede hadden gedaan.
Maar als je alle oorlog verbiedt, hebben de Outlawrists begrepen, dan maak je uiteindelijk de noodzaak van een oorlog overbodig. Je organiseert geweldloze systemen voor conflictoplossing. U creëert de rechtsstaat. Je mobiliseert een omgekeerde wapenwedloop. Afdelingen voor vredesstudies hebben dit pas de laatste jaren grotendeels begrepen. Vredesactivisten hadden het in de jaren twintig. En ze drongen aan op hun visie in het verdrag dat ze schreven, dat ze onderhandelden, waarvoor ze lobbyden en dat ze goedkeurden - tegen de wil van veel van de senatoren die het ratificeerden. Si vis pacem, para pacem. Koplow citeert deze inscriptie van de pen die werd gebruikt om het verdrag te ondertekenen. Als je vrede wilt, bereid je dan voor op vrede. Dat mensen dat eigenlijk in 1928 betekenden, gaat in 2017 veel verder dan begrip. Toch staat het op schrift in zowel de tekst van het verdrag als de vele teksten van de beweging die het heeft gecreëerd. Het verbieden van alle oorlog was de bedoeling en is de wet.
Dus waarom zouden we, zoals Koplow voorstelt, een gloednieuw verdrag sluiten, naar het model van Kellogg-Briand, maar alleen een nucleaire oorlog verbieden? Ten eerste zou dit niet legaal of anderszins het bestaande Kellogg-Briand-pact annuleren, dat algemeen wordt genegeerd door dat kleine aantal mensen dat er ooit van heeft gehoord. Integendeel, het creëren van een nucleair KBP zou de aandacht vestigen op het bestaan van het totale KBP. Het beëindigen van alle nucleaire oorlog zou een krachtige stap zijn in de richting van het beëindigen van alle oorlog, zou onze soort mogelijk lang genoeg in leven houden om dat te doen, en zou ons denken in de juiste richting sturen.
Het verdrag zoals Koplow het heeft opgesteld, zou niet in strijd zijn met een verdrag dat kernwapens verbiedt, maar zou een verdrag kunnen zijn dat nucleaire naties zouden ondertekenen en ratificeren, en het zou sterker zijn dan simpelweg een toezegging om niet als eerste kernwapens te gebruiken. . Zoals opgesteld, gaat het Nucleaire Kellogg-Briand-pact verder dan het spiegelen van de taal van de KBP om de defensieve kwestie en vele andere te verfijnen. Het is goed doordacht en ik raad aan het te lezen. Begraven tegen het einde van het ontwerpverdrag is een vereiste om de inspanningen voor totale nucleaire ontwapening te versnellen. Ik denk dat het doorvoeren van een dergelijk verbod op alleen een nucleaire oorlog de afschaffing van alle oorlog zou versnellen, en dat zou kunnen gebeuren door het bewustzijn te creëren dat alle oorlog al 88 jaar illegaal is.
