Een nieuwe groep progressieve parlementsleden dagen de mythes over het buitenlands beleid van Canada uit

Door Bianca Mugyenyi, 16 november 2020

Van Canadese dimensie

Vorige week zorgde Paul Manly voor wat internationalistisch vuur in het Lagerhuis. Tijdens het vragenuur gaf het parlementslid van de Groene Partij het buitenlands beleid van de regering een onvoldoende.

'Dank u, meneer de spreker,' zei Manly. "Canada is onze toezeggingen voor buitenlandse hulp niet nagekomen, we zijn onze toezeggingen voor klimaatactie niet nagekomen, we zijn het 15e grootste wapenexporterende land, we overwegen de aankoop van offensieve F-35 stealth-straaljagers, we zijn betrokken geweest bij NAVO-oorlogen. van agressie en regimewisseling hebben we het Verdrag inzake het verbod op kernwapens niet ondertekend en hebben we onlangs geen zetel in de VN-Veiligheidsraad weten te bemachtigen. Zal de regering een volledige herziening uitvoeren van het Canadese buitenlands beleid en de rol die dit land speelt in de wereldaangelegenheden. Voor buitenlandse zaken krijgen we een V.”

Het is zeldzaam om dit soort multi-issue, progressieve kritiek op het Canadese buitenlands beleid in het Lagerhuis te horen. De onwil van de minister van Buitenlandse Zaken om direct te reageren benadrukt hoe belangrijk het is om deze boodschap naar de zetel van de besluitvorming in dit land te brengen. De spil van François-Philippe Champagne bij het bespreken van de rol van "Canada's leiderschap" bij het verdedigen van democratie en mensenrechten op plaatsen die buitenspel staan ​​bij Washington, zal velen er waarschijnlijk niet van overtuigen dat het buitenlands beleid van Canada voldoende punten verdient.

Vorige maand presenteerde Manly tijdens een webinar over Canada's plan om 88 geavanceerde straaljagers aan te schaffen. Die gebeurtenis verbrak het parlementaire stilzwijgen over de groeiende campagne om zich te verzetten tegen de besteding van 19 miljard dollar aan nieuwe offensieve gevechtsvliegtuigen.

Samen met drie andere parlementsleden, verschillende voormalige parlementsleden en 50 niet-gouvernementele organisaties steunde Manly de oproep van het Canadian Foreign Policy Institute voor een “fundamentele herbeoordeling van het Canadese buitenlands beleid.” Dit kwam op de hielen van Canada's tweede opeenvolgende nederlaag voor een zetel in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties in juni. De brief bevat 10 vragen als basis voor een brede discussie over de plaats van Canada in de wereld, inclusief de vraag of Canada lid moet blijven van de NAVO, mijnbouwbedrijven in het buitenland moet blijven steunen of zijn nauwe band met de Verenigde Staten moet behouden.

Manly staat in de voorhoede van een nieuwe groep progressieve parlementsleden - een 'ploeg' zo je wilt - die bereid is de regering rechtstreeks uit te dagen op het gebied van internationale aangelegenheden. De nieuwe NDP-parlementsleden Matthew Green en Leah Gazan, vergezeld door de al langer bestaande leden Niki Ashton en Alexandre Boulerice, hebben de moed getoond om de pro-Washington- en bedrijfsstandpunten van Canada naar voren te brengen. In een webinar in augustus over Bolivia, bijvoorbeeld, Green Dit betekent dat we onszelf en onze geliefden praktisch vergiftigen. Canada "een imperialistisch, extractivistisch land" en zei "we mogen geen deel uitmaken van een pseudo-imperialistische groep zoals de Lima-groep" die zich op Venezuela richt.

De kracht van de interventies van Green en Manly is waarschijnlijk een reactie op de nederlaag van Ottawa in haar poging om een ​​zetel in de Veiligheidsraad. Het verlies van de Trudeau-regering bij de VN was een duidelijk signaal van de internationale gemeenschap dat zij Canada's pro-Washington, militaristische, op mijnbouw gerichte en anti-Palestijnse beleid niet omarmt.

Een andere dynamiek die de 'ploeg' waarschijnlijk aanmoedigt, zijn de gecombineerde inspanningen van activisten in het hele land. De Canadian Latin American Alliance is bijvoorbeeld een kritische nieuwe stem die zich aansluit bij meer gevestigde groepen die zich op de regio richten, zoals Common Frontiers en het Canadian Network on Cuba. De anti-oorlogsbeweging is ook steeds actiever geworden World Beyond War het versterken van haar aanwezigheid in Canada en het opnieuw opduiken van het Canadese Vredescongres.

De recente herdenking van de 75e verjaardag van de atoombombardementen op Japan samen met het VN-Verdrag inzake een verbod op kernwapens het bereiken van de ratificatiedrempel heeft de nucleaire afschaffingsbeweging verder gestimuleerd. Meer dan 50 organisaties hebben een aankomend webinar onderschreven dat wordt georganiseerd door het Canadian Foreign Policy Institute met de titel "Waarom heeft Canada het VN-kernwapenverbod niet ondertekend?Tijdens het evenement zullen Hiroshima-overlevende Setsuko Thurlow en tal van Canadese parlementsleden, waaronder voormalig leider van de Groene Partij, Elizabeth May, aanwezig zijn.

De weigering van de liberalen om het Verdrag inzake het verbod op kernwapens (TPNW) te ondertekenen, is misschien meer dan enig ander probleem de enorme kloof tussen wat de regering-Trudeau zegt en wat ze doet op het wereldtoneel. Hoewel de regering beweert te geloven in een internationale, op regels gebaseerde orde, een feministisch buitenlands beleid en de noodzaak om de wereld te bevrijden van kernwapens, heeft ze nog steeds haar handtekening niet gezet onder de TPNW, een raamwerk dat vooruitgang boekt alle drie deze vermelde principes.

Zoals ik heb elders beschreven, kan deze afkeer van de TPNW de regering duur komen te staan, terwijl nog meer duistere kwesties nu de tekortkomingen van hun posities in het buitenlands beleid aan het licht brengen. De recente Boliviaanse verkiezingen waren bijvoorbeeld een duidelijke afwijzing van die van Canada stilzwijgende ondersteuning van de afzetting van de inheemse president Evo Morales vorig jaar.

Het gebrek aan internationalistische principes van de liberalen kwam volledig tot uiting toen hun onmiddellijke reactie op het verkiezingsverlies van Donald Trump was om de verkozen president van de VS, Joe Biden, onder druk te zetten om het slechtste beleid van Trump te handhaven. In Bidens eerste gesprek met een buitenlandse leider, premier Trudeau verhoogde Keystone XL– dit na een verklaring van minister van Buitenlandse Zaken Champagne, die zei dat de goedkeuring van de pijplijn “bovenaan de agenda” stond.

De gapende kloof tussen de verheven retoriek van de Trudeau-regering en haar internationale beleid biedt enorm veel voer voor progressieve politici die bereid zijn hun stem te verheffen. Voor internationalistisch ingestelde denkers en activisten buiten het parlement is het belangrijk dat we kansen proberen te creëren voor Manly en de rest van de 'ploeg' om het buitenlands beleid van de regering aan te vechten.

Bianca Mugyenyi is auteur, activist en directeur van het Canadian Foreign Policy Institute. Ze is gevestigd in Montréal.