Van Winslow Myers
Sinds 9-11 zijn de Verenigde Staten, volgens elke objectieve beoordeling een wereldomvattend militair imperium, meegezogen in een voortdurende wereldwijde burgeroorlog tussen meedogenloze extremisten (vaak onderling vechtend) en degenen, waaronder wij, die zij als hun dodelijke vijanden beschouwen . We zijn terecht verontwaardigd over de wrede onthoofdingen die op video zijn opgenomen voor verspreiding via internet. De onthoofders en zelfmoordterroristen zijn even verontwaardigd over onze uitgebreide militaire aanwezigheid in hun voorouderlijke thuislanden en drone-aanvallen op bruiloften.
Ondertussen, hoewel de regering van ons machtige rijk onze e-mails kan lezen en onze telefoons kan afluisteren, vliegt de wereldwijde geweldloze beweging om positieve verandering teweeg te brengen op de een of andere manier volledig onder haar zogenaamd alziende radarschermen. De volkeren van de aarde zijn overweldigend tegen oorlog en ze willen een eerlijk deel van de hulpbronnen van de aarde en de mogelijkheden van democratisch bestuur. Academische studies (vgl. Chenoweth en Stephan, Waarom Civil Resistance Works: de strategische logica van geweldloos conflict ) hebben bewezen dat geweldloze bewegingen over het algemeen effectiever zijn om dergelijke doelen te bereiken dan gewelddadige militaire bewegingen.
Onze media vernauwen het discours en wakkeren de vlammen aan door Amerikaanse burgers alleen door de enge lens van exceptionisme, polarisatie en geweld te laten kijken. Angstzaaiers, legio in onze cultuur, houden vol dat aanhangers van ISIS nauwelijks menselijk zijn. Maar we moeten hun menselijkheid in ons hart bewaren, ook al verafschuwen we hun daden, net zoals we onze eigen afdaling in marteling en buitengerechtelijke executies zouden moeten verafschuwen. Mensen doen niet wat die ISIS-strijders doen zonder wanhopig en gevoelloos te zijn geworden door een pijnlijk gevoel van onrechtvaardigheid. Zoals Auden schreef: "Degenen aan wie kwaad wordt gedaan, doen kwaad terug." De vraag voor ons is hoe we het beste kunnen reageren op het kwaad zonder ons eigen slechte gedrag te rationaliseren.
We kenden een nationale feestdag toe aan de radicaal geweldloze Dr. King, die alleen maar het einde van de oorlog in Vietnam eiste, en niet aan de realistische Nobelprijswinnaar Dr. Kissinger, die – hoewel hij er zijn eigen zoete tijd voor nam – eigenlijk een einde aan de oorlog. Maar terwijl we vroomheid verkondigen tijdens de jaarlijkse herdenkingen van King, is het Kissinger's meedogenloze machtsevenwichtsrekening die de beleidsdiscussie domineert - zelfs op liberaal links.
Afgezien van het vage onderscheid tussen het sadisme van onthoofdingen en de veronderstelde goede bedoelingen van degenen die de drones besturen, delen onze en hun kant de overtuiging dat moord de enige oplossing voor dit grote conflict is. Als ISIS genoeg van zijn vijanden kan doden, kan er een kalifaat worden gevestigd van Libanon tot aan Afghanistan, waarbij de verachte willekeurige grenzen die na de Eerste Wereldoorlog door de koloniale machten zijn gecreëerd, worden vernietigd. Omgekeerd, als het Westen maar genoeg terroristische leiders in Afghanistan, Jemen en Syrië kan vermoorden, zullen er gematigde elementen uit de slachting tevoorschijn komen die afstand doen van het ijdele en aanmatigende idee dat de islam voorbestemd is om een pluralistische wereld te veroveren.
Maar de aannames van zowel het huidige Amerikaanse imperium als het mogelijke moslimimperium zijn op hun eigen manieren even ijdel en bekrompen. Voortdurende massamoord door beide partijen zal nooit de onderliggende culturele ongelijkheden oplossen, en dus tenzij we iets nieuws bedenken, zal deze planetaire burgeroorlog voortduren, waarbij rekruten sneller tot terreur worden vermenigvuldigd dan ze kunnen worden uitgeroeid - een eeuwigdurende vleesmolen van geweld.
We kunnen het niet zomaar aan de verschillende extremistische groeperingen overlaten om het onderling uit te vechten. We moeten leiden, maar waarom niet een nieuwe richting inslaan? Temidden van al het handwringen over de minst slechte opties, is er een goede optie: verander het spel. Geef toe dat de Amerikaanse bezetting van Irak tot een aantal onvoorziene resultaten heeft geleid. Roep een internationale conferentie bijeen met vertegenwoordigers van zoveel mogelijk partijen die bereid zijn na te denken over hoe het geweld in te dammen en te beëindigen. Akkoord gaan met een embargo op de wapens die de regio binnenstromen.
De mogelijkheid dat we al een derde wereldoorlog aan het uitvechten zijn, terwijl we de les vergeten zijn van hoe weinig iemand in de eerste wilde of verwachtte, suggereert de noodzaak om een beroep te doen op de geest van figuren als King en Dag Hammarskjold, die belangeloze wereldambassadeur voor vrede. Naarmate we verder kijken in de tijdstroom, wordt het steeds moeilijker om te garanderen wie wel en wie niet in staat zal zijn om kernwapens te bezitten. Zelfs nu zou een ontevreden Pakistaanse generaal een kernkop kunnen overdragen aan een niet-statelijke actor met kwaadaardige bedoelingen. Het is evengoed mogelijk dat iemand in het Amerikaanse leger schurkenstaten zou worden met een atoombom en een catastrofe zou veroorzaken.
Is een derde wereldoorlog die leidt tot totale vernietiging de bedoeling van de christelijke God of de moslim Allah? We stevenen af op een absolute grens van het moorden, een grens die aan alle kanten opdoemt: een nucleaire winter, de mogelijkheid dat als maar een klein deel van de kernkoppen ter wereld, ongeacht van wie, tot ontploffing zou komen, de daaruit voortvloeiende klimaatgebeurtenis de wereld zou omhullen. wereldbol, waardoor de wereldlandbouw tien jaar lang werd stilgelegd. Alle partijen krijgen de kans om deze mogelijkheid te accepteren en overeenkomsten te sluiten die gebaseerd zijn op een gemeenschappelijk verlangen naar overleving van de mensheid - eindelijk luisterend naar de smeekbeden van miljoenen rond deze kleine planeet die wanhopig willen dat de waanzin van eindeloze oorlog stopt.
Winslow Myers, de auteur van "Living Beyond War: A Citizen's Guide", schrijft voor Peacevoice en is lid van de adviesraad van het War Prevention Initiative.
