Door Sharon Tennison, David Speedie en Krishen Mehta
18 april 2020
De pandemie van het coronavirus die de wereld teistert, brengt een langdurige volksgezondheidscrisis scherp in beeld– samen met het sombere vooruitzicht van een langdurige economische crisis die het sociale weefsel in alle landen kan vernietigen.
Wereldleiders moeten de uitgaven van middelen opnieuw beoordelen op basis van reële en huidige bedreigingen voor de nationale veiligheid – om te heroverwegen hoe deze kunnen worden aangepakt. Een voortdurende toewijding aan de NAVO, wiens wereldwijde ambities grotendeels worden aangestuurd en gefinancierd door de Verenigde Staten, moet in twijfel worden getrokken.
In 1949 beschreef de eerste secretaris-generaal van de NAVO de missie van de NAVO als "om Rusland buiten te houden, de Amerikanen binnen en de Duitsers beneden". Zeventig jaar later is het beveiligingslandschap totaal veranderd. De Sovjet-Unie en het Warschaupact zijn niet meer. De Berlijnse Muur is gevallen en Duitsland heeft geen territoriale ambities ten opzichte van zijn buren. Toch zit Amerika nog steeds in Europa met een NAVO-alliantie van negenentwintig landen.
In 1993 interviewde een van de co-auteurs, David Speedie, Michail Gorbatsjov en vroeg hem naar de verzekeringen die hij beweerde te hebben ontvangen over de niet-uitbreiding van de NAVO naar het oosten. Zijn antwoord was bot: “Mr. Speedie, we waren genaaid. Hij was heel duidelijk in zijn oordeel dat het vertrouwen dat de Sovjet-Unie in het Westen had gesteld, met de hereniging van Duitsland en de ontbinding van het Warschaupact, niet beantwoord was.
Dit roept een fundamentele vraag op: of de NAVO vandaag de wereldveiligheid vergroot of juist vermindert.
Wij zijn van mening dat er tien hoofdredenen zijn waarom de NAVO niet langer nodig is:
One: De NAVO werd in 1949 opgericht om de drie hierboven genoemde hoofdredenen. Deze redenen zijn niet langer geldig. Het veiligheidslandschap in Europa is vandaag totaal anders dan zeventig jaar geleden. De Russische president Vladimir Poetin stelde zelfs een nieuw continentaal veiligheidsarrangement voor "van Dublin tot Vladivostok", dat door het Westen zonder meer werd afgewezen. Indien aanvaard, zou het Rusland hebben opgenomen in een coöperatieve veiligheidsarchitectuur die veiliger zou zijn geweest voor de wereldwijde gemeenschap.
Twee: Sommigen beweren dat de dreiging van het huidige Rusland de reden is waarom Amerika in Europa moet blijven. Maar overweeg dit: de economie van de EU was $ 18.8 biljoen vóór Brexit, en het is $ 16.6 biljoen na Brexit. Ter vergelijking: de economie van Rusland is vandaag slechts 1.6 biljoen dollar. Geloven we dat Europa, met een EU-economie die meer dan tien keer zo groot is als die van Rusland, zich zijn eigen verdediging tegen Rusland niet kan veroorloven? Het is belangrijk op te merken dat het VK zeker in een Euro-defensiealliantie zal blijven en zeer waarschijnlijk zal blijven bijdragen aan die verdediging.
Drie: De Eerste Koude Oorlog was er een van extreme wereldwijde risico's - met twee tegenstanders van supermachten, elk gewapend met meer dan dertigduizend kernkoppen. De huidige omgeving vormt een nog groter gevaar, dat van extreme instabiliteit als gevolg van niet-statelijke actoren, zoals terroristische groeperingen, die massavernietigingswapens verwerven. Rusland en de NAVO-leidinggevenden zijn als geen ander in staat om deze dreigingen het hoofd te bieden - als ze in overleg optreden.
Vier: De enige keer dat een NAVO-lid artikel 5 heeft ingeroepen (de “aanval op één is aanval op allen”) was de Verenigde Staten na de terroristische aanslag van 11 september 2001. De echte vijand was niet een andere natie, maar de gemeenschappelijke dreiging van terrorisme. Rusland heeft deze reden voor samenwerking consequent naar voren gebracht - inderdaad, Rusland leverde onschatbare logistieke inlichtingen en basisondersteuning voor de Afghaanse inzet na 9/11. Het coronavirus heeft een ander ernstig probleem gedramatiseerd: dat van terroristen die biologische wapens bezitten en gebruiken. Dit is niet te onderschatten in het klimaat waarin we nu leven.
Vijf: Wanneer Rusland een potentiële vijand aan zijn grens heeft, zoals bij de militaire oefeningen van de NAVO in 2020, zal Rusland meer geneigd zijn om te neigen naar autocratie en de verzwakking van de democratie. Als burgers zich bedreigd voelen, willen ze leiderschap dat sterk is en bescherming biedt.
Zes: De militaire acties van de NAVO in Servië onder president Clinton en in Libië onder president Barack Obama, samen met bijna twintig jaar oorlog in Afghanistan – de langste in onze geschiedenis – waren grotendeels door de VS aangestuurd. Er is hier geen "Rusland-factor", maar deze conflicten worden gebruikt om een bestaansreden te bepleiten, voornamelijk om Rusland te confronteren.
Zeven: Samen met klimaatverandering is de grootste existentiële dreiging die van een nucleaire holocaust - dit zwaard van Damocles hangt nog steeds boven ons allemaal. Nu de NAVO bases heeft in negenentwintig landen, vele langs de Russische grenzen, sommige binnen artilleriebereik van St. Petersburg, lopen we het risico van een nucleaire oorlog die de mensheid zou kunnen vernietigen. Het risico van onopzettelijk of "vals alarm" werd tijdens de Koude Oorlog bij verschillende gelegenheden gedocumenteerd en is nu zelfs nog angstaanjagender, gezien de Mach 5-snelheid van de hedendaagse raketten.
Acht: Zolang de Verenigde Staten bijna 70 procent van hun discretionaire budget aan het leger blijven besteden, zal er altijd behoefte zijn aan vijanden, of ze nu echt zijn of zogenaamd. Amerikanen hebben het recht om te vragen waarom zulke exorbitante "uitgaven" nodig zijn en wie heeft er echt baat bij? NAVO-uitgaven gaan ten koste van andere nationale prioriteiten. We ontdekken dit te midden van het coronavirus, wanneer de gezondheidszorgstelsels in het westen jammerlijk ondergefinancierd en ongeorganiseerd zijn. Het verminderen van de kosten en nodeloze uitgaven van de NAVO zal ruimte maken voor andere nationale prioriteiten die van groter belang zijn voor het Amerikaanse publiek.
Negen: We hebben de NAVO gebruikt om unilateraal op te treden, zonder toestemming van het congres of internationale wettelijke goedkeuring. Het Amerikaanse conflict met Rusland is in wezen politiek, niet militair. Het schreeuwt om creatieve diplomatie. De waarheid is dat Amerika behoefte heeft aan meer robuuste diplomatie in internationale betrekkingen, niet aan het botte militaire instrument van de NAVO.
Tien: Ten slotte vormen exotische oorlogsspelletjes in de buurt van Rusland - in combinatie met het verscheuren van wapenbeheersingsverdragen - een groeiende dreiging die iedereen kan vernietigen, vooral wanneer de internationale aandacht is gericht op een meer ongrijpbare 'vijand'. Het coronavirus is toegevoegd aan de lijst van wereldwijde bedreigingen die nog dringender dan voorheen samenwerking vereisen in plaats van confrontatie.
Er zullen onvermijdelijk andere mondiale uitdagingen zijn waar landen in de loop van de tijd samen voor zullen staan. De NAVO op zeventigjarige leeftijd is echter niet het instrument om ze aan te pakken. Het is tijd om dit gordijn van confrontatie achter ons te laten en een wereldwijde veiligheidsaanpak te ontwikkelen, een aanpak die de dreigingen van vandaag en morgen aanpakt.
Sharon Tennison is voorzitter van het Centrum voor burgerinitiatieven. David Speedie is de oprichter en voormalig directeur van het programma over wereldwijde betrokkenheid van de VS bij de Carnegie Council for Ethics in International Affairs. Krishen Mehta is Senior Global Justice fellow aan Yale University.
Afbeelding: Reuters.
One Response
We hebben de NAVO niet nodig omdat het zo onnodig is!