Lampedusa (Italië) en Gangjeon Village, Jeju Island (S. Korea)
Genève, 24 augustus 2015. Het IPB is verheugd haar beslissing aan te kondigen om de jaarlijkse Sean MacBride Vredesprijs toe te kennen aan twee eilandgemeenschappen die, in verschillende omstandigheden, blijk geven van een diepgaande inzet voor vrede en sociale rechtvaardigheid.
LAMPEDUSA is een klein eiland in de Middellandse Zee en is het meest zuidelijke deel van Italië. Omdat het het dichtst bij de Afrikaanse kust ligt, is het sinds het begin van de jaren 2000 een belangrijk Europees toegangspunt voor migranten en vluchtelingen. Het aantal aankomsten is snel toegenomen, met honderdduizenden die gevaar lopen tijdens het reizen, en alleen al in 1900 meer dan 2015 doden.
De mensen van het eiland Lampedusa hebben de wereld een buitengewoon voorbeeld van menselijke solidariteit gegeven door kleding, onderdak en voedsel aan te bieden aan degenen die in nood op hun kusten zijn aangekomen. De reactie van de Lampedusans staat in schril contrast met het gedrag en het officiële beleid van de Europese Unie, blijkbaar alleen bedoeld om hun grenzen te versterken in een poging deze migranten buiten te houden. Dit 'Fort Europa'-beleid wordt steeds meer gemilitariseerd.
Zich bewust van zijn meerlagige cultuur, die de evolutie van het Middellandse-Zeegebied belichaamt, waar door de eeuwen heen verschillende beschavingen zich hebben vermengd en voortgebouwd op elkaars ontwikkelingen, met wederzijdse verrijking, laat het eiland Lampedusa de wereld ook zien dat een cultuur van gastvrijheid en respect voor de menselijke waardigheid zijn het meest effectieve tegengif tegen nationalisme en religieus fundamentalisme.
Om maar één voorbeeld te geven van de heldhaftige acties van de bevolking van Lampedusa, herinneren we ons de gebeurtenissen in de nacht van 7 op 8 mei 2011. Een boot vol migranten stortte neer op een rots, niet ver van de kust. Hoewel het midden in de nacht was, vormden de inwoners van Lampedusa met honderden tegelijk een menselijke ketting tussen het scheepswrak en de kust. Alleen al die nacht werden meer dan 500 mensen, waaronder veel kinderen, in veiligheid gebracht.
Tegelijkertijd is de bevolking van het eiland er heel duidelijk in dat het een Europees probleem is, niet alleen dat van hen. In november 2012 deed burgemeester Nicolini een dringend beroep op de leiders van Europa. Ze sprak haar verontwaardiging uit over het feit dat de Europese Unie, die net de Nobelprijs voor de Vrede had ontvangen, de tragedies die zich aan haar Middellandse-Zeegrenzen voordoen negeerde.
De IPB is van mening dat de dramatische situatie in het Middellandse Zeegebied – voortdurend zichtbaar in de massamedia – bovenaan de dringende prioriteiten van Europa moet staan. Veel van het probleem komt voort uit sociale onrechtvaardigheden en ongelijkheden die resulteren in conflicten waarin het Westen – door de eeuwen heen – een agressieve rol heeft gespeeld. We erkennen dat er geen gemakkelijke oplossingen zijn, maar als leidend principe zou Europa de idealen van menselijke solidariteit moeten respecteren, naast de cynische overwegingen van regeringen en entiteiten die winst/macht/hulpbronnen zoeken. Wanneer Europa bijdraagt aan het verwoesten van het levensonderhoud van mensen, zoals bijvoorbeeld in Irak en Libië, zal Europa manieren moeten vinden om die middelen van bestaan weer op te bouwen. Het zou beneden de waardigheid van Europa moeten zijn om miljarden uit te geven aan militaire interventies, en toch niet over de middelen te beschikken om in de basisbehoeften te voorzien. De belangrijkste vraag is hoe de samenwerking tussen mensen van goede wil aan beide zijden van de Middellandse Zee kan worden ontwikkeld in een langdurig, constructief, gendergevoelig en duurzaam proces.
GANGJEON VILLAGE is de locatie van de controversiële 50 hectare grote marinebasis in Jeju die door de Zuid-Koreaanse regering wordt gebouwd aan de zuidkust van het eiland Jeju, voor een geschatte kostprijs van bijna $ 1 miljard. De wateren rond het eiland worden beschermd door internationaal recht, aangezien ze deel uitmaken van een UNESCO-biosfeerreservaat (in oktober 2010 werden negen geologische vindplaatsen op het eiland erkend als Global Geoparks door het UNESCO Global Geoparks Network). Toch gaat de bouw van de basis door, hoewel de bouwwerkzaamheden vele malen zijn stopgezet door massale protesten van mensen die zich zorgen maken over de milieu-impact van de basis. Deze mensen zien de basis als een door de VS aangestuurd project dat gericht is op het indammen van China, in plaats van het verbeteren van de Zuid-Koreaanse veiligheid. In juli 2012 bekrachtigde het Zuid-Koreaanse Hooggerechtshof de bouw van de basis. Het zal naar verwachting plaats bieden aan maximaal 24 Amerikaanse en geallieerde militaire schepen, waaronder 2 Aegis-torpedojagers en 6 nucleaire onderzeeërs, plus occasionele civiele cruiseschepen bij voltooiing (nu gepland voor 2016).
Het eiland Jeju is toegewijd aan vrede sinds ongeveer 30,000 daar werden afgeslacht van 1948-54, na een boerenopstand tegen de Amerikaanse bezetting. De Zuid-Koreaanse regering verontschuldigde zich voor het bloedbad in 2006 en wijlen president Roh Moo Hyun noemde Jeju officieel een "Eiland van Wereldvrede". Deze gewelddadige geschiedenis[1] helpt verklaren waarom de mensen van Gangjeon Village (bevolking 2000) al zo'n 8 jaar geweldloos protesteren tegen het project van de marinebasis. Volgens Medea Benjamin van Code Pink: “Er zijn ongeveer 700 mensen gearresteerd en beschuldigd van hoge boetes van meer dan $ 400,000, boetes die ze niet kunnen of willen betalen. Velen hebben dagen of weken of maanden in de gevangenis doorgebracht, waaronder een bekende filmcriticus Yoon Mo Yong die 550 dagen in de gevangenis heeft doorgebracht nadat hij meerdere daden van burgerlijke ongehoorzaamheid had begaan.” De energie en inzet van de dorpelingen heeft de steun (en deelname) van activisten van over de hele wereld aangetrokken[2]. We onderschrijven de bouw van een permanent Vredescentrum op de site dat kan dienen als een focus voor activiteiten die alternatieve opvattingen weerspiegelen dan die van de militaristen.
IPB reikt de prijs uit om de zichtbaarheid van deze voorbeeldige geweldloze strijd op een cruciaal moment te vergroten. Er is veel moed voor nodig om fysiek weerstand te bieden aan het groeiende agressieve en militaristische beleid van de regering, vooral omdat ze worden gesteund door en in dienst staan van het Pentagon. Het vergt nog meer moed om die strijd over een periode van vele jaren vol te houden.
CONCLUSIE
Er is een belangrijk verband tussen beide situaties. We erkennen niet alleen de gemeenschappelijke menselijkheid van degenen die zich zonder wapens verzetten tegen de machten van overheersing op hun eigen eiland. Wij voeren het argument aan dat publieke middelen niet mogen worden besteed aan massale militaire installaties die de spanning tussen landen in de regio alleen maar vergroten; ze zouden eerder gewijd moeten zijn aan het voorzien in menselijke behoeften. Als we de middelen van de wereld blijven inzetten voor militaire in plaats van humanistische doeleinden, is het onvermijdelijk dat we getuige zullen blijven van deze onmenselijke situaties met wanhopige mensen, vluchtelingen en migranten, die gevaar lopen terwijl ze de zeeën oversteken en ten prooi vallen aan gewetenloze bendes. Daarom herhalen we in dit verband ook de basisboodschap van IPB's Global Campaign on Military Spending: Move the Money!
-------------
Over de MacBride-prijs
De prijs wordt sinds 1992 elk jaar uitgereikt door het International Peace Bureau (IPB), opgericht in 1892. Eerdere winnaars zijn onder meer: het volk en de regering van de Republiek der Marshalleilanden, als erkenning voor de rechtszaak die door het KMI is ingediend bij de Internationaal Gerechtshof, tegen alle 9 staten met kernwapens, wegens het niet nakomen van hun ontwapeningstoezeggingen (2014); evenals Lina Ben Mhenni (Tunesische blogger) en Nawal El-Sadaawi (Egyptische auteur) (2012), Jayantha Dhanapala (Sri Lanka, 2007) de burgemeesters van Hiroshima en Nagasaki (2006). Het is vernoemd naar Sean MacBride en wordt gegeven aan individuen of organisaties voor uitmuntend werk voor vrede, ontwapening en mensenrechten. (details op: http://ipb.org/i/about-ipb/II-F-mac-bride-peace-prize.html)
De (niet-monetaire) Prijs bestaat uit een medaille gemaakt in 'Peace Bronze', een materiaal dat is afgeleid van gerecyclede onderdelen van kernwapens*. Het zal formeel worden uitgereikt op 23 oktober in Padova, een ceremonie die deel uitmaakt van de jaarlijkse conferentie en Raadsvergadering van het International Peace Bureau. Zie details op: www.ipb.org. Tegen die tijd zal er nog een bulletin worden uitgegeven met details over de ceremonie en informatie over verzoeken om interviews met de media.
Over Sean MacBride (1904-88)
Sean MacBride was een vooraanstaand Iers staatsman die voorzitter was van de IPB van 1968-74 en president van 1974-1985. MacBride begon als een strijder tegen de Britse koloniale overheersing, studeerde rechten en klom op tot een hoge positie in de onafhankelijke Ierse Republiek. Hij was een winnaar van de Lenin Vredesprijs, en ook de Nobelprijs voor de Vrede (1974), voor zijn brede werk. Hij was mede-oprichter van Amnesty International, secretaris-generaal van de International Commission of Jurists en VN-commissaris voor Namibië. Terwijl hij bij IPB was, lanceerde hij het MacBride-beroep tegen kernwapens, dat de namen van 11,000 internationale topadvocaten verzamelde. Dit beroep maakte de weg vrij voor het World Court Project over kernwapens, waarin IPB een grote rol speelde. Dit resulteerde in het historische advies uit 1996 van het Internationaal Gerechtshof over het gebruik en de dreiging van kernwapens.
Over IPB
Het International Peace Bureau zet zich in voor de visie van een wereld zonder oorlog. Wij zijn Nobelprijswinnaar voor de Vrede (1910) en in de loop der jaren hebben 13 van onze officieren de Nobelprijs voor de Vrede ontvangen. Onze 300 lidorganisaties in 70 landen en individuele leden vormen een wereldwijd netwerk dat expertise en campagne-ervaring voor een gemeenschappelijk doel samenbrengt. Ons hoofdprogramma is gericht op ontwapening voor duurzame ontwikkeling, waarvan het centrale kenmerk de wereldwijde campagne voor militaire uitgaven is.
http://www.ipb.org
http://www.gcoms.org
http://www.makingpeace.org
