Hoe je niet ten strijde trekt

David Swanson, directeur, World BEYOND War

Als je in Barnes and Noble een boek zag met de titel 'How Not to Go to War', zou je dan niet aannemen dat het een gids was voor de juiste uitrusting die elke goede krijger zou moeten hebben als ze op pad gaan om een ​​beetje te doden, of misschien zoiets als dit Amerikaanse nieuwsartikel over 'Hoe je niet ten strijde trekt tegen ISIS” dat gaat allemaal over welke wet zou je moeten doen alsof een schending van het VN-Handvest en het Kellogg-Briand-pact toestaat?

Sterker nog, het nieuwe boek Hoe je niet ten strijde trekt door Vijay Mehta, komt naar ons vanuit Groot-Brittannië, waar de auteur een vooraanstaande vredesactivist is, en het is eigenlijk een reeks aanbevelingen om nooit ten oorlog te trekken. Terwijl veel boeken hun grotere eerste deel besteden aan een probleem en een korter afsluitend deel aan oplossingen, gaat het eerste tweederde deel van Mehta's boek over oplossingen, het laatste derde deel over het oorlogsprobleem. Als dit je in de war brengt, of als je niet weet dat oorlog een probleem is, kun je het boek altijd in omgekeerde volgorde lezen. Zelfs als je je bewust bent van oorlog als een probleem, kun je nog steeds profiteren van Mehta's beschrijving van hoe technologie, inclusief kunstmatige intelligentie, gruwelijke nieuwe mogelijkheden creëert voor oorlogen die erger zijn dan we hebben gezien of zelfs maar gedacht.

Vervolgens raad ik de lezer aan om naar hoofdstuk vijf te gaan, tegen het einde van het eerste deel van het boek, omdat het een oplossing biedt voor hoe we beter zouden kunnen denken en spreken over economie en overheidsuitgaven, een oplossing die tegelijkertijd duidelijk maakt wat er mis is met onze huidige manier van denken.

Stel je voor dat er een miljardair is die elk jaar veel geld "verdient" en veel uitgeeft. Stel je nu voor dat deze miljardair een superdeskundige accountant inhuurt die een manier bedenkt om het bedrag dat de miljardair uitgeeft aan hekken en alarmsystemen en waakhonden en kogelvrije SUV's en privébewakers met tasers en handvuurwapens aan de positieve kant van het grootboek toe te voegen. Deze miljardair brengt $ 100 miljoen binnen en geeft $ 150 miljoen uit, maar $ 25 miljoen gaat naar "beveiligingsuitgaven", dus dat gaat over naar de inkomstenkant van de dingen. Niet dat hij 125 miljoen dollar binnenhaalt en 125 miljoen dollar uitgeeft. Zin?

Het slaat natuurlijk nergens op! Je kunt geen 100 miljoen dollar betaald krijgen, 100 miljoen dollar uitgeven aan wapens en nu 200 miljoen dollar hebben. Je hebt je geld niet verdubbeld; je bent blut, vriend. Maar dit is precies hoe een econoom het bruto (en ik bedoel bruto) binnenlands product (bbp) van een land berekent. Mehta stelt een wijziging voor, namelijk dat wapenproductie, oorlogsindustrieën, niet worden meegeteld in het bbp.

Dit zou het BBP van de VS verlagen van zo'n 19 biljoen dollar naar 17 biljoen dollar, en bezoekers uit Europa helpen begrijpen waarom de plaats er zoveel armer uitziet dan de hogepriesters van de economie ons vertellen. Het zou zelfs politici uit Washington DC kunnen helpen begrijpen waarom kiezers die het volgens hen zo goed doen zo ongelooflijk boos en verontwaardigd zijn.

Terwijl militaire uitgaven vermindert eigenlijk banen en economisch voordeel in vergelijking met het helemaal niet belasten van geld of het op andere manieren uitgeven, militaire uitgaven zijn op papier gelijk aan economische "groei" omdat het wordt toegevoegd aan het BBP. Dus je wordt arm terwijl je in een 'rijk' land woont, iets dat de Amerikaanse regering heeft bedacht hoe je dat kunt krijgen heel veel mensen verdragen en er zelfs trots op zijn.

Hoofdstukken 1-4 behandelen manieren om systemen te ontwikkelen voor het bevorderen en handhaven van vrede, precies wat we proberen te doen World BEYOND War. Een van Mehta's aandachtspunten is het creëren van vredesafdelingen van de regering. Ik ben hier altijd voorstander van geweest en heb altijd gedacht dat het veel te kort zou schieten, dat een regering zich in haar geheel naar vrede zou moeten wenden, niet slechts in één departement. Momenteel hebben het Amerikaanse leger en de CIA soms, zoals in Syrië, troepen die ze hebben bewapend en getraind om met elkaar te vechten. Als een Amerikaans ministerie van Vrede nu mensen naar Venezuela zou sturen om oorlog te helpen voorkomen, zouden ze het opnemen tegen de Amerikaanse agentschappen die een oorlog proberen te beginnen. Het US Institute of Peace verzet zich niet tegen de oorlogen van de regering waarvan het deel uitmaakt, en steunt deze soms.

Om dezelfde reden heb ik altijd twijfels gehad over het idee van Mehta om legers om te vormen tot instellingen die nuttige geweldloze dingen doen. Er is een lange geschiedenis van het Amerikaanse leger dat doet alsof het om humanitaire redenen handelt. Maar alles wat we kunnen doen om vredesafdelingen binnen regeringen te ontwikkelen, of vredescentra daarbuiten, ben ik voor.

Mehta gelooft dat er veel geld in de zakken zit van rijke individuen en organisaties die bereid zijn het in vredesgroepen te investeren. Hij gelooft dat enkele compromissen om het te krijgen de moeite waard zijn om te sluiten. Dit is ongetwijfeld waar, maar de duivel zit in de details. Is het compromis een vermijding om de schuld te geven aan 's werelds grootste oorlogsmakers, een focus op arme landen als de vermeende bronnen van oorlog? Zal economische hulp aan plaatsen in oorlog net zoveel goeds doen als zou kunnen worden gedaan door te pleiten voor vrede in de verre keizerlijke hoofdsteden die betrokken zijn bij de oorlogen?

“Ernstig geweld wordt over het algemeen gepleegd door jonge mannen.” Zo begint hoofdstuk 4. Maar is het waar? Wordt het eigenlijk niet gepleegd door oude politici die erin slagen jongere mensen, meestal mannen, ertoe te brengen hen te gehoorzamen? Het is toch op zijn minst de combinatie van deze twee. Maar het opzetten van vredescentra die jongeren voorlichten over vrede en hen andere opties dan oorlog bieden, is zeker wenselijk.

Dat geldt ook voor het ontwikkelen van het inzicht dat het echt mogelijk is om nooit meer oorlog te voeren.