Hoe internationaal recht het bombarderen van burgers in de Amerikaanse oorlog tegen terreur mogelijk maakt

By Peace Science Digest, Augustus 12, 2021

Deze analyse vat het volgende onderzoek samen en reflecteert erop: Nylen, AJ (2020). Grensgerechtigheid: internationaal recht en 'wettelijke' ruimten in de 'War on Terror'. Europees tijdschrift voor internationale betrekkingen, 26 (3), 627-659. https://doi.org/10.1177/1354066119883682

Deze analyse is de eerste van een vierdelige serie ter herdenking van de 20^th verjaardag van 11 september 2001. Door recent academisch werk over de desastreuze gevolgen van de Amerikaanse oorlogen in Irak en Afghanistan en de Global War on Terror (GWOT) in bredere zin onder de aandacht te brengen, willen we met deze serie een kritische heroverweging van de Amerikaanse reactie op terrorisme en een open dialoog over beschikbare geweldloze alternatieven voor oorlog en politiek geweld.

Talking Points

• De regering-Obama construeerde het concept van grensgebieden - gebieden die buiten de controle van de staat staan ​​maar binnen de territoriale grenzen van een staat vallen - om "wettelijke beperkingen bij het gebruik van militair geweld te omzeilen" en "wat velen als extralegaal gedrag zouden beschouwen" te verdoezelen. in de Amerikaanse drone-oorlogsvoering.
• De Conventies van Genève werden gebruikt om Amerikaanse drone-aanvallen in Pakistan, Jemen en Somalië te rechtvaardigen door grensregio's binnen deze landen af ​​te schilderen als 'wetteloos', 'chaotisch' en 'meedogenloos', waardoor deze regio's hun soevereiniteit werden ontnomen en onderworpen aan een extraterritoriale staat. geweld.
• Door de War on Terror af te schilderen als een niet-internationaal gewapend conflict, kon de regering-Obama “beweren dat ze nog steeds het internationale recht hoog [e] ld en respecteert [ed] in haar militaire operaties … binnen het kader van een meer tolerante reeks van regelgeving.”

 Sleutelinzicht voor het informeren van de praktijk

• Ongecontroleerde drone-aanvallen op burgerbevolking behoren tot de erfenis van de Amerikaanse reactie op terrorisme na de aanslagen van 11 september^th- het is tijd om het idee te verwerpen dat drone-aanvallen een effectief en ethisch instrument zijn voor de nationale veiligheid en om de autoriteit van het congres over oorlogsvoering opnieuw te bevestigen.

Samengevat

De terroristische aanslagen van 11 september 2001 luidden een dramatisch nieuw tijdperk in in het buitenlands en nationaal veiligheidsbeleid van de VS, met name de autorisatie van 2001 om militair geweld te gebruiken (AUMF). Sindsdien is de AUMF door drie presidentiële administraties gebruikt om Amerikaanse militaire actie tegen Al-Qaeda en zijn 'geassocieerde strijdkrachten' in zogenaamde grensgebieden te rechtvaardigen - gebieden die buiten de controle van de staat vallen maar binnen de territoriale grenzen van een staat vallen en soms bestuurd door stammen of andere lokale groepen die vijandig staan ​​tegenover de staat. Grensgebieden zijn niet staatloos, maar vormen een andere categorie politieke organisatie die niet formeel wordt erkend in het internationale recht.

Alexandria J. Nylen, die de rechtsbeginselen van het oorlogsrecht in gedachten houdt, vraagt ​​zich af hoe het discours van het internationaal recht werd gebruikt om extraterritoriale Amerikaanse drone-aanvallen in grensgebieden in Pakistan, Jemen en Somalië mogelijk te maken. Ze betoogt dat de Amerikaanse regering onder de regering-Obama het concept van grensgebieden heeft geconstrueerd om "wettelijke beperkingen te omzeilen" in ad bellum-sap en jus in bello regels van militair geweld "om te verdoezelen wat velen als extralegaal gedrag zouden beschouwen." Haar resulterende analyse laat zien "hoe geweld, zichtbaarheid en territorium een ​​rol spelen bij de uitoefening van de staatsmacht", waardoor burgerslachtoffers nodig zijn om zich te verdedigen tegen wereldwijd terrorisme.

Het onderzoek onderzoekt eerst hoe internationaal recht kan worden geïnterpreteerd om te passen bij de politieke agenda's van machtige landen en biedt ten tweede een discoursanalyse van 16 documenten (interne memo's en openbare toespraken) van de regering-Obama over de juridische status van drone-aanvallen.

Het concept van staatssoevereiniteit ligt ten grondslag aan het internationale recht en creëert een "binnen/buiten" binair getal dat gebieden die een duidelijke wettelijke indeling tarten, zoals grensgebieden, als wetteloos beschouwt. Dit resulteert in "legale grijze zones" waar machtige landen grensgebieden kunnen afbakenen op een manier die het veronderstelde gebrek aan politieke en juridische instellingen in de gebieden versterkt en het internationaal recht selectief interpreteren om een ​​gemilitariseerde oplossing voor een uitgesproken gebrek aan orde te bevorderen. Uit de discoursanalyse van de auteur bleek bijvoorbeeld dat grensgebieden door de regering-Obama werden beschreven als 'wetteloos', 'chaotisch' en 'meedogenloos' en werden neergezet als onderscheidende gebieden ten opzichte van de landen waar ze zich bevinden. Als gevolg hiervan zijn deze gebieden "onderworpen aan verschillende normen van staatsgeweld", omdat machtige landen een "valse veronderstelling [die] aanduidt dat ze minder bescherming verdienen tegen externe agressie." Het opleggen van de rechtsstaat in grensgebieden door middel van militair geweld wordt de beleidsdoelstelling die wordt gezien als het "normatieve goed", ongeacht het bestaan ​​van lokale, niet-Euro-Amerikaanse bestuursstructuren in die gebieden.

Door de locatie van drone-aanvallen aan te wijzen als grensgebieden, een categorie buiten het traditionele begrip van staatssoevereiniteit waarop internationaal recht is gebaseerd, boog de regering-Obama de interpretatie van ad bellum-sap en jus in bello principes met betrekking tot het gebruik van militair geweld. Uit de discoursanalyse bleek dat de regering-Obama vertrouwde op de Conventies van Genève om de legaliteit van drone-aanvallen in Pakistan, Jemen en Somalië te rechtvaardigen. Ten eerste, betreffende ad bellum-sap principes voerde de regering aan dat de oorlog tegen Al-Qaeda gerechtvaardigd was als een niet-internationaal gewapend conflict (NIAC), die het Amerikaanse leger in staat zou stellen drone-aanvallen uit te voeren in gebieden buiten actieve oorlogsgebieden, gebaseerd op het recht van de VS om te reageren op en zich te verdedigen tegen dreigende aanvallen. Deze bewering hing af van de herinterpretatie van de zaak van het Amerikaanse Hooggerechtshof Hamdam tegen Rumsfeld, die Amerikaanse militaire operaties tegen Al-Qaeda definieerde als een NIAC, maar die indeling was alleen van toepassing op de Amerikaanse operaties in Afghanistan. In juridische witboeken die zijn beoordeeld voor de discoursanalyse, Hamdam tegen Rumsfeld werd toegepast op alle wereldwijde terrorismebestrijdingsoperaties.

Ten tweede, betreffende jus in bello Volgens de regering-Obama was elke dodelijke actie in grensgebieden legitiem als deze werd uitgevoerd in overeenstemming met de principes van de NIAC-wet. Het internationale recht is echter minder specifiek over welke principes van toepassing zijn op NIAC's in vergelijking met oorlog tussen staten. Hierdoor kon de regering "beweren dat ze nog steeds het internationaal recht handhaafde en respecteerde tijdens haar militaire operaties ... binnen het kader van een meer tolerante reeks voorschriften."

De discoursanalyse onthulde geen verwijzing naar "lokale wetgeving of ordeningsprincipes" in de gebieden die onderhevig zijn aan drone-aanvallen. Ironisch genoeg hebben de drone-aanvallen het lokale bestuur gemaakt moeilijker in deze gebieden. Een voorbeeld illustreert deze realiteit in het Pakistaanse grondgebied van Noord-Waziristan, waar de VS tijdens een tweedaagse bijeenkomst een plaatselijke geschillenraad aanvielen, waarbij bijna 50 mensen om het leven kwamen. Terwijl de VS beweerden dat deze drone-aanval gerechtvaardigd was op basis van hun juridische redenering, beweren ooggetuigen dat geen van de slachtoffers militanten waren. Als gevolg hiervan zijn lokale raden huiverig om elkaar te ontmoeten, uit angst dat hun activiteiten door Amerikaanse dronepiloten verkeerd kunnen worden geïnterpreteerd als bedreigend. De hier genoemde juridische machinaties, in combinatie met de onzichtbaarheid van deze gebieden als gevolg van hun marginalisering in een internationaal systeem gebaseerd op staatssoevereiniteit, maken extraterritoriaal staatsgeweld toelaatbaar met weinig controles op de staatsmacht.

Informerende praktijk

Dit onderzoek onderstreept de gepolitiseerde aard van de wet en de uitvoering ervan, opgetekend door Martin Luther King Jr. in zijn Letter from a Birmingham Jail: "Soms is een wet rechtvaardig op zijn gezicht en onrechtvaardig in zijn toepassing." De Geneefse Conventies zijn geschreven om burgers tegen oorlog te beschermen, maar zijn door machtige landen – namelijk de VS – ingewikkeld gemaakt om aanvallen op de burgerbevolking te rechtvaardigen bij het nastreven van wereldwijde terrorismebestrijdingsoperaties. Belangrijk is dat zowel de Republikeinse als de Democratische regeringen deze interpretatie naar voren hebben gebracht en drone-aanvallen hebben voortgezet met ongecontroleerde macht en zonder toezicht van het congres. Dit is de erfenis van de Amerikaanse reactie op het terrorisme na 11 september^th, en het is van cruciaal belang om drone-aanvallen opnieuw te onderzoeken als een bron van nationale veiligheid.

Er is weinig publiekelijk bekend over drone-aanvallen, maar de bekendheid van het probleem is hierdoor toegenomen klokkenluider lekt en onderzoeks journalistiek. Kritieken op oorlogsvoering met drones kunnen worden gecategoriseerd in termen van ethiek en effectiviteit. Rapporten van klokkenluiders en onderzoeksjournalisten tonen de enorme tol van drone-aanvallen aan burgers, ondanks officiële beweringen van de overheid dat drone-aanvallen nauwkeurig zijn in het richten. Bijvoorbeeld tijdens een periode van vijf maanden in Afghanistan, waren bijna 90% van de gedode mensen niet de "beoogde doelen". Niet alleen zijn drone-aanvallen onnauwkeurig in hun doel, maar het gebruik ervan heeft ook dubieuze effecten gehad op de bestrijding van de terroristische organisaties waarop de strategie zich moet richten. Kijk naar de Taliban in Afghanistan: de allereerste organisatie en het eerste land dat het doelwit werd van de wereldwijde terrorismebestrijdingsoperaties van de VS is nog steeds actief en begint, als de eerste rapporten kloppen, het gebruik van onbemande drones om aanvallen uit te voeren tegen de Afghaanse regering. Niet alleen hebben de Taliban standgehouden ondanks Amerikaanse drone-aanvallen en militaire interventie, maar ze hebben ook hun capaciteit en instrumenten vergroot om hun gewelddadige campagne voort te zetten om de controle over Afghanistan terug te krijgen.

Terugkerend naar en heroverwegen van de geaccepteerde uitdrukking van "beoogde doelen", vormt de toepassing van oorlogsvoering met drones een serieus ethisch dilemma, aangezien het in wezen alle mannen van militaire leeftijd in deze gebieden als militanten werpt, ongeacht hun werkelijke rol in vijandelijkheden. Het is onmiskenbaar willekeurig in de uitvoering ervan. Maar de risico's omvatten niet alleen het verlies van mensenlevens voor burgers. Onderzoek toont het enorme trauma dat gemeenschappen in de doelregio's van drone-aanvallen ervaren, door emotionele inzinkingen, nachtmerries, verlies van eetlust, slapeloosheid en andere emotionele en fysieke symptomen te beschrijven. Vergelijkbaar tekenen van trauma zijn aanwezig in het Amerikaanse militaire personeel dat belast is met het verzamelen van inlichtingen en het aanvallen van doelen.

Maar ondanks deze problemen met drone-aanvallen, blijven de VS ze gebruiken, zo recent als juli 2021 in Somalië. Het gebrek aan toezicht door het congres en goedkeuring voor militaire actie is waarschijnlijk een van de redenen waarom drone-aanvallen doorgaan. Door het Congres weer bij het besluitvormingsproces te betrekken door zijn macht om oorlog te voeren opnieuw te doen gelden, kan de president zijn onbeperkte macht om burgers te bombarderen, terugdringen. Stel je bijvoorbeeld voor dat het Congres zijn autoriteit had laten gelden en de juridische grondgedachte van de regering-Obama had aangevochten door te wijzen op de herinterpretatie van rechtszaken en de Conventies van Genève en te weigeren militaire actie goed te keuren. Stel je ook eens voor dat de VS, in plaats van een misplaatst militair veiligheidsparadigma aan te nemen, op terrorisme hadden gereageerd met instrumenten voor vredesopbouw. Hoeveel burgers zouden er vandaag nog in leven zijn, en hoeveel dichter zouden we bij een wereld kunnen zijn waar gewelddadige extremistische groeperingen niet gemakkelijk rekruten en steun vinden? [KC]

Discussievragen

• Vermindert de toepassing van de Conventies van Genève, geschreven om burgers tegen oorlog te beschermen, om aanvallen met drones te rechtvaardigen, de kracht van het internationaal recht door aan te tonen hoe landen de principes ervan kunnen omzeilen, of de kracht ervan aan te tonen omdat landen gedwongen zijn deze wetten te gebruiken bij het uitvoeren van hun militaire activiteiten?
• Wat zijn andere manieren om een ​​einde te maken aan de Amerikaanse oorlogsvoering met drones, afgezien van actie van het congres, en welke nieuwe benadering(en) kunnen worden gebruikt om de dreiging van terrorisme (vermeend of reëel) te verminderen?

Verder lezen

Lederach, J.P. (2011). Terrorisme aanpakken: een theorie van verandering. In JP Lederach, R. Clos, D. Ansel, A. Johnson, L. Weis, J. Brandwein, & S. Lee (red.), Somalië. Ruimte creëren voor nieuwe benaderingen van vredesopbouw (pp. 7-19). Leven & Vrede Instituut. Betreden op 2 augustus 2021, vanaf https://kroc.nd.edu/assets/239570/somalia_lpi_kroc.pdf

Scahill, J. (2015, 15 oktober). Het moordcomplex. Het snijpunt. Betreden op 2 augustus 2021, vanaf https://theintercept.com/drone-papers/the-assassination-complex/

Woods, C. (2012, 25 september). 'Drones veroorzaken massale trauma's onder burgers', vindt een grote studie. Het Bureau of Investigative Journalism. Betreden op 2 augustus 2021, vanaf https://www.thebureauinvestigates.com/stories/2012-09-25/drones-causing-mass-trauma-among-civilians-major-study-finds

McCann, S. (2021, 28 juli). Biden mag de Amerikaanse interventie in Somalië niet verlengen. Inkstick-media. Betreden op 3 augustus 2021, vanaf https://inkstickmedia.com/biden-shouldnt-prolong-us-intervention-in-somalia/

Initiatief voor oorlogspreventie. (2021, 21 juni). Intrekking van de machtiging voor het gebruik van militair geweld (AUMF) uit 2002 in Irak. Er kan meer worden gedaan om oorlogen voor altijd te beëindigen en authentieke veiligheid te bereiken. Betreden op 2 augustus 2021, vanaf https://warpreventioninitiative.org/aumf-repeal/

Vredeswetenschappelijk overzicht. (2021, 16 april). Kunstmatige intelligentie in de Amerikaanse terrorismebestrijding en de (onontkoombare) mist van eindeloze oorlog. Betreden op 2 augustus 2021, vanaf https://peacesciencedigest.org/artificial-intelligence-in-u-s-counterterrorism-and-the-inescapable-fog-of-endless-war/

organisaties

Luchtoorlogen: https://airwars.org

Bureau voor Onderzoeksjournalistiek: https://www.thebureauinvestigates.com

Quincy Instituut voor Verantwoordelijk Staatsmanschap: https://quincyinst.org