Door Alfred de Zayas, 25 maart 2024
Opmerkingen in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
Excellenties, geachte afgevaardigden,
De onwettigheid van eenzijdige dwangmaatregelen die door bepaalde landen tegen andere staten, bedrijven en individuen zijn opgelegd, is gedocumenteerd in onderzoeken van de Verenigde Naties die teruggaan tot het baanbrekende rapport dat in 2000 werd uitgebracht door de Subcommissie voor de Bevordering en Bescherming van de Mensenrechten.[1], het rapport uit 2012 van Hoge Commissaris Navi Pillay[2], en Algemeen Commentaar Nr. 8 van het Comité voor Economische Sociale en Culturele Rechten[3].
Tientallen resoluties van de Algemene Vergadering, meest recentelijk van 19 december 2023[4], resoluties van de Mensenrechtenraad, laatstelijk van 11 oktober 2023[5], de specifieke schendingen van het internationaal recht identificeren die inherent zijn aan UCM's en de bedreiging die deze vormen voor de internationale vrede en veiligheid. Deze resoluties, die met ruime meerderheid zijn aangenomen, dringen er bij alle staten op aan de UCM's op te heffen. Eenendertig resoluties van de Algemene Vergadering veroordelen het Amerikaanse embargo tegen Cuba, meest recentelijk op 2 november 2023[6].
Ondanks de duidelijke wil van de wereldwijde meerderheid dat UCM’s worden afgeschaft, schenden een aantal staten deze resoluties ongestraft en blijven dwangmaatregelen opleggen met onwettige binnenlandse en extraterritoriale gevolgen. Op het omzeilen van deze onwettige UCM's staan draconische sancties. Deze op dwang gebaseerde internationale orde eigent zich de functies van de Verenigde Naties toe en ondermijnt haar autoriteit en geloofwaardigheid.
Het is belangrijk om te erkennen dat de schijn dat niet elk uitvoerend bevel legitiem is of gehoorzaamd moet worden, zoals we weten van Sophocles Antigone[7] en werd bevestigd in de uitspraak van het Derde Proces van Neurenberg, de Rechters proces[8].
Veel naziwetten waren ‘wetten’, maar alleen in naam. Het waren dictaten die de essentie van gerechtigheid schonden. Dat geldt ook voor de Europese en Amerikaanse wetten over slavernij en slavenhandel, de wetten opgelegd door koloniale machten, en de wetten van Apartheid.
Wanneer wetten niet de gerechtigheid dienen, maar eerder de geopolitieke overheersing, ondermijnen ze de rechtsstaat zelf, en wat wij de beschaving noemen.[9]. In plaats van zich voor dergelijke onwettige maatregelen te buigen, hebben alle beschaafde mensen de plicht zich daartegen te verzetten.
Beschaving vereist dat staten, individuen en ondernemingen weerstand de kaping van de rechtsbedeling, de instrumentalisering van de wet voor macht en onrecht, onder meer via onrechtmatige UCM's.
Er is gedocumenteerd dat UCM's leiden tot grove schendingen van de mensenrechten, waaronder het recht op leven, voedsel, gezondheid, water en sanitaire voorzieningen. UCM’s hebben snelle en effectieve actie tegen pandemieën zoals Covid-19 belemmerd, hebben uitbraken van cholera, polio en tuberculose verergerd, levensreddende kankerbehandelingen belemmerd en zijn verantwoordelijk voor honderdduizenden sterfgevallen wereldwijd[10].
Wij zijn getuige achteruitgang in het respect dat verschuldigd is aan het internationaal recht en de menselijke waardigheid. Overheidsadvocaten zouden hun regeringen moeten adviseren hoe ze het beste aan internationale verdragen en normen kunnen voldoen, en niet hoe ze mazen in de wet kunnen vinden en zich kunnen onttrekken aan internationale verplichtingen.
Ondanks de dodelijke gevolgen van UCM's bagatelliseren overheidsjuristen in sommige landen deze in een poging het democratische publiek te misleiden door te geloven dat UCM's legitieme doeleinden dienen. Het is diepgaand cynisch een beroep doen op de mensenrechten in een poging maatregelen te rechtvaardigen die aantoonbaar de rechten van de meest kwetsbaren schenden.
Slachtoffers en daders zijn hier omgekeerd. De praktijk van UCM’s laat zien hoe juridische concepten en taal zijn gecorrumpeerd, hoe mensenrechten worden bewapend om de mensenrechten te vernietigen. Cognitieve dissonantie wordt het nieuwe normaal. Nee, het verhaal van een vermeend goed einde is vals. Het geopolitieke doel rechtvaardigt niet de criminele middelen.
De diagnose is duidelijk: UCM's veroorzaken humanitaire crises en juridische en sociale chaos, waardoor slachtoffers geen effectieve toegang tot de rechter en geen rechtsmiddelen hebben. UCM’s zijn onverenigbaar met de nobele principes van het VN-Handvest[11] en de grondwetten van veel VN-agentschappen, waaronder UNESCO en de WHO.
Laten we daarom ontsnappen aan de epistemologische valstrik, en stop met het noemen van UCM's als “sancties”. De Slechts wettelijke sancties zijn de sancties die hierdoor worden opgelegd Veiligheidsraad. Al het andere vormt het onwettige gebruik de kracht in strijd met de letter en de geest van het VN-Handvest, in het bijzonder artikel 2, lid 4.
Bovendien impliceert het woord ‘sancties’ dat de staat die deze oplegt de morele of juridische autoriteit heeft om dit te doen. Dit is niet het geval zoals uiteengezet door de speciale VN-rapporteurs Dr. Idriss Jazairy, Dr. Alena Douhan, Dr. Michael Fakhri en anderen.
Ik zal onze diagnose niet verder uitwerken, maar geef er de voorkeur aan nu pragmatische voorstellen te formuleren over hoe we de internationale orde kunnen redden en hoe we dat kunnen doen geef verhaal en herstel aan de slachtoffers.
In gedachten houdend dat sommige staten volharden in het toepassen van UCM's op ongeveer een derde van de bevolking van de planeet, en dat zij dit tot nu toe ongestraft hebben gedaan, stel ik voor dat:
- VN-agentschappen zoals de ILO, UNDP, UNEP, UNESCO, UNICEF en de WHO verzamelen, kwantificeren en evalueren voortaan de schade veroorzaakt door UCM's. Effectbeoordelingen moeten op grote schaal worden gepubliceerd.
- Er moet een internationaal observatorium worden opgericht om de impact van UCM's te documenteren. Dit observatorium of “UCM Watch” zou moeten functioneren onder de VN-Mensenrechtenraad en worden onderhouden door OHCHR, dat een database zou moeten bijhouden en een monitoringmechanisme zou moeten opzetten.
- De Algemene Vergadering zou zich moeten beroepen op artikel 96 van het VN-Handvest en de juridische kwesties in verband met UCM's naar het ICJ moeten verwijzen voor een advies over hun onwettigheid en de hoogte van de schadevergoeding die aan de slachtoffers moet worden betaald. Het Internationaal Gerechtshof zou ook moeten overwegen of de humanitaire crises en duizenden sterfgevallen veroorzaakt door UCM’s ‘misdaden tegen de menselijkheid’ vormen in de zin van artikel 7 van het Statuut van Rome.
- Op grond van artikel 9 van het Genocideverdrag van 1948[12]Staten die partij zijn bij het Internationaal Gerechtshof moeten de vraag voorleggen of het opzettelijk creëren van omstandigheden die in feite een groep geheel of gedeeltelijk vernietigen, plausibel genocide inhoudt. Het vereiste van “opzet” kan worden afgeleid uit de voorzienbaarheid van de sterfgevallen als gevolg van UCM’s. Het oordeel van het Internationaal Gerechtshof in Bosnië versus Servië een verplichting tot preventie oplegt[13].
- De interstatelijke klachtenprocedures van verschillende VN-verdragsorganen moeten worden ingeschakeld. Artikel 41 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten verleent de Mensenrechtencommissie de jurisdictie om klachten tussen staten te onderzoeken over ernstige schendingen van de mensenrechten, waaronder het recht op leven. Bij gebrek aan voorbehouden bij dit artikel valt dit onder de bevoegdheid van het Mensenrechtencomité eerste fractie gevestigd. Het Facultatief Protocol bij het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten zou ook voorzien in klachten tussen staten op grond van artikel 10[14].
- De wetten van veel landen leggen een burgerplicht op om mensen te helpen die in ernstig levensgevaar verkeren. Deze wetten worden ook wel genoemd plicht van reddingswetten.[15] Ongetwijfeld brengen UCM's een ernstig levensgevaar met zich mee, en staten moeten ervoor zorgen dat individuen en bedrijven onder hun jurisdictie zich houden aan deze plicht om de wetten te helpen en niet in gevaar komen. medeplichtig bij UCM-misdaden.
- Staten moeten diplomatieke bescherming uitoefenen namens individuen en bedrijven die worden bestraft door staten die UCM's opleggen.
Excellenties
Als we willen dat internationale instellingen, tribunalen en andere mechanismen goed functioneren, moeten we ervoor zorgen dat alle partijen zich opnieuw verbinden aan de doelstellingen en beginselen van de Verenigde Naties. We moeten ontsnappen aan de epistemologische valstrik en verwerp de poging om UCM’s te camoufleren als “sancties”, verwerp de onethische eis van “naleving” van wat in werkelijkheid is totalitair bevelen die de soevereine gelijkheid van staten en de zelfbeschikking van volkeren schenden.
Ik nodig alle hier aanwezigen uit om de spiritualiteit van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens te herontdekken en ervoor te zorgen dat het gezag en de geloofwaardigheid van de Verenigde Naties worden versterkt door het naleven van VN-resoluties, en niet worden ondermijnd door medeplichtigheid in het tolereren van UCM’s, die in zeer reële zin een manifestatie vormen van een rebellie tegen het VN-Handvest en met zich meebrengen misdaden tegen de menselijkheid. Ik dring er bij u op aan constructief te werken aan samenwerking en verzoening op deze gemeenschappelijke planeet van ons.
Ik dank u voor uw aandacht
[1] E/CN.4/Sub2/2000/33-https://digitallibrary.un.org/record/422860
[2] A/HRC/19/33-https://undocs.org/Home/Mobile?FinalSymbol=A%2FHRC%2F19%2F33&Language=E&DeviceType=Desktop&LangRequested=False
[3] E/C.12/1997/8-https://www.refworld.org/legal/general/cescr/1997/en/52393
[4] https://www.un.org/en/ga/78/resolutions.shtml
[5] https://www.ohchr.org/en/hr-bodies/hrc/regular-sessions/session54/res-dec-stat
[6]-https://www.undocs.org/Home/Mobile?FinalSymbol=A%2FRES%2F78%2F7&Language=E&DeviceType=Desktop&LangRequested=False. Res. 78/7
[7] https://classics.mit.edu/Sophocles/antigone.html
[8] https://www.archives.gov/files/research/captured-german-records/microfilm/m889.pdf
[9]-https://iihl.org/the-laws-of-humanity/
-https://www.icrc.org/en/doc/assets/files/other/irrc-844-coupland.pdf
-https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-94-6265-299-6_3
jeffrey sachs, De prijs van beschaving, Willekeurig Huis, New York 2011.
[10] https://cepr.net/images/stories/reports/venezuela-sanctions-2019-04.pdf
[11] Zie ook de 25 Principes van internationale orde, gepubliceerd als Hoofdstuk 2 van A. de Zayas, Bouwen aan een rechtvaardige wereldorde, Duidelijkheidspers, 2021.
[12] Het is niet mogelijk om een zaak tegen de VS in te dienen op grond van artikel 9, omdat de VS bij de ratificatie van het Verdrag in 9 een voorbehoud hebben gemaakt tegen artikel 1992. Maar het is wel mogelijk om een zaak aan te spannen tegen Canada, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en alle andere landen. het opleggen van UCM’s en het veroorzaken van lijden en dood in landen als Cuba, Nicaragua, Syrië, Venezuela, Zimbabwe, enz.
[13] https://icj-cij.org/case/91
[14] https://www.ohchr.org/en/instruments-mechanisms/instruments/optional-protocol-international-covenant-economic-social-and
[15] https://www.thelaw.com/law/good-samaritan-laws-the-duty-to-help-or-rescue-someone.218/
