De oorlogszaken is zeer goed georganiseerd.
Hoe beïnvloedt dit de Amerikaanse regering?
De belangrijkste instrumenten zijn lobbybedrijven, denktanks, advocatenkantoren en pressiegroepen zonder winstoogmerk. Het volgende kaart laat zien hoe elk de oorlogsactiviteiten helpt.
Het militaire budget is minimaal $ 886 miljardwaarvan ruim de helft naar bedrijven. Hoe hoger het militaire budget, hoe meer oorlogsbedrijven (“defensiecontractanten”) verdienen.
De verwerking van de VS heersende klasse profiteert rechtstreeks van deze bedrijfsactiviteit via bestuurscompensatie, aandeelhoudersdividenden (bijv. LMT, NOC, GD), En terugkopen van aandelen, waardoor de aandelenkoers stijgt. Op de langere termijn profiteert de heersende klasse van oorlog door oorlogsbedrijven te kopen en verkopen (vaak via Private Equity) en door economieën open te wrikken (bijvoorbeeld die van de Amerikaanse onderkoning Paul Bremer). edicten het openstellen van de Iraakse economie – van de landbouw tot de telecommunicatie – voor multinationale ondernemingen).
De 886 miljard dollar zou daar naartoe kunnen gaan programma's die het publiek ten goede komen (bijvoorbeeld infrastructuur, transport, huisvesting, voeding, schuldverlichting) in plaats van de hele wereld garnizoen en het voeren van keuzeoorlogen vervuilen enorm en doden burgers en troepen.
De oorlogskwestie moet worden aangepakt als het Amerikaanse publiek ooit democratie wil vestigen in de hoofdstad van het land en in een gezonde samenleving wil leven. Degenen die tegen oorlog zijn, moeten gedisciplineerder en waakzamer zijn dan degenen binnen de in kaart gebrachte instellingen.
Methodologie
Lobbyisten worden betaald om invloed uit te oefenen op de manier waarop overheidsfunctionarissen beleid maken. Lobbyisten ontmoeten leden van het Congres, hun staf en de hoogste rangen van het Pentagon en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Formulieren voor openbaarmaking van lobbyactiviteiten bewaard door de Senaat en Huis verstrekte een adres terwijl de eigen website van een lobbybedrijf dat niet deed. Er werden klanten gevonden in de defensiesector van een bedrijf Open geheimen, tenzij anders aangegeven op de kaart. Soms huurt een bedrijf rechtstreeks een individuele lobbyist in, en niet een heel lobbybedrijf. Deze personen zijn niet in kaart gebracht. Veel lobbyisten niet registreren als lobbyisten, en werden daarom ook niet in kaart gebracht.
Een denktank geeft informatie uit die nuttig is voor degenen die de denktank financieren. Een denktank die wordt gefinancierd door bedrijven op het gebied van fossiele brandstoffen leidt het gesprek bijvoorbeeld weg van de hedendaagse verwevenheid massa uitsterving en klimaat crises. De informatie die het verstrekt is bedoeld om het op winst gerichte economische systeem, dat bekend staat als het kapitalisme, in stand te houden. Denktanks gefinancierd door oorlogsbedrijven en/of de Amerikaanse overheid circuleren interventionistische verhalen en pro-oorlogsonderwerpen. Ze creëren en vergroten ook bedreigingen, die het Pentagon en de inlichtingendiensten aangrijpen om torenhoge begrotingen en invasieve juridische autoriteiten te rechtvaardigen. Experts van denktanks worden regelmatig geciteerd in de bedrijfsmedia.
De afdeling 'overheidscontracten' van een advocatenkantoor helpt bedrijven zaken te doen met de federale overheid en door federale regelgeving te navigeren. Een advocatenkantoor kan andere essentiële hulp bieden: helpen bij het opstellen van modelwetgeving, die bedrijfslobbyisten leden van het Congres aanbieden; bedrijven adviseren over de financiering van politieke campagnes; en adviseert bedrijven bij fusies en overnames. De websites van bedrijven scheppen vaak op over hun draaideur-referenties (veel van hun “advocaten hebben gewerkt bij overheids- en regelgevende instanties – dezelfde instanties waarvoor ze nu cliënten vertegenwoordigen”, veel van hun “advocaten beschikken over een perspectief van onschatbare waarde dat ze in de afgelopen jaren hebben vergaard ervaring in eerdere overheidsdienst”). Een advocatenkantoor met een dominante lobbyafdeling (bijvoorbeeld Akin Gump Strauss Hauer & Feld LLP, Steptoe LLP, Venable LLP) werd in kaart gebracht als een lobbybedrijf en niet als een advocatenkantoor.
Non-profitorganisaties oefenen extra druk uit op de Amerikaanse overheid. 501(c)-classificaties staan vermeld op Charity Navigator en de voordelen van de relevante classificaties worden gedetailleerd beschreven op Open geheimen, wat ook uitlegt hoe ‘donker geld’ werkt. Afhankelijk van de non-profitclassificatie kan een 501(c) “kiesdistricten opleiden”, communiceren met het Pentagon, brieven schrijven aan het Congres en federale uitvoerende afdelingen waarin het standpunt van de industrie over zakelijke aangelegenheden wordt vermeld, rapporten uitbrengen, de berichtgeving in de hele sector coördineren, recreatie sponsoren (bijv. , de Army Ten-Miler), prijzen uitreiken aan officieren in actieve dienst (bijvoorbeeld de Eisenhower Award van NDIA), of wapenbeurzen en andere evenementen organiseren waarbij militaire leiders, politici en vertegenwoordigers van het bedrijfsleven netwerken en deals sluiten. Bovendien is er voldoende ruimte voor bepaalde 501(c)-organisaties om te lobbyen, zoals een advocatenkantoor uit DC uitlegt (pdf). Sommige non-profitpressiegroepen van de financiële sector zijn op de kaart geplaatst omdat de financiële sector bovenop de oorlogsactiviteiten zit: vermogensbeheerders bezitten veel aandelen van oorlogsbedrijven, grote banken verstrekken leningen en kredietlijnen aan oorlogsbedrijven, private equity bedrijven oorlogsbedrijven kopen en verkopen, en venture capitalists investeren in start-ups. Grote bedrijven nemen elk jaar nieuwe non-profitorganisaties op.
Alle vier de instrumenten (lobbybedrijven, denktanks, advocatenkantoren, pressiegroepen zonder winstoogmerk) zijn tussenstations voor individuele oorlogsprofiteurs en topbureaucraten die rond de overheid en de industrie draaien.
Christian Sorensen is een onderzoeker die zich richt op oorlogvoering. Hij is de autoriteit op het gebied van de bundeling van het leger en de grote bedrijven. Hij is een Amerikaanse militaire veteraan en de auteur van De oorlogsindustrie begrijpen (DuidelijkheidDruk). Zijn onderzoek is beschikbaar op warindustrymuster.com. Sorensen is senior fellow bij het Eisenhower Media Network (EMN).
One Response
Ik denk dat het nuttig zou zijn om de verdeling van de militaire financiering per geslacht en ras te achterhalen. Ik kan me voorstellen dat het grootste deel ervan naar mannen gaat, terwijl de sociale uitgaven in de VS wellicht naar vrouwen gaan. Het zou een enorme ongelijkheid kunnen aantonen, die veel groepen zou kunnen aanmoedigen om op de ‘move the money’-wagen te springen.