Door Maya Evans
Okinawa – Ongeveer honderdvijftig Japanse demonstranten verzamelden zich om te voorkomen dat bouwvrachtwagens de Amerikaanse basis 'Camp Schwab' zouden binnenrijden, nadat het Ministerie van Land het besluit van de lokale gouverneurs om de toestemming voor bouwplannen in te trekken, had overruled en kritiek had geuit op de 'op het vasteland gerichte ” Japanse regering van het in gevaar brengen van de milieu-, gezondheids- en veiligheidsbelangen van de eilandbewoners.
De oproerpolitie stroomde om zes uur 's ochtends uit de bussen, met vier tegen één meer dan demonstranten, en wegoppassers werden systematisch in minder dan een uur weggeplukt om plaats te maken voor bouwvoertuigen.
Alle burgemeesters en regeringsvertegenwoordigers van Okinawa hebben bezwaar gemaakt tegen de bouw van de nieuwe kustbasis, die honderdzestig hectare Oura-baai zal storten, voor een bouwplan van tweehonderdvijf hectare dat deel zal uitmaken van een militaire landingsbaan.
Mariene biologen beschrijven Oura Bay als een kritieke habitat voor de met uitsterven bedreigde 'dugong' (een soort lamantijn), die zich in het gebied voedt, evenals zeeschildpadden en unieke grote koraalgemeenschappen.
De baai is vooral bijzonder vanwege het extreem rijke ecosysteem dat zich heeft ontwikkeld doordat zes rivieren in het binnenland samenkomen in de baai, waardoor de zeespiegel diep is en ideaal voor verschillende soorten porites-koraal en afhankelijke wezens.
'Camp Schwab' is slechts een van de 32 Amerikaanse bases die 17% van het eiland bezetten en verschillende gebieden gebruiken voor militaire oefeningen, van jungletraining tot Osprey-helikoptertrainingen. Er zijn gemiddeld 50 visarenden die elke dag opstijgen en landen, veel naast woningen en bebouwde kommen, wat het dagelijkse leven verstoort met extreme geluidsniveaus, hitte en dieselgeur van de motoren.
Twee dagen geleden waren er zes arrestaties buiten de basis, evenals 'kayactivisten' in de zee die probeerden de bouw te verstoren. Een formidabele lijn van vastgebonden rode boeien markeert het gebied dat bestemd is voor bouw, en loopt van het land naar een groep rotsen voor de kust, Nagashima en Hirashima, beschreven door lokale sjamanen als de plaats waar draken (de bron van wijsheid) zijn ontstaan.
Demonstranten hebben ook een aantal speedboten die naar de wateren rond het afgebakende gebied gaan; de reactie van de kustwacht is om de tactiek te gebruiken om aan boord van deze boten te proberen nadat ze uit koers zijn geramd.
Het overweldigende gevoel van de lokale bevolking is dat de regering op het vasteland bereid is de wensen van de Okinawanen op te offeren om haar militaire verdedigingsmaatregelen tegen China voort te zetten. Gebonden door artikel 9 heeft Japan sinds de Tweede Wereldoorlog geen leger meer gehad, hoewel stappen van de regering wijzen op de wens om het artikel te schrappen en een 'speciale relatie' aan te gaan met de VS, die al de controle over het gebied veiligstellen met meer dan 200 bases, en zo de Azië-spil verstevigen met controle over land- en zeehandelsroutes, met name die routes die door China worden gebruikt.
Ondertussen betaalt Japan 75% van de rekening voor het accommoderen van de VS, waarbij elke soldaat de Japanse regering 200 miljoen yen per jaar kost, dat is $ 4.4 miljard per jaar voor de 53,082 Amerikaanse soldaten die momenteel in Japan zijn, waarvan ongeveer de helft (26,460) gestationeerd is in Japan. Okinawa. De nieuwe basis in Henoko zal de Japanse regering naar verwachting ook een aardig bedrag kosten, met het huidige prijskaartje dat berekend is op minstens 5 biljoen yen.
Okinawa leed verwoestende verliezen tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarbij een kwart van de bevolking omkwam tijdens de 3 maanden durende 'Slag om Okinawa', die in totaal 200,000 levens eiste. Er wordt gezegd dat heuveltoppen van vorm zijn veranderd door het enorme bombardement van munitie.
Lokale activist Hiroshi Ashitomi protesteert in kamp Schwab sinds de uitbreiding 11 jaar geleden werd aangekondigd. Hij zei: “We willen een eiland van vrede en de mogelijkheid om onze eigen beslissingen te nemen. Als dit niet gebeurt, moeten we misschien beginnen te praten over onafhankelijkheid."
Maya Evans coördineert Voices for Creative Nonviolence UK. (vcnv.org.uk).
