Van Joy First
Mount Horeb, Wisc. — Bonnie Block, Jim Murphy, Lars en Patty Prip, Mary Beth Schlagheck en ik waren in Rest Area 10 langs I-90/94, ongeveer 5 kilometer ten zuiden van Mauston, van 10 uur tot 00 uur op donderdag 9 oktober 2014 We hadden een model drone en een stapel flyers "6 dingen die je moet weten over drones" om ons te helpen het publiek te bereiken en zodat ze meer te weten kunnen komen over wat er gaande is op de Volk Field Air National Guard Base. We waren daar in solidariteit met anderen in het hele land als onderdeel van "Keep Space for Peace Week" en wereldwijde acties tegen drones gesponsord door Code Pink, Know Drones en andere groepen.
We kozen ervoor om op dit specifieke rustgebied te strooien omdat het het dichtst bij de Volk Field Air National Guard Base ligt, ongeveer 20 mijl ten zuiden van de basis. Wij, als Wisconsin Coalition to Ground the Drones and End the Wars, waken al bijna drie jaar buiten de poorten van Volk Field en protesteren tegen de opleiding daar van piloten die de Shadow Drones besturen. We staan om de 4 op de basis met onze bordenth dinsdag van de maand vanaf 3: 30-4: 30. Bij 4: 00 pm ongeveer 100 auto's verlaten de basis en rijden vlak langs ons en dus hebben we veel exposure.
Jim dringt er al een paar jaar bij ons op aan om te proberen folders te verspreiden in de rustruimte en het bleek een uitstekende gelegenheid te zijn voor openbaar onderwijs. We waren in staat om contact te maken met een echte dwarsdoorsnede van Midden-Amerika en we hadden de kans om onze folders uit te delen en met mensen te praten over wat er gaande is op Volk Field, evenals in de drone-oorlogen in het buitenland. Een behoorlijk aantal mensen steunde ons zeer en was betrokken bij ons. Heel wat leken alsof ze op de een of andere manier niet veel gevoelens hadden over oorlogsvoering met drones. Er was een klein aantal mensen dat erg ongelukkig was om ons daar te zien en zich loslieten met behoorlijk onvriendelijke taal.
Kort nadat we bij de rustplaats waren aangekomen en begonnen met het opzetten van de drone, kwam de manager van de rustruimte naar buiten en vertelde ons dat we moesten inpakken en vertrekken. We zeiden dat we ons op openbaar terrein bevonden en dat we van plan waren daar te blijven tot middag. We vertelden haar ook dat we niemand zouden blokkeren of bedreigen en we hebben haar een flyer gegeven. Ze werd boos en boos toen we haar dit vertelden en ze zei dat als we niet weggingen, ze de staatspatrouille zou moeten bellen en ze dacht niet dat we zouden willen dat het zo ver zou gaan. We antwoordden dat we graag hadden dat ze de Staatspatrouille belde omdat we wisten dat we het recht hadden om daar te zijn. Ze vertrok in een snuifje.
Het duurde ongeveer 15 minuten voordat een officier in burger gekleed in een pak met een nette ronde snit en een insigne om zijn nek naar ons toe kwam. Hij zei dat hem was verteld dat er een storing was, en hij vroeg ons of er een storing was. Jim reageerde door te vragen of het leek alsof er een storing was. De officier antwoordde boos dat hij de vragen zou stellen en dat wij zouden antwoorden.
We legden hem uit wat we aan het doen waren, dat we ons op openbaar terrein bevonden en dat het ons grondwettelijk recht was om daar te zijn. We vertelden hem dat we niemand blokkeerden en dat als ze geen flyer wilden, we er niet op aandrongen.
Op dat moment arriveerde een geüniformeerde officier van de Rijkspatrouille ter plaatse. De officier met wie we spraken, zei dat de geüniformeerde officier het zou overnemen. Nadat ze twee minuten hadden gepraat, kwam de geüniformeerde officier naar ons toe en we vertelden hem wat we aan het doen waren. Hij vertelde ons dat sommige mensen ons standpunt misschien niet zouden waarderen, en hij zei dat als ze dingen gingen zeggen die ons niet bevielen, we de andere wang moesten toekeren. We vertelden hem dat we geweldloosheid beoefenen en goed zijn in het de-escaleren van dat soort situaties. Hij zei dat we een goede dag moesten hebben en liep weg. Het voelde alsof dit een kleine overwinning voor ons was. Het komt niet vaak voor dat de politie wordt gebeld en uiteindelijk vertellen ze ons dat we door moeten gaan en moeten blijven doen wat we aan het doen zijn.
Enkele minuten later reed een auto van de sheriff van Juneau County de parkeerplaats op en parkeerde. Hij praatte niet met ons, maar praatte enkele minuten met iemand in een ongemarkeerde politieauto voordat ze allebei wegreden. Burgeractivisme leek de dag te hebben gewonnen.
Ik wil een verhaal vertellen over een man met wie ik heb gesproken. Toen ik hem een pamflet overhandigde, zei hij dat hij het eens was met wat we doen. Maar, zei hij, zijn kleinzoon zat in het leger en bediende een camera voor de drones en hij vermoordde geen kinderen. (Op een van onze borden stond "Drones Kill Children".) Ik antwoordde dat er veel onschuldige mensen, waaronder veel kinderen, worden gedood door drone-aanvallen in overzeese landen. Hij zei nogmaals dat zijn kleinzoon geen kinderen vermoordde. Ik vertelde hem dat we een lijst hadden met namen van veel van de kinderen die zijn vermoord. Hij zei nogmaals dat zijn kleinzoon een familieman was met vier kinderen en dat hij geen kinderen zou vermoorden. Hij voegde eraan toe dat hij jarenlang een verpleegster was geweest die hielp bij operaties met kinderen en hij wist hoe het was voor getraumatiseerde kinderen en dat zijn kleinzoon geen kinderen zou doden.
Dit verhaal illustreert echt de ontkoppeling en ontkenning in onze samenleving, over hoe graag we willen geloven dat wij de goeden zijn, dat we anderen geen pijn zouden doen. Toch sterven er over de hele wereld mensen als gevolg van het beleid van onze regering. Het lijkt erop dat er niet genoeg mensen zijn die zich uitspreken tegen wat er gaande is, omdat zoveel mensen weigeren echt te kijken naar de dood en vernietiging die ons leger over de hele wereld achterlaat. Het is zoveel gemakkelijker om onze ogen te sluiten. Ik denk dat dit een echt goede man was met wie ik sprak, en er zijn zoveel goede mensen zoals hij. Hoe zorgen we ervoor dat deze goede mensen wakker worden en meedoen aan de strijd, om toe te geven aan en verantwoordelijkheid te nemen voor de verschrikkingen die onze regering, en wij, over de hele wereld begaan?
Alle zes van ons die er waren, hadden het gevoel dat het een succesvolle onderneming was en we waren het er allemaal over eens dat we terug moesten naar de rustruimte waar we mensen kunnen bereiken die anders niet bereikt zouden worden. Het is onmogelijk om te weten wat voor impact we hebben gehad, maar we hopen dat we een paar mensen hebben geraakt.
Overweeg alstublieft rustplaatsen bij u in de buurt als mogelijke plaats voor demonstraties. We hebben geen stadspleinen meer. Het is illegaal, althans in Wisconsin, om te protesteren bij winkelcentra omdat ze in particulier bezit zijn. Het is niet altijd gemakkelijk om een openbare ruimte te vinden waar veel mensen zijn, maar dit was een goede test vandaag en we ontdekten dat de politie ons niet zal proberen te weerhouden om te demonstreren bij een rustplaats in Wisconsin. Maar nogmaals, wie weet wat er de volgende keer kan gebeuren. Het enige dat ik zeker weet, is dat we terugkomen.
