Duitsland: Amerikaanse kernwapens beschaamd in nationaal debat

We hebben een breed publiek debat nodig … over de zin en onzin van nucleaire afschrikking.

—Rolf Mutzenich, leider van de Duitse sociaaldemocratische partij

Publieke kritiek op de Amerikaanse kernwapens die in Duitsland werden ingezet, bloeide de afgelopen lente en zomer op tot een krachtig landelijk debat, gericht op het controversiële plan dat diplomatiek bekend staat als 'nucleair delen' of 'nucleaire participatie'.

"Het einde van deze nucleaire participatie wordt momenteel net zo intens besproken als, nog niet zo lang geleden, het vertrek uit kernenergie", schreef Roland Hipp, een directeur van Greenpeace Duitsland, in een artikel in juni voor de krant Welt.

De 20 Amerikaanse atoombommen die op de Duitse luchtmachtbasis Büchel zijn gestationeerd, zijn zo impopulair geworden dat reguliere politici en religieuze leiders zich hebben aangesloten bij anti-oorlogsorganisaties om hun afzetting te eisen en hebben beloofd om de wapens een campagnethema te maken bij de nationale verkiezingen van volgend jaar.

Het publieke debat van vandaag in Duitsland kan zijn ingegeven door het Belgische parlement, dat op 16 januari bijna de Amerikaanse wapens die op de vliegbasis Kleine Brogel waren gestationeerd, uitdreef. Met 74 tegen 66 stemmen versloegen de leden ternauwernood een maatregel die de regering opdroeg “zo snel mogelijk een stappenplan op te stellen gericht op de terugtrekking van kernwapens op Belgisch grondgebied”. Het debat kwam nadat de commissie buitenlandse zaken van het parlement een motie had aangenomen waarin werd opgeroepen tot zowel de verwijdering van de wapens uit België als de ratificatie door het land van het Internationaal Verdrag inzake het verbod op kernwapens.

Vervangende straaljagers ingesteld om Amerikaanse bommen te vervoeren

Terug in Duitsland veroorzaakte minister van Defensie Annegret Kramp-Karrenbauer op 19 april opschudding nadat een rapport in Der Spiegel zei dat ze Pentagon-baas Mark Esper had gemaild met de mededeling dat Duitsland van plan was 45 Boeing Corporation F-18 Super Hornets te kopen. Haar opmerkingen veroorzaakten gehuil van de Bondsdag en de minister kwam terug op haar bewering en zei op 22 april tegen verslaggevers: "Er is geen beslissing genomen (over welke vliegtuigen zullen worden gekozen) en in ieder geval kan het ministerie die beslissing niet nemen - alleen het parlement kan dat."

Negen dagen later, in een interview met het dagblad Tagesspiegel dat op 3 mei werd gepubliceerd, maakte Rolf Mützenich, de Duitse parlementaire leider van de Sociaal-Democratische Partij (SPD) – een lid van de regeringscoalitie van Angela Merkel – een duidelijke aanklacht.

"Kernwapens op Duits grondgebied verhogen onze veiligheid niet, integendeel," ze ondermijnen het, en moeten worden verwijderd, zei Mützenich, eraan toevoegend dat hij tegen zowel "verlenging van nucleaire deelname" als tegen "vervanging van de tactische Amerikaanse kernwapens opgeslagen in Büchel met nieuwe kernkoppen."

Mützenichs vermelding van "nieuwe" kernkoppen is een verwijzing naar de Amerikaanse constructie van honderden van de nieuwe, allereerste "geleide" kernbommen - de "B61-12's" - die de komende jaren aan vijf NAVO-staten zullen worden geleverd, ter vervanging van de B61-3's, 4's en 11's die naar verluidt nu in Europa zijn gestationeerd.

De medevoorzitter van de SPD, Norbert Walter-Borjähn, onderschreef snel de verklaring van Mützenich en was het ermee eens dat de Amerikaanse bommen moesten worden teruggetrokken, en beide werden onmiddellijk bekritiseerd door minister van Buitenlandse Zaken Heiko Mass, door Amerikaanse diplomaten in Europa en rechtstreeks door NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg.

Vooruitlopend op het verzet publiceerde Mützenich op 7 mei een gedetailleerde verdediging van zijn standpunt in het Journal for International Politics and Society [1], waarin hij opriep tot een "debat over de toekomst van het delen van kernwapens en de vraag of de tactische kernwapens van de VS die in Duitsland en Europa zijn gestationeerd, het veiligheidsniveau voor Duitsland en Europa verhogen, of dat ze nu misschien achterhaald zijn vanuit een militair en veiligheidsbeleidsperspectief."

“We hebben een breed publiek debat nodig … over de zin en onzin van nucleaire afschrikking”, schreef Mützenich.

Stoltenberg van de NAVO schreef haastig een weerlegging voor de Frankfurter Allgemeine Zeitung van 11 mei, waarbij hij 50 jaar oude verhalen gebruikte over "Russische agressie" en beweerde dat nucleair delen betekent dat "bondgenoten, zoals Duitsland, gezamenlijke beslissingen nemen over nucleair beleid en planning ..., en" bondgenoten een stem geven over nucleaire aangelegenheden die ze anders niet zouden hebben.

Dit is ronduit onwaar, zoals Mutzenich in zijn paper duidelijk maakte en het een "fictie" noemde dat de nucleaire strategie van het Pentagon wordt beïnvloed door Amerikaanse bondgenoten. “Er is geen invloed of zelfs maar zeggenschap van niet-nucleaire machten over de nucleaire strategie of zelfs het mogelijke gebruik van nucleaire [wapens]. Dit is niets meer dan een lang gekoesterde vrome wens”, schreef hij.

De meeste aanvallen op de SPF-leider klonken als die van 14 mei van de toenmalige Amerikaanse ambassadeur in Duitsland, Richard Grenell, wiens opiniestuk in de krant De Welt er bij Duitsland op aandrong de VS "afschrikkend" te houden en beweerde dat het terugtrekken van de bommen een "verraad" zou zijn van de NAVO-verplichtingen van Berlijn.

Toen ging de Amerikaanse ambassadeur in Polen, Georgette Mosbacher, de bocht om met een Twitter-bericht van 15 mei, waarin hij schreef dat "als Duitsland zijn potentieel voor het delen van kernwapens wil verminderen ..., misschien kan Polen, dat eerlijk zijn verplichtingen nakomt ... dit potentieel thuis gebruiken." De suggestie van Mosbacher werd algemeen belachelijk gemaakt omdat het non-proliferatieverdrag dergelijke overdrachten van kernwapens verbiedt, en omdat het stationeren van Amerikaanse kernbommen aan de Russische grens een gevaarlijk destabiliserende provocatie zou zijn.

NAVO-landen die "nucleair delen", hebben geen zeggenschap over het laten vallen van Amerikaanse H-bommen

Op 30 mei bevestigde het National Security Archive in Washington, DC, het standpunt van Mützenich en maakte de leugen van Stoltenbergs desinformatie bekend door een voorheen "topgeheime" memo van het ministerie van Buitenlandse Zaken vrij te geven waarin werd bevestigd dat alleen de VS zullen beslissen of ze hun kernwapens in Nederland, Duitsland, Italië, Turkije en België zullen gebruiken.

Morele en ethische schande van de kernwapens in Büchel is onlangs afkomstig van hooggeplaatste kerkleiders. In de diep religieuze regio Rijnland-Palts van de vliegbasis zijn bisschoppen begonnen te eisen dat de bommen worden teruggetrokken. De katholieke bisschop Stephan Ackermann uit Trier sprak zich in 2017 uit voor de afschaffing van de kernwapens nabij de basis; de vredesaangestelde van de Lutherse kerk van Duitsland, Renke Brahms, sprak daar in 2018 tot een grote protestbijeenkomst; De lutherse bisschop Margo Kassmann sprak daar in juli 2019 de jaarlijkse vredesbijeenkomst van de kerk toe; en op 6 augustus promootte de katholieke bisschop Peter Kohlgraf, die aan het hoofd staat van de Duitse factie van Pax Christi, nucleaire ontwapening in de nabijgelegen stad Mainz.

Meer brandstof wakkerde de spraakmakende nucleaire discussie aan met de publicatie op 20 juni van een open brief aan de Duitse jachtpiloten in Büchel, ondertekend door 127 individuen en 18 organisaties, waarin ze werden opgeroepen om "directe betrokkenheid te beëindigen" bij hun nucleaire oorlogstraining, en hen eraan herinneren dat "onwettige bevelen niet mogen worden gegeven of opgevolgd."

De "Oproep aan de Tornado-piloten van Tactical Air Force Wing 33 op de kernbomlocatie van Büchel om te weigeren deel te nemen aan het delen van kernwapens" besloeg meer dan een halve pagina van de regionale krant Rhein-Zeitung, gevestigd in Koblenz.

Het beroep, dat is gebaseerd op bindende internationale verdragen die militaire planning van massavernietiging verbieden, was eerder gestuurd naar kolonel Thomas Schneider, commandant van de 33rd Tactical Air Force Wing van de piloten op de luchtmachtbasis Büchel.

Het beroep drong er bij de piloten op aan om onwettige bevelen te weigeren en af ​​te treden: “[D]e gebruik van kernwapens is illegaal onder internationaal recht en de grondwet. Dit maakt ook het vasthouden van atoombommen en alle ondersteunende voorbereidingen voor hun mogelijke inzet illegaal. Onwettige bevelen mogen niet worden gegeven of opgevolgd. We doen een beroep op u om uw superieuren te verklaren dat u om gewetensredenen niet langer wenst deel te nemen aan de ondersteuning van nucleair delen.”

Roland Hipp, een mededirecteur van Greenpeace Duitsland, merkte in "Hoe Duitsland zichzelf tot doelwit van een nucleaire aanval maakt", gepubliceerd in Welt op 26 juni, op dat non-nucleair gaan de regel is en geen uitzondering in de NAVO. "Er zijn al [25 van de 30] landen binnen de NAVO die geen Amerikaanse kernwapens hebben en niet deelnemen aan nucleaire deelname", schreef Hipp.

In juli ging het debat deels over de kolossale financiële kosten van het vervangen van de Duitse Tornado-straaljagers door nieuwe H-bom-dragers in een tijd van meerdere wereldwijde crises.

Dr. Angelika Claussen, een psychiater en vice-president van International Physicians for the Prevention of Nuclear War, schreef in een bericht van 6 juli dat “[Een] aanzienlijke militaire opbouw in tijden van de pandemie van het coronavirus door het Duitse publiek wordt gezien als een schandaal … 45 nucleaire F-18-bommenwerpers kopen betekent [ongeveer] 7.5 miljard euro uitgeven. Voor dit bedrag zou je 25,000 dokters en 60,000 verpleegsters per jaar kunnen betalen, 100,000 intensive care-bedden en 30,000 ventilatoren.”

De cijfers van dr. Claussen werden onderbouwd door een rapport van 29 juli door Otfried Nassauer en Ulrich Scholz, militaire analisten bij het Berlin Information Center for Transatlantic Security. Uit de studie bleek dat de kosten van 45 F-18 straaljagers van de Amerikaanse wapengigant Boeing Corp. "minimaal" tussen de 7.67 en 8.77 miljard euro zouden kunnen bedragen, of tussen de $ 9 en $ 10.4 miljard, of ongeveer $ 222 miljoen per stuk.

Duitslands potentiële uitbetaling van $10 miljard aan Boeing voor zijn F-18's is een kers die de oorlogsprofiteur graag wil plukken. De Duitse minister van Defensie Kramp-Karrenbauer heeft gezegd dat haar regering ook van plan is om 93 Eurofighters te kopen, gemaakt door de in Frankrijk gevestigde multinational Airbus, tegen een vergelijkbaar voordelig tarief van $ 9.85 miljard - $ 111 miljoen elk - allemaal om de Tornado's tegen 2030 te vervangen.

In augustus beloofde SPD-leider Mützenich om het "delen" van Amerikaanse kernwapens tot een verkiezingskwestie voor 2021 te maken, en zei tegen de krant Suddeutsche Zeitung: "Ik ben er vast van overtuigd dat als we deze vraag stellen voor het verkiezingsprogramma, het antwoord relatief duidelijk is.... [W] e zullen dit nummer volgend jaar voortzetten.