Oorlog bedreigt onze omgeving

Mondiaal militarisme vormt een extreme bedreiging voor de aarde, veroorzaakt enorme vernietiging van het milieu, belemmert de samenwerking op het gebied van oplossingen en kanaliseert financiering en energie voor de oorlogvoering die nodig is voor de bescherming van het milieu. Oorlog en oorlogsvoorbereidingen zijn grote vervuilers van de lucht, het water en de bodem, grote bedreigingen voor ecosystemen en diersoorten, en leveren zo’n belangrijke bijdrage aan de opwarming van de aarde dat regeringen de uitstoot van militaire broeikasgassen uitsluiten van rapporten en verdragsverplichtingen.

Als de huidige trends in 2070 niet veranderen, 19% van het landoppervlak van onze planeet – de thuisbasis van miljarden mensen – zal onbewoonbaar heet zijn. Het misleidende idee dat militarisme een nuttig instrument is om dat probleem aan te pakken, bedreigt een vicieuze cirkel die in een catastrofe eindigt. Leren hoe oorlog en militarisme de vernietiging van het milieu aandrijven, en hoe verschuivingen in de richting van vrede en duurzame praktijken elkaar kunnen versterken, biedt een uitweg uit het worstcasescenario. Een beweging om de planeet te redden is onvolledig zonder zich te verzetten tegen de oorlogsmachine – en dit is waarom.

Een enorm, verborgen gevaar

In vergelijking met andere grote klimaatbedreigingen krijgt het militarisme niet de kritiek en tegenstand die het verdient. Een beslist lage schatting van de bijdrage van het mondiale militarisme aan de mondiale uitstoot van fossiele brandstoffen bedraagt ​​5.5% – grofweg tweemaal zoveel als alle broeikasgassen niet-militaire luchtvaart. Als het mondiale militarisme een land zou zijn, zou het op de vierde plaats staan ​​als het gaat om de uitstoot van broeikasgassen. Dit hulpmiddel voor in kaart brengen geeft een gedetailleerder overzicht van de militaire emissies per land en per hoofd van de bevolking.

Vooral de uitstoot van broeikasgassen door het Amerikaanse leger is groter dan die van de meeste hele landen, waardoor het de enige is grootste institutionele boosdoener (dat wil zeggen: erger dan welk bedrijf dan ook, maar niet slechter dan verschillende hele bedrijfstakken). Van 2001-2017 heeft de Het Amerikaanse leger stootte 1.2 miljard ton uit van broeikasgassen, wat overeenkomt met de jaarlijkse uitstoot van 257 miljoen auto's op de weg. Het Amerikaanse ministerie van Defensie (DoD) is de grootste institutionele consument van olie ($17 miljard/jaar) ter wereld – volgens één schatting is de Het Amerikaanse leger gebruikte 1.2 miljoen vaten olie in Irak in slechts één maand van 2008. Een groot deel van deze enorme consumptie schraagt ​​alleen al de geografische spreiding van het Amerikaanse leger, dat minstens 750 buitenlandse militaire bases in 80 landen omvat: een militaire schatting uit 2003 was dat tweederde van het brandstofverbruik van het Amerikaanse leger vond plaats in voertuigen die brandstof naar het slagveld leverden. 

Zelfs deze alarmerende cijfers zijn nauwelijks zichtbaar, omdat de militaire impact op het milieu grotendeels ongemeten blijft. Dit is zo ontworpen: de laatste eisen die de Amerikaanse regering tijdens de onderhandelingen over het Kyoto-verdrag van 1997 heeft gesteld, hebben de uitstoot van militaire broeikasgassen vrijgesteld van klimaatonderhandelingen. Die traditie heeft zich voortgezet: de Overeenkomst van Parijs uit 2015 liet het terugdringen van de uitstoot van militaire broeikasgassen over aan het oordeel van individuele landen; het VN-Raamverdrag inzake klimaatverandering verplicht de ondertekenaars om de jaarlijkse uitstoot van broeikasgassen te publiceren, maar de rapportage over militaire emissies is vrijwillig en vaak niet inbegrepen; De NAVO heeft het probleem erkend, maar heeft geen specifieke eisen gesteld om het aan te pakken. Dit mapping tool legt de gaten bloot tussen gerapporteerde militaire emissies en meer waarschijnlijke schattingen.

Er bestaat geen redelijke basis voor deze gapende maas in de wet. Oorlog en oorlogsvoorbereidingen zijn grote uitstoters van broeikasgassen, meer nog dan talloze industrieën waarvan de vervuiling zeer serieus wordt behandeld en wordt aangepakt door klimaatovereenkomsten. Alle broeikasgasemissies moeten worden opgenomen in verplichte normen voor de reductie van broeikasgasemissies. Er mag geen uitzondering meer zijn voor militaire vervuiling. 

We hebben COP26 en COP27 gevraagd om strikte limieten voor de uitstoot van broeikasgassen vast te stellen, die geen uitzondering maken voor militarisme, transparante rapportagevereisten en onafhankelijke verificatie omvatten, en niet afhankelijk zijn van regelingen om de uitstoot te ‘compenseren’. Wij benadrukten dat de uitstoot van broeikasgassen door de overzeese militaire bases van een land volledig moet worden gerapporteerd en aan dat land moet worden doorberekend, en niet aan het land waar de basis zich bevindt. Er werd niet aan onze eisen voldaan.

En toch zouden zelfs robuuste emissierapportagevereisten voor legers niet het hele verhaal vertellen. Aan de schade van de vervuiling door het leger moet worden toegevoegd die van de wapenfabrikanten, evenals de enorme vernietiging van oorlogen: de olielekken, oliebranden, methaanlekken, enz. Het militarisme moet ook worden betrokken vanwege zijn uitgebreide overheveling van financiële, arbeidskrachten. en politieke middelen weg van dringende inspanningen op het gebied van klimaatbestendigheid. Dit rapport bespreekt geëxternaliseerde milieueffecten van oorlog.

Bovendien is het militarisme verantwoordelijk voor het afdwingen van de omstandigheden waaronder de vernietiging van het milieu door bedrijven en de exploitatie van hulpbronnen kunnen plaatsvinden. Legers worden bijvoorbeeld ingezet om olietransportroutes en mijnbouwactiviteiten te bewaken materieel grotendeels gewenst voor de productie van militaire wapens. Onderzoekers onderzoek doen naar het Defensie Logistiek Agentschap, de organisatie die verantwoordelijk is voor de aanschaf van alle brandstof en uitrusting die het leger nodig heeft, merkt op dat “bedrijven … afhankelijk zijn van het Amerikaanse leger om hun eigen logistieke toeleveringsketens veilig te stellen; of, preciezer gezegd… er is een symbiotische relatie tussen de militaire sector en de bedrijfssector.”

Tegenwoordig integreert het Amerikaanse leger zichzelf steeds meer in de commerciële sfeer, waardoor de grenzen tussen burgers en oorlogsstrijders vervagen. Op 12 januari 2024 bracht het ministerie van Defensie zijn eerste versie uit Nationale industriële defensiestrategie. Het document schetst plannen om de toeleveringsketens, de beroepsbevolking, de binnenlandse geavanceerde productie en het internationale economische beleid vorm te geven rond de verwachting van oorlog tussen de VS en ‘peer of near-peer concurrenten’ zoals China en Rusland. Technologiebedrijven zijn klaar om op de kar te springen – slechts enkele dagen voor de release van het document heeft OpenAI het gebruiksbeleid voor zijn diensten zoals ChatGPT aangepast, het verbod op militair gebruik te schrappen.

Er komt een lange tijd aan

De vernietiging van oorlog en andere vormen van milieuschade hebben in dit land niet bestaan veel menselijke samenlevingen, maar maken al millennia deel uit van sommige menselijke culturen.

Sinds de Romeinen tijdens de Derde Punische Oorlog zout op de Carthaagse velden zaaiden, hebben oorlogen de aarde beschadigd, zowel opzettelijk als – vaker – als een roekeloos neveneffect. Generaal Philip Sheridan, die tijdens de burgeroorlog landbouwgrond in Virginia had vernietigd, ging over tot het vernietigen van bizonkuddes als een middel om indianen tot reservaten te beperken. In de Eerste Wereldoorlog werd het Europese land verwoest door loopgraven en gifgas. Tijdens de Tweede Wereldoorlog begonnen de Noren met aardverschuivingen in hun valleien, terwijl de Nederlanders een derde van hun landbouwgrond onder water zetten, de Duitsers Tsjechische bossen verwoestten en de Britten bossen in Duitsland en Frankrijk verbrandden. Een lange burgeroorlog in Soedan leidde daar in 1988 tot een hongersnood. Oorlogen in Angola vernietigden tussen 90 en 1975 1991 procent van de wilde dieren. Bij een burgeroorlog in Sri Lanka werden vijf miljoen bomen gekapt. De Sovjet- en Amerikaanse bezetting van Afghanistan hebben duizenden dorpen en waterbronnen verwoest of beschadigd. Ethiopië had de woestijnvorming misschien kunnen terugdraaien voor 50 miljoen dollar aan herbebossing, maar koos ervoor om in plaats daarvan 275 miljoen dollar aan zijn leger te besteden – ieder jaar tussen 1975 en 1985. gedreven door het westerse militarisme, duwde mensen naar gebieden die bewoond werden door bedreigde diersoorten, waaronder gorilla's. De verplaatsing door oorlog van bevolkingen over de hele wereld naar minder bewoonbare gebieden heeft ecosystemen ernstig beschadigd. De schade die oorlogen aanrichten neemt toe, evenals de ernst van de milieucrisis, waaraan oorlog één van de oorzaken is.

Het wereldbeeld waarmee we te maken hebben, wordt misschien geïllustreerd door een schip, de Arizona, een van de twee schepen die nog steeds olie lekken in Pearl Harbor. Het wordt daar achtergelaten als oorlogspropaganda, als bewijs dat 's werelds beste wapenhandelaar, beste basisbouwer, beste militaire geldschieter en beste oorlogsmaker een onschuldig slachtoffer is. En om dezelfde reden mag de olie blijven lekken. Het is een bewijs van het kwaad van Amerikaanse vijanden, zelfs als de vijanden blijven veranderen. Mensen huilen en voelen vlaggen in hun maag wapperen op de prachtige plek waar de olie ligt, die de Stille Oceaan mag blijven vervuilen als bewijs van hoe serieus en plechtig wij onze oorlogspropaganda nemen.

Lege rechtvaardigingen, valse oplossingen

Het leger beweert vaak de oplossing te zijn voor de problemen die het veroorzaakt, en bij de klimaatcrisis is dat niet anders. Het leger erkent de klimaatverandering en de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen als eenzijdige veiligheidskwesties en niet als gedeelde existentiële bedreigingen 2021 DoD klimaatrisicoanalyse en 2021 DoD-klimaataanpassingsprogramma bespreken hoe ze hun activiteiten kunnen voortzetten onder omstandigheden zoals schade aan bases en uitrusting; toegenomen conflicten over hulpbronnen; oorlogen in nieuwe zeeruimte achtergelaten door het smeltende Noordpoolgebied, politieke instabiliteit door golven van klimaatvluchtelingen… en toch besteden we weinig tot geen tijd aan het worstelen met het feit dat de missie van het leger inherent een belangrijke aanjager van klimaatverandering is. Het DoD Climate Adaptation Program stelt in plaats daarvan voor om zijn “significante wetenschappelijke, onderzoeks- en ontwikkelingscapaciteiten” te benutten om “innovatie” van “technologieën voor tweeërlei gebruik” te stimuleren om “de doelstellingen voor klimaataanpassing efficiënt af te stemmen op de missievereisten” – in Met andere woorden: onderzoek naar klimaatverandering afhankelijk maken van militaire doelstellingen door de financiering ervan te controleren.

We moeten kritisch kijken, niet alleen naar waar de legers hun middelen en financiering inzetten, maar ook naar hun fysieke aanwezigheid. Historisch gezien houdt het lanceren van oorlogen door rijke landen in arme landen geen verband met schendingen van de mensenrechten of een gebrek aan democratie of de dreiging van terrorisme, maar wel sterk met de aanwezigheid van olie. Er is echter een nieuwe trend die naast deze gevestigde trend opkomt, namelijk dat kleinere paramilitaire/politietroepen ‘beschermde gebieden’ van land met een grote biodiversiteit bewaken, vooral in Afrika en Azië. Op papier is hun aanwezigheid bedoeld voor natuurbehoud. Maar ze vallen inheemse volkeren lastig en verdrijven ze, en halen vervolgens toeristen binnen voor sightseeing en trofeejacht. zoals gerapporteerd door Survival International. Als we nog dieper duiken, maken deze 'beschermde gebieden' deel uit van programma's voor het beperken en verhandelen van CO2-emissies, waarbij entiteiten broeikasgassen kunnen uitstoten en vervolgens de uitstoot kunnen 'annuleren' door een stuk land te bezitten en te 'beschermen' dat koolstof absorbeert. Dus door de grenzen van de “Beschermde Gebieden” te reguleren, bewaken de paramilitaire/politiekrachten indirect de consumptie van fossiele brandstoffen, net als in de olieoorlogen, terwijl het aan de oppervlakte lijkt alsof ze deel uitmaken van een klimaatoplossing. 

Dit zijn slechts enkele manieren waarop de oorlogsmachine zal proberen zijn bedreiging voor de planeet te verhullen. Klimaatactivisten moeten op hun hoede zijn – naarmate de milieucrisis verergert, bedreigt het beschouwen van het militair-industriële complex als een bondgenoot waarmee we het probleem kunnen aanpakken, ons met de ultieme vicieuze cirkel.

De gevolgen sparen geen kant

Oorlog is niet alleen dodelijk voor zijn vijanden, maar ook voor de bevolkingen die het beweert te beschermen. Het Amerikaanse leger is de op twee na grootste vervuiler van Amerikaanse waterwegen. Militaire locaties vormen ook een aanzienlijk deel van de Superfund-locaties (plaatsen die zo vervuild zijn dat ze op de Nationale Prioriteitenlijst van de Environmental Protection Agency zijn geplaatst voor uitgebreide schoonmaakwerkzaamheden), maar de Het Ministerie van Defensie is er berucht om dat het niet meewerkt aan het opruimproces van de EPA. Deze locaties hebben niet alleen het land in gevaar gebracht, maar ook de mensen erop en eromheen. Productielocaties voor kernwapens in Washington, Tennessee, Colorado, Georgia en elders hebben zowel het omringende milieu als hun werknemers vergiftigd, van wie in 3,000 ruim 2000 compensatie kregen. Sinds 2015 heeft de regering erkend dat blootstelling aan straling en andere gifstoffen waarschijnlijk veroorzaakt of bijgedragen aan de dood van 15,809 voormalige Amerikaanse kernwapenarbeiders – dit is vrijwel zeker een onderschatting gezien de hoge bewijslast voor werknemers claims in te dienen.

Kernproeven vormen een belangrijke categorie van binnenlandse en buitenlandse milieuschade die is toegebracht door legers in hun eigen land en in andere landen. Bij het testen van kernwapens door de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie waren tussen 423 en 1945 ten minste 1957 atmosferische tests betrokken, en tussen 1,400 en 1957 1989 ondergrondse tests. (Voor testnummers van andere landen vindt u hier een Aantal kernproeven van 1945-2017.) De schade van die straling is nog steeds niet volledig bekend, maar verspreidt zich nog steeds, net als onze kennis van het verleden. Onderzoek uit 2009 suggereerde dat Chinese kernproeven tussen 1964 en 1996 meer mensen direct doodden dan bij kernproeven van enig ander land. Jun Takada, een Japanse natuurkundige, berekende dat tot 1.48 miljoen mensen werden blootgesteld aan neerslag en dat 190,000 van hen mogelijk zijn overleden aan ziekten die verband houden met de straling van die Chinese tests.

Deze schade is niet alleen te wijten aan louter militaire nalatigheid. In de Verenigde Staten leidden kernproeven in de jaren vijftig tot duizenden sterfgevallen als gevolg van kanker in Nevada, Utah en Arizona, de gebieden die het verst van de proeven verwijderd waren. Het leger wist dat zijn nucleaire ontploffingen een impact zouden hebben op degenen beneden de wind, en hield de resultaten in de gaten, waardoor hij effectief experimenteerde met mensen. In talloze andere onderzoeken tijdens en in de decennia na de Tweede Wereldoorlog hebben het leger en de CIA, in strijd met de Neurenberg Code van 1950, veteranen, gevangenen, armen, verstandelijk gehandicapten en andere bevolkingsgroepen onderworpen aan onbewuste menselijke experimenten voor de toekomst. doel van het testen van nucleaire, chemische en biologische wapens. Een rapport opgesteld in 1994 voor de Amerikaanse Senaatscommissie voor Veteranenzaken begint: “Gedurende de afgelopen 50 jaar zijn honderdduizenden militairen betrokken geweest bij menselijke experimenten en andere opzettelijke blootstellingen uitgevoerd door het Ministerie van Defensie (DOD), vaak zonder medeweten of toestemming van een militair… soldaten werden soms bevolen door bevelvoerende officieren om 'vrijwilliger' te zijn om deel te nemen aan onderzoek, anders worden er ernstige gevolgen ondervonden. Verschillende veteranen uit de Perzische Golfoorlog die door medewerkers van het Comité werden geïnterviewd, meldden bijvoorbeeld dat zij tijdens Operatie Desert Shield de opdracht kregen experimentele vaccins te gebruiken, anders riskeren zij een gevangenisstraf.” Het volledige rapport bevat talloze klachten over de geheimhouding van het leger en suggereert dat de bevindingen ervan misschien slechts de oppervlakte zijn van wat verborgen is gebleven. 

Deze effecten in de thuislanden van de legers zijn verschrikkelijk, maar lang niet zo intens als die in de doelgebieden. De oorlogen van de afgelopen jaren hebben grote gebieden onbewoonbaar gemaakt en tientallen miljoenen vluchtelingen voortgebracht. Niet-nucleaire bommen verwoestten in de Tweede Wereldoorlog steden, boerderijen en irrigatiesystemen, waardoor 50 miljoen vluchtelingen en ontheemden ontstonden. De VS bombardeerden Vietnam, Laos en Cambodja, wat 17 miljoen vluchtelingen voortbracht, en van 1965 tot 1971 besproeide 14 procent van de Zuid-Vietnamese bossen met herbiciden, verbrandde landbouwgrond en schoot vee neer. 

De eerste schok van een oorlog veroorzaakt verwoestende gevolgen die voortduren lang nadat de vrede is uitgeroepen. Daartoe behoren gifstoffen die achterblijven in het water, het land en de lucht. Een van de ergste chemische herbiciden, Agent Orange, bedreigt nog steeds de gezondheid van de Vietnamezen en heeft veroorzaakt geboorteafwijkingen lopen in de miljoenen. Tussen 1944 en 1970 het Amerikaanse leger enorme hoeveelheden chemische wapens gedumpt naar de Atlantische en Stille Oceaan. Terwijl de bussen met zenuwgas en mosterdgas langzaam corroderen en onder water openbreken, stromen de gifstoffen naar buiten, waardoor het zeeleven wordt gedood en vissers worden gedood en gewond. Het leger weet niet eens waar de meeste stortplaatsen zijn. Tijdens de Golfoorlog heeft Irak 10 miljoen liter olie in de Perzische Golf geloosd en 732 oliebronnen in brand gestoken, waardoor grote schade aan de natuur werd toegebracht en het grondwater werd vergiftigd met olielekken. In zijn oorlogen in Joegoslavië en Irakhebben de Verenigde Staten verarmd uranium achtergelaten, wat wel kan risico vergroten voor ademhalingsproblemen, nierproblemen, kanker, neurologische problemen en meer.

Misschien nog wel dodelijker zijn de landmijnen en clusterbommen. Er worden geschat dat er tientallen miljoenen van hen op aarde rondslingeren. De meeste van hun slachtoffers zijn burgers, waarvan een groot percentage kinderen. In een rapport van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken uit 1993 werden landmijnen ‘de meest giftige en wijdverspreide vervuiling waarmee de mensheid wordt geconfronteerd’ genoemd. Landmijnen beschadigen het milieu op vier manieren, schrijft Jennifer Leaning: “de angst voor mijnen ontzegt de toegang tot overvloedige natuurlijke hulpbronnen en bouwland; bevolkingen worden gedwongen om bij voorkeur naar marginale en kwetsbare omgevingen te verhuizen om mijnenvelden te vermijden; deze migratie versnelt de uitputting van de biologische diversiteit; en landmijnexplosies verstoren essentiële bodem- en waterprocessen.” De omvang van het aardoppervlak dat wordt beïnvloed, is niet gering. Miljoenen hectaren in Europa, Noord-Afrika en Azië zijn verboden. Op een derde van het land in Libië liggen landmijnen en niet-geëxplodeerde munitie uit de Tweede Wereldoorlog verborgen. Veel landen in de wereld zijn overeengekomen om landmijnen en clusterbommen te verbieden, maar dat is niet het laatste woord, aangezien Rusland vanaf 2022 clusterbommen tegen Oekraïne heeft gebruikt en de VS clusterbommen aan Oekraïne hebben geleverd om in 2023 tegen Rusland te gebruiken. Deze informatie en meer is te vinden in Jaarrapporten Landmine en Clustermunitie Monitor.

De rimpeleffecten van oorlog zijn niet alleen fysiek, maar ook maatschappelijk: initiële oorlogen zaaien een groter potentieel voor toekomstige oorlogen. Nadat het tijdens de Koude Oorlog een slagveld was geworden, werd de Sovjet- en Amerikaanse bezettingen van Afghanistan ging over tot het vernietigen en beschadigen van duizenden dorpen en waterbronnen. De De VS en hun bondgenoten financierden en bewapenden de Mujahideen, een fundamentalistische guerrillagroep, als proxy-leger om de Sovjet-controle over Afghanistan omver te werpen – maar toen de Mujahideen politiek uiteenvielen, ontstond er de Taliban. Om hun controle over Afghanistan te financieren, hebben de Taliban dat gedaan illegaal verhandeld hout naar Pakistan, wat tot aanzienlijke ontbossing heeft geleid. Amerikaanse bommen en vluchtelingen die brandhout nodig hebben, hebben de schade vergroot. De bossen in Afghanistan zijn bijna verdwenen, en de meeste trekvogels die vroeger door Afghanistan trokken, doen dat niet meer. De lucht en het water zijn vergiftigd met explosieven en raketbrandstoffen. Oorlog destabiliseert het milieu, destabiliseert de politieke situatie en leidt tot nog meer vernietiging van het milieu, in een steeds versterkende cirkel.

Een oproep tot actie

Militarisme is een dodelijke aanjager van de ineenstorting van het milieu, van directe vernietiging van lokale milieus tot het verlenen van cruciale steun aan belangrijke vervuilende industrieën. De gevolgen van het militarisme zijn verborgen in de schaduw van het internationaal recht, en de invloed ervan kan zelfs de ontwikkeling en implementatie van klimaatoplossingen saboteren.

Het militarisme doet dit echter niet allemaal op magische wijze. De middelen die het militarisme gebruikt om zichzelf in stand te houden – land, geld, politieke wil, allerlei soorten arbeid, enz. – zijn precies de middelen die we nodig hebben om de milieucrisis aan te pakken. Gezamenlijk moeten we deze middelen uit de klauwen van het militarisme halen en ze verstandiger gebruiken.

World BEYOND War bedankt Alisha Foster en Pace e Bene voor hun grote hulp bij deze pagina.