Door William Binney, Ray McGovern, Baltimore Sun
Het is alweer een aantal weken geleden sinds de New York Times gerapporteerd dat "overweldigend indirect bewijs" leidde tot de CIA om die Russische president te geloven Vladimir Poetin “ingezette computerhackers” om Donald Trump te helpen de verkiezingen te winnen. Maar het bewijs dat tot nu toe is vrijgegeven, is verre van overweldigend.
De langverwachte Gezamenlijk analyserapport uitgegeven door het Department of Homeland Security en de FBI stuitte op 29 december op veel kritiek in de technische gemeenschap. Erger nog, een deel van het advies dat het bood, leidde tot een zeer alarmerend vals alarm over vermeende Russische inbraak in een elektriciteitscentrale in Vermont.
Vooraf geadverteerd als bewijs van Russisch hacken, kwam het rapport beschamend tekort voor dat doel. De dunne pap die er wel in zat, werd verder afgezwakt door de volgende ongebruikelijke waarschuwing bovenaan pagina 1: “DISCLAIMER: Dit rapport wordt 'zoals het is' alleen ter informatie verstrekt. Het Department of Homeland Security (DHS) geeft geen enkele garantie met betrekking tot de daarin vervatte informatie.”
Merkwaardig genoeg was ook elke duidelijke inbreng van de CIA, NSA of de directeur van de nationale inlichtingendienst James afwezig Klepel. Naar verluidt krijgt de heer Clapper morgen de kans om een begrijpelijk sceptische Donald Trump te briefen, die de briefingvertraging "heel vreemd" heeft genoemd, en zelfs suggereert dat topambtenaren van de inlichtingendienst "meer tijd nodig hebben om een zaak op te bouwen".
Het scepticisme van de heer Trump wordt niet alleen gerechtvaardigd door de technische realiteit, maar ook door de menselijke realiteit, inclusief de betrokken dramatis personae. De heer Clapper heeft toegegeven dat hij op 12 maart 2013 een congres heeft gegeven, valse getuigenis over de omvang van de NSA-verzameling van gegevens over Amerikanen. Vier maanden later, na de onthullingen van Edward Snowden, verontschuldigde de heer Clapper zich bij de senaat voor een getuigenis waarvan hij toegaf dat deze "duidelijk onjuist" was. Dat hij een overlever is, bleek al uit de manier waarop hij na het inlichtingendebacle over Irak op de been kwam.
De heer Clapper speelde een sleutelrol bij het faciliteren van de frauduleuze informatie. Minister van Defensie Donald Rumsfeld gaf de heer Clapper de leiding over de analyse van satellietbeelden, de beste bron voor het lokaliseren van de locatie van massavernietigingswapens - als die er al zijn.
Toen favorieten van het Pentagon, zoals de Iraakse emigrant Ahmed Chalabi, Amerikaanse inlichtingendiensten voerden met vals "bewijs" over massavernietigingswapens in Irak, was dhr. chemische wapenfaciliteit' waarvoor de heer Chalabi de geografische coördinaten verstrekte, niets van dien aard was. Meneer Clapper gaf er de voorkeur aan zich te houden aan de Rumsfeldiaanse uitspraak: "De afwezigheid van bewijs is geen bewijs van afwezigheid." (Het zal interessant zijn om te zien of hij dat op de verkozen president vrijdag uitprobeert.)
Een jaar na het begin van de oorlog, de heer Chalabi vertelde de media, “We zijn helden in de fout. Wat ons betreft zijn we helemaal geslaagd.” Tegen die tijd was het duidelijk dat er geen massavernietigingswapens in Irak waren. Toen meneer Clapper om uitleg werd gevraagd, meende hij, zonder enig bewijs te leveren, dat ze waarschijnlijk naar Syrië waren overgebracht.
Met betrekking tot de vermeende inmenging van Rusland en WikiLeaks bij de Amerikaanse verkiezingen, is het een groot mysterie waarom de Amerikaanse inlichtingendienst denkt te moeten vertrouwen op "indirect bewijs", terwijl de stofzuiger van de NSA een overvloed aan harde bewijzen opzuigt. Wat we weten over de mogelijkheden van de NSA, toont aan dat de e-mailonthullingen afkomstig waren van lekken, niet van hacken.
Hier is het verschil:
hack: Wanneer iemand op een afgelegen locatie elektronisch besturingssystemen, firewalls of andere cyberbeveiligingssystemen binnendringt en vervolgens gegevens extraheert. Onze eigen aanzienlijke ervaring, plus de rijke details onthuld door Edward Snowden, hebben ons ervan overtuigd dat, met NSA's formidabele traceermogelijkheden, het zowel de afzender als de ontvanger kan identificeren van alle gegevens die het netwerk passeren.
Lek: Wanneer iemand fysiek gegevens uit een organisatie haalt, bijvoorbeeld op een USB-stick, en deze aan iemand anders geeft, zoals Edward Snowden en Chelsea Manning deden. Lekken is de enige manier waarop dergelijke gegevens zonder elektronisch spoor kunnen worden gekopieerd en verwijderd.
Omdat de NSA precies kan traceren waar en hoe 'gehackte' e-mails van het Democratisch Nationaal Comité of andere servers via het netwerk zijn gerouteerd, is het een raadsel waarom de NSA geen hard bewijs kan leveren dat de Russische regering en WikiLeaks erbij betrokken zijn. Tenzij we te maken hebben met een lek van een insider, niet met een hack, zoals andere rapporten suggereren. Alleen al vanuit technisch oogpunt zijn we ervan overtuigd dat dit is gebeurd.
Ten slotte is de CIA bijna volledig afhankelijk van de NSA voor grondwaarheid in deze elektronische arena. Gezien de geruite staat van dienst van de heer Clapper op het gebied van nauwkeurigheid bij het beschrijven van NSA-activiteiten, is het te hopen dat de directeur van de NSA hem zal vergezellen voor de briefing met de heer Trump.
