Door David Swanson, World BEYOND War, Maart 6, 2024
Sommige daden van het vertellen van de waarheid over oorlog en vrede zijn gemakkelijk, en andere brengen extreme risico's met zich mee. Sommige zijn eenvoudig en sommige vereisen een goede strategische planning. Sommige hebben betrekking op feiten, andere op analyse en sommige op verhalen.
Ja, verhalen vertellen. Ik geloof niet dat oorlog lang zou kunnen voortduren als grote communicatiesystemen grote aantallen mensen de gedetailleerde, sympathieke verhalen zouden vertellen van oorlogsslachtoffers aan alle kanten van alle oorlogen, vergelijkbaar met de manier waarop Amerikaanse mediakanalen Oekraïense of Israëlische oorlogsslachtoffers ‘humaniseren’. door ze namen en dierbaren en huisdieren te geven, en eigenaardigheden en dromen die afgebroken worden. Maar je kunt niet simpelweg het voor de hand liggende feit verkondigen dat alle mensen mensen zijn, dat alle bevolkingsgroepen soortgelijke sympathieke verhalen hebben die verteld kunnen worden. Je moet het ze daadwerkelijk vertellen.
Een klokkenluider die de gevangenis riskeert om bijvoorbeeld te onthullen waaruit het Amerikaanse drone-moordprogramma eigenlijk bestaat, of een journalist die de dood riskeert om bijvoorbeeld te onthullen waaruit een genocide in Gaza eigenlijk bestaat, is een waarheidsverteller. Maar dat geldt ook voor degenen die de media, gekozen functionarissen en rechtbanken dwingen om deze feiten in de loop van de tijd te onthouden en er aandacht aan te schenken – acties die soms het risico van fysieke schade met zich meebrengen, vaak het risico van gevangenisstraf en in toenemende mate het risico van bizarre Orwelliaanse beschuldigingen van antisemitisme of antisemitisme. werken voor Moskou (en de daarmee gepaard gaande gevolgen voor de carrière).
Naast het werk van geheugenonderhoud is er ook dat van analyse. Het is een vorm van waarheid vertellen, tijdens een drang naar een oorlog tegen Iran, om de overeenkomsten en verschillen aan te wijzen tussen deze en eerdere pogingen om een oorlog tegen Iran te beginnen, en om weloverwogen conclusies te trekken over wat die catastrofe zou kunnen voorkomen. hoe catastrofaal het ook kan zijn. Er zijn oneindig veel nuttige analyses die van cruciaal belang zijn voor het bewerkstelligen van vrede, zoals: erop wijzen wanneer twee partijen, die elkaar onmogelijk verklaren om over vrede te praten, in feite productief met elkaar over andere zaken praten, of wijzen op eerdere gelegenheden waarbij een gruweldaad plaatsvond. vergelijkbaar met de huidige werd niet gebruikt als excuus voor oorlog, of het contextualiseren van de huidige wetgevende inspanningen in termen van bestaande wetten die op grote schaal worden genegeerd, of het suggereren van alternatieven voor oorlogen waarvan velen ten onrechte denken dat ze zijn uitgeprobeerd, of het applaudisseren van verontwaardiging over presidentiële oorlogen, maar eraan toevoegend dat het Congres oorlogen zijn eigenlijk niet acceptabel.
Een deel van de analyse is het werken aan het vaststellen van fatsoenlijke normen voor taalgebruik, zodat alleen degenen die daarvoor betaald worden het militarisme ‘de defensiesector’ noemen, zodat bevolkingen in onze spraak en in onze gedachten worden onderscheiden van regeringen, en zodat één De kant van de oorlogsslachtoffers wordt niet altijd omschreven als ‘op brute wijze vermoord’ en de andere kant als ‘chirurgisch verwijderd’. We moeten duidelijke woorden gebruiken en begrijpen waarom we ze gebruiken. De oorlog tegen Gaza is een genocide omdat deze voldoet aan de wettelijke definitie, ook wat betreft de uiting van de intenties van degenen die de oorlog voeren. Dat betekent niet dat het niet langer een oorlog is, of dat het groter of erger wordt dan welke andere oorlog dan ook. De recente door de VS geleide oorlogen tegen Irak en Afghanistan waren op het moment van schrijven eenzijdiger en dodelijker dan de laatste oorlog tegen Gaza – en als dat verandert, zullen het allemaal nog steeds oorlogen zijn.
De waarheid is oneindig. Leugens in de media zijn meestal leugens die voortkomen uit weglatingen. Het vertellen van de waarheid is meestal een daad van selectie. Wat moet er nu het meest verteld worden om het meeste goede te doen en het meeste lijden op de korte en lange termijn te verlichten? Het kan nodig zijn om prioriteit te geven aan het bestrijden van de grootste oorlogen die het grootste risico met zich meebrengen voor expansie en nucleaire overschakeling. Het kan nodig zijn om zich te concentreren op die aspecten die tot strategische actie leiden.
Meestal kunnen we wel wat meer nadruk op het beantwoorden van de verkeerde vragen gebruiken. De leugens over de wapens in Irak waren leugens, maar ze hadden allemaal waar kunnen zijn en niet in het minst gerechtvaardigd om een oorlog tegen Irak te beginnen. De Israëlische regering vertelde veel leugens in de begindagen van de geëscaleerde aanval op Gaza in oktober 2023, maar ze hadden allemaal waar kunnen zijn en nooit in het minst de gruwelijke oorlog kunnen rechtvaardigen die zich in de maanden die volgden voor onze ogen afspeelde. Propagandisten hebben liever dat u uw energie steekt in het beantwoorden van de verkeerde vragen. En alles wat geheim is, iets wat nog niet bewezen is, heeft een zekere aantrekkingskracht. Gedeeltelijk kan dat voortkomen uit de overtuiging dat waarheid zonder actie je onmiddellijk ‘vrij kan maken’. Vaak is de belangrijkste waarheid die je moet vertellen het openlijk vertellen ervan, en de truc is om die waarheid duidelijk, luid, meedogenloos, ontwrichtend en overtuigend te vertellen, en als een manier om druk op te wekken voor verandering.
Waarheden worden geen leugens als je een andere kamer binnenstapt. Maar welke waarheid heeft het meeste verandering nodig. Het kan belangrijker zijn om degenen die zich alleen maar tegen Amerikaanse oorlogen verzetten en anti-Amerikaanse oorlogen steunen, te vertellen dat er een kans bestaat dat de Zuid-Afrikaanse of Nicaraguaanse regering de Israëlische regering voor de rechter zal dagen, dan om hen te vertellen wat tragisch contraproductief is aan anti-Amerikaanse oorlogen. -imperiaal geweld. Maar het kan belangrijker zijn om degenen die in de Israëlische propaganda geloven te vertellen hoe diep u het geweld van Hamas veroordeelt, en dit een aantal keren te herhalen, voordat u aandringt op de vraag hoe soortgelijk geweld – geweld dat vele malen groter is en waarschijnlijk een vicieuze cirkel zal voeden – ook moet worden aangewakkerd. afgewezen worden.
Deze ogenschijnlijk tegengestelde waarheden moeten gepresenteerd worden zonder onwaarheden, zonder datgene waartegen men zich verzet, te vergoelijken. En ze moeten worden opgevolgd met meer educatief materiaal voor de lange termijn. Momenten waarop oorlogen (altijd misleidend) prominent aanwezig zijn in de massamedia zijn niet alleen momenten voor mobilisatie op de korte termijn, maar ook voor de rekrutering op lange termijn van degenen die woedend zijn aan één kant van een oorlog in een principiële beweging om alle kanten van alle oorlogen en alle oorlogen af te schaffen. voorbereidingen voor oorlogen. Met andere woorden: we moeten voorkomen dat sommige jongeren die in peilingen over oorlogen een betere mening hebben dan ouderen, het proces doormaken dat ervoor zorgt dat mensen minder verstandige respondenten worden naarmate ze ouder worden.
Uiteindelijk moeten we proberen mensen de hele, complexe waarheid over oorlog en vrede te vertellen, inclusief dat de kant van een oorlog waartegen zij zich verzetten absoluut ongelijk heeft, en dat geldt ook voor de kant die zij steunen, dat oorlog voeren barbaars en onverdedigbaar is, dat er zijn alternatieven die de voorkeur verdienen, waaronder ongewapende civiele verdediging, de rechtsstaat, diplomatie, samenwerking en conflictoplossing. Soms kunnen bepaalde basisfeiten hierbij van grote hulp zijn. De VS hebben zich tientallen jaren lang voorbereid op de oorlog in Oekraïne en hebben zorgvuldig de vrede voor en na de Russische invasie vermeden. De alternatieven zijn een compromis, een eindeloze oorlog of een nucleaire apocalyps. Enz. Maar het argument is voor een verschuiving in het wereldbeeld die moeilijk in een paar paragrafen te verwezenlijken is. (Dat is een reden voor deze omvangrijke website: https://worldbeyondwar.org ).
Eén belangrijke waarheid is niet zozeer ongemakkelijk als wel saai. Het is dat het dodelijkste wapen in alle oorlogsvoering, totdat de atoombommen worden gebruikt, de federale begroting van de Amerikaanse regering is en dat lange tijd is geweest. Er sterven of lijden meer mensen door een gebrek aan middelen die in de Amerikaanse militaire uitgaven worden gestort, dan er in alle oorlogen sterven. En het is nog erger dan dat vanwege andere afwegingen die worden gemaakt. Het ontbreekt ons bijvoorbeeld niet alleen aan financiële middelen voor de bescherming van het milieu, maar de oorlogen verhinderen ook de mondiale samenwerking die nodig is om klimaat- en ecosysteemcrises aan te pakken, de oorlogen en oorlogsvoorbereidingen zijn zelf enorme vernietigers van het milieu, en de oorlogen worden vaak gedreven door en drijven op hun beurt de de inspanningen om de aarde vernietigende fossiele brandstoffen onder controle te houden en ervan te profiteren, voort te zetten.
De conclusie is eigenlijk heel simpel. Het is oorlog of leven. We moeten kiezen welke we meer waarderen, en bereid zijn te doen wat nodig is om de andere te beëindigen.
