KERSTMIS IN DE GRENZEN door John McCutcheon

Mijn naam is Francis Tolliver, ik kom uit Liverpool. Twee jaar geleden wachtte de oorlog me na school op. Naar België en naar Vlaanderen, naar Duitsland naar hier heb ik gevochten voor koning en land waar ik van hou. 'Twas Kerstmis in de loopgraven, waar de vorst zo bitter hing, De bevroren velden van Frankrijk waren stil, er werd geen kerstlied gezongen. Onze families in Engeland toosten die dag op ons Hun dappere en glorieuze jongens zo ver weg. Ik lag met mijn kameraad op de koude en rotsachtige grond Toen over de linies van de strijd een heel eigenaardig geluid klonk. Ik zei: "Luister eens goed, jongens!" "Hij zingt verdomd goed, weet je!'' zegt mijn partner tegen me. Spoedig, een voor een, verenigden alle Duitse stemmen zich in harmonie. De kanonnen rustten stil, de gaswolken rolden niet meer. Kerstmis bracht ons uitstel van de oorlog. Zodra ze afgelopen waren en er een eerbiedige pauze was ingelast, troffen een paar jongens uit Kent rust. Het volgende dat ze zongen was "Stille Nacht". Het ene lied vulde die lucht "Er komt iemand naar ons toe!" riep de frontliniewacht Alle vizieren waren gericht op één lange gestalte die van hun kant sjokte Zijn wapenstilstandsvlag, als een kerstster, getoond op die vlakte zo helder Terwijl hij, dapper, ongewapend de nacht in liep Al snel liep een voor een aan weerszijden Niemandsland binnen Met pistool noch bajonet ontmoetten we elkaar daar hand in hand We deelden wat geheime cognac en we wensten elkaar het beste En in een voetbalwedstrijd met fakkels gaven we ze de hel We verhandelde chocolaatjes, sigaretten en foto's van huis Deze zonen en vaders ver weg van hun eigen families Jonge Sanders speelde op zijn knijpdoos en ze hadden een viool Deze merkwaardige en onwaarschijnlijke groep mannen Spoedig viel het daglicht ons binnen en was Frankrijk weer Frankrijk Met droevig afscheid bereidden we ons allemaal voor om terug te keren naar de oorlog Maar de vraag achtervolgde elk hart dat die wonderbaarlijke nacht leefde 'Wiens familie heb ik in het vizier gericht?' 'Het was Kerstmis in de loopgraven waar de vorst zo bitter hing De bevroren velden van Frankrijk werden verwarmd als liedjes van vrede werden gezongen Voor de muren die ze tussen ons hadden gehouden om het oorlogswerk af te dwingen Was afgebrokkeld en waren voor altijd verdwenen Mijn naam is Francis Tolliver, in Liverpool woon ik Elke kerst komt sinds de Eerste Wereldoorlog, ik heb de lessen goed geleerd Dat degenen die de dienst uitmaken niet tussen de doden en kreupelen zullen zijn En aan elk uiteinde van het geweer zijn we hetzelfde