Na 25,000 mensen vroeg senator Bernie Sanders voegde een paar woorden toe op zijn presidentiële campagnewebsite over de 96% van de mensheid die hij had genegeerd.
Hij deed niet, zoals zijn gesproken opmerkingen tot nu toe hadden gesuggereerd, deze verklaring helemaal niet over fraude en verspilling in het leger. Hij noemde Saoedi-Arabië niet eens, laat staan dat het "de leiding zou moeten nemen" of "de handen vuil zou moeten maken", zoals hij in interviews had gedaan, terwijl Saoedi-Arabië Jemenitische families bombardeert met Amerikaanse clusterbommen. Hoewel hij veteranen noemde en hen dapper noemde, richtte hij de focus van zijn verklaring ook niet op de verheerlijking van troepen, zoals hij heel goed zou hebben gedaan.
Dat is allemaal goed, de verklaring mist enkele belangrijke ingrediënten. Moeten de Verenigde Staten een biljoen dollar per jaar uitgeven en meer dan de helft van de discretionaire uitgaven aan militarisme? Moet het dat met 50% verminderen, met 30% verhogen, met 3% inkorten? We kunnen het echt niet opmaken uit deze verklaring waarin wordt benadrukt dat grote militaire uitgaven nodig zijn, terwijl de schade wordt toegegeven:
“En hoewel er geen twijfel over bestaat dat ons leger volledig voorbereid moet zijn en over de middelen moet beschikken om internationaal terrorisme te bestrijden, is het absoluut noodzakelijk dat we de begroting van het Pentagon en de prioriteiten die het heeft vastgesteld, onder de loep nemen. Het Amerikaanse leger moet uitgerust zijn om de veldslagen van vandaag te voeren, niet die van de laatste oorlog, laat staan de Koude Oorlog. Onze defensiebegroting moet onze nationale veiligheidsbelangen en de behoeften van ons leger vertegenwoordigen, niet de herverkiezing van congresleden of de winsten van defensiecontractanten. De waarschuwing die president Dwight David Eisenhower ons gaf over de invloed van het Militair-Industrieel Complex in 1961 is vandaag meer waar dan toen.”
Die waarschuwing zou door sommigen natuurlijk kunnen worden geïnterpreteerd als de suggestie dat investeren in voorbereiding op 'de veldslagen van vandaag' de oorzaak is van de veldslagen van vandaag.
En welke van de veldslagen van vandaag zou Sanders willen beëindigen? Drones worden niet genoemd. Speciale troepen worden niet genoemd. Buitenlandse bases worden niet genoemd. De enige hint die hij geeft over toekomstige actie in Irak of Syrië suggereert dat hij het leger zou blijven gebruiken om de zaken erger te maken, terwijl hij tegelijkertijd andere benaderingen zou proberen om de zaken te verbeteren:
“We leven in een gevaarlijke wereld vol ernstige bedreigingen, misschien niet meer dan de Islamitische Staat van Irak en Syrië (ISIS) en al-Qaeda. Senator Sanders zet zich in om Amerika veilig te houden en degenen te achtervolgen die Amerikanen kwaad willen doen. Maar we kunnen het internationale terrorisme niet alleen bestrijden. We moeten samenwerken met onze bondgenoten om netwerken voor de financiering van terrorisme uit te roeien, logistieke steun te bieden in de regio, onlineradicalisering te verstoren, humanitaire hulp te bieden en godsdienstvrijheid te ondersteunen en te verdedigen. Bovendien moeten we beginnen de grondoorzaken van radicalisering aan te pakken, in plaats van ons uitsluitend te richten op militaire reacties op degenen die al geradicaliseerd zijn.”
Zou hij de Amerikaanse oorlog tegen Afghanistan beëindigen?
“Sen. Sanders riep zowel president Bush als Obama op om de Amerikaanse troepen zo snel mogelijk terug te trekken en de bevolking van Afghanistan de volledige verantwoordelijkheid te laten nemen voor hun eigen veiligheid. Na een bezoek aan Afghanistan sprak senator Sanders zich uit tegen de ongebreidelde corruptie die hij zag, met name met betrekking tot verkiezingen, veiligheid en het banksysteem.”
Daaruit zou een Amerikaan die lijdt onder de waan dat de oorlog al was beëindigd, helemaal niet verlicht zijn, en men kan echt niet zeggen of Sanders ervoor zou kiezen enige actie te ondernemen om er in werkelijkheid een einde aan te maken. Natuurlijk is hij een Amerikaanse senator en probeert hij de financiering niet stop te zetten.
De verklaring van Sanders is een zeer allegaartje. Hij steunt de overeenkomst met Iran terwijl hij valse beweringen over "Iran die kernwapens ontwikkelt" naar voren brengt. Hij bekritiseert “beide kanten” in Palestina, maar zegt met geen woord over het afsnijden van gratis wapens of internationale rechtsbescherming voor Israël – of voor welke andere regering dan ook. De oproep van de paus om een einde te maken aan de wapenhandel, waar de Verenigde Staten de leiding over hebben, blijft onvermeld. Hij noemt kernwapens, maar alleen de niet-bestaande wapens die tot Iran behoren, niet die van de Verenigde Staten of Israël of enig ander land. Ontwapening is hier geen agendapunt. En hoe zou het kunnen als hij in zijn eerste alinea in strijd met het VN-Handvest verklaart dat “geweld altijd een optie moet zijn”?
Sanders geeft geen details over een verschuiving van het dienen als wapenleverancier voor de wereld naar serieuze investeringen in hulp en diplomatie. Maar dit zegt hij wel:
“Na bijna veertien jaar van ondoordachte en rampzalige militaire acties in het Midden-Oosten is het echter tijd voor een nieuwe aanpak. We moeten afstand nemen van beleid dat eenzijdige militaire actie en preventieve oorlog bevordert, en dat van de Verenigde Staten de de facto politieman van de wereld maakt. Senator Sanders is van mening dat buitenlands beleid niet alleen is om te beslissen hoe te reageren op conflicten over de hele wereld, maar ook om het herdefiniëren van de rol van Amerika in de steeds mondialer wordende economie. Samen met onze bondgenoten over de hele wereld moeten we krachtdadig zijn in het voorkomen van internationale conflicten, niet alleen in het oplossen van problemen. Zo hebben de internationale handelsovereenkomsten die we sluiten en ons energie- en klimaatveranderingsbeleid niet alleen enorme gevolgen voor de Amerikanen hier thuis, maar hebben ze ook een grote invloed op onze betrekkingen met landen over de hele wereld. Senator Sanders heeft de ervaring, de staat van dienst en de visie om niet alleen leiding te geven aan deze uiterst belangrijke kwesties, maar om ons land in een heel andere richting te sturen.”
Sanders beweert echter absurd genoeg dat hij alleen oorlogen heeft gesteund die een 'laatste redmiddel' waren. Hij omvat onder meer Afghanistan en Joegoslavië, hoewel geen van beide in de verste verte een laatste redmiddel was. Sanders geeft dit toe door te zeggen: "Ik steunde het gebruik van geweld om de etnische zuivering op de Balkan te stoppen." Afgezien van het feit dat het de etnische zuivering heeft vergroot en dat diplomatie niet echt is geprobeerd, is wat hij beweert een filantropische missie, geen "laatste redmiddel". Sanders zegt ook: "En in de nasleep van de aanslagen van 11 september 2001 steunde ik het gebruik van geweld in Afghanistan om de terroristen op te sporen die ons aanvielen." Afgezien van het aanbod van de Taliban om Osama bin Laden over te brengen naar een derde land om berecht te worden, beschrijft Sanders het jagen en vermoorden van mensen in een ver land, geen "laatste redmiddel" - en ook niet waar hij op stemde, en Rep. Barbara Lee stemde tegen, wat een blanco cheque was voor eindeloze oorlog naar presidentieel oordeel.
Dit alles laat duidelijk de mogelijkheid open van een eindeloze wereldwijde oorlog, maar suggereert een verlangen om er niet gretig naar op zoek te gaan. Het is duidelijk ook veel beter dan Hillary Clinton zou doen ervaren, minder dan Jill Stein zou doen ervaren ("Vestig een buitenlands beleid op basis van diplomatie, internationaal recht en mensenrechten. Beëindig de oorlogen en drone-aanvallen, verlaag de militaire uitgaven met minstens 50% en sluit de meer dan 700 buitenlandse militaire bases die onze republiek in een bankroet imperium veranderen. Stop de Amerikaanse steun en wapenverkoop aan mensenrechtenschenders, en leid tot wereldwijde nucleaire ontwapening.”), en een beetje anders dan wat Lincoln Chafee zou zeggen (de laatste eigenlijk geeft toe de Amerikaanse oorlogen hebben ISIS gecreëerd en maken ons minder veilig, zegt dat hij een einde zou maken aan drone-aanvallen, enz.). En natuurlijk zijn ze allemaal een afleiding van de strijd om militarisme te verminderen en te beëindigen en oorlogen te voorkomen in 2015, een jaar zonder verkiezingen. Toch is het bemoedigend dat een leidende 'socialistische' kandidaat voor het presidentschap van de VS eindelijk een buitenlands beleid heeft, ook al lijkt dat nauwelijks op dat van Jeremy Corbyn.
