in 2011 David Hookes onderzocht de ethische en juridische implicaties van het toenemende gebruik van bewapende, onbemande vliegtuigen in de 'oorlog tegen terrorisme'.
Het snel toenemende gebruik van luchtrobotwapens in de zogenaamde 'oorlog tegen terrorisme' roept veel ethische en juridische vragen op. Drones, in militaire termen bekend als 'UAV's' of 'Unmanned Aerial Vehicles', zijn er in verschillende maten, van zeer kleine surveillancevliegtuigen, die in een soldatenrugzak kunnen worden gedragen en gebruikt worden om de intelligentie van het slagveld te verzamelen, tot op ware grootte, gewapende versies die een aanzienlijke last van raketten en lasergeleide bommen kunnen dragen.
Het gebruik van het laatste soort UAV in Irak, Afghanistan, Pakistan en elders heeft grote bezorgdheid gewekt, omdat het vaak aanzienlijke 'nevenschade' met zich meebrengt - met andere woorden: het doden van onschuldige burgers in de buurt van de beoogde 'terroristische' leiders . De legaliteit van hun gebruik bij het uitvoeren van wat buiten de rechter is, buiten een herkenbaar slagveld, is ook een reden tot grote zorg.
Achtergrond
UAV's bestaan al minstens 30 jaar in een of andere vorm. Aanvankelijk werden ze gebruikt voor surveillance en het verzamelen van inlichtingen (S&I); conventionele vliegtuigen zouden reageren op de verzamelde gegevens om een dodelijke aanval uit te voeren. UAV's worden nog steeds in deze rol gebruikt, maar zijn in het afgelopen decennium zelf uitgerust met raketten en geleide bommen naast hun S & I-technologie. Deze gewijzigde versies worden soms UCAV's genoemd, waarbij 'C' staat voor 'Combat'.
De eerste geregistreerde 'kill' door een UCAV, een door de CIA bestuurde 'Predator'-drone, vond plaats in Jemen in 2002. Bij dit incident werd een 4 × 4-voertuig met naar verluidt een Al-Qaida-leider en zijn vijf metgezellen aangevallen en alle inzittenden vernietigd.1 Het is niet bekend of de regering van Jemen deze executies op voorhand heeft goedgekeurd.
Wereldwijde militaire interesse ...
Zoals te verwachten was, leidde het Amerikaanse leger de ontwikkeling en het gebruik van UAV's, vooral na 9 / 11, wat leidde tot een snelle escalatie van de productie en inzet van drones. Momenteel hebben ze ongeveer 200 'Predator' gewapende drones en over 20 van zijn grote broer de 'Reaper' drone in dienst in het zogenaamde AF-PAK (Afghanistan-Pakistan) theater.
Sommige van deze drones zijn verhuurd of verkocht aan Britse troepen, ook voor gebruik in Afghanistan, waar ze tot nu toe ten minste 84-vluchtmissies hebben uitgevoerd. De Reaper kan 14 'Hellfire' raketten of een mengsel van raketten en geleide bommen dragen.
Misschien is het niet verwonderlijk dat Israël ook een belangrijke ontwikkelaar van UAV's is, die het in de Palestijnse gebieden heeft gebruikt. Er zijn een aantal gedocumenteerde exemplaren2 van het Israëlische leger dat hen zou gebruiken om Hamasleiders te richten, tijdens Israëls aanval op Gaza in 2008-9, wat resulteerde in veel dodelijke burgerslachtoffers. Een van de slachtoffers was de 10-jarige jongen, Mum'min 'Allaw. Volgens dr. Mads Gilbert, een Noorse arts die tijdens de aanval op Gaza in het al-Shifa-ziekenhuis in Gaza werkte: "Elke nacht opnieuw leven de Palestijnen in Gaza hun ergste nachtmerries wanneer ze drones horen; het stopt nooit en je weet nooit zeker of het een bewakingsdron is of dat hij een raketaanval zal lanceren. Zelfs het geluid van Gaza is angstaanjagend: het geluid van Israëlische drones in de lucht. '
Het Israëlische wapenbedrijf Elbit Systems heeft in een consortium met het Franse wapenbedrijf Thales een contract binnengehaald om het Britse leger te voorzien van een bewakingsdron met de naam 'Watchkeeper'. Dit is een verbeterde versie van een bestaande Israëlische drone, Hermes 450, die al werd gebruikt door Britse troepen in Afghanistan. De Wankel-motor wordt geproduceerd in Litchfield, Verenigd Koninkrijk door UEL Ltd, een volledige dochteronderneming van Elbit Systems. Van de Watchkeeper wordt gezegd dat hij voetafdrukken op de grond van boven de wolken kan detecteren.
Veel andere landen hebben ook drone-programma's: Rusland, China en verschillende EU-consortia hebben modellen in ontwikkeling. Zelfs Iran heeft een operationele drone, terwijl Turkije onderhandelt met Israël als leverancier.3
Natuurlijk heeft het VK een eigen uitgebreid, onafhankelijk programma voor de ontwikkeling van drones, gecoördineerd en geleid door BAE Systems. De belangrijkste zijn de 'Taranis'4 en 'Mantis'5 bewapende drones die ook 'autonoom' zijn, dat wil zeggen, in staat zijn om zichzelf te besturen, doelen te selecteren en eventueel gewapende gevechten met andere vliegtuigen aan te gaan.
Taranis maakt gebruik van 'stealth'-technologie om detectie te voorkomen en lijkt op een kleinere versie van de Amerikaanse B2' Stealth '-bommenwerper. Taranis werd onthuld, op enige afstand van het publiek, op Warton Aerodrome in Lancashire in juli 2010. TV-rapporten benadrukten het mogelijke civiele gebruik voor politiewerk. Het lijkt enigszins te veel gespecificeerd hiervoor, gezien het feit dat het acht ton weegt, twee wapenbays heeft en £ 143m kost om te ontwikkelen. Vluchtproeven zullen naar verwachting in 2011 beginnen.
Mantis komt qua uiterlijk dichter bij bestaande bewapende drones, maar is geavanceerder in zijn specificatie en wordt aangedreven door twee Rolls Royce 250-turbopropmotoren (zie foto). De eerste testvlucht vond plaats in oktober 2009.
Zoals besproken in het SGR-rapport PinhaisBritse academici zijn betrokken geweest bij BAE-geleide drone-ontwikkeling via het £ 6m FLAVIIR-programma, gezamenlijk gefinancierd door BAE en de Research Council voor Engineering en Physical Sciences.6 Tien Britse universiteiten zijn hierbij betrokken, waaronder Liverpool, Cambridge en Imperial College London.
... en de redenen ervoor
De interesse van het leger in drones is niet moeilijk uit te leggen. Om te beginnen zijn drones relatief goedkoop, elk kost ongeveer een tiende van de kosten van een conventioneel multi-role-gevechtsvliegtuig. En ze kunnen veel langer in de lucht blijven dan conventionele vliegtuigen - meestal meer dan 24 uur. Op dit moment worden ze op afstand 'bestuurd', vaak vanuit een positie vele duizenden mijlen verwijderd van de gevechtszone, met behulp van satellietcommunicatie. De drones die door de VS en het VK worden gebruikt in AF-PAK worden bestuurd vanuit trailers op de basis van Creech Airforce in de woestijn van Nevada. De piloten zijn dus veilig, kunnen stress en vermoeidheid voorkomen en zijn veel goedkoper om te trainen. Omdat de drones multisensor-bewakingssystemen vervoeren, kunnen de meerdere datastromen parallel worden bewaakt door een team van operatoren in plaats van door één piloot. Kortom, in de benarde omstandigheden van de aanhoudende economische recessie, geven drones je een 'grotere knal voor je geld'. Volgens de verdedigingscorrespondent van de krant Telegraph, Sean Rayment,
gewapende drones zijn "de meest risicovrije vorm van uit te vechten gevechten", een bewering die de dodelijke risico's voor onschuldige burgers natuurlijk volledig omzeilt.
Juridische en ethische dimensies
Er zijn een aantal juridische uitdagingen geweest voor het gebruik van drones. De American Civil Liberties Union (ACLU) en het Center for Constitutional Rights (CCR) hebben een rechtszaak aangespannen tegen de legaliteit van hun gebruik buiten gebieden van gewapende conflicten. Zij beweren dat, behalve in zeer eng omschreven omstandigheden, "doelwit doden neerkomt op het opleggen van een doodstraf zonder aanklacht, proces of veroordeling", met andere woorden, de volledige afwezigheid van een eerlijk proces.7
De speciale VN-rapporteur voor buitengerechtelijke, standrechtelijke of willekeurige executies, Philip Alston, zegt in zijn mei 2010-rapport8 dat, zelfs op het gebied van gewapende conflicten,
"De rechtmatigheid van gerichte moordacties is sterk afhankelijk van de betrouwbaarheid van de intelligentie waarop deze is gebaseerd".
In veel gevallen is aangetoond dat intelligentie vaak defect is. Alston zegt ook:
"Buiten de context van gewapende conflicten is het gebruik van drones voor gerichte moord bijna nooit waarschijnlijk legaal", en voegde hij eraan toe: "daarnaast is het doden van doding door iemand anders dan het doelwit (familieleden of anderen in de buurt, bijvoorbeeld) zou een willekeurige ontneming van leven zijn onder de mensenrechtenwetgeving en zou kunnen resulteren in verantwoordelijkheid van de staat en individuele strafrechtelijke aansprakelijkheid. "
Zelfs de meest conservatieve schattingen suggereren dat ten minste een derde van de sterfgevallen veroorzaakt door drones in het AF-PAK militaire theater non-combattanten waren. Sommige schattingen stellen het aandeel veel hoger. In één geval werden er 50-niet-strijders vermoord voor elke vermeende gedode militant. Dit overzicht wordt benadrukt in een nummer van de Peacemaker Briefing9: "De opwinding over de doodscompensatie met een laag risico van drones in verdedigingskringen, gelieerd aan de opvatting dat aanvallen precies gericht en nauwkeurig zijn, lijkt voorbij te gaan aan het feit dat tenminste 1 / 3 van de gedoden waarschijnlijk burgers zijn."
Een ander belangrijk kenmerk van het gebruik van drones is dat ze bijna op maat gemaakt lijken voor gebruik tegen door armoede geteisterde mensen die, om verschillende redenen, weerstand kunnen bieden aan de wil van een technologisch geavanceerde macht. Zulke mensen worden op verschillende manieren omschreven als 'terroristen' of 'opstandelingen', maar kunnen eenvoudigweg proberen hun eigen hulpbronnen en politieke bestemming in de hand te houden. Vaak hebben ze beperkte of geen geavanceerde technologische mogelijkheden. Het is moeilijk te zien dat drones effectief kunnen worden gebruikt op het grondgebied van een technologisch geavanceerde macht, omdat ze kunnen worden neergeschoten door raketten, conventionele jagers of zelfs andere gewapende drones. Zelfs stealth-technologie geeft 100% geen onzichtbaarheid, zoals blijkt uit het neerhalen van een B2-bommenwerper tijdens het NAVO-bombardement op Servië.
Conclusie
Drones moeten worden gezien als een zeer belangrijk probleem voor SGR-leden, omdat ze alleen kunnen worden ontwikkeld met behulp van de meest geavanceerde, op wetenschap gebaseerde technologische middelen die ten dienste staan van het leger. Het gebruik van drones heeft vaak een zeer dubieuze legitimiteit en de ethiek om geavanceerde, technologische wapens ter beschikking te stellen tegen de meest arme mensen op aarde, behoeft geen commentaar.
Dr. David Hookes is honorary Senior Research Fellow in de Computer Science Department van de Universiteit van Liverpool. Hij is ook lid van het Nationaal Coördinatiecomité van SGR.
