Een internationaal neutraliteitsproject wordt gelanceerd

Geïnitieerd door het Veterans Global Peace Network (VGPN www.vgpn.org), 1 februari 2022

Sinds het einde van de Koude Oorlog zijn de Verenigde Staten en hun NAVO en andere bondgenoten agressieoorlogen aangegaan om waardevolle hulpbronnen te grijpen, in grove schending van de internationale wetten en het VN-Handvest. Alle agressieoorlogen zijn illegaal volgens internationale wetten, waaronder het Kellogg-Briand-pact van 27 augustus 1928, dat een multilaterale overeenkomst was die probeerde oorlog uit te bannen als instrument van nationaal beleid.

Het VN-Handvest koos voor een meer pragmatisch systeem van 'collectieve veiligheid', een beetje zoals de Drie Musketiers: één voor allen en allen voor één. De drie musketiers werden de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad, ook wel bekend als de vijf politieagenten, die tot taak hadden de internationale vrede te handhaven of af te dwingen. De VS waren aan het einde van de Tweede Wereldoorlog het machtigste land ter wereld. Het had onnodig atoomwapens ingezet, vooral tegen Japanse burgers om zijn macht aan de rest van de wereld te tonen. Naar alle maatstaven was dit een ernstige oorlogsmisdaad. De USSR bracht haar eerste atoombom tot ontploffing in 2, wat de realiteit van een bipolair internationaal machtssysteem aantoont.

In deze 21^st Eeuwenlang moet het gebruik van, de dreiging met het gebruik of zelfs het bezit van kernwapens worden beschouwd als een vorm van wereldwijd terrorisme. In 1950 maakten de VS gebruik van de tijdelijke afwezigheid van de USSR in de VN-Veiligheidsraad (VNVR) om resolutie 82 van de VN-Veiligheidsraad door te drukken, die tot gevolg had dat de VN Noord-Korea de oorlog verklaarde, en die oorlog werd uitgevochten onder VN-vlag. Dit versnelde de Koude Oorlog en corrumpeerde de rol van de VN en vooral de rol van de VN-Veiligheidsraad, waarvan ze nooit is hersteld. De heerschappij en het misbruik van geweld hadden de regel van het internationaal recht vervangen.

Deze situatie had na het einde van de Koude Oorlog in 1989 vreedzaam kunnen en moeten worden opgelost, maar de leiders van de VS zagen de VS opnieuw als het unipolaire machtigste land ter wereld en wilden hier ten volle van profiteren. In plaats van de nu overbodige NAVO terug te trekken, zoals het Warschaupact was opgeheven, negeerde de door de VS geleide NAVO de beloften aan de Russische leider Gorbatsjov om de NAVO niet uit te breiden naar de voormalige Warschaupact-landen.

Het probleem is nu dat de VS, gesteund door het VK en Frankrijk, een meerderheid hebben van de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad (VN-Veiligheidsraad) die het vetorecht hebben over alle beslissingen van de VN-Veiligheidsraad. Omdat China en Rusland ook een veto kunnen uitspreken over besluiten van de VN-Veiligheidsraad, betekent dit dat de VN-Veiligheidsraad bijna permanent in een impasse zit wanneer belangrijke internationale vredesbesluiten nodig zijn. Hierdoor kunnen deze vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad (de P5) ook straffeloos optreden en in strijd met het VN-Handvest dat ze geacht worden te handhaven, omdat een vastgelopen VN-Veiligheidsraad geen strafmaatregelen tegen hen kan nemen. Sinds het einde van de Koude Oorlog zijn de drie P5-leden van de NAVO, de VS, het VK en Frankrijk, de belangrijkste daders van dergelijke schendingen van het internationale recht, die onder een hoedje spelen met andere NAVO-leden en andere NAVO-bondgenoten.

Dit heeft geleid tot een reeks rampzalige illegale oorlogen, waaronder de oorlog tegen Servië in 1999, Afghanistan van 2001 tot 2021, Irak van 2003 tot 2011 (?), Libië in 2011. Ze hebben de regel van het internationaal recht in eigen handen genomen en zijn de grootste bedreiging voor de internationale vrede. In plaats van echte veiligheid te bieden aan West-Europa waarvoor ze is opgericht, is de NAVO een internationaal beschermingsracket geworden. De Neurenbergse Principes verboden oorlogen van agressie, en de Geneefse Conventies over oorlog probeerden te reguleren hoe oorlogen worden uitgevochten, alsof oorlogen slechts een soort spel waren. In de woorden van Carl von Clausewitz: "Oorlog is de voortzetting van politiek met andere middelen". Dergelijke opvattingen over oorlog moeten worden verworpen, en de enorme hoeveelheden middelen die aan oorlog en voorbereiding op oorlogen worden besteed, moeten worden overgeheveld naar het daadwerkelijk creëren en handhaven van vrede.

In theorie kan alleen de VN-Veiligheidsraad toestemming geven voor militaire acties tegen lidstaten van de Verenigde Naties en dan alleen met het oog op de handhaving van echte internationale vrede. De uitvluchten die veel landen gebruiken, zijn onder meer beweren dat hun agressieoorlogen noodzakelijk zijn voor de zelfverdediging van hun land of om hun nationale belangen te beschermen, of nep humanitaire interventies.

Agressieve legers zouden niet moeten bestaan ​​in deze gevaarlijke tijden voor de mensheid, waar beledigend militarisme onnoemelijke schade toebrengt aan de mensheid zelf en aan de leefomgeving van de mensheid. Echte strijdkrachten zijn nodig om te voorkomen dat krijgsheren, internationale criminelen, dictators en terroristen, inclusief terroristen op staatsniveau zoals de NAVO, enorme mensenrechtenschendingen begaan en onze planeet Aarde vernietigen. In het verleden hebben de strijdkrachten van het Warschaupact ongerechtvaardigde agressieve acties ondernomen in Oost-Europa, en Europese imperiale en koloniale machten hebben in hun voormalige koloniën meerdere misdaden tegen de menselijkheid gepleegd. Het Handvest van de Verenigde Naties was bedoeld als basis voor een sterk verbeterd systeem van internationale jurisprudentie dat een einde zou maken aan deze misdaden tegen de menselijkheid. De vervanging van de rechtsstaat door de regel van brute kracht door de VS en de NAVO, zal bijna onvermijdelijk worden gekopieerd door die landen die het gevoel hebben dat hun soevereiniteit en veiligheid wordt bedreigd door de ambities van de NAVO om een ​​mondiale handhaver te worden.

Het internationaalrechtelijke concept van neutraliteit werd in de jaren 1800 geïntroduceerd om kleinere staten tegen dergelijke agressie te beschermen, en het Haags Verdrag V over neutraliteit 1907 werd en is nog steeds het definitieve stuk internationaal recht over neutraliteit. Inmiddels is het Haags Verdrag inzake neutraliteit erkend als internationaal gewoonterecht, wat inhoudt dat alle staten verplicht zijn de bepalingen ervan na te leven, zelfs als ze dit verdrag niet hebben ondertekend of geratificeerd.

Er is ook betoogd door deskundigen op het gebied van internationaal recht, zoals L. Oppenheim en H. Lauterbach, dat elke staat die geen oorlogvoerende partij is in een bepaalde oorlog, in die bepaalde oorlog als neutraal wordt beschouwd en daarom verplicht is de beginselen toe te passen. en praktijken van neutraliteit in de loop van die oorlog. Terwijl het neutrale staten is verboden deel te nemen aan militaire allianties, is er geen verbod op deelname aan economische of politieke allianties. Het ongerechtvaardigde gebruik van economische sancties als een vorm van vijandige collectieve bestraffing moet echter als agressie worden beschouwd vanwege de verwoestende effecten die dergelijke sancties kunnen hebben op burgers, met name kinderen. Internationale wetten inzake neutraliteit zijn alleen van toepassing op militaire aangelegenheden en deelname aan oorlogen, met uitzondering van echte zelfverdediging.

Er zijn veel variaties in de praktijken en toepassingen van neutraliteit in Europa en elders. Deze variaties bestrijken een spectrum van zwaarbewapende neutraliteit tot ongewapende neutraliteit. Sommige landen, zoals Costa Rica, hebben helemaal geen leger. Het CIA-feitenboek vermeldt 36 landen of gebieden die geen strijdkrachten hebben, maar slechts een klein aantal daarvan zou als volledig onafhankelijke staten kwalificeren. Landen zoals Costa Rica vertrouwen op de regel van het internationaal recht om hun land te beschermen tegen aanvallen, op een vergelijkbare manier waarop burgers van verschillende landen vertrouwen op de regel van nationale wetten om zichzelf te beschermen. Alleen een politiemacht is nodig om burgers binnen staten te beschermen, een internationaal politiesysteem is nodig om kleinere landen te beschermen tegen grotere agressieve landen. Hiervoor zijn echte strijdkrachten nodig.

Met de uitvinding en verspreiding van kernwapens en andere massavernietigingswapens, kan geen enkel land, inclusief de VS, Rusland en China, er langer zeker van zijn dat ze hun land en hun burgers kunnen beschermen tegen overweldiging. Dit heeft geleid tot wat een werkelijk waanzinnige theorie van internationale veiligheid is genaamd Mutually Assured Destruction, toepasselijk afgekort tot MAD. begon een nucleaire oorlog tegen Japan op 6^th Augustus 1945.

Zwitserland wordt beschouwd als het meest neutrale land ter wereld, zozeer zelfs dat het pas op 2 september 2002 lid werd van de Verenigde Naties. Sommige andere landen, zoals Oostenrijk en Finland, hebben neutraliteit vastgelegd in hun grondwet, maar in beide gevallen werd hun neutraliteit opgelegd na het einde van de Tweede Wereldoorlog, dus beide kunnen nu op weg zijn om hun neutrale status te beëindigen. Zweden, Ierland, Cyprus en Malta zijn neutraal wat betreft het regeringsbeleid en in dergelijke gevallen kan dit worden gewijzigd door een regeringsbesluit. Constitutionele neutraliteit is de betere optie omdat het een beslissing is die wordt genomen door de bevolking van dat land in plaats van door de politici, en alle beslissingen om de neutraliteit op te geven en oorlog te voeren, kunnen alleen worden genomen door een referendum, met uitzondering van echte zelfverdediging .

De Ierse regering heeft de internationale wetten inzake neutraliteit ernstig geschonden door het Amerikaanse leger toe te staan ​​de luchthaven van Shannon te gebruiken als voorwaartse luchtmachtbasis om zijn agressieoorlogen in het Midden-Oosten te voeren. De neutraliteit van Cyprus wordt aangetast door het feit dat Groot-Brittannië nog steeds twee grote zogenaamde soevereine bases op Cyprus bezet die Groot-Brittannië op grote schaal heeft gebruikt om zijn agressieoorlogen in het Midden-Oosten te voeren. Costa Rica is een uitzondering als een van de weinige echt neutrale staten in Latijns-Amerika en bovendien een zeer succesvolle neutrale. Costa Rica 'verspilt' veel van zijn financiële middelen aan gezondheidszorg, onderwijs en de zorg voor de meest kwetsbare burgers, en kan dit doen omdat het geen leger heeft en met niemand oorlogen voert.

Na het einde van de Koude Oorlog hebben de VS en de NAVO Rusland beloofd dat de NAVO niet zou worden uitgebreid naar de Oost-Europese landen en andere landen aan de grens met Rusland. Dit zou hebben betekend dat alle landen aan de Russische grenzen als neutrale landen zouden worden beschouwd, inclusief het bestaande neutrale Finland, maar ook de Baltische staten, Wit-Rusland, Oekraïne, Roemenië, Bulgarije, Georgië, enz. Deze overeenkomst werd snel verbroken door de VS en de NAVO , en stappen om Oekraïne en Georgië op te nemen als NAVO-leden dwongen de Russische regering om te verdedigen wat zij als haar nationale strategische belangen beschouwde door de Krim terug te nemen en de provincies Noord-Ossetië en Abchazië onder Russische controle te brengen.

Er is nog steeds een zeer sterk pleidooi voor neutraliteit van alle staten dicht bij de grenzen met Rusland, en dit is dringend nodig om escalatie van het conflict in Oekraïne te voorkomen. De geschiedenis toont aan dat eens agressieve staten krachtigere wapens ontwikkelen die deze wapens zullen gebruiken. De Amerikaanse leiders die in 1945 atoomwapens gebruikten, waren niet MAD, ze waren gewoon SLECHT. Agressieoorlogen zijn al illegaal, maar er moeten manieren worden gevonden om dergelijke illegaliteit te voorkomen.

In het belang van de mensheid, maar ook in het belang van alle levende wezens op planeet Aarde, is er nu een sterk argument om het concept van neutraliteit uit te breiden tot zoveel mogelijk landen. Een recent opgericht vredesnetwerk genaamd Veterans Global Peace Network www.VGPN.org  lanceert een campagne om zoveel mogelijk landen aan te moedigen militaire neutraliteit in hun grondwet te verankeren en we hopen dat vele andere nationale en internationale vredesgroepen zich bij deze campagne zullen aansluiten.

De neutraliteit die we zouden willen bevorderen zou geen negatieve neutraliteit zijn waarbij staten conflicten en lijden in andere landen negeren. In de onderling verbonden kwetsbare wereld waarin we nu leven, is oorlog in elk deel van de wereld een gevaar voor ons allemaal. Wij willen positieve actieve neutraliteit bevorderen. Hiermee bedoelen we dat neutrale landen het volledige recht hebben om zichzelf te verdedigen, maar niet het recht hebben om oorlog te voeren tegen andere staten. Dit moet echter echte zelfverdediging zijn en rechtvaardigt geen valse preventieve aanvallen op andere staten of nep 'humanitaire interventies'. Het zou neutrale staten ook verplichten om actief internationale vrede en gerechtigheid te bevorderen en te helpen handhaven. Vrede zonder gerechtigheid is slechts een tijdelijk staakt-het-vuren, zoals de Eerste en Tweede Wereldoorlog hebben aangetoond.

Een dergelijke campagne voor internationale positieve neutraliteit zal beginnen met het aanmoedigen van de bestaande neutrale staten om hun neutraliteit te handhaven en te versterken, en vervolgens campagne te voeren voor andere staten in Europa en elders om neutrale staten te worden. VGPN zal actief samenwerken met andere nationale en internationale vredesgroepen om deze doelstellingen te bereiken.

Er zijn enkele belangrijke variaties op het concept van neutraliteit, waaronder die van negatieve of isolationistische neutraliteit. Een belediging die soms naar neutrale landen wordt gegooid, is een citaat van de dichter Dante: 'De heetste plekken in de hel zijn voorbehouden aan hen die in een tijd van grote morele crisis hun neutraliteit bewaren.' We moeten dit aanvechten door te antwoorden dat de heetste plekken in de hel moeten worden gereserveerd voor degenen die agressie-oorlogen voeren.

Ierland is een voorbeeld van een land dat positieve of actieve neutraliteit beoefent, vooral sinds het in 1955 lid werd van de Verenigde Naties, maar ook tijdens het interbellum toen het de Volkenbond actief steunde. Hoewel Ierland een zeer kleine verdedigingsmacht van ongeveer 8,000 soldaten heeft, is het sinds 1958 zeer actief in het bijdragen aan VN-vredesoperaties en heeft het 88 soldaten verloren die zijn omgekomen bij deze VN-missies, wat een hoog aantal slachtoffers is voor zo'n kleine Defensiemacht .

In het geval van Ierland betekende positieve actieve neutraliteit ook het actief bevorderen van het dekolonisatieproces en het helpen van nieuwe onafhankelijke staten en ontwikkelingslanden met praktische hulp op gebieden als onderwijs, gezondheidsdiensten en economische ontwikkeling. Helaas heeft Ierland, vooral sinds Ierland tot de Europese Unie is toegetreden, en vooral in de afgelopen decennia, de neiging om meegesleurd te worden in de praktijken van de grotere EU-staten en voormalige koloniale machten bij het uitbuiten van de ontwikkelingslanden in plaats van hen echt te helpen. Ierland heeft ook zijn reputatie als neutraliteit ernstig geschaad door het Amerikaanse leger toe te staan ​​de luchthaven van Shannon in het westen van Ierland te gebruiken om zijn agressieoorlogen in het Midden-Oosten te voeren. De VS en NAVO-leden van de EU hebben diplomatieke en economische druk uitgeoefend om te proberen de neutrale landen in Europa ertoe te brengen hun neutraliteit op te geven, en slagen daarin. Het is belangrijk erop te wijzen dat de doodstraf in alle EU-lidstaten is verboden en dat dit een zeer goede ontwikkeling is. De machtigste NAVO-leden die ook lid zijn van de EU, hebben de afgelopen twee decennia echter op onrechtmatige wijze mensen vermoord in het Midden-Oosten.

Geografie kan ook een belangrijke rol spelen bij succesvolle neutraliteit en de ligging van het perifere eiland van Ierland aan de uiterste westelijke rand van Europa maakt het gemakkelijker om zijn neutraliteit te handhaven, in combinatie met de realiteit dat Ierland, in tegenstelling tot het Midden-Oosten, zeer weinig olie- of gasvoorraden heeft. Dit in tegenstelling tot landen als België en Nederland die meermaals hun neutraliteit hebben geschonden. Internationale wetten moeten echter worden verbeterd en toegepast om ervoor te zorgen dat de neutraliteit van alle neutrale landen wordt gerespecteerd en ondersteund. Geografische factoren betekenen ook dat verschillende landen mogelijk een vorm van neutraliteit moeten aannemen die past bij hun geografische en andere veiligheidsfactoren.

Het Verdrag van Den Haag (V) betreffende de rechten en plichten van neutrale mogendheden en personen in geval van oorlog te land, ondertekend op 18 oktober 1907 toegankelijk via deze link.

Hoewel het vele beperkingen kent, wordt het Verdrag van Den Haag inzake neutraliteit beschouwd als de hoeksteen van internationale wetten inzake neutraliteit. Echte zelfverdediging is toegestaan ​​volgens de internationale wetten inzake neutraliteit, maar dit aspect is erg misbruikt door agressieve landen. Actieve neutraliteit is een levensvatbaar alternatief voor agressieoorlogen. Sinds het einde van de Koude Oorlog is de NAVO de grootste bedreiging voor de internationale vrede geworden. Dit internationale neutraliteitsproject moet deel uitmaken van een bredere campagne om de NAVO en andere agressieve militaire allianties overbodig te maken.

Reformatie of Transformatie van de Verenigde Naties is ook een andere prioriteit, maar dat is een andere dag werk.

Vredesorganisaties en individuen in alle regio's van de wereld worden uitgenodigd om deel te nemen aan deze campagne, hetzij in samenwerking met Veterans Global Peace Network, hetzij afzonderlijk en moeten de suggesties in dit document gerust overnemen of aanpassen.

Neem voor meer informatie contact op met Manuel Pardo, Tim Pluta of Edward Horgan op:  vgpn@riseup.net.

Teken De petitie!