Het oorlogsmonument maakt een einde aan alle oorlogsmonumenten

Door David Swanson

“Wie het verleden beheerst, beheerst de toekomst. Wie het heden beheerst, beheerst het verleden.” –Orwel

De Amerikaanse regering heeft de bodem van het vat bereikt. Nadat ze elke vierkante centimeter van de National Mall hadden volgestouwd met monumenten voor elke oorlog waaraan ze wilden toegeven, inclusief de oorlogen tegen Vietnam en Korea, en inclusief de twee wereldoorlogen, hebben onze dierbare leiders besloten dat er nog een Wereldoorlog I monument nodig is, en dat het zal worden gebouwd in Pershing Park (genoemd in 1981 naar een generaal uit de Eerste Wereldoorlog die toen al voldoende vergeten was).

Dat is vermoedelijk geen gereïncarneerde WWI-veteraan op de bank erboven, maar een jonge soldaat die de glorie van vroegere nobele slachtpartijen inademt.

Deze nieuwe verheerlijking van massamoord zou klaar moeten zijn tegen Wapenstilstandsdag 2018, of wat we nu kennen als het tegenovergestelde van Wapenstilstandsdag, namelijk Veteranendag. De symboliek is grimmig. Bij de eeuwmarkering van het einde van de oorlog om alle oorlogen te beëindigen, zal een vredesvakantie die tijdens de oorlog tegen Korea werd omgevormd tot een oorlogsvakantie, worden gevierd door een imperium dat erop uit is alle oorlogen uit het verleden te verheerlijken om nieuwe te blijven houden.

Een WOI-monument is de reductio ad absurdum van het argument voor het verheerlijken van alle oorlogen. Toen Victor Berger erop wees dat het enige wat WO I de Verenigde Staten gaf de griep en het verbod was, was het te vroeg om WO II en het militair-industriële complex en de onderdrukking van het Midden-Oosten, die tot op de dag van vandaag kwalijk zouden worden genomen, aan die lijst toe te voegen. Maar het Amerikaanse publiek was het volmondig met hem eens. Publieke walging zorgde voor de meest vreedzame periode in de geschiedenis van de VS na de wapenstilstand. De regering van de VS werd gedwongen door actie van het volk om het voortouw te nemen bij het legaal verbieden van alle oorlog met de Kellogg-Briand Pact, die nog steeds in de boeken staat. De vraag van het publiek creëerde ook bijna een vereiste voor een openbaar referendum voordat de Verenigde Staten (illegaal) een oorlog konden beginnen – een stap die de afgelopen 100 jaar misschien radicaal zou hebben veranderd.

Waar is een gedenkteken voor degenen die naar de gevangenis gingen omdat ze zich uitten tegen de waanzin van de 'Grote Oorlog'? Waar is zelfs de meest elementaire informatie over hoe de oorlog werd verkocht en hoe deze werd begrepen toen deze eenmaal was geëindigd? Niets van dien aard is te vinden op de van de van de monumentenmakers. De leugens van Woodrow Wilson over de Lusitania en Duitse gruweldaden in België creëerden het moderne veld van oorlogspropaganda en leidden tot wijdverspreide twijfel, misplaatst zo bleek, van latere verhalen over nazi-gruweldaden. Maar de mensen die van plan zijn oorlogen te herdenken zodra de oorlogen oud genoeg zijn om niets te betekenen, noemen daar niets van. In feite zijn ze gewoon citeren Wilsons malarkey zonder commentaar, alsof het verband hield met wat er werkelijk gebeurde. Dit zou zijn alsof Colin Powells VN-toespraak in 2103 op een oorlogsmonument voor Irak werd gekerfd, waarvan ik zeker weet dat het al gepland is. QuothWilson:

“De wereld moet veilig worden gemaakt voor democratie. Haar vrede moet worden geplant op de beproefde fundamenten van politieke vrijheid. We hebben geen egoïstische doeleinden om te dienen. We verlangen geen verovering, geen heerschappij. We zoeken geen schadeloosstelling voor onszelf, geen materiële compensatie voor de offers die we vrijwillig zullen brengen. Wij zijn slechts een van de voorvechters van de rechten van de mensheid. We zullen tevreden zijn wanneer die rechten zo veilig zijn gemaakt als het geloof en de vrijheid van naties ze kunnen maken…. Het is vreselijk om dit grote, vreedzame volk in een oorlog te leiden, in de meest verschrikkelijke en rampzalige van alle oorlogen, waarbij de beschaving zelf op het spel lijkt te staan. Maar het recht is kostbaarder dan vrede, en we zullen vechten voor de dingen die ons altijd het meest nabij zijn geweest - voor democratie, voor het recht van degenen die zich onderwerpen aan autoriteit om een ​​stem te hebben in hun eigen regeringen, voor de rechten en vrijheden van kleine naties, voor een universele heerschappij van het recht door zo'n concert van vrije volkeren dat vrede en veiligheid zal brengen voor alle naties en de wereld zelf eindelijk vrij zal maken.

Dit was net nadat Wilson een verkiezing had gewonnen die ten onrechte vrede beloofde, en onmiddellijk nadat de Amerikaanse ambassadeur in Groot-Brittannië, Walter Hines Page, op 5 maart 1917 een telegram naar Wilson had gestuurd, waarin hij gedeeltelijk las:

“Ik ben er zeker van dat de druk van deze naderende crisis het vermogen van het financiële agentschap van Morgan voor de Britse en Franse regeringen te boven is gegaan. De financiële behoeften van de geallieerden zijn te groot en dringend voor een particuliere instantie om aan te kunnen, want elke dergelijke instantie heeft te maken met zakelijke rivaliteit en vijandigheid tussen secties. Het is niet onwaarschijnlijk dat de enige manier om onze huidige vooraanstaande handelspositie te behouden en paniek te voorkomen, is door Duitsland de oorlog te verklaren.”

Toen er vrede was gesloten met Duitsland en de Eerste Wereldoorlog eindigde, straften president Wilson en zijn bondgenoten de hele bevolking van Duitsland, waardoor talloze wijze waarnemers de Tweede Wereldoorlog nauwkeurig voorspelden. Jane Addams, ED Morel, John Maynard Keynes, en anderen voorspelden dat de wrede wraakzucht van het verdrag tot een nieuwe oorlog zou leiden. Ze lijken gelijk te hebben gehad. In combinatie met andere factoren, waaronder de westerse voorkeur voor het nazisme boven het communisme, en een groeiende wapenwedloop, leidde de bittere wrok in Duitsland tot een nieuwe oorlog. Ferdinand Foch beweerde dat het verdrag te mild was voor Duitsland en daarom een ​​nieuwe oorlog zou veroorzaken, wat natuurlijk ook waar is als men de mogelijkheid overweegt om Duitsland volledig te vernietigen of iets dat daar dichtbij in de buurt komt. Woodrow Wilson voorspelde dat het falen van de Verenigde Staten om lid te worden van de Volkenbond zou leiden tot een nieuwe oorlog, maar het is verre van duidelijk dat toetreding tot de Volkenbond de oorlog zou hebben voorkomen.

Onwetend, en ter ere van Wilson als de Obama van zijn tijd, citeren onze monumentenmakers gewoon wat Wilson zei in plaats van wat hij deed: “Het moet een vrede zijn zonder overwinning... Overwinning zou betekenen dat vrede wordt opgedrongen aan de verliezer, de voorwaarden van een overwinnaar worden opgelegd aan de overwonnenen. Het zou aanvaard worden in vernedering, onder dwang, tegen een ondraaglijk offer, en het zou een steek, een wrok, een bittere herinnering achterlaten waarop voorwaarden van vrede zouden rusten, niet permanent, maar alleen als op drijfzand. Alleen een vrede tussen gelijken kan standhouden.” Zoals aanhangers van onze huidige president zouden zeggen: hij wist tenminste wat hij had moeten doen, en daar gaat het om.

Toen er vrede kwam, hield Wilson Amerikaanse troepen in Rusland om tegen de Sovjets te vechten, ondanks eerdere beweringen dat Amerikaanse troepen in Rusland waren om Duitsland te verslaan en voorraden naar Duitsland te onderscheppen. Senator Hiram Johnson (P-CA) had een beroemde uitspraak gedaan over het uitbreken van de oorlog: "Het eerste slachtoffer als er oorlog komt, is de waarheid." Hij had nu iets te zeggen over het mislukken van het beëindigen van de oorlog toen het vredesverdrag was getekend. Johnson hekelde de aanhoudende gevechten in Rusland en citeerde uit de Chicago Tribune toen het beweerde dat het doel was om Europa te helpen bij het innen van de Russische schuld.

De monumentenwebsite toont een smaakvolle selectie WO I-affiches. Geen "gekke brute" afbeelding van Duitsers als apen. Geen Jezus die zijn geweer neerlegt voor God. En de rol van WWI bij het genereren van de permanente propaganda van patriottische oorlogsnormalisatie is onnadenkend hyped: De "Star Spangled Banner" werd een nationaal lied dat tijdens de Eerste Wereldoorlog op sportevenementen werd gespeeld, en zo, een eeuw na de oorlog van 1812, een andere zinloze oorlog nieuw leven inblazen die de Verenigde Staten niets anders bezorgde dan dood, ziekte en een verbrande hoofdstad.

Ik moet Sam Husseini bedanken om me te waarschuwen voor het feit dat de WWI-monumentenmensen woensdag een persconferentie hielden, die hij bijwoonde, in de National Press Club. Hier is audio van wat ze hem vertelden toen hij zijn zorgen uitte. In plaats van te bespreken wat ter wereld het nut van de oorlog had kunnen zijn, lijkt het erop dat de monumentenmakers, voorspelbaar genoeg, spraken over de 'broederschap' van de troepen. Maar toen Sam vroeg of die broederschap zich uitstrekte over nationaliteiten, zoals tijdens het kerstbestand, antwoordden ze door te praten over de grootsheid van de Verenigde Staten. Hier is een uittreksel:

“En als je naar foto's uit Vietnam kijkt, zie je thema's... uit WO I over de manier waarop mensen elkaar steunen en de manier waarop conflicten iedereen veranderen. Maar dit is echt een interessante kans omdat het dat startpunt is voor de Verenigde Staten. . . .

“Overstijgt dat gevoel van broederschap de nationaliteit?”

'Nou, ja, ik bedoel, je vraagt ​​me wat hier aan de hand is. Het is geen verheerlijking van oorlog waar we hier mee te maken hebben, het is uiteindelijk een verheerlijking van de mensheid en het samenkomen van al deze verschillende rassen voor de Verenigde Staten. Dus in de composities is er geen enkele figuur die vervreemd is, elke figuur is onderling verbonden met de rest. Deze raken de andere figuren aan of ze kijken elkaar aan. Er is geen gevoel van isolationisme of eenzaamheid. Dat is veel meer een modern concept. Dus om terug te gaan naar het idee dat er een gevoel van eenheid in het universum is, dit gevoel van orde. En daar ging de opluchting over….”

"Mijn vraag was of deze broederschap wordt beperkt door nationaliteit en u lijkt te zeggen van wel."

"Nee, dat zeg ik niet."

Dus blijkbaar waren in de nieuwe versie van de Eerste Wereldoorlog het leger en de natie al geïntegreerd, en zou de burgerrechtenbeweging niet nodig zijn, en werd er niemand gelyncht? Ik zou eigenlijk geen bezwaar hebben tegen een historisch accuraat monument voor raciale harmonie en diversiteit. Als dat is wat deze jongens denken te bouwen, zeg ik: bouw het! Laat de Eerste Wereldoorlog maar buiten beschouwing, oké?

Het winnende monumentontwerp heette blijkbaar 'The Weight of Sacrifice'. Het is een tempel voor mensenoffers. De truc zal zijn om mensen in de 21e eeuw te laten geloven dat het mensenoffer voor een goed doel was - en dat het opnieuw zou kunnen zijn. Onderschat nooit de kracht van propaganda.