ដោយ Andrew Moss
នៅក្នុង 1946 លោកចចអ័រលែលបានរិះគន់ការរំលោភបំពានលើភាសានៅក្នុងអត្ថបទបុរាណរបស់គាត់ "នយោបាយនិងភាសាអង់គ្លេស" ដោយប្រកាសល្បីល្បាញថា "វាជាភាសាអាក្រក់និងមិនត្រឹមត្រូវពីព្រោះគំនិតរបស់យើងគឺល្ងង់ប៉ុន្តែភាពស្មុគស្មាញនៃភាសារបស់យើងធ្វើឱ្យវាកាន់តែងាយស្រួល លោក Orwell បានរក្សាការរិះគន់យ៉ាងមុតមាំរបស់គាត់ចំពោះភាសានយោបាយដែលពុករលួយដែលគាត់ហៅថា "ការការពារមិនឱ្យរងគ្រោះ" ហើយក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកអ្នកនិពន្ធដទៃទៀតបានរិះគន់ស្រដៀងគ្នានឹងពាក្យសម្ដីនយោបាយដោយធ្វើការកែតម្រូវការយកចិត្តទុកដាក់របស់ពួកគេ។ ចំពោះកាលៈទេសៈនៃពេលវេលា។
ការរិះគន់ពិសេសមួយបានផ្តោតលើភាសានៃអាវុធនុយក្លេអ៊ែរហើយខ្ញុំសូមអះអាងថាភាសានេះគួរជាកង្វល់ពិសេសសម្រាប់យើងសព្វថ្ងៃនេះ។ ត្រូវបានគេហៅថា "នុយសេប៉ាក" ដោយអ្នករិះគន់របស់ខ្លួនវាគឺជាសុន្ទរកថាយោធានិយមដែលរារាំងដល់ផលវិបាកខាងសីលធម៌នៃគោលនយោបាយនិងសកម្មភាពរបស់យើង។ វាគឺជាភាសាដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ដោយមន្រ្តីយោធាអ្នកដឹកនាំនយោបាយនិងអ្នកជំនាញផ្នែកនយោបាយក៏ដូចជាអ្នកសារព័ត៌មាននិងប្រជាពលរដ្ឋ។ ភាសានេះចូលទៅក្នុងការពិភាក្សាជាសាធារណៈរបស់យើងដូចជាប្រភេទសត្វដែលរាតត្បាតដែលដាក់ស្រមោលតាមរបៀបដែលយើងគិតអំពីវត្តមានរួមគ្នានិងអនាគតរបស់យើង។
ជាឧទាហរណ៍ក្នុងអត្ថបទកាសែតញូវយ៉កថែមស៍ថ្មីៗនេះ "គ្រាប់បែកតូចៗដែលបន្ថែមប្រេងឥន្ធនៈដល់ការភ័យខ្លាចនុយក្លេអ៊ែរអ្នកកាសែតពីរនាក់គឺលោក William J. Broad និងលោក David E. Sanger ពណ៌នាអំពីការជជែកពិភាក្សាដែលកំពុងប្រព្រឹត្តទៅនៅក្នុងរដ្ឋបាលរបស់លោកអូបាម៉ាទាក់ទងនឹងអ្វីដែលហៅថាទំនើបកម្មអាវុធនុយក្លេអ៊ែររបស់យើងដែលជាការផ្លាស់ប្តូរមួយដែលនឹងបង្កឱ្យមានគ្រាប់បែកបរមាណូដែលមានភាពត្រឹមត្រូវកាន់តែច្រើននិងសមត្ថភាពសម្រាប់ ប្រតិបត្តិករដើម្បីបង្កើនឬបន្ថយសមត្ថភាពផ្ទុះនៃគ្រាប់បែកតែមួយ។ ក្រុមអ្នកគាំទ្រអះអាងថាការធ្វើទំនើបកម្មអាវុធនេះនឹងកាត់បន្ថយលទ្ធភាពនៃការប្រើប្រាស់របស់ពួកគេដោយបង្កើនការរារាំងដល់ពួកឈ្លានពានដែលអាចមានកម្រិតខណៈក្រុមអ្នករិះគន់អះអាងថាការធ្វើឱ្យប្រសើរគ្រាប់បែកនឹងធ្វើឱ្យការប្រើប្រាស់របស់ពួកគេកាន់តែមានភាពទាក់ទាញដល់មេបញ្ជាការយោធា។ អ្នករិះគន់ក៏បានលើកឡើងពីការចំណាយនៃកម្មវិធីទំនើបនិយមផងដែរដែលមានចំនួនរហូតដល់ $ 1 លានលានដុល្លារប្រសិនបើសមាសធាតុពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ត្រូវបានគេយកមកពិចារណា។
នៅទូទាំងអត្ថបទ Broad និង Sanger ស៊ុមទាំងនេះជាភាសារបស់នួនវ៉ែត។ ក្នុងប្រយោគដូចខាងក្រោមពួកគេរាប់បញ្ចូលទាំង euphemisms ចំនួនពីរ: "ហើយទិន្នផលរបស់វាកម្លាំងផ្ទុះរបស់គ្រាប់បែកអាចត្រូវបានហៅតាមឡើងឬចុះឡើងអាស្រ័យលើគោលដៅដើម្បីកាត់បន្ថយការខូចខាតវត្ថុបញ្ចាំ។ " euphemisms, "yield" និង "collateral damage , "លុបវត្តមានរបស់មនុស្ស - សំលេង, មុខ - ពីសមីការនៃការស្លាប់។ ទោះបីជាអ្នកនិពន្ធកំណត់និយមន័យនៃពាក្យថា "ទិន្នផល" ជា "កម្លាំងផ្ទុះ" វត្តមានរបស់ពាក្យនៅក្នុងអត្ថបទនេះនៅតែមិនមានភាពច្របូកច្របល់រវាងភាពច្របូកច្របល់រវាងអត្ថន័យដែលមានអត្ថន័យដូចជាការប្រមូលផលឬប្រាក់ចំណេញជារូបិយប័ណ្ណនិងអារក្សនៃការលួចសាហាវ។ ហើយឃ្លាថា "ការខូចខាតវត្ថុបញ្ចាំ" ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ជាយូរមកហើយសម្រាប់ភាពមេនដេសមេដាយរបស់វាដែលជាកំហុសឆ្គងរបស់វាពីការពិចារណាណាមួយ។
ការកាត់ទោសនេះក៏មានលក្ខណៈពិសេសមួយផ្សេងទៀតរបស់នុយគ្លេអ៊ែរៈការចាប់អារម្មណ៏អំពាវ៌ន៍ជាមួយនឹងឧបករណ៍ធ្មេញ។ វាគឺជារឿងមួយសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ដើម្បីបន្ថយកម្តៅនៃផ្ទះរបស់នាង។ វាគឺជាការមួយផ្សេងទៀតដើម្បី "កាត់បន្ថយ" payload នៃការស្លាប់។ នៅពេលខ្ញុំបានបង្រៀនមុខវិជ្ជាបរិញ្ញាបត្រស្តីពីអក្សរសាស្ត្រនៃសង្គ្រាមនិងសន្តិភាពសិស្សរបស់ខ្ញុំនិងខ្ញុំបានសិក្សានៅក្នុងផ្នែកមួយរបស់យើងនូវអក្សរសិល្ប៍នៃហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ានិងណាហ្គាសាគី។ យើងអានការប្រកាសរបស់លោកប្រធានាធិបតី Truman អំពីការទម្លាក់គ្រាប់បែកបរមាណូទី 1 ដោយស្វែងរកវិធីដែលលោក Truman បានពិភាក្សាអំពីការបង្កើតអាវុធថ្មីនិងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការវិទ្យាសាស្ត្រដែលបានធ្វើឱ្យវាក្លាយជាសមិទ្ធផលដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៃវិទ្យាសាស្ត្រដែលបានរៀបចំនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ អានរឿងដោយអ្នកនិពន្ធជនជាតិជប៉ុនដែលបានគ្រប់គ្រងដើម្បីរស់រានមានជីវិតនិងនៅតែបន្តសរសេរ។ អ្នកនិពន្ធមួយរូបឈ្មោះយូកូអូតាមានអ្នករាយការណ៍រឿងខ្លីរបស់នាងថា "Fireflies" ត្រលប់ទៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ាវិញប្រាំពីរឆ្នាំបន្ទាប់ពីគ្រាប់បែកនិងជួបនឹងអ្នករស់រានមានជីវិតមួយចំនួនរួមទាំងក្មេងស្រីម្នាក់ឈ្មោះមីតស៊ូកូដែលត្រូវបានខូចទ្រង់ទ្រាយយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដោយអាតូម ការផ្ទុះ។ ទោះបីជារូបរាងកាយដែលធ្វើឱ្យវត្តមានរបស់នាងមានវត្តមានក្នុងអារម្មណ៍ឈឺចាប់ក៏ដោយក៏ Mitsuko បង្ហាញពីភាពរឹងមាំនិងមានបំណងចង់ធំធាត់និងជួយមនុស្សដែលពិបាក។
អ្នកចិត្តសាស្រ្តនិងអ្នកនិពន្ធលោក Robert Jay Lifton បានសរសេរថាសូម្បីតែនៅក្នុងស្រមោលនុយក្លេអ៊ែរយើងអាចរកឃើញនូវលទ្ធភាពប្រោសលោះនៅក្នុងប្រពៃណីនៃប្រាជ្ញាដែលជាអ្នកនិពន្ធកំណាព្យអ្នកគូរប្លង់ឬអ្នកបដិវត្តកសិករដែលនៅពេលទស្សនៈពិភពលោកនាពេលបច្ចុប្បន្នបានបរាជ័យវាបានប្រែទៅជា kalidoscope នៃការស្រមើលស្រមៃរបស់គាត់រហូតដល់រឿងដែលធ្លាប់ស្គាល់បានយកលំនាំខុសគ្នាទាំងស្រុង។ "Lifton បានសរសេរពាក្យទាំងនោះនៅក្នុង 1984 ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះមកតម្រូវការនៃកិច្ចសហប្រតិបត្តិការលើភព Planetary មួយបានកើនឡើងជាលំដាប់កាន់តែបន្ទាន់។ សព្វថ្ងៃនេះដូចជាពីមុនវាគឺជាសិល្បករនិងអ្នកមើលឆុតដែលអាចទទួលស្គាល់វត្តមានរបស់មនុស្សដែលលាក់នៅពីក្រោយរូបរាងនិយាយកុហករបស់ Nukespeak ។ វាគឺជាសិល្បករនិងអ្នកមើលដែលអាចស្វែងរកពាក្យដែលនិយាយថាមានភាពឆ្កួតនៅក្នុងអ្វីដែលគេហៅថាជាហេតុផលហើយយើងពិតជាមានសមត្ថភាពដើម្បីស្វែងរកវិធីមួយផ្សេងទៀត។
លោក Andrew Moss, បានបង្កើតដោយ សន្តិភាព, ជាសាស្រ្តាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យ California State Polytechnic Pomona ជាកន្លែងដែលគាត់បានបង្រៀនមុខវិជ្ជា "សង្គ្រាមនិងសន្តិភាពក្នុងអក្សរសាស្ត្រ" អស់រយៈពេលជាង 20 ឆ្នាំ។
