អាឡឺម៉ង់ធ្វើអ្វីមួយដែលអាមេរិកមិនមានដើម្បីសន្តិភាព

សូមស្រមៃគិតអំពីលិខិតដែលចុះហត្ថលេខាដោយអតីតប្រធានាធិបតីអតីតអ្នកតំណាងមកពីភាគីទាំងសងខាងវាគ្មិនផ្ទះអតីតអភិបាលក្រុងមេធាវីទូទៅសមាជិកគណៈរដ្ឋមន្ត្រីឯកអគ្គរដ្ឋទូតនាយកប្រតិបត្តិក្រុមហ៊ុនភាពយន្តនិងអ្នកដឹកនាំអ្នកនិពន្ធអ្នកអវកាសយានិកអ្នកដឹកនាំសាសនាអភិបាលអភិបាលសិក្សា។ អ្នកឆ្លើយឆ្លងព័ត៌មានសារព័ត៌មានធំ ៗ និងជាច្រើនទៀតសុទ្ធតែរួបរួមគ្នាដោយសរសេរថា“ គ្មានអ្នកណាចង់ធ្វើសង្គ្រាមទេ” ។ សូមស្រមៃគិតអំពី កាសែត New York Times បោះពុម្ពផ្សាយលិខិតនេះ។ សមមូលនេះបានកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់កាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះ។

នៅខែធ្នូ 5 ដែលជាកាសែតប្រចាំសប្តាហ៍ដ៏ល្បីល្បាញ ពេលវេលា បានចេញផ្សាយលិខិត "សង្រ្គាមមួយផ្សេងទៀតនៅក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុប? មិនមែននៅក្នុងនាមរបស់យើងទេ! មនុស្សជាង 60 មកពីនយោបាយជំនួញវប្បធម៌និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយពិតជាមិនមានសំឡេងដូចសំលេងធម្មតាសម្រាប់សន្តិភាពទេហើយពួកគេពិតជាមិនមានទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយពួកគេបានមកជួបជុំគ្នាដើម្បីទាមទារឱ្យមាននយោបាយកើនឡើងរវាងសហរដ្ឋអាមេរិកនិងសហភាពអឺរ៉ុបនៅម្ខាងនិងរុស្ស៊ី។ ពួកគេអំពាវនាវដល់រដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធអាឡឺម៉ង់អ្នកតំណាងរបស់ខ្លួននិងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដើម្បីទទួលខុសត្រូវចំពោះសន្តិភាពនៅអឺរ៉ុប។ បំណងប្រាថ្នាសម្រាប់ពិភពលោកមួយដោយគ្មានសង្គ្រាមគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានចែករំលែកឆ្ងាយជាងក្រុមចំរៀងសន្តិភាព។

លិខិតបែបនេះអាចត្រូវបានសរសេរនៅសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុង 1920s ឬ 1930s ។ តើវាអាចស្រម៉ៃបាននៅសព្វថ្ងៃនេះទេ? តើយើងគួរសួរខ្លួនយើងថាហេតុអ្វី? នេះជាអក្សរអាល្លឺម៉ង់និងឈ្មោះអ្នកចុះហត្ថលេខារបស់វា:

គ្មាននរណាម្នាក់ចង់បានសង្រ្គាមទេ។ ប៉ុន្តែអាមេរិកខាងជើងសហភាពអឺរ៉ុបនិងរុស្ស៊ីច្បាស់ជារសាត់ទៅរកសង្រ្គាមបើសិនជាពួកគេមិនបញ្ឈប់ការគំរាមកំហែងនិងការគំរាមកំហែងប្រឆាំងយ៉ាងឃោឃៅ។ គ្រប់ប្រទេសអឺរ៉ុបទាំងអស់ដែលរួមបញ្ចូលរុស្ស៊ីរួមទទួលខុសត្រូវចំពោះសន្តិភាពនិងសន្តិសុខ។ មានតែអ្នកដែលមិនបាត់បង់គោលដៅនៃគោលដៅនេះគឺជៀសវាងការប្រែប្រួលមិនស្មើភាព។

ជម្លោះអ៊ុយក្រែនបង្ហាញថាការញៀននឹងអំណាចនិងការត្រួតត្រាមិនត្រូវបានយកឈ្នះទេ។ នៅក្នុង 1990 នៅចុងបញ្ចប់នៃសង្រ្គាមត្រជាក់យើងទាំងអស់គ្នាសង្ឃឹមថានឹងមាន។ ប៉ុន្តែជោគជ័យនៃគោលនយោបាយបន្ធូរបន្ថយនិងបដិវត្តន៍ដោយសន្តិវិធីបានធ្វើអោយយើងងងុយគេងនិងមិនចេះខ្វល់ខ្វាយនៅភាគខាងកើតនិងភាគខាងលិច។ ចំពោះអាមេរិកអាមេរិកនិងអ៊ឺរ៉ុបនិងរុស្ស៊ីគោលការណ៍ណែនាំដើម្បីបំបាត់សង្គ្រាមដោយអចិន្ត្រៃយ៍ពីទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេត្រូវបានបាត់បង់។ បើមិនដូច្នោះទេការគំរាមកំហែងនៃរុស្ស៊ីដែលមានការរីកចម្រើនខាងលិចទៅខាងកើតដោយមិនមានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការកាន់តែស៊ីជម្រៅជាមួយក្រុងមូស្គូក៏ដូចជាការបញ្ចូលឧបាយកលដោយខុសច្បាប់នៅ Crimea ដោយលោកពូទីនមិនអាចពន្យល់បានទេ។

ក្នុងគ្រានៃគ្រោះថ្នាក់ដ៏ធំមួយសម្រាប់ទ្វីបនេះប្រទេសអាល្លឺម៉ង់មានការទទួលខុសត្រូវពិសេសសម្រាប់ការថែរក្សាសន្តិភាព។ ដោយគ្មានឆន្ទៈសម្រាប់ការបង្រួបបង្រួមពីប្រជាជនរុស្ស៊ីដោយគ្មានការគិតទុកជាមុនពីលោក Mikhail Gorbachev ដោយគ្មានការគាំទ្រពីសម្ព័ន្ធមិត្តលោកខាងលិចរបស់យើងនិងដោយគ្មានសកម្មភាពប្រុងប្រយ័ត្នដោយរដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធបន្ទាប់មកផ្នែកនៃទ្វីបអ៊ឺរ៉ុបនឹងមិនត្រូវបានយកឈ្នះឡើយ។ ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យមានការបង្រួបបង្រួមរបស់អាល្លឺម៉ង់ដើម្បីវិវឌ្ឍដោយសន្តិភាពគឺជាកាយវិការដ៏អស្ចារ្យដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយហេតុផលពីមហាអំណាចដែលទទួលបានជ័យជំនះ។ វាជាការសម្រេចចិត្តមួយនៃសមាមាត្រជាប្រវត្តិសាស្ត្រ។

ពីការយកឈ្នះលើការបែងចែកនៅអឺរ៉ុបបទបញ្ជាសន្តិភាពនិងសន្តិសុខរបស់អឺរ៉ុបពីទីក្រុង Vancouver ទៅ Vladivostok គួរតែមានការរីកចម្រើនដូចដែលវាត្រូវបានយល់ព្រមដោយប្រមុខរដ្ឋនិងរដ្ឋាភិបាលទាំង ៣៥ នៃរដ្ឋសមាជិកស៊ីអេសអេសកាលពីខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ ១៩៩០ ក្នុង“ ធម្មនុញ្ញទីក្រុងប៉ារីសសម្រាប់ អឺរ៉ុបថ្មីមួយ។ ដោយឈរលើគោលការណ៍ដែលបានព្រមព្រៀងគ្នានិងតាមរយៈវិធានការណ៍ជាក់ស្តែងដំបូងគេហៅថា“ ផ្ទះអឺរ៉ុបទូទៅ” ត្រូវបានបង្កើតឡើងដែលក្នុងនោះរដ្ឋទាំងអស់ដែលពាក់ព័ន្ធគួរតែមានសន្តិសុខស្មើគ្នា គោលដៅគោលនយោបាយក្រោយសង្គ្រាមនេះដល់ថ្ងៃនេះមិនត្រូវបានគេលោះទេ។ ប្រជាជនអ៊ឺរ៉ុបត្រូវតែរស់នៅដោយភ័យខ្លាចម្តងទៀត។

យើងជាអ្នកចុះហត្ថលេខាខាងក្រោមអំពាវនាវដល់រដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធអាល្លឺម៉ង់ឱ្យទទួលខុសត្រូវចំពោះសន្តិភាពនៅអឺរ៉ុប។ យើងត្រូវការគោលនយោបាយថ្មីនៃការធ្វើឱ្យមានភាពរីកចម្រើននៅអឺរ៉ុប។ នេះគឺអាចធ្វើទៅបានតែលើមូលដ្ឋានសុវត្ថិភាពស្មើគ្នាសម្រាប់ដៃគូទាំងអស់ដែលមានការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមកនិងការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក។ រដ្ឋាភិបាលអាឡឺម៉ង់មិនបានអនុវត្តតាម "ផ្លូវអាល្លឺម៉ង់ដ៏ល្អឯក" ទេប្រសិនបើពួកគេនៅតែបន្តអំពាវនាវនៅក្នុងស្ថានភាពដ៏រង្គោះរង្គើនេះសម្រាប់ភាពស្ងប់ស្ងាត់និងកិច្ចពិភាក្សាជាមួយរុស្ស៊ី។ តម្រូវការសន្តិសុខរបស់រុស្ស៊ីគឺមានភាពស្របច្បាប់និងមានសារៈសំខាន់ដូចទៅនឹងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ប៉ូឡេសរដ្ឋបលកិចនិងអ៊ុយក្រែនដែរ។

យើងមិនគួរមើលទៅដើម្បីជំរុញប្រទេសរុស្ស៊ីចេញពីអឺរ៉ុបទេ។ នោះនឹងមិនមានប្រវត្តិសាស្ត្រគ្មានហេតុផលនិងគ្រោះថ្នាក់ដល់សន្តិភាព។ មិនធ្លាប់មានតាំងពីសមាជនៃក្រុងវីយែននៅរុស្ស៊ី 1814 ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថាជាអ្នកលេងពិភពលោកម្នាក់នៅអឺរ៉ុប។ អស់អ្នកដែលបានព្យាយាមផ្លាស់ប្តូរដោយហិង្សានោះបានបរាជ័យក្នុងការបង្ហូរឈាម - ជាពេលចុងក្រោយដែលវាជាអាល្លឺម៉ង់មហាអំណាចហ៊ីត្លែរដែលបានកំណត់យុទ្ធនាការឃាតកម្មដើម្បីយកឈ្នះរុស្ស៊ីនៅក្នុង 1941 ។

យើងសូមអំពាវនាវដល់សមាជិកនៃ Bundestag អាឡឺម៉ង់ដែលត្រូវបានប្រតិភូកម្មដោយប្រជាជនដើម្បីដោះស្រាយឱ្យបានត្រឹមត្រូវជាមួយនឹងភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃស្ថានភាពនេះដើម្បីយកចិត្តទុកដាក់ដឹកនាំលើកាតព្វកិច្ចសន្តិភាពនៃរដ្ឋាភិបាលរបស់ពួកគេ។ អ្នកដែលនាំអ្នកប្រមាថម្នាក់ឱ្យបន្ទោសអ្នកដទៃតែម្នាក់ឯងធ្វើឱ្យភាពតានតឹងកាន់តែតឹងតែងនៅពេលមួយដែលសញ្ញាគួរអំពាវនាវឱ្យមានការកើនឡើង។ ការដាក់បញ្ចូលជំនួសឱ្យការរាប់បញ្ចូលគួរតែត្រូវបានកំណត់សម្រាប់អ្នកនយោបាយអាឡឺម៉ង់។

យើងសូមអំពាវនាវដល់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដើម្បីគោរពតាមកាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេចំពោះការរាយការណ៍មិនលម្អៀងជាងនេះទៅទៀតដែលពួកគេបានធ្វើរួចមកហើយ។ វិចារណកថានិងអ្នកធ្វើអត្ថាធិប្បាយប្រឆាំងនឹងប្រជាជាតិទាំងមូលដោយគ្មានការកត់សម្គាល់ប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ពួកគេ។ អ្នកកាសែតគោលនយោបាយការបរទេសទាំងអស់អាចយល់ពីការភ័យខ្លាចរបស់រុស្ស៊ីពីព្រោះសមាជិកណាតូនៅក្នុង 2008 បានអញ្ជើញហ្សកហ្ស៊ីនិងអ៊ុយក្រែនឱ្យក្លាយជាសមាជិកសម្ព័ន្ធមិត្ត។ វាមិនមែននិយាយអំពីលោកពូទីនទេ។ មេដឹកនាំរដ្ឋមកនិងទៅ។ អ្វីដែលជាហានិភ័យគឺអឺរ៉ុប។ វានិយាយអំពីការបាត់បង់ការភ័យខ្លាចពីសង្គ្រាម។ ឆ្ពោះទៅរកគោលបំណងនេះការគ្របដណ្តប់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដែលទទួលខុសត្រូវដោយផ្អែកលើការស្រាវជ្រាវដ៏រឹងមាំអាចជួយបានច្រើន។

នៅថ្ងៃទី ៣ ខែតុលាឆ្នាំ ១៩៩០ ក្នុងថ្ងៃរំលឹកដល់ការបង្រួបបង្រួមអាល្លឺម៉ង់លោកប្រធានាធិបតីអាឡឺម៉ង់រីឆាដវ៉ូហ្សេកឃើរបានមានប្រសាសន៍ថា៖“ សង្គ្រាមត្រជាក់ត្រូវបានយកឈ្នះហើយ។ សេរីភាពនិងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនឹងត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់ក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ។ ឥឡូវនេះពួកគេអាចអនុវត្តទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេនៅក្នុងក្របខ័ណ្ឌស្ថាប័នបង្រួមនិងមានសុវត្ថិភាពដែលជីវិតនិងសណ្តាប់ធ្នាប់សន្តិភាពអាចកើតឡើង។ សម្រាប់ប្រជាជនអ៊ឺរ៉ុបជំពូកថ្មីទាំងស្រុងនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ពួកគេចាប់ផ្តើម។ គោលដៅគឺគំរោងផាន - អ៊ឺរ៉ុប។ នេះគឺជាការប្រកួតប្រជែងដ៏ធំមួយ។ យើងអាចទុកវាក្នុងប័ណ្ណសារប៉ុន្តែយើងក៏អាចបរាជ័យដែរ។ យើងប្រឈមនឹងជម្រើសច្បាស់លាស់ដើម្បីបង្រួបបង្រួមអឺរ៉ុបឬស្របតាមគំរូប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏ឈឺចាប់ដើម្បីត្រឡប់ចូលក្នុងជម្លោះជាតិនិយមនៅអឺរ៉ុបវិញ។

រហូតដល់ជម្លោះអ៊ុយក្រែនយើងគិតថាយើងនៅទីនេះក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុបកំពុងដើរលើផ្លូវត្រូវ។ សព្វថ្ងៃនេះប្រហែលជាមួយភាគបួននៃសតវត្សរ៍ក្រោយមកពាក្យរបស់លោករីឆាវ៉ុនវីសសឺកឺគឺមានជាប់ទាក់ទងច្រើនជាងពេលមុន ៗ ទៅទៀត។

ហត្ថលេខី

ខ្សែភាពយន្ត Mario Adorf, តារាសម្តែង
Robert Antretter (អតីតសមាជិកសភាអាឡឺម៉ង់)
សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិត Wilfried Bergmann (អនុប្រធានលោក Alma Mater Europaea)
Luitpold បោះពុម្ព Prinz វ៉ុក្រុម Bayern (Königliche Holding und Lizenz KG)
Achim von Borries (Regisseur und Drehbuchautor)
Klaus Maria Brandauer (Schauspieler, Regisseur)
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Eckhard Cordes (ប្រធាននៃ Deutsche Wirtschaft Ost-Ausschuss)
សាស្រ្តាចារ្យបណ្ឌិត Herta Däubler-Gmelin (អតីតរដ្ឋមន្រ្តីសហព័ន្ធយុត្តិធម៌)
Eberhard Diepgen (អតីតអភិបាលក្រុងប៊ែលឡាំង)
លោក Klaus វ៉ុ Dohnanyi (ទីមួយអភិបាលក្រុងដឺ Freien und Hansestadt ទីក្រុង Hamburg)
Alexander van Dülmen (ក្រុមហ៊ុន Vorstand A-Company Filmed Entertainment AG)
Stefan Dürr (Geschäftsführender Gesellschafter និងនាយកប្រតិបត្តិ Ekosem -Irar GmbH)
បណ្ឌិត Erhard Eppler (អតីតរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងអភិវឌ្ឍន៍សហព័ន្ធ)
សាស្រ្តាចារ្យបណ្ឌិត Dr. Heino Falcke (Propst iR)
សាស្រ្តាចារ្យហាន់ -Joachim Frey (Vorstandsvorsitzender Semper Opernball Dresden)
Pater Anselm Grün (Pater)
Sibylle Havemann (ប៊ែលឡាំង)
វេជ្ជបណ្ឌិត Roman Herzog (អតីតប្រធានាធិបតីសាធារណរដ្ឋអាល្លឺម៉ង់)
Christoph Hein (អ្នកនិពន្ធ)
បណ្ឌិតហកបឺកហាតហឺសជ (អតីតអនុប្រធាននៃសភាសហព័ន្ធ)
វ៉ុលហ័រហ័រណ័រ (Akademiedirektor iR)
Josef Jacobi (Biobauer)
វេជ្ជបណ្ឌិត Sigmund Jähn (អតីតអវកាសយានិក)
Uli Jörges (អ្នកកាសែត)
សាស្ដ្រាចារ្យបណ្ឌិតជី។ អេ។ ជី។ Margot Käßmann (អេមថេល EKD Ratsvorsitzende und Bischöfin)
បណ្ឌិត Andrea von Knoop (Moskau)
សាស្រ្តាចារ្យបណ្ឌិត Gabriele Krone-Schmalz (អតីតអ្នកឆ្លើយឆ្លងព័ត៌មាន ARD នៅក្នុង Moskau)
Friedrich Küppersbusch (អ្នកកាសែត)
Vera Gräfinវ៉ុ Lehndorff (សិល្បករ)
Irina Liebmann (អ្នកនិពន្ធ)
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត HC Lothar de Maizière (អតីតរដ្ឋមន្ត្រី - ប្រធាន)
Stephan Märki (អ្នកសំដែងក្នុងរោងល្ខោនប៊េន)
សាស្រ្តាចារ្យបណ្ឌិតក្លោសម៉ាន់ហ្គោល (ប្រធាន Mangold Consulting GmbH)
Reinhard und Hella Mey (Liedermacher)
Ruth Misselwitz (Evangelische Pfarrerin Pankow)
Klaus Prömpers (អ្នកកាសែត)
សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិតខុនរ៉ាដរ៉ាសេស (អគ្គនាយកអគ្គនាយកដ្ឋានអន្ដរជាតិ Weltrates der Kirchen)
Jim Rakete (Fotograf)
Gerhard Rein (អ្នកកាសែត)
Michael Rökau (រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទៃ AD)
Eugen Ruge (Schriftsteller)
Dr. hc Otto Schily (អតីតរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងមហាផ្ទៃ)
វេជ្ជបណ្ឌិតហ្ក្រេហ្វ្រីឌ្រីចឆ័រមេមឺរ (អ្នកប្រវិត្សសាស្ត្រ, ប៊ឺហ្គឺរីឆាតថឺល)
Georg Schramm (Kabarettist)
Gerhard Schröder (អតីតជាប្រមុខរដ្ឋាភិបាល, Bundeskanzler និងឌី)
ហ្វីលីពីនវ៉ុ Schulthess (Schauspieler)
Ingo Schulze (អ្នកនិពន្ធ)
Hanna Schygulla (តារាសម្តែងនិងតារាចម្រៀង)
បណ្ឌិត Dieter Spöri (អតីតរដ្ឋមន្រ្តីសហព័ន្ធសេដ្ឋកិច្ច)
សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិតហ្វាលបឺតស្ទេហ្វថេនស្គី (ឆាតវិទូ)
វេជ្ជបណ្ឌិតចូវ -D ។ Stelzner (geschäftsführender Gesellschafter: WDS-Institut សំរាប់ការវិភាគនៅក្នុងមន្តអាគម mbH)
បណ្ឌិតម៉ានហ្វ្រេដស្ទីលី (អតីតនាយករដ្ឋមន្រ្តី)
បណ្ឌិត Ernst-Jörg von Studnitz (អតីតឯកអគ្គរដ្ឋទូត)
សាស្រ្តាចារ្យ Walther Stützle (Staatssekretär der Verteidigung aD)
សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិត Christian R. Supthut (Vorstandsmitglied aD)
សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិតហ្រកហ្រថថេសចិក (ទីប្រឹក្សាអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីសម្រាប់គោលនយោបាយសន្តិសុខនិងនយោបាយ)
Andres Veiel (Regisseur)
បណ្ឌិតហាន់ -Jochen Vogel (អតីតរដ្ឋមន្ត្រីសហព័ន្ធយុត្តិធម៌)
បណ្ឌិត Antje Vollmer (អតីតអនុប្រធាន Bunderstag)
Bärbel Wartenberg-Potter (BischöfinLübeck aD)
បណ្ឌិត Ernst Ulrich វ៉ុWeizsäcker (អ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត)
Wim Wenders (Regisseur)
Hans-Eckardt Wenzel (អ្នកនិពន្ធបទចម្រៀង)
Gerhard Wolf (Schriftsteller, Verleger)