یک عکاس که جنگ عراق را پوشش می داد از اینکه تهدیدها به نظر عادی می آیند قدردانی می کند.
توسط اشلی گیلبرسون ، ژوئیه 21 ، 2017 ، پرو پابلیکا.
COLFAX ، لوئیزیانا - اوایل یک عصر ، برای دویدن بیرون رفتم. من یک مسیر را در کنار دریاچه یات گذراندم و پس از عبور از جریب هکتار زمین مسکونی ، خانه های تریلر و مزارع سرسبز و سبز. برگشت و برگشت آسان بود ، اما وقتی گوشه آخر را دور می زدم ، ابرهای دود سیاه که راه من را می وزیدند نگران شدم. انفجارها از دور ترک خوردند. برای تلفن های موبایل من را به عراق بازگرداند ، جایی که من به عنوان یک عکاس تورهای مختلفی را می گذراندم و به جنگ های اسلحه ای که در شهرها یا محله های اطراف در جریان بود گوش می دادم.
این انفجارها از مرکز سوختگی تجاری درست در خارج از این نقطه از یک شهر قرار داشتند. ارتش آمریكا سالانه ده ها هزار پوند مهمات و زباله های خود را كه در این تأسیسات به وجود آمده است ، جبران می كند. و چندین دهه است.
در نتیجه ، مردم کلفاکس ، مدتها پیش ، به طریقی که من بودم ، مبهوت و مبهوت شدند. یکی از ساکنین گفت: "انفجارها - مانند جنگ جهانی سوم یا چهارم ژوئیه" ، موسیقی متن فیلم برای زندگی در یک شهر با قاطعیت ، فقر قابل توجه و استعفا زیاد نیست.
در ساعات خنک صبح ، افرادی را مشاهده می کنید که اکثراً آمریکایی های آفریقایی و آمریکایی در حال عبور از مسیر قطارها برای پیاده روی به داروخانه دیکسی هستند که به عنوان کافی شاپ دو برابر می شود.
هر چند تا ظهر ، کلفاکس جز یک شهر ارواح است ، به استثنای رستوران دارل ، تنها غذا که در شهر پس از دیگری بسته شد ، هنگامی که صاحبش درگذشت چند ماه از بیماری سرطان گرفت. با اواخر بعد از ظهر ، از گرما تسکین می یابد.
مردم دوباره ظاهر می شوند.
مردانی در حال قدم زدن با مورس چمن هستند که امیدوارند کار را انتخاب کنند. در یک خیابان بن بست ، دو پسر را پیدا کردم که اسب را در یک جای خالی و آشغال بین تریلرها سوار اسب می کردند. بچه ها در تلاش بودند جلوی پرورش اسب را بگیرند ، هر چند که هر بار که روی پاهای عقب خود می چرخید ، لبخندهای پسران باعث خوشحالی آنها می شد.
پسران دیگر در خیابان توپ می زدند و از اعتقاد یک سازمان خبری مانند ProPublica در شهرشان دیدن نمی کردند. وقتی داستانی را که من پوشش می دادم توضیح دادم ، بیشتر آنها کمرنگ شدند و از آنها پرسیدند که آیا در اینستاگرام قرار دارد.
ماهیگیری مردمی نیز وجود داشت ، از جمله خانواده ای گسترده در دریاچه ایات. من در مورد رونق و دود سمی سؤال کردم ، اما کارولین هارل ، متولد سه نسل که میله هایی در دستان خود داشت ، نگرانی و عصبانیتی را از بین برد. به نظر می رسد مردم فقط توجه نمی کنند. علاوه بر این ، رقابت ماهیگیری آغاز شده بود.
دوباره به صداهای Colfax گوش دادم و یک بار دیگر دوباره به بغداد ، 7,000 مایل دورتر و چند عمر پیش برده شد. در آنجا ، تمام تلاش خود را برای آرامش ، نوشیدن یک آبجو و سیگار کشیدن در پایگاه آمریکایی یا دفاتر سازمان خبری انجام می دهم. نبردهای اسلحه در همان نزدیکی شروع می شود ، اما آنها به عنوان صداهای مجذوب ثبت نمی شدند. آنها در آن زمان بخشی از زندگی در آنجا بودند. خطر فوراً فشار نیاورد؛ به نظر می رسید ، دلیلی برای هشدار وجود ندارد.
این داستان بخشی از مجموعه ای است که نظارت بر پنتاگون بر هزاران سایت سمی در خاک آمریکا و سالها مباشرت را که با مقاومت و تأخیر مشخص شده است ، بررسی می کند. ادامه مطلب.
