Alfred de Zayas: Δεν είναι κυρώσεις και δεν είναι νόμιμες

Του Alfred de Zayas, 25 Μαρτίου 2024

Παρατηρήσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών

Εξοχότατε, αξιότιμοι εκπρόσωποι,

Η παρανομία των μονομερών μέτρων καταναγκασμού που επιβλήθηκαν από ορισμένες χώρες εναντίον άλλων κρατών, επιχειρήσεων και ατόμων έχει τεκμηριωθεί σε μελέτες των Ηνωμένων Εθνών που χρονολογούνται από τη θεμελιώδη έκθεση που εκδόθηκε το 2000 από την Υποεπιτροπή για την Προώθηση και Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων[1], η έκθεση του 2012 της Ύπατης Αρμοστής Navi Pillay[2], και Γενικό Σχόλιο Αρ. 8 της Επιτροπής Οικονομικών Κοινωνικών και Πολιτιστικών Δικαιωμάτων[3].

Δεκάδες Ψηφίσματα Γενικής Συνέλευσης, πιο πρόσφατο στις 19 Δεκεμβρίου 2023[4], ψηφίσματα του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πιο πρόσφατα της 11ης Οκτωβρίου 2023[5], προσδιορίστε τις συγκεκριμένες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου που είναι εγγενείς στα UCM και την απειλή που αποτελούν για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Αυτά τα ψηφίσματα, που εγκρίθηκαν με άφθονη πλειοψηφία, προτρέπουν όλα τα κράτη να άρουν τα UCM. Τριάντα ένα ψηφίσματα της ΓΣ καταδικάζουν το εμπάργκο των ΗΠΑ κατά της Κούβας, πιο πρόσφατα στις 2 Νοεμβρίου 2023[6].

Παρά τη σαφή βούληση των παγκόσμια πλειοψηφία ότι τα UCM καταργηθούν, ορισμένα κράτη παραβιάζουν αυτά τα ψηφίσματα ατιμώρητα και συνεχίζουν να επιβάλλουν καταναγκαστικά μέτρα με παράνομες εσωτερικές και εξωεδαφικές επιπτώσεις. Η παράκαμψη αυτών των παράνομων UCM υπόκειται σε δρακόντειες κυρώσεις. Αυτή η διεθνής τάξη που βασίζεται στον καταναγκασμό σφετερίζεται τις λειτουργίες των Ηνωμένων Εθνών και υπονομεύει την εξουσία και την αξιοπιστία τους.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η ομοιότητα του δικαίου δεν είναι νόμος, ότι δεν είναι νόμιμη ή δεν αξίζει κάθε εκτελεστική εντολή, όπως γνωρίζουμε από τον Σοφοκλή Αντιγόνη[7] και είδε να επιβεβαιώνεται στην απόφαση της Τρίτης Δίκης της Νυρεμβέργης, η Δίκη των Δικαιοσύνης[8].

Πολλοί νόμοι των Ναζί ήταν «νόμοι», αλλά μόνο κατ' όνομα. Ήταν επιταγές που παραβίαζαν την ουσία της δικαιοσύνης. Το ίδιο και οι ευρωπαϊκοί και αμερικανικοί νόμοι για τη δουλεία και το δουλεμπόριο, οι νόμοι που επιβάλλονται από τις αποικιακές δυνάμεις και οι νόμοι της Απαρτχάιντ.

Πράγματι, όταν οι νόμοι δεν υπηρετούν τη δικαιοσύνη αλλά μάλλον τη γεωπολιτική κυριαρχία, ανατρέπουν το ίδιο το κράτος δικαίου και αυτό που ονομάζουμε πολιτισμό[9]. Μακριά από το να υποκύπτουν σε τέτοια παράνομα μέτρα, όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι έχουν καθήκον να τους αντισταθούν.

Πολιτισμός απαιτεί από τα κράτη, τα άτομα και τις επιχειρήσεις αντισταθούν η πειρατεία της απονομής δικαιοσύνης, η εργαλειοποίηση του νόμου για την εξουσία και αδικία, συμπεριλαμβανομένων των παράνομων UCM.

Είναι τεκμηριωμένο ότι τα UCM προκαλούν κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στη ζωή, την τροφή, την υγεία, το νερό και την αποχέτευση. Τα UCM έχουν εμποδίσει την άμεση και αποτελεσματική δράση κατά πανδημιών όπως ο Covid-19, έχουν επιδεινώσει κρούσματα χολέρας, πολιομυελίτιδας, φυματίωσης, παρεμπόδισαν τη σωτήρια θεραπεία του καρκίνου και ευθύνονται για εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους παγκοσμίως[10].

Είμαστε μάρτυρες παλινδρόμηση σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι κυβερνητικοί δικηγόροι θα πρέπει να συμβουλεύουν τις κυβερνήσεις τους πώς να συμμορφώνονται καλύτερα με τις διεθνείς συνθήκες και κανόνες και όχι πώς να βρίσκουν κενά και νυφίτσα από τις διεθνείς υποχρεώσεις.

Παρά τις θανατηφόρες επιπτώσεις των UCM, οι δικηγόροι της κυβέρνησης σε ορισμένες χώρες τις υποβαθμίζουν σε μια προσπάθεια να παραπλανήσουν το δημοκρατικό κοινό ώστε να πιστέψει ότι οι UCM εξυπηρετούν νόμιμους σκοπούς. Είναι βαθιά κυνικός να επικαλεστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει μέτρα που καταφανώς παραβιάζουν τα δικαιώματα των πιο ευάλωτων.

Τα θύματα και οι θύματα αντιστρέφονται εδώ. Η πρακτική των UCMs δείχνει πώς οι νομικές έννοιες και η γλώσσα έχουν αλλοιωθεί, πώς τα ανθρώπινα δικαιώματα χρησιμοποιούνται για να καταστρέψουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η γνωστική ασυμφωνία γίνεται το νέο φυσιολογικό. Όχι, η αφήγηση για ένα υποτιθέμενο καλό τέλος είναι ψευδής. Ο γεωπολιτικός σκοπός δεν δικαιολογεί τα εγκληματικά μέσα.

Η διάγνωση είναι ξεκάθαρη: Τα UCM δημιουργούν ανθρωπιστικές κρίσεις, νομικό και κοινωνικό χάος, αφήνοντας τα θύματα χωρίς αποτελεσματική πρόσβαση στη δικαιοσύνη και χωρίς ένδικα μέσα. Τα UCM είναι ασυμβίβαστα με τις ευγενείς αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών[11] και τα Συντάγματα πολλών υπηρεσιών του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένης της UNESCO και της ΠΟΥ.

Ας ξεφύγουμε λοιπόν από το παγίδα επιστημολογίας, και σταματήστε να αναφέρεστε στα UCM ως "κυρώσεις". ο αποκλειστικά νομικές κυρώσεις είναι αυτές που επιβάλλονται από αυτό Συμβούλιο Ασφαλείας. Όλα τα άλλα συνιστούν το παράνομο χειροδικία κατά παράβαση του γράμματος και του πνεύματος του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ιδίως του άρθρου 2, παράγραφος 4.

Επιπλέον, η λέξη «κυρώσεις» υποδηλώνει ότι το κράτος που τις επιβάλλει έχει την ηθική ή νομική εξουσία να το πράξει. Αυτό δεν συμβαίνει όπως αποκάλυψαν οι Ειδικοί Εισηγητές του ΟΗΕ Δρ. Idriss Jazairy, Dr. Alena Douhan, Dr. Michael Fakhri και άλλοι.

Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω στη διάγνωσή μας, αλλά προτιμώ τώρα να διατυπώσω πραγματιστικές προτάσεις για το πώς να σωθεί η διεθνής τάξη και πώς να δώσε προσφυγή και θεραπεία στα θύματα.

Έχοντας κατά νου ότι ορισμένα κράτη επιμένουν να εφαρμόζουν UCM στο ένα τρίτο περίπου του πληθυσμού του πλανήτη, και ότι μέχρι τώρα το έκαναν αυτό ατιμώρητα, προτείνω τα εξής:

1. Οργανισμοί των Ηνωμένων Εθνών όπως η ΔΟΕ, το UNDP, το UNEP, η UNESCO, η UNICEF, η ΠΟΥ στο εξής συλλέγουν, ποσοτικοποιούν και αξιολογούν τη βλάβη που προκαλείται από τα UCM. Οι εκτιμήσεις επιπτώσεων θα πρέπει να δημοσιοποιούνται ευρέως.
2. Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα διεθνές παρατηρητήριο για την τεκμηρίωση των επιπτώσεων των UCM. Αυτό το παρατηρητήριο ή το "UCM Watch" θα πρέπει να λειτουργεί υπό το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και να εξυπηρετείται από την OHCHR, η οποία θα πρέπει να διατηρεί μια βάση δεδομένων και να δημιουργήσει έναν μηχανισμό παρακολούθησης.
3. Η Γενική Συνέλευση θα πρέπει να επικαλεστεί το άρθρο 96 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο παραπέμπει τα νομικά ζητήματα που σχετίζονται με τα UCM στο ICJ για μια συμβουλευτική γνώμη σχετικά με την παρανομία τους και το επίπεδο της αποζημίωσης που πρέπει να καταβληθεί στα θύματα. Το ICJ θα πρέπει επίσης να εξετάσει εάν οι ανθρωπιστικές κρίσεις και οι χιλιάδες θάνατοι που προκαλούνται από UCM συνιστούν «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» για τους σκοπούς του άρθρου 7 του Καταστατικού της Ρώμης.
4. Σύμφωνα με το άρθρο 9 της Σύμβασης Γενοκτονίας του 1948[12], τα κράτη μέρη θα πρέπει να υποβάλουν στο ICJ το ερώτημα εάν η σκόπιμη δημιουργία συνθηκών που στην πραγματικότητα καταστρέφουν εν όλω ή εν μέρει μια ομάδα συνιστά εύλογα γενοκτονία. Η απαίτηση της «πρόθεσης» μπορεί να συναχθεί από την προβλεψιμότητα των θανάτων που προκύπτουν από UCM. Η απόφαση του ICJ στο Βοσνία κατά Σερβίας επιβάλλει υποχρέωση πρόληψης[13].
5. Θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι διακρατικές διαδικασίες καταγγελιών πολλών συνθηκών του ΟΗΕ. Το άρθρο 41 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα παρέχει δικαιοδοσία στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να εξετάζει διακρατικές καταγγελίες σχετικά με σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στη ζωή. Ελλείψει επιφυλάξεων για το άρθρο αυτό, η αρμοδιότητα της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι εκ πρώτης όψεως καθιερωμένος. Το προαιρετικό πρωτόκολλο του Διεθνούς Συμφώνου για τα Οικονομικά Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα θα προβλέπει επίσης διακρατικές καταγγελίες σύμφωνα με το άρθρο 10[14].
6. Οι νόμοι πολλών χωρών επιβάλλουν μια αστική υποχρέωση να βοηθούν άτομα που βρίσκονται σε σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή. Αυτοί οι νόμοι μερικές φορές αναφέρονται ως καθήκον των νόμων διάσωσης.[15] Αναμφίβολα τα UCM συνεπάγονται σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή και τα κράτη θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι τα άτομα και οι επιχειρήσεις που υπάγονται στη δικαιοδοσία τους συμμορφώνονται με αυτό το καθήκον να βοηθούν τους νόμους και να μην γίνονται συνεργάτης σε εγκλήματα UCM.
7. Τα κράτη θα πρέπει να ασκούν διπλωματική προστασία για λογαριασμό ατόμων και επιχειρήσεων που τιμωρούνται από κράτη που επιβάλλουν UCM.

Εξοχότητες

Εάν θέλουμε να λειτουργήσουν σωστά τα διεθνή θεσμούς, τα δικαστήρια και άλλοι μηχανισμοί, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι όλα τα μέρη δεσμεύονται εκ νέου για τους Σκοπούς και τις Αρχές των Ηνωμένων Εθνών. Πρέπει να ξεφύγουμε από το παγίδα επιστημολογίας και απορρίπτουν την προσπάθεια καμουφλαρίσματος των UCM ως «κυρώσεων», απορρίπτουν την ανήθικη απαίτηση για «συμμόρφωση» με ό,τι είναι στην πραγματικότητα ολοκληρωτικός εντολές που παραβιάζουν την κυριαρχική ισότητα των κρατών και την αυτοδιάθεση των λαών.

Καλώ όλους τους παρευρισκόμενους να ανακαλύψουν εκ νέου την πνευματικότητα της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και να διασφαλίσουν ότι η εξουσία και η αξιοπιστία των Ηνωμένων Εθνών ενισχύονται με την τήρηση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και δεν υπονομεύονται από συνενοχή στην ανοχή των UCM, τα οποία με μια πολύ πραγματική έννοια εκδηλώνονται α εξέγερση κατά του Χάρτη του ΟΗΕ και συνεπάγεται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Σας προτρέπω να εργαστείτε εποικοδομητικά για τη συνεργασία και τη συμφιλίωση σε αυτόν τον κοινό μας πλανήτη.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας

[1] E/CN.4/Sub2/2000/33-https://digitallibrary.un.org/record/422860

[2] A/HRC/19/33-https://undocs.org/Home/Mobile?FinalSymbol=A%2FHRC%2F19%2F33&Language=E&DeviceType=Desktop&LangRequested=False

[3] E/C.12/1997/8-https://www.refworld.org/legal/general/cescr/1997/en/52393

[4] https://www.un.org/en/ga/78/resolutions.shtml

[5] https://www.ohchr.org/en/hr-bodies/hrc/regular-sessions/session54/res-dec-stat

[6]-https://www.undocs.org/Home/Mobile?FinalSymbol=A%2FRES%2F78%2F7&Language=E&DeviceType=Desktop&LangRequested=False. Res. 78/7

[7] https://classics.mit.edu/Sophocles/antigone.html

[8] https://www.archives.gov/files/research/captured-german-records/microfilm/m889.pdf

[9]-https://iihl.org/the-laws-of-humanity/

-https://www.icrc.org/en/doc/assets/files/other/irrc-844-coupland.pdf

-https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-94-6265-299-6_3

Τζέφρι Σακς, Το τίμημα του πολιτισμού, Random House, Νέα Υόρκη 2011.

[10] https://cepr.net/images/stories/reports/venezuela-sanctions-2019-04.pdf

[11] Δείτε επίσης το 25 Αρχές Διεθνούς Τάξης, που δημοσιεύτηκε ως Κεφάλαιο 2 του A. de Zayas, Χτίζοντας μια δίκαιη παγκόσμια τάξη, Clarity Press, 2021.

[12] Δεν είναι δυνατή η υποβολή αγωγής κατά των ΗΠΑ σύμφωνα με το άρθρο 9, επειδή οι ΗΠΑ υπέβαλαν επιφύλαξη κατά του άρθρου 9 κατά την επικύρωση της Σύμβασης το 1992. Αλλά είναι δυνατό να υποβληθούν υποθέσεις κατά του Καναδά, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας, της Γερμανίας και όλων των άλλων χωρών επιβάλλοντας UCM και προκαλώντας πόνο και θάνατο σε χώρες όπως η Κούβα, η Νικαράγουα, η Συρία, η Βενεζουέλα, η Ζιμπάμπουε κ.λπ.

[13] https://icj-cij.org/case/91

[14] https://www.ohchr.org/en/instruments-mechanisms/instruments/optional-protocol-international-covenant-economic-social-and

[15] https://www.thelaw.com/law/good-samaritan-laws-the-duty-to-help-or-rescue-someone.218/