Andrew Moss tarafından
1946’te, George Orwell, klasik makalesinde “Politika ve İngiliz Dili” nde dilin kötüye kullanılmasına karar verdi, “[dil]” in çirkin ve yanlış olduğunu, çünkü düşüncelerimizin aptalca olduğunu, ancak dilimizin derinliklerini kolaylaştırdığını söyledi. düşüncelerimizi aptallaştırmamız için Orwell, “savunulabilir olmayanların savunması” olarak adlandırdığı yozlaşmış siyasi dil için en sert eleştirisini sakladı ve takip eden yıllarda, diğer yazarlar da odaklarını buna göre ayarlayarak benzer siyasal söylem eleştirilerini kullandılar. zamanın şartlarına göre.
Belli bir eleştiri nükleer silahların diline odaklandı ve bu dilin bugün bizim için özel bir önemi olması gerektiğini savunuyorum. Eleştirmenleri tarafından “Nukespeak” olarak adlandırılan bu, politikalarımızın ve eylemlerimizin ahlaki sonuçlarını gizleyen yüksek derecede militarize bir söylemdir. Askeri yetkililer, siyasi liderler ve politika uzmanları ve ayrıca gazeteciler ve vatandaşlar tarafından kullanılan bir dildir. Dil, istilacı türler gibi kamuya açık tartışmalarımıza giriyor, kolektif bugünüm ve geleceğimiz hakkında düşünme şeklimize gölge düşürüyor.
Örneğin, yakın tarihli bir New York Times makalesinde, “Küçük Bombalar Nükleer Korkuya Yakıt Katıyor”İki Times gazetecisi, William J. Broad ve David E. Sanger, Obama yönetimi içinde nükleer cephaneliğimizin sözde modernleşmesi ile ilgili devam eden tartışmayı, atom bombası için daha büyük doğruluk ve kapasiteye sahip bir dönüşümle sonuçlanabilecek bir tartışmayı anlatıyor. Herhangi bir bombanın patlayıcı kapasitesini artırmak veya azaltmak için operatörler. Adaylar, silahların modernize edilmesinin, saldırganlara karşı caydırıcılıklarını artırarak kullanım olasılığını azaltacağını iddia ederken, eleştirmenler bombaları yükseltmenin askeri komutanlar için daha cazip hale getireceklerini iddia ediyorlar. Eleştirmenler aynı zamanda tüm ilgili unsurlar göz önüne alındığında, modernizasyon programının maliyetlerini - 1 trilyon dolara kadar - ortaya koyuyor.
Makale boyunca, Broad ve Sanger, bu konuları Nukespeak dilinde çerçevelemektedir. Örneğin, aşağıdaki cümleyle, iki örtmece içerir: “Ve verimi, bombanın patlayıcı kuvveti, teminat zararını en aza indirmek için hedefe bağlı olarak yukarı veya aşağı çevrilebilir.” Öforhemler, “verim” ve “teminat hasarı “İnsanın varlığını - bir ses, bir yüz - ölüm denkleminden sil. Yazarlar “verim” terimini “patlayıcı güç” olarak tanımlasalar da, kelimenin metindeki varlığı, iyi huylu anlamlar, yani bir hasat veya parasal kazanç ve ölümcül bir biçime dönüşmenin şeytani duygusu arasındaki karşıtlığı ile hala tedirgindir. Ve “teminat hasarı” ibaresi, uzun zamandır, saygısızlığı, açıklanamayanların herhangi bir dikkate alınmaması nedeniyle tanınmıştır.
Cümle aynı zamanda Nukespeak'in başka bir özelliğini de içeriyor: ölümcül gadget'a sahip ahlaki bir cazibe. Bir kişinin evinin termostatını çevirmesi bir şeydir; başka bir ölüm yükü "çevirmek" dir. Savaş ve barış edebiyatı üzerine bir lisans dersi aldığımda öğrencilerim ve ben birimimizde Hiroşima ve Nagazaki'nin edebiyatını inceledik. Başkan Truman'ın ilk atom bombasını bırakma duyurusunu okuduk, Truman'ın yeni silahın oluşumunu ve onu “tarihteki en iyi organize bilim başarısı” haline getirdiği bilimsel işbirliğini nasıl tartıştığını inceleyerek okuduk. cehennemden kurtulabilen ve hala yazmaya devam eden Japon yazarların hikayelerini oku. Böyle bir yazar olan Yoko Ota, “Fireflies” adlı kısa öyküsünün anlatıcısını bombadan yedi yıl sonra Hiroşima'ya geri döndü ve genç bir kız, atom tarafından korkunç bir şekilde şekil değiştiren Mitsuko da dahil olmak üzere bir takım arkadaşlarıyla karşılaştı. patlama. Toplumdaki varlığını duygusal olarak acı verici kılan şekil bozukluğuna rağmen, Mitsuko olağanüstü bir esneklik ve “daha hızlı büyümek ve zor anlarda yaşayan insanlara yardım etmek” arzusunu ortaya koyuyor.
Psikiyatrist ve yazar Robert Jay Lifton, nükleer gölgede bile, geleneksel “görücünün bilgeliğinde, şu anki dünya görüşü başarısız olduğunda şair, ressam ya da köylü devrimcisinin itfa olanaklarını bulabileceğimizi yazdı. Tanıdık şeyler tamamen farklı bir desen elde edinceye kadar hayal gücünün kaleydoskopu. ”Lifton bu sözleri 1984'te yazdı ve o zamandan beri gezegen ölçeğinde işbirliğine olan ihtiyaç daha acil hale geldi. Bugün, daha önce olduğu gibi, Nukespeak'in yalancı cephesinin arkasına gizlenmiş insan varlığını tanıyan sanatçı ve görendir. Söyleyecek kelimeleri bulabilen sanatçı ve görendir: Bu rasyonellikte delilik vardır - ve aslında, başka bir yol bulma kapasitesine sahibiz.
Andrew Moss, sendika tarafından PeaceVoice, 10 yıllarında “Devlet Edebiyatında Savaş ve Barış” dersi veren Pomona'da Kaliforniya Eyalet Politeknik Üniversitesi'nde emekli bir profesör.
