โดย เฟร็ด นอร์แมน, World BEYOND War, ธันวาคม 30, 2021
วันหนึ่ง เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ในชั้นเรียนเข้าหาครูและกระซิบราวกับเป็นความลับว่า “อาจารย์ สงครามคืออะไร?” ครูของเธอถอนหายใจแล้วตอบว่า “ฉันจะบอกคุณ
เทพนิยาย แต่ฉันต้องเตือนคุณก่อนว่ามันไม่ใช่
เรื่องราวที่คุณจะเข้าใจ มันเป็นเรื่องสำหรับผู้ใหญ่ —
พวกเขาคือคำถาม คุณคือคำตอบ — เมื่อ…”
เธอบอกว่ากาลครั้งหนึ่ง...
มีประเทศที่มักจะอยู่ในสงคราม
— ทุก ๆ ชั่วโมงของทุกวันของทุกปี —
มันเชิดชูสงครามและเพิกเฉยต่อผู้ที่เสียชีวิต
มันสร้างศัตรูและฆ่าและโกหก
มันทรมาน ฆ่า ฆ่า และร้องไห้
สู่โลกแห่งความต้องการความปลอดภัย เสรีภาพและสันติภาพ
ที่ปิดบังความโลภที่ทำให้กำไรเพิ่มขึ้น
นิยายและแฟนตาซีแน่นอน แต่ลองนึกภาพถ้าคุณทำได้
และจินตนาการถึงผู้อาศัยในดินแดนสมมตินั้นด้วย
บรรดาผู้ที่หัวเราะและเลี้ยงกันอย่างอบอุ่นและอิ่มหนำสำราญ
ที่แต่งงานกับคนรักและมีลูกที่เป็นผู้นำ
ชีวิตอิสระในบ้านของผู้กล้าที่เต็มไปด้วยทวิตเตอร์
และทวีตและคำทักทายของสัตว์พูดที่มีความสุขเป็นครั้งคราว
ทั้งครอบครัวเล่นบทบาทของเทพนิยายที่ชาญฉลาด
ดินแดนแห่งการเสแสร้งที่แท้จริงที่ไม่มีใครเคย
ครั้งหนึ่งในหนึ่งวันใด ๆ ที่พยายามจะยุติสงคราม
ที่ทำให้ประเทศของตนเป็นประเทศที่ทำสงครามอยู่เสมอ
ลองนึกภาพศัตรูผู้ถูกทิ้งระเบิดด้วย
และโดรนลากไปตามถนนแล้วยิง
ซึ่งครอบครัวของเขาถูกทำลาย ลูกชายที่เฝ้าดู
บิดาของพวกเขาถูกฆ่า บุตรสาวที่เห็นมารดาของตน
ละเมิดพ่อแม่ที่ทรุดตัวลงกับพื้นเป็นของตน
ชีวิตเด็ก ๆ เปียกโชกดินที่พวกเขาคุกเข่า
ผู้ที่จะเป็นศัตรูของชาติตลอดไป
ที่ทำสงครามอยู่เสมอ ผู้ที่จะเกลียดชังตลอดไป
ประเทศที่ทำสงครามอยู่เสมอ และเกลียดชังประชาชน
โลกก็แยกจากกัน ครึ่งหนึ่งอาบด้วยความสุข
การโกหกครึ่งหนึ่งเปียกโชกไปด้วยเลือด ทั้งสองส่วนมักจะเป็นหนึ่ง
แยกไม่ออกกับคนตาย, ไม่แยแสกับคนพิการ,
โลกขนาดมหึมาแห่งความทุกข์ยาก ของ IED ของแขนและขา
โลงศพและงานศพ ผู้ชายน้ำตาซึม ผู้หญิงชุดดำ
ของดวงดาวสีทอง ดวงดาวสีน้ำเงิน ดวงดาวและลายทาง สีดำและสีแดง
สีของอนาธิปไตย สีเขียวและแถบสีขาว
ความเกลียดชังและความเกลียดชัง ความหวาดกลัวและความหวาดกลัว ความสยดสยอง
เธอบอกว่ากาลครั้งหนึ่ง...
หรือคำที่มีผลอย่างนั้น คำผู้ใหญ่สำหรับหูผู้ใหญ่
แล้วเด็กก็พูดว่า “ท่านอาจารย์ ข้าพเจ้าไม่เข้าใจ”
และอาจารย์กล่าวว่า “ข้าพเจ้าทราบและยินดี ผม
จะพาคุณขึ้นไปบนเนินเขาที่สะท้อนแสงแดดในตอนกลางวัน
และส่องแสงในเวลากลางคืนในแสงจันทร์ มันส่องแสงอยู่เสมอ
มันยังมีชีวิตอยู่ บนนั้น 6,000 ดวงระยิบระยับ 6,000
ความทรงจำ 6,000 เหตุผลที่คุณไม่ทำสงคราม
เข้าใจว่าเป็นสงครามที่เราจะไม่มีวันได้อีกครั้ง
เพราะในเทพนิยายนี้ วันหนึ่งผู้คนตื่นขึ้น
ผู้คนพูดและประเทศที่เสมอมา
ที่เคยทำสงครามก็สงบสุขแล้ว ศัตรูไม่ใช่
จำเป็นต้องเป็นมิตรไม่ใช่ศัตรูอีกต่อไปและน้อย
เด็กไม่เข้าใจและโลกก็เปรมปรีดิ์”
ซึ่งเด็กนั้นอ้อนวอนว่า “จงพาข้าพเจ้าไปที่เนินเขานี้
ฉันอยากจะเดินท่ามกลางดวงดาวและเล่นกับพวกเขา
อย่างสงบสุข”
กาลครั้งหนึ่ง - เทพนิยาย
ความฝันของครู คำสาบานของนักเขียน
สำหรับเด็กทุกคน - เราไม่สามารถล้มเหลวได้
สาวน้อยคนนั้น — ถึงเวลาแล้ว
© Fred Norman, เพลแซนตัน, แคลิฟอร์เนีย
