โดย Joy First
ด้วยความหวาดวิตกอย่างยิ่งที่ฉันออกจากบ้านใกล้ Mount Horeb รัฐวิสคอนซิน และบินไปวอชิงตัน ดี.ซี. ในวันที่ 20 พฤษภาคม 2016 ฉันจะยืนอยู่ในห้องพิจารณาคดีของผู้พิพากษา Wendell Gardner ในวันจันทร์ที่ 23 พฤษภาคม โดยถูกตั้งข้อหาขัดขวาง ขัดขวาง และบุกรุก และการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมาย
ขณะที่เราเตรียมการพิจารณาคดี เรารู้ว่าผู้พิพากษาการ์ดเนอร์เคยจำคุกนักเคลื่อนไหวที่ถูกตัดสินว่ามีความผิดในอดีต ดังนั้นเราจึงรู้ว่าเราต้องเตรียมพร้อมสำหรับการถูกจำคุก นอกจากนี้ เรายังทราบด้วยว่าอัยการของรัฐบาลไม่ตอบสนองต่อคำร้องล่าสุดของเรา เราจึงสงสัยว่านั่นเป็นสัญญาณว่าพวกเขาไม่พร้อมที่จะดำเนินการพิจารณาคดีหรือไม่ ด้วยความไม่แน่นอนในใจนี้ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ตั๋วเที่ยวเดียวไป DC และด้วยความเศร้าใจอย่างยิ่งที่ฉันบอกลาครอบครัว
และอะไรคือความผิดของฉันที่พาฉันไปที่นั่น? ในวันที่โอบามากล่าวสุนทรพจน์ในสหภาพครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 12 มกราคม 2016 ฉันได้เข้าร่วมกับคนอื่นๆ อีก 12 คนในขณะที่เราใช้สิทธิ์ในการแก้ไขครั้งแรกของเราเพื่อพยายามยื่นคำร้องต่อประธานาธิบดีโอบามาในการดำเนินการที่จัดโดย National Campaign for Nonviolent Resistance เราสงสัยว่าโอบามาจะไม่บอกเราว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นคำร้องของเราจึงกล่าวถึงสิ่งที่เราเชื่อว่าเป็นสถานะที่แท้จริงของสหภาพพร้อมกับการเยียวยาเพื่อสร้างโลกที่เราทุกคนต้องการอาศัยอยู่ จดหมายระบุข้อกังวลของเรา เกี่ยวกับสงคราม ความยากจน การเหยียดเชื้อชาติ และวิกฤตสภาพอากาศ
ขณะที่นักกิจกรรมพลเมืองที่เกี่ยวข้องประมาณ 40 คนเดินไปที่อาคารรัฐสภาสหรัฐฯ เมื่อวันที่ มกราคมเราเห็นตำรวจกลางอยู่ที่นั่นแล้วและรอเราอยู่ เราบอกเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบว่าเรามีคำร้องที่เราต้องการส่งถึงประธานาธิบดี เจ้าหน้าที่บอกเราไม่สามารถยื่นคำร้องได้ แต่สามารถไปสาธิตในพื้นที่อื่นได้ เราพยายามอธิบายว่าเราไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อแสดงออก แต่อยู่ที่นั่นเพื่อใช้สิทธิในการแก้ไขครั้งแรกของเราโดยยื่นคำร้องต่อโอบามา
ขณะที่เจ้าหน้าที่ยังคงปฏิเสธคำขอของเรา พวกเรา 13 คนเริ่มเดินขึ้นบันไดศาลากลาง เราจอดป้ายที่เขียนว่า “ห้ามไปเกินจุดนี้” เราคลี่แบนเนอร์ที่มีข้อความว่า “Stop the War Machine: Export Peace” และร่วมกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ร้องเพลง “We Shall Not be Moved”
ไม่มีใครพยายามเข้าไปในอาคารศาลากลาง แต่อย่างไรก็ตาม เราอนุญาตให้มีที่ว่างมากมายบนขั้นบันไดเพื่อให้คนอื่นๆ เข้าใกล้เราได้ หากพวกเขาต้องการ ดังนั้นเราจึงไม่ปิดกั้นใคร แม้ว่าตำรวจจะบอกเราว่าเราไม่สามารถส่งคำร้องได้ แต่เป็นสิทธิ์ในการแก้ไขข้อแรกของเราที่จะยื่นคำร้องต่อรัฐบาลของเราเพื่อขอให้แก้ไขความคับข้องใจ ดังนั้นเมื่อตำรวจบอกให้เราออกไป จึงไม่มีการออกคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมาย ทำไมพวกเรา 13 คนถึงถูกจับ? เราถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจในศาลากลางโดยใส่กุญแจมือ ตั้งข้อหา และปล่อยตัว
เรารู้สึกประหลาดใจเมื่อสมาชิกสี่คนของกลุ่ม ได้แก่ Martin Gugino จาก Buffalo, Phil Runkel จากวิสคอนซิน, Janice Sevre-Duszynska จาก Kentucky และ Trudy Silver จาก New York City ถูกยกฟ้องภายในสองสามสัปดาห์หลังจากดำเนินการ เหตุใดจึงมีการเรียกเก็บเงินลดลงเมื่อเราทำสิ่งเดียวกันทั้งหมด ต่อมารัฐบาลเสนอที่จะถอนฟ้องเราเป็นเงิน 50 เหรียญสหรัฐและถูกริบ ด้วยเหตุผลส่วนตัว สมาชิกสี่คนในกลุ่มของเรา ได้แก่ Carol Gay จาก New Jersey, Linda LeTendre จาก New York, Alice Sutter จาก New York City และ Brian Terrell จาก Iowa จึงตัดสินใจรับข้อเสนอนั้น ดูเหมือนรัฐบาลรู้แต่เนิ่นๆ ว่าคดีนี้ไม่สามารถดำเนินคดีได้
พวกเราห้าคนไปขึ้นศาลในวันที่ 23 พฤษภาคม แม็กซ์ โอบูซิวสกี้, บัลติมอร์, มาลาคี คิลไบรด์, แมรี่แลนด์, โจน นิโคลสัน, เพนซิลเวเนีย, อีฟ เตตาซ, ดี.ซี. และฉัน
เราอยู่ต่อหน้าผู้พิพากษาไม่ถึงห้านาที แม็กซ์ยืนขึ้นและแนะนำตัวเองและถามว่าเราจะเริ่มต้นด้วยการพูดคุยเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของเขาในการค้นพบเพิ่มเติมหรือไม่ ผู้พิพากษาการ์ดเนอร์กล่าวว่า เราจะได้ยินจากรัฐบาลก่อน อัยการฝ่ายรัฐบาลยืนกรานว่ารัฐบาลไม่พร้อมดำเนินการ แม็กซ์ย้ายว่าคดีของเขาถูกยกฟ้อง มาร์ค โกลด์สโตน ทนายความที่ปรึกษา แจ้งว่าคดีที่ฟ้องอีฟ โจน มาลาคี และฉันถูกยกฟ้อง การ์ดเนอร์ยอมรับการเคลื่อนไหวและมันก็จบลง
รัฐบาลควรมีมารยาทร่วมกันในการแจ้งให้เราทราบว่าพวกเขาไม่พร้อมที่จะเข้ารับการพิจารณาคดี เมื่อเห็นได้ชัดว่าทราบล่วงหน้าว่าการพิจารณาคดีจะไม่ดำเนินต่อไป ฉันจะได้ไม่ต้องเดินทางไปดีซี โจแอนก็ไม่ต้องเดินทางจากเพนซิลเวเนีย และคนอื่นๆ ในท้องถิ่นก็ไม่ต้องกังวลที่จะมาที่ศาล ฉันเชื่อว่าพวกเขาต้องการจะลงโทษอะไรก็ตามที่ทำได้ แม้จะไม่ต้องขึ้นศาลก็ตาม และไม่ยอมให้เสียงของเราถูกได้ยินในศาล
ฉันถูกจับ 40 ครั้งตั้งแต่ปี 2003 ในจำนวนนั้น 40 ครั้ง มีการจับกุม 19 ครั้งในดีซี จากการดูการจับกุม 19 ครั้งของฉันในดีซี ข้อกล่าวหาถูกยกฟ้องไปแล้ว 19 ครั้ง และฉันพ้นผิดแล้ว XNUMX ครั้ง ฉันถูกตัดสินว่ามีความผิดเพียงสี่ครั้งจากการจับกุม XNUMX ครั้งในดีซี ฉันคิดว่าเรากำลังถูกจับกุมอย่างไม่ถูกต้องเพื่อปิดเราและพาเราออกไปให้พ้นทาง ไม่ใช่เพราะเราก่ออาชญากรรมซึ่งเราน่าจะถูกตัดสินว่ามีความผิด
สิ่งที่เราทำที่ US Capitol เมื่อวันที่ มกราคม เป็นการกระทำของพลเมืองต่อต้าน สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจความแตกต่างระหว่างการดื้อแพ่งและการต่อต้านด้วยอารยะ ในอารยะขัดขืน บุคคลที่ตั้งใจฝ่าฝืนกฎหมายที่ไม่ยุติธรรมเพื่อเปลี่ยนแปลงกฎหมาย ตัวอย่างคือการนั่งรับประทานอาหารกลางวันที่เคาน์เตอร์ระหว่างการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิพลเมืองในช่วงต้นทศวรรษ 1960 กฎหมายถูกทำลายและนักเคลื่อนไหวเต็มใจที่จะเผชิญกับผลที่ตามมา
ในการต่อต้านด้วยสันติวิธี เราไม่ได้ละเมิดกฎหมาย แต่รัฐบาลกำลังทำผิดกฎหมายและเรากำลังแสดงท่าทีต่อต้านการฝ่าฝืนกฎหมายนั้น เราไม่ได้ไปที่ศาลากลาง มกราคม เพราะเราต้องการถูกจับกุมตามที่ระบุไว้ในรายงานของตำรวจ เราไปที่นั่นเพราะต้องเรียกร้องความสนใจต่อการกระทำที่ผิดกฎหมายและผิดศีลธรรมของรัฐบาล ดังที่เราระบุไว้ในคำร้องของเรา:
เราเขียนถึงคุณในฐานะผู้คนที่มุ่งมั่นในการเปลี่ยนแปลงทางสังคมโดยไม่ใช้ความรุนแรง โดยมีข้อกังวลอย่างลึกซึ้งต่อประเด็นต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกัน โปรดฟังคำร้องของเรา—ยุติสงครามต่อเนื่องและการรุกรานทางทหารของรัฐบาลทั่วโลก และใช้เงินภาษีเหล่านี้เป็นทางออกในการยุติความยากจนที่เพิ่มขึ้นซึ่งเป็นโรคระบาดทั่วประเทศนี้ ซึ่งความมั่งคั่งจำนวนมหาศาลถูกควบคุมโดยพลเมืองส่วนน้อย กำหนดค่าครองชีพสำหรับคนงานทุกคน ประณามอย่างแข็งกร้าวต่อนโยบายการกักขังจำนวนมาก การขังเดี่ยว และการใช้ความรุนแรงของตำรวจอย่างอาละวาด การให้คำมั่นว่าจะยุติการเสพติดลัทธิทหารจะส่งผลดีต่อสภาพอากาศและที่อยู่อาศัยของโลกเรา
เราส่งคำร้องโดยรู้ว่าเราอาจเสี่ยงต่อการถูกจับกุมโดยการกระทำดังกล่าว และรู้ว่าเราจะต้องเผชิญผลที่ตามมา แต่เราก็เชื่อเช่นกันว่าเราไม่ได้ละเมิดกฎหมายโดยการพยายามส่งคำร้อง
และแน่นอนว่าจำเป็นอย่างยิ่งที่เมื่อเราทำงานนี้ เราต้องระลึกไว้เสมอว่าไม่ใช่ความไม่สะดวกเล็กน้อยของเราที่ควรอยู่แถวหน้าของความคิดของเรา แต่เป็นความทุกข์ทรมานของผู้ที่เรากำลังพูดถึง พวกเราที่ลงมือทำ มกราคม เป็นพลเมืองชนชั้นกลางผิวขาว 13 คนของสหรัฐอเมริกา เรามีสิทธิพิเศษที่สามารถยืนหยัดและกล่าวต่อต้านรัฐบาลของเราได้โดยไม่มีผลร้ายแรง แม้ว่าเราจะต้องเข้าคุก แต่นั่นก็ไม่ใช่ส่วนสำคัญของเรื่อง
เราต้องให้ความสำคัญกับพี่น้องของเราทั่วโลกที่กำลังทุกข์ทรมานและกำลังจะตายเพราะนโยบายและทางเลือกของรัฐบาล เรานึกถึงประเทศในตะวันออกกลางและแอฟริกาที่โดรนบินอยู่เหนือศีรษะและทิ้งระเบิดที่สร้างความเจ็บปวดและคร่าชีวิตเด็ก ผู้หญิง และผู้ชายผู้บริสุทธิ์หลายพันคน เรานึกถึงผู้คนในสหรัฐอเมริกาที่อาศัยอยู่ภายใต้ความยากจน ขาดสิ่งจำเป็นพื้นฐาน เช่น อาหาร ที่อยู่อาศัย และการรักษาพยาบาลที่เพียงพอ เรานึกถึงคนที่ชีวิตถูกทำลายด้วยความรุนแรงของตำรวจเพราะสีผิวของพวกเขา เรานึกถึงพวกเราทุกคนที่จะต้องพินาศหากผู้นำรัฐบาลทั่วโลกไม่ทำการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในทันทีเพื่อยับยั้งความโกลาหลของสภาพอากาศ เรานึกถึงทุกคนที่ถูกผู้มีอำนาจกดขี่
จำเป็นอย่างยิ่งที่พวกเราที่สามารถรวมตัวกันและแสดงความคิดเห็นต่อต้านอาชญากรรมเหล่านี้โดยรัฐบาลของเรา การรณรงค์แห่งชาติเพื่อการต่อต้านอหิงสา (NCNR) ได้ดำเนินการต่อต้านด้วยพลเรือนมาตั้งแต่ปี 2003 ในฤดูใบไม้ร่วง กันยายน 23-25เราจะเป็นส่วนหนึ่งของการประชุมที่จัดโดย World Beyond War (https://worldbeyondwar.org/NoWar2016/ ) ในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. ในการประชุม เราจะพูดถึงการต่อต้านด้วยพลเรือนและการจัดการปฏิบัติการในอนาคต
ในเดือนมกราคม 2017 NCNR จะจัดกิจกรรมในวันเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดี ใครก็ตามที่ขึ้นเป็นประธานาธิบดี เราไปส่งข้อความที่หนักแน่นว่าเราต้องยุติสงครามทั้งหมด เราต้องให้เสรีภาพและความยุติธรรมแก่ทุกคน
เราต้องการคนจำนวนมากเพื่อเข้าร่วมกับเราสำหรับการดำเนินการในอนาคต โปรดพิจารณาหัวใจของคุณและตัดสินใจอย่างมีสติว่าคุณสามารถเข้าร่วมกับเราและยืนหยัดต่อต้านรัฐบาลสหรัฐอเมริกาได้หรือไม่ ประชาชนมีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงและเราต้องเรียกคืนอำนาจนั้นก่อนที่มันจะสายเกินไป
สำหรับข้อมูลในการเข้าร่วมติดต่อ joyfirst5@gmail.com
