د خالد قاسم له خوا، د ۲۰۱۷ کال د اکتوبر ۱۳مه
له د ګارډین
ما له 23 ورځو راهیسې په معدې کې خواړه نه دي اخیستي. د سپټمبر 20 هغه ورځ وه چې دوی موږ ته وویل چې دوی به نور موږ ته خواړه نه راکوي. دوی پریکړه وکړه چې موږ د ضایع کولو لپاره پریږدو او پرځای یې مړ شو.
زه هره دقیقه دومره درد کې یم چې زه پوهیږم چې دا ډیر اوږد نشي. اوس لکه څنګه چې هره شپه راځي، زه حیران یم چې زه به سهار له خوبه پاڅیږم. زما اعضاء به کله خرابیږي؟ زما زړه به کله ودریږي؟ زه ورو ورو وتښتم او هیڅوک یې پام نه کوي.
یو سړی دی چې د ټولو طبي کارمندانو مسؤل دی. زه د هغه نوم نه پیژنم مګر دوی هغه د لوړ طبي افسر بولي. هغه هغه و چې موږ ټولو ته یې غږ وکړ او موږ ته یې وویل چې دوی به موږ ته خواړه ودروي. کله چې هغه واک واخیست زه پوهیدم چې هغه بد خبر و او اوس یې پریکړه کړې چې زموږ ژوند پای ته ورسوي.
ما د لوږې اعتصاب پیل کړ ځکه چې زه ډیر مایوسه وم، ډیر خپه وم – زه د 15 کلونو راهیسې دلته له خپلې کورنۍ څخه بند یم. پر ما هېڅکله د جرم تور نه دی لګېدلی او هېڅکله هم اجازه نه ده ورکړل شوې چې خپله بې ګناهي ثابته کړم. بیا هم زه لاهم دلته یم. او اوس ډونلډ ټرمپ وايي چې زموږ څخه هیڅوک - هغه 26 "د تل لپاره" بندیان چې ظاهرا هیڅ جرم یې نه دی کړی، مګر د محاکمې وړ نه دی - هیڅکله به له دې ځایه ونه وځي تر څو چې هغه په مسؤلیت کې وي.
ځینې به وايي چې ما په ځان درد راوړی. مګر دا څنګه کیدی شي؟ ما نه غوښتل چې دلته راوستل شم. ما داسې څه ونه کړل چې د نړۍ په نیمه لاره کې د تښتول کیدو او ځړولو توجیه وکړي. دا ریښتیا ده چې ځینې وختونه شتون لري کله چې ما فکر کاوه چې زه به ښه وم چې مړ شم. دا یوازینۍ سوله ایزه لاره وه چې ما فکر کاوه زه کولی شم مظاهره وکړم. هغه څه چې زه واقعیا غواړم، زما لپاره او دلته د نورو نارینه وو لپاره، عدالت دی. یقینا، ما هیڅکله نه غوښتل چې په هغه درد کې مړ شم چې زه اوس یم.
دوی مخکې موږ ته خواړه ورکول بند کړي مګر دا ځل بل احساس کوي. دوی غواړي چې په هره طریقه د نه خوړلو اعتصاب پای ته ورسوي. دوی تکرار ته دوام ورکوي: که تاسو د خپل بدن برخه له لاسه ورکړئ چې ستاسو انتخاب دی. که تاسو زیانمن شوي یاست، دا ستاسو انتخاب دی. دوی اراده لري چې موږ پریږدو تر هغه چې موږ یو پښتورګی یا بل غړی له لاسه ورکړو. دوی به تر هغه وخته انتظار وکړي چې موږ زیانمن شوي یو. شاید تر هغه چې موږ د ژوند کولو لپاره ډیر زیانمن شوي یو.
یوازې یوه اونۍ دمخه، د سپتمبر په 29، زه سقوط وکړ او دوی "کوډ ژیړ" بللی - دا هغه څه دي چې دوی ورته وایي. ما دا دمخه لیدلی مګر دا لومړی ځل دی چې کوډ زما لپاره دی. بیا هم ما درملنه نه ده کړې. بیا هم دوی زما لوږه ته دوام ورکوي. زه نور تګ نشم کولای زما د کولمو بندونه پړسیدلي او ډیر دردناک دي. زه ډیر ستړی یم او ډیر ضعیف یم.
ترټولو بد شی دا دی چې طبي کارمندان هیڅ شی نه ثبتوي. دوی دا نه ګوري چې زه مرګ ته څومره نږدې یم. نرسان هیڅ نه لیکي. دوی ځواب نه ورکوي کله چې زه له دوی څخه وپوښتم چې ایا دوی زما ورک شوي خواړه ثبت کړي دي. دوی باید د پاملرنې لپاره وي، مګر دوی پروا نه کوي.
دا ورځې په دې ځای کې زما د 15 کلونو ترټولو ډارونکي وې. موږ دلته د شکنجه کولو لپاره کارول کیږو مګر دا خورا ورو او خورا ظالمانه دی. هغه خلک چې باید زموږ ساتنه وکړي موږ ته زیان رسوي. زه د خپل ژوند غوښتنه کولو ته کم شوی یم. زه دلته د هر چا څخه غوښتنه کوم چې د هغه څه په اړه خبرې وکړي چې دلته روان دي. د دې پوښتنې لپاره چې ولې ټرمپ موږ ته ورو ورو د مرګ اجازه راکوي. ډېرې ورځې پاتې نه یم
~ ~ ~
دا خبرې خالد قاسم د ګوانتانامو له زندان څخه خپل څارنوال، شیلبي سلیوان بینیس ته کړې وې. د بشري حقونو سازمان Reprieve. خالد قاسم له ۱۵ کلونو راهیسې په ګوانتانامو زندان کې بندي دی. په هغه باندې هيڅکله کوم جرم نه دی لګول شوی او نه يې په محاکمه کې د خپلې بې ګناهۍ د ثابتولو چانس ترلاسه کړی دی. خالد د يمن له يوه کوچني ښار څخه راغلی او په ۲۰۰۰ کال کې د کار په لټه کې افغانستان ته تللی و چې د افغان پوليسو له خوا ونيول شو او امريکايي ځواکونو ته وسپارل شو. د غلط هویت په صورت کې. دا وروسته څرګنده شوه چې متحده ایالاتو سیمه ایز قانون پلي کونکو ته لوی مالي هڅونې وړاندیز کړې ترڅو عرب بندیان د تحقیق لپاره وسپاري.
